|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 2427
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 203/13)
25 Nοεμβρίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 5, 9 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (N. 33/1964)
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TΗΣ LOYAL BANK LIMITED ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
- KAI -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 31.10.2013 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΙΜΗ ΠΡΌΕΔΡΟ ΚΑ. ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΥΠ΄ ΑΡ. 6957/2013
- ΚΑΙ -
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ LOYAL BANK LIMITED, ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΙΚΕΝΤΙΟ ΚΑΙ ΓΡΕΝΑΔΙΝΕΣ - ΑΙΤΗΤΡΙΑ.
____________
Μ. Αγαθοκλέους (κα), για την Αιτήτρια.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την αίτηση επιζητείται η παραχώρηση άδειας υποβολής αίτησης για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, για ακύρωση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 31.10.2013, που εξέδωσε μονομερώς το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στα πλαίσια της αγωγής αρ. 6957/13 που εκδικάζει, και με το οποίο ουσιαστικά απαγορεύθηκε στους εδώ Αιτητές από του να προωθούν και να συνεχίζουν ενώπιον Επαρχιακού Δικαστηρίου του Τελ-Αβίβ σχετική αίτηση για διορισμό Προσωρινού Παραλήπτη για να λάβει κατοχή και έλεγχο όλων των μετοχών που οι εκεί Αιτητές κατέχουν σε τρίτη εταιρεία, και από του να προβαίνουν σε οποιαδήποτε άλλα δικαστικά μέτρα χωρίς την προηγούμενη έγκριση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και/ή στη βάση των προνοιών της συμφωνίας δανείου μεταξύ των εναγόντων και των εναγομένων όπως με λεπτομέρεια καταγράφεται.
Στην έκθεση γεγονότων οι Αιτητές επικαλούνται ότι το Δικαστήριο εκδίδοντας μονομερώς το προσωρινό διάταγμα υπερέβη την εξουσία και τη δικαιοδοσία του, καθότι με τον τρόπο αυτό απαγορεύθηκε στην Αιτήτρια η πρόσβαση στη δικαιοσύνη και συγκεκριμένα, από όσα έχω αντιληφθεί, η προώθηση της όποιας διαδικασίας εκκρεμεί ενώπιον Δικαστηρίου στο Τελ-Αβίβ. Με τον τρόπο αυτό το Δικαστήριο, κρίνουν, παρεμβαίνει στη δικαιοδοσία αλλοδαπού Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να παραβιαστούν έτσι και οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης. Συντρέχουν, κατά την κρίση τους, και άλλοι λόγοι και συγκεκριμένα το γεγονός ότι δεν παρέχεται σε αυτούς εναλλακτική θεραπεία ή άλλο διαθέσιμο μέσο, εφόσον στην παρούσα περίπτωση συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την απόκλιση και διαφοροποίηση της παρούσας περίπτωσης: το ένδικο μέσο της έφεσης δεν θα ήταν αποτελεσματικό και μάλιστα στην έννοια ότι το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε, σύμφωνα με το πρακτικό του Δικαστηρίου, για ακρόαση στις 23.1.2014, δίνοντας ως δικαιολογία το βεβαρημένο του πρόγραμμα, χρόνος αδικαιολόγητος σε συνάρτηση με τη φύση της υπόθεσης και τη ζημιά την οποία έχουν υποστεί ή θα υποστούν οι Αιτητές από την εκκρεμοδικία.
Οι Αιτητές έχουν στη διάθεση τους το ένδικο μέσο της έφεσης το οποίο και μπορούν να εξασκήσουν. Έτσι ορθώνεται ανυπέρβλητο εμπόδιο το οποίο δεν έχουν κατορθώσει να υπερπηδήσουν οι Αιτητές. Ενώπιον μου δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν και να παράσχουν στο Δικαστήριο τη δυνατότητα να εγκρίνει το αίτημα. Είναι πλέον παγιωμένη αρχή (Άνθιμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41) ότι εκτός αν συντρέχουν ιδιαιτέρως εξαιρετικές περιστάσεις δεν ενεργοποιείται η διαδικασία των προνομιακών διαταγμάτων. Στην Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469, κρίθηκε ως αναγκαία προϋπόθεση χορήγησης της θεραπείας η ανάγκη να καταδείξει ο Αιτητής συζητήσιμη υπόθεση, η οποία όμως συμπεριλαμβάνει την ύπαρξη ειδικών περιστάσεων ώστε να υπάρξει παρέκκλιση από το γενικό κανόνα. Ο Αιτητής θα πρέπει εδώ να υποδείξει ότι η υπόθεση του διακρίνεται από το είδος των υποθέσεων που προβλέπεται έφεση. Είναι γεγονός ότι σε κάθε περίπτωση και μάλιστα σε αιτήσεις αυτής της φύσης, όπου εκδίδονται μονομερώς συντηρητικά διατάγματα, ενδέχεται να προκύψει βλάβη στα συμφέροντα των καθ΄ ων η αίτηση, και ο χρόνος που διαρρέει να παίζει το δικό του ρόλο ώστε επιβάλλεται ιδιαιτέρως να λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο όταν προγραμματίζει τέτοιες υποθέσεις για ακρόαση. Όμως, και αν ακόμα η παρούσα Αίτηση είναι πιο γρήγορη ή πιο αποτελεσματική αυτό δεν οδηγεί το αίτημα στις παραμέτρους της εξαιρετικής περίστασης όπως το θέτουν οι Αιτητές.
Το Δικαστήριο με το πρακτικό του έδωσε σαφή λόγο για τον οποίο δεν είναι δυνατή η εκδίκαση της υπόθεσης σε πιο σύντομη ημερομηνία: Λόγω του βεβαρημένου προγράμματος του με πολύ παλαιότερες ενδιάμεσες αιτήσεις, που επίσης αφορούν σε προσωρινά διατάγματα τα οποία εκκρεμούν εδώ και καιρό, ορίστηκε η ακρόαση κατά την πιο πάνω ημερομηνία. Σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο έδωσε την ευκαιρία στους καθ΄ ων η αίτηση, οι οποίοι εμφανίστηκαν, να καταχωρίσουν την ένσταση τους και αξιολόγησε το αίτημα τους για σύντομη ημερομηνία ακρόασης.
Η διαδικασία όμως του Εντάλματος Certiorari δεν σκοπεί στην αναθεώρηση της ορθότητας της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ή της πρακτικής που ακολουθούν τα Δικαστήρια, ούτε και λειτουργεί ως υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας.
Είναι γεγονός ότι τα Επαρχιακά Δικαστήρια και ιδιαιτέρως η δικαιοδοσία του Προέδρου, είναι βαρυφορτωμένα με αιτήσεις αυτής της φύσης οι οποίες όλες δυνατόν να κρίνονται επείγουσες, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα. Το Δικαστήριο, σε κάθε περίπτωση, έχει καθήκον να δώσει προτεραιότητα σε αιτήσεις όπου έχουν εκδοθεί στην απουσία της άλλης πλευράς δραστικά απαγορευτικά διατάγματα και να ρυθμίσει την ενώπιον του διαδικασία, ώστε να κριθεί το ζήτημα εντός ευλόγου χρόνου, όπως απαιτούν οι ανάγκες και η φύση του πράγματος.
Το αίτημα απορρίπτεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ