|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 848
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 491/2012)
2 Απριλίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, ΔΔ.]
1. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
2. ΤΑΜΕΙΟ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΤΔ
Εφεσειόντων/Καθ΄Ων η Αίτηση
ν.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΟΥ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
_________________
Π. Πολυβίου, για τους Εφεσείοντες.
Χ. Σταυράκης, για την Εφεσίβλητη.
_________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Δ. Χατζηχαμπή
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Ο δικηγόρος των Εφεσειόντων υπέβαλε γραπτό αίτημα όπως η έφεση ακουσθεί ως κατεπείγουσα, πρωτίστως ως εκ του ότι αφορά απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ότι τούτο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί υπόθεσης, η ακρόαση της οποίας επρόκειτο σύντομα να αρχίσει και όπως προέκυψε έχει τώρα αρχίσει. Το Εφετείο έκρινε ορθό να ορίσει το αίτημα, ώστε να πάρει τις απόψεις και της άλλης πλευράς. Ακολούθησε επιστολή του δικηγόρου της Εφεσίβλητης με την οποία, πέραν της ένστασης του στο να δοθεί προτεραιότητα στον ορισμό της έφεσης, έθεσε και θέμα εξαίρεσης δύο εκ των Δικαστών του Εφετείου για το λόγο ότι αυτοί είχαν μετέχει σε πενταμελή Ολομέλεια η οποία είχε επιληφθεί του θέματος της δικαιοδοσίας που είναι αντικείμενο της έφεσης.
Το ιστορικό της όλης υπόθεσης συνοψίστηκε από την Πλήρη Ολομέλεια στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ και του Ταμείου Προνοίας Προσωπικού Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ, Πολιτική Έφεση 2/2009, ημερ. 18.7.2011, από την οποία και παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:-
«Η Αίτηση 100/08 για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση Αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, που αφορούσε προδικαστικό σημείο που αποφασίστηκε από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στην ενώπιον του Αίτηση με αριθμό 480/07, απορρίφθηκε από τον αδελφό Δικαστή Ναθαναήλ πρωτοδίκως. Η Αίτηση αυτή, που ήταν ex parte, εφεσιβλήθηκε χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε ειδοποίηση προς την άλλη πλευρά, κάτι που είναι σύμφωνο με τη νομολογία (δέστε Φιλίππου (1993) 1 Α.Α.Δ. 857, Γενικός Εισαγγελέας (1999) 1 Α.Α.Δ. 1005 και Κακουλλή (2007) 1 Α.Α.Δ. 682).
Το πενταμελές Εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση που αφορούσε την άρνηση παραχώρησης άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση certiorari, αλλά περαιτέρω προχώρησε και εξεδίκασε την ουσία της αίτησης, κρίνοντας ότι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπόθεσης. Ακολούθως, επέστρεψε την υπόθεση στον πρωτόδικο Δικαστή για να την εκδικάσει, δίδοντας την απαιτούμενη άδεια.
Παραθέτουμε σχετικά αποσπάσματα από την απόφαση αυτή:
«Παρατηρούμε συνεπώς ότι η εργατική σχέση έχει τερματιστεί και η σχέση των διαδίκων έχει καταστεί συμβατική. Από τη στιγμή που η σχέση των διαδίκων εδράζεται σε γραπτή συμφωνία, αναφύεται η ανάγκη παραμερισμού μιας συμβατικής σχέσης, θέμα που βρίσκεται έξω από το πλαίσιο της εργατικής διαφοράς.
.........................
Η αποκλειστική δικαιοδοσία του καθιδρυομένου με βάση το άρθρο 12(1) του Νόμου Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, έχει ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη εργατικής διαφοράς, κάτι που στην προκείμενη περίπτωση θεωρούμε ότι δεν υφίσταται.
Με γνώμονα τα πιο πάνω βρίσκουμε ότι η έφεση θα πρέπει να επιτύχει και η προσβαλλόμενη απόφαση παραμερίζεται. Παρέχεται άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση certiorari, η οποία να υποβληθεί εντός δεκαπέντε ημερών για να τεθεί ενώπιον του αδελφού μας Δικαστή ο οποίος θα χειριστεί την υπόθεση.»
Η απόφαση αυτή λήφθηκε χωρίς να ακουστεί η άλλη πλευρά, αφού δεν βρισκόταν ενώπιον του Εφετείου.
Μετά απ΄αυτή την εξέλιξη, η υπόθεση επεστράφη στον πρωτόδικο Δικαστή Ναθαναήλ, για να αποφασίσει κατά πόσο θα εξέδιδε το αιτούμενο ένταλμα certiorari. O Ναθαναήλ, Δ. ορθά έκρινε ότι ο ίδιος δεσμευόταν από την απόφαση του πενταμελούς Εφετείου στην Έφεση 2/2009, όπου αποφασίστηκε ότι δεν υπήρχε εργατική διαφορά και, ως εκ τούτου, δικαιοδοσία και εξέδωσε διάταγμα certiorari, θέτοντας τέρμα σε κάθε διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών στην Αίτηση 480/07. Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η Έφεση 2/2010. Όταν αυτή τέθηκε ενώπιον του αρμόδιου πενταμελούς Εφετείου, τούτο επεσήμανε θέμα παραβίασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, αφού στην έφεση 2/2009 αποφασίστηκε η ουσία της υπόθεσης στην απουσία της άλλης πλευράς.
Ως συνέπεια των πιο πάνω, το Εφετείο παρέπεμψε το θέμα στην Πλήρη Ολομέλεια για να εξεταστεί στη βάση της σύμφυτής της εξουσίας κατά πόσο η υπό κρίση απόφαση του Εφετείου ήταν άκυρη εξ υπαρχής, λόγω της απουσίας της μίας πλευράς από τη διαδικασία, και της συνακόλουθης παράβασης της αρχής της φυσικής δικαιοσύνης.»
Η Πλήρης Ολομέλεια έκρινε ότι:-
«Είναι σαφώς η άποψη μας πως στην περίπτωση αυτή έχει παραβιασθεί το δικαίωμα διαδίκου να ακουστεί η θέση του προτού κριθεί το ζήτημα που εκκρεμούσε ενώπιον του Δικαστηρίου και θα πρέπει η υπό κρίση απόφαση, για το λόγο αυτό, να κηρυχθεί άκυρη, όπως και η βασισμένη σ΄αυτή απόφαση του Ναθαναήλ, Δ., στην οποία εκδόθηκε το ένταλμα certiorari.
Μας απασχόλησε η διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθηθεί μετά την κατάληξη μας αυτή και μετά από αρκετή σκέψη καταλήξαμε να ενεργήσουμε, και ενεργούμε, όπως αναφέρουμε πιο κάτω.
Είναι προφανές από τα αποσπάσματα της απόφασης που ήδη παραθέσαμε, ότι ο λόγος για τον οποίο το Δικαστήριο στην Π.Ε. 2/2009 παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση, δίδοντας άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση certiorari, ήταν η κατάληξή του πως το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών δεν είχε δικαιοδοσία να δικάσει την ενώπιόν του Αίτηση. Έτσι, αφού η απόφαση αυτή κρίνεται άκυρη, ο λόγος για τον οποίο διατάχθηκε η παραχώρηση άδειας δεν υφίσταται πλέον. Συνεπώς, η Έφεση 2/2009 εναντίον της απόφασης του αδελφού Δικαστή Ναθαναήλ, με την οποία αρνήθηκε να παράσχει άδεια, παραμένει χωρίς κρίση και θα πρέπει να δοθούν τέτοιες οδηγίες ώστε να εκδικασθεί.
Η απόφαση στην Π.Ε. 2/2009 και, συνακόλουθα η απόφαση του Ναθαναήλ, Δ., στην Αίτηση Αρ. 63/09 ακυρώνονται. Δίδονται οδηγίες όπως η Π.Ε. 2/2009 ακουστεί εξ αρχής.
Η υπόθεση θα τεθεί ενώπιον αρμόδιου πενταμελούς Εφετείου από το Πρωτοκολλητείο για τον ορισμό ημερομηνίας ακρόασης.»
Όντως η υπόθεση παραπέμφθηκε από το Πρωτοκολλητείο σε νέα πενταμέλεια, η οποία με απόφασή της στην Αίτηση Αναφορικά με την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α., Πολιτική Έφεση 2/09, ημερ. 14.5.2012, έκρινε κατά πλειοψηφία ότι η έφεση θα έπρεπε να αποτύχει καθότι ο Ναθαναήλ, Δ. είχε εφαρμόσει πιστά τις νομολογιακές αρχές στις υποθέσεις Re Hellenger Trading Ltd (2000) 1 ΑΑΔ 1965 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1 ΑΑΔ 1535 σε σχέση με την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου.
Φαίνεται ότι στη συνέχεια η υπόθεση επεστράφη στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, το οποίο στις 13.11.2012 εξέδωσε ενδιάμεση απόφαση σε αίτηση για απόρριψη της εργατικής διαφοράς λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας. Με την απόφαση του έκρινε ότι είχε καθ' ύλη αρμοδιότητα να επιληφθεί της διαφοράς και απέρριψε με έξοδα την αίτηση.
Οι Εφεσείοντες καταχώρησαν την παρούσα έφεση με την οποία προσβάλλουν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και ταυτόχρονα με γραπτή αίτηση ζήτησαν όπως αυτή ακουστεί ως κατεπείγουσα.
Κατά τη συζήτηση των θεμάτων που ήγειρε η Εφεσίβλητη, υποδείξαμε στους ευπαιδεύτους συνηγόρους ότι ενδεχομένως να μην είναι αναγκαία η κρίση μας επί του θέματος της εξαίρεσης εάν το αίτημα για κατ΄εξαίρεση σύντομη εκδίκαση δεν γίνει αποδεκτό. Θεωρούμε ότι τούτο προέχει να αποφασισθεί εφ΄όσον το θέμα της εξαίρεσης δεν θα μπορούσαμε να το κρίνουμε in abstracto και δεδομένου ότι η παρούσα σύνθεση του Εφετείου θα παύει να υφίσταται με το τέλος του δικαστικού έτους.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζουμε σωρεία αιτημάτων για επίσπευση ακρόασης εφέσεων, πολλές φορές με καλούς λόγους όπως εκείνοι που παρουσιάζονται από τους Εφεσείοντες όσον αφορά τα πλεονεκτήματα από την έγκαιρη εκδίκαση. Ο χρόνος του Δικαστηρίου όμως είναι πολύ περιορισμένος αλλά και ήδη προγραμματισμένος και προτεραιότητα δίδεται βεβαίως στις παλαιότερες χρονολογικά εφέσεις στις οποίες μάλιστα τα περιγράμματα έχουν ετοιμασθεί από καιρό. Ήδη οι εφέσεις που ακούμε τώρα και για τις οποίες το ημερολόγιο μας έχει σχεδόν προγραμματιστεί μέχρι τέλος του έτους είναι του 2008 και του 2009, ενώ αρκετές εφέσεις είναι ποινικές που αφορούν θέματα φυλάκισης ως αναγόμενα στη στέρηση της ελευθερίας του ατόμου. Έχουμε σταθμίσει όλα τα πλεονεκτήματα που θα προέκυπταν από τη γρήγορη εκδίκαση αυτής της έφεσης, η οποία κατεχωρήθη 22.11.2012, δηλαδή μόλις προ τεσσάρων μηνών, με συνάρτηση με τις δυνατότητες του ημερολογίου μας και τις υποθέσεις οι οποίες αναμένουν να ορισθούν με τη σειρά τους. Όσον και να επιθυμούσαμε να δώσουμε προτεραιότητα στην ακρόαση αυτής της έφεσης, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μας παρέχεται η δυνατότητα αφού μάλιστα πολλές είναι οι υποθέσεις όπως αυτή που θα μπορούσαν να έχουν ανάλογης μεταχείρισης με αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωση του ημερολογίου αλλά και την πλήρη συμφόρηση του. Στην κατάληξή μας αυτή έχουμε αχθεί έχοντας υπ΄όψη την υποχρέωσή μας για ανάλογα ομοιόμορφη αντιμετώπιση τέτοιων αιτημάτων και με πάγιο προσανατολισμό την υποχρέωση μας για έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης για όλες τις υποθέσεις.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξής μας, δεν θα μας απασχολήσει το θέμα της εξαίρεσης αφού δεν είναι δυνατό να ορίσουμε την υπόθεση προ του τέλους του δικαστικού έτους.
Το αίτημα απορρίπτεται.
Έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Εφεσίβλητης.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Π. Παναγή, Δ.
/ΚΧ»Π/EΠσ