|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 10
8 Ιανουαρίου, 2013
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/1964 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. CVCIGP II UKRAINE INVESTMENT LTD ΚΑΙ 2. CPI UKRAINE HOLDING LTD, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 03/01/2013 (ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 4/01/2013) ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 41/13.
(Πολιτική Aίτηση Aρ. 5/13)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Παραχωρήθηκε άδεια για την καταχώρηση αίτησης Certiorari για ακύρωση απαγορευτικού διατάγματος Επαρχιακού Δικαστηρίου ― Προέκυπτε ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων συνεπεία αντινομίας μεταξύ των προβλέψεων του υπό αμφισβήτηση διατάγματος, με άλλο διάταγμα που οι αιτητές είχαν εξασφαλίσει προς όφελος τους από ομοβάθμιο Δικαστήριο ― Αποτελεί υπέρβαση εξουσίας η ύπαρξη συγκρουσιακών προνοιών ή αντιφατικότητας, μεταξύ των αποφάσεων ισότιμων δικαστηρίων.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η ικανοποίηση του κριτηρίου, της εκ πρώτης όψεως υπόθεσης, δεν είναι αρκετή για τη χορήγηση αδείας, υπαρχόντος άλλου ένδικου μέσου, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ― Η διαδικασία δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των κατωτέρων δικαστηρίων.
Οι αιτητές επιδίωξαν την παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση αίτησης Certiorari προς το σκοπό της ακύρωσης διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο και απαγόρευε όπως υποστήριξαν οι αιτητές, στις εταιρείες και τους διευθυντές τους να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες για να προστατεύσουν τα περιουσιακά στοιχεία Ουκρανικών θυγατρικών εταιρειών.
Υποστήριξαν ειδικότερα ότι το διάταγμα την ακύρωση του οποίου επιδίωκαν, τελούσε σε αντίθεση με άλλο διάταγμα που εξασφάλισαν προς όφελος τους στο πλαίσιο Γενικής Αίτησης και το οποίο εκδόθηκε επίσης από το ίδιο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Οι αιτητές αντιπαρέβαλαν μέρος των άλλων διαταγμάτων που εκδόθηκαν προς όφελος τους, στα πλαίσια της Γενικής εκείνης Αίτησης με τις πρόνοιες του υπό αμφισβήτηση διατάγματος.
Με την αίτηση υποστηρίχθηκε ότι:
α) Η αγωγή δεν στρεφόταν εναντίον των αιτητών, συνεπώς θα έπρεπε κατ' αρχήν να γίνει προσπάθεια είτε συνένωσης των δύο εκκρεμουσών διαδικασιών, είτε να επιτραπεί στους νυν ενάγοντες να παρέμβουν, θέμα το οποίο ουσιαστικώς θα προκαλούσε μεγάλη καθυστέρηση στη διεκπεραίωση της υπόθεσης.
β) Η αντιφατικότητα στις πρόνοιες των δυο διαταγμάτων, από μόνη της επέτρεπε τη χορήγηση αδείας.
γ) Το παραδεκτό γεγονός της πώλησης μέρους των περιουσιακών στοιχείων των Ουκρανικών θυγατρικών εταιρειών, ενίσχυε την αναγκαιότητα χορήγησης της σχετικής αδείας βασιζόμενη στις εξαιρετικές περιστάσεις που υπήρχαν.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην προκείμενη περίπτωση διαπιστωνόταν εκ πρώτης όψεως, μια αντινομία μεταξύ των προβλέψεων των δύο διαταγμάτων.
2. Με μόνο αυτό το δεδομένο και χωρίς απόφανση επί των άλλων θεμάτων που ήγειραν οι αιτητές, ετύγχανε εφαρμογής η νομολογία με βάση την οποία, το Δικαστήριο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις περιπτώσεις ύπαρξης συγκρουσιακών προνοιών ή αντιφατικότητας, μεταξύ των αποφάσεων ισότιμων δικαστηρίων.
3. Η αναίρεση υφισταμένου διατάγματος από άλλο ομοβάθμιο δικαστήριο, ισοδυναμεί με ενέργεια υπερβατική της δικαιοδοσίας, γεγονός που επιτρέπει τη χορήγηση αδείας για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος certiorari.
4. Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορούσε υπέρ της προσέγγισης αυτής ήταν το γεγονός ότι η ύπαρξη αντιφάσεων στις πρόνοιες δικαστικών διαταγμάτων, δημιουργούσε ένα δίλημμα, ως προς το ποιο διάταγμα έπρεπε να εφαρμοστεί που ενδεχομένως να έθετε τους διάδικους σε αντίκριση αιτήσεων για παρακοή δικαστικού διατάγματος.
5. Με γνώμονα τα πιο πάνω, οι αιτητές στοιχειοθέτησαν γεγονότα τα οποία τεκμηρίωναν την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, για τη χορήγηση της αιτούμενης αδείας.
6. Η διαδικασία στο κατώτερο Δικαστήριο στο πλαίσιο της αγωγής ανεστάλη, όπως και κάθε άλλη ενέργεια, που εδραζόταν επί του εκδοθέντος διατάγματος, μέχρι τη συμπλήρωση της δια κλήσεως διαδικασίας στην αίτηση Certiorari.
Η αίτηση επιτράπηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Richie κ.ά. (2008) 1 A.A.Δ. 639,
In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250,
Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1066.
Αίτηση.
N. Γεωργιάδης, για Γεωργιάδη & Πελίδη Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
Ex-tempore.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Στο πλαίσιο της αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας 41/2013, οι ενάγοντες διεκδικούν εναντίον των εναγομένων, υπό τη μορφή της παράγωγης αγωγής, γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για ζημιές που υπέστηκαν, ως αποτέλεσμα παράβασης συμφωνίας ημερ. 22 Νοεμβρίου, 2006, όπως επίσης και αποζημιώσεις ένεκα παράβασης των καθηκόντων εμπιστοσύνης για γεγονότα που έλαβαν χώρα μεταξύ των ημερομηνιών 21 και 24 Δεκεμβρίου, 2012. Ταυτοχρόνως με την αγωγή, οι ενάγοντες επεδίωξαν μονομερώς και εκδόθηκε προς όφελος τους προσωρινό διάταγμα το οποίο μεταξύ άλλων εμποδίζει και ή απαγορεύει στους εναγόμενους να προβούν σε αντικατάσταση ή να λάβουν οποιονδήποτε μέτρο άσκησης της δραστηριότητας τους ως διευθυντών των εναγόντων κατά τρόπο που να παραβιάζει το περιεχόμενο της συμφωνίας 22 Νοεμβρίου, 2006. Περαιτέρω εμποδίζονται από το να παραιτηθούν από διευθυντές και ή γραμματείς των εναγόντων. Το Διάταγμα ημερ. 3 Ιανουαρίου, 2013 ορίστηκε επιστρεπτέο στις 10 Ιανουαρίου, 2013.
Το διάταγμα αυτό, είχε περιέλθει σε γνώση των αιτητών, στις 4 Ιανουαρίου, 2013 οι οποίοι καταχώρισαν την παρούσα αίτηση με την οποία επιδιώκουν την χορήγηση αδείας για την έκδοση διατάγματος certiorari, έτσι ώστε να συζητηθεί η νομιμότητα του εκδοθέντος διατάγματος στο πλαίσιο της αγωγής 41/13.
Μεταξύ άλλων οι αιτητές έχουν προβάλει ότι στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας 1120/2012, αναφορικά με τον περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας Νόμο του 1987, εκδόθηκε προς όφελος τους συντηρητικό διάταγμα ημερ. 14 Ιουνίου, 2012. Όπως αναφέρεται στην έκθεση γεγονότων και στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση το εκδοθέν διάταγμα έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο του διατάγματος που εκδόθηκε στη Γενική Αίτηση 1120/2012.
Η αντιπαραβολή των προνοιών των παραγράφων 4 και 5 στο εκδοθέν διάταγμα, υποστηρίχθηκε από τους αιτητές, αναιρεί, αντιφάσκει, και ουσιαστικώς καταστρατηγεί τη θεραπεία που δόθηκε προς όφελος των αιτητών, με το διάταγμα ημερομηνίας 14 Ιουνίου, 2012. Ο σκοπός της έκδοσης του πιο πάνω διατάγματος, στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης 1120/2012, ήταν να εμποδιστεί η πώληση ή η επιβάρυνση των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών και των Ουκρανικών θυγατρικών τους. Υπήρξε πώληση περιουσιακού στοιχείου στην Ουκρανία με αποτέλεσμα να υφίσταται καταστρατήγηση του διατάγματος ημερ. 14 Ιουνίου, 2012. Το υπό αμφισβήτηση σήμερα διάταγμα ενεργεί, όπως υποστηρίχθηκε από τους αιτητές, ουσιαστικώς ως απαγόρευση, εφόσον απαγορεύει στις εταιρείες και τους διευθυντές τους από του να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες από του να προστατεύσουν τα περιουσιακά στοιχεία των Ουκρανικών θυγατρικών εταιρειών σύμφωνα με το διάταγμα ημερ. 14 Ιουνίου, 2012.
Η έκδοση του διατάγματος στην αγωγή 41/2013, στηρίχθηκε σε ψευδείς δηλώσεις και επίσης δεν αναφέρθηκε η ύπαρξη προσωρινού διατάγματος στο Jersey, το οποίο, μεταξύ άλλων, απαγορεύει στους ενάγοντες 13 και 14 να ενεργούν εκ μέρους του ομίλου εταιρειών των εναγόντων.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών αντιπαρέβαλε μέρος των διαταγμάτων που εκδόθηκαν προς όφελος των σημερινών αιτητών, στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 1120/12 και ιδιαιτέρως των διαταγμάτων 4 και 5, με τις πρόνοιες του υπό αμφισβήτηση διατάγματος και ιδιαιτέρως των παραγράφων Δ, Ε και Στ.
Κατά το στάδιο της συζήτησης της αίτησης, ο κ. Γεωργιάδης ανεγνώρισε ότι η διαδικασία αμφισβήτησης του εκδοθέντος διατάγματος θα μπορούσε να γίνει ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, πλην όμως, όπως είπε, η αγωγή δεν στρέφεται εναντίον των νυν αιτητών, συνεπώς θα πρέπει κατ' αρχήν να γίνει προσπάθεια είτε συνένωσης των δύο εκκρεμουσών διαδικασιών, είτε να επιτραπεί στους νυν ενάγοντες να παρέμβουν, θέμα το οποίο ουσιαστικώς θα προκαλέσει μεγάλη καθυστέρηση στη διεκπεραίωση της υπόθεσης. Περαιτέρω, ο συνήγορος υποστήριξε ότι η αντιφατικότητα στις πρόνοιες των δυο διαταγμάτων, από μόνη της επιτρέπει τη χορήγηση αδείας, κάνοντας σχετική αναφορά σε νομολογία, μεταξύ άλλων στην υπόθεση Richie κ.ά. (2008) 1(Α) A.A.Δ.639, για να καταδείξει την ευαισθησία που εκδηλώνεται, μέσα από τη νομολογία, όταν εκδίδονται διατάγματα αντιφατικά μεταξύ τους από ισότιμο δικαστήριο, όπως στην προκείμενη περίπτωση.
Παράλληλα, ο ευπαίδευτος συνήγορος κάνοντας αναφορά στα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης και ιδιαιτέρως στην παραδεκτή θέση, εκ μέρους των εναγόντων στην αγωγή 41/2013, ότι είχαν ήδη προβεί σε πώληση μέρους των περιουσιακών στοιχείων των Ουκρανικών θυγατρικών εταιρειών, ενισχύει όπως είπε, την αναγκαιότητα χορήγησης της σχετικής αδείας βασιζόμενη στις εξαιρετικές περιστάσεις που υπάρχουν.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των κατωτέρω δικαστηρίων. Ο έλεγχος αυτός ασκείται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί το αντικείμενο εξέτασης της αίτησης, για χορήγηση αδείας για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων certiorari. Βλ. In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250.
Αναφύεται συναφώς το ερώτημα κατά πόσον από τα γεγονότα που έθεσαν ενώπιον μου οι αιτητές, προκύπτει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, που να δικαιολογεί την παραχώρηση αδείας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari. Bλ. Ξάνθος Λυσιώτης και Υιός Λτδ (Αρ. 3) (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1066. Περαιτέρω, η ικανοποίηση του πιο πάνω κριτηρίου, από μόνο του, δεν είναι αρκετό για τη χορήγηση αδείας, υπαρχόντος άλλου ένδικου μέσου, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις.
Στην προκείμενη περίπτωση διαπιστώνω εκ πρώτης όψεως μια αντινομία μεταξύ των προβλέψεων των δύο διαταγμάτων, ιδιαιτέρως αναφορικά με την απαγόρευση που προβλέπουν οι παράγραφοι 4 και 5 των διαταγμάτων που εκδόθηκαν στις 14 Ιουνίου, 2012 στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης 1120/2012, όπου οι διευθυντές και/ή αξιωματούχοι εμποδίζονται από του να προβούν σε αλλαγή της σύνθεσης των διοικητικών συμβουλίων και να εκχωρήσουν εξουσία δέσμευσης, εκτός από τα υφιστάμενα μέλη των διοικητικών τους συμβουλίων. Όπως επίσης την απαγόρευση πώλησης υποθήκευσης ή μεταβίβασης οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου των Ουκρανικών θυγατρικών εταιρειών.
Το διάταγμα που εξεδόθη στο πλαίσιο της αγωγής 41/2013 εμποδίζει τους εναγόμενους από του να προβούν σε οποιανδήποτε αντικατάσταση ή λάβουν μέτρα άσκησης των υποχρεώσεων τους, ως διευθυντών, ή και τους εμποδίζει να προβούν σε άσκηση των υποχρεώσεων τους ως διευθυντών, γεγονός που αντικρούει εκ πρώτης όψεως, και πάντοτε μέσα στο πλαίσιο της εξέτασης αιτήσεων αυτής της μορφής, τη δραστηριότητα που επέβαλε το διάταγμα ημερ. 14 Ιουνίου, 2012.
Με μόνο αυτό το δεδομένο και χωρίς να αποφαίνομαι επί των άλλων θεμάτων που ήγειραν οι αιτητές, στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης, υιοθετώ την προσέγγιση του δικαστή Νικολαΐδη στην υπόθεση Richie, ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις περιπτώσεις ύπαρξης συγκρουσιακών προνοιών ή αντιφατικότητας, μεταξύ των αποφάσεων ισότιμων δικαστηρίων. Αυτή η ενέργεια αποτελεί μιας μορφής υπέρβασης εξουσίας, που ομολογουμένως, όπως διατύπωσε ο ευπαίδευτος Δικαστής, εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης. Η αναίρεση υφισταμένου διατάγματος από άλλο ομόβαθμο δικαστήριο, ισοδυναμεί με ενέργεια υπερβατική της δικαιοδοσίας, γεγονός που επιτρέπει τη χορήγηση αδείας για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος certiorari. Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της προσέγγισης αυτής είναι το γεγονός ότι η ύπαρξη αντιφάσεων στις πρόνοιες δικαστικών διαταγμάτων, δημιουργεί ένα δίλημμα, ως προς το ποιο διάταγμα πρέπει να εφαρμοστεί που ενδεχομένως να θέσει τους διάδικους σε αντίκριση αιτήσεων για παρακοή δικαστικού διατάγματος. Απαιτείται ως θέμα αρχής η ύπαρξη, θετικότητας ως προς τη δικαστική εντολή.
Με γνώμονα τα πιο πάνω, είμαι της γνώμης, ότι οι αιτητές έχουν στοιχειοθετήσει γεγονότα τα οποία τεκμηριώνουν την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, για τη χορήγηση της αιτούμενης αδείας.
Συναφώς, χορηγείται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος προνομιακού εντάλματος certiorari ως η παράγρ. Α της αίτησης.
Η διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου στο πλαίσιο της αγωγής αρ. 41/2013, αναστέλλεται, όπως και κάθε άλλη ενέργεια, η οποία εδράζεται επί του εκδοθέντος διατάγματος, μέχρι τη συμπλήρωση της δια κλήσεως διαδικασίας του certiorari.
Η αίτηση να καταχωρηθεί εντός 7 ημερών και ορίζεται για ακρόαση στις 23 Ιανουαρίου, 2013 η ώρα 9.00π.μ.. Η ένσταση να κατατεθεί εντός 2 ημερών προηγουμένως.
Η αίτηση επιτυγχάνει.