|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 882
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 12/2013
5 Απριλίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ Δ/στές]
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Εναγόντων
και
1. ΣΚΥΡΟΠΟΙΙΑ ΛΕΩΝΙΚ ΛΤΔ
2. ΙΩΑΝΝΗ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ
3. ΖΑΧΑΡΙΑ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ
4. ΜΑΙΡΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ
Εναγομένων
Επί τοις αφορώσι τον περί Δόλιων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμο Κεφ. 62
Και
Επί τοις αφορώσι την αίτηση της:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ
Αιτητών
και
1. ΣΚΥΡΟΠΟΙΙΑ ΛΕΩΝΙΚ ΛΤΔ
2. ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ΛΤΔ
Καθ' ων η αίτηση
Διομήδης Διομήδους για Καλλής & Καλλής ΔΕΠΕ για τους αιτητές.
Μαλβίνα Ναθαναήλ για Χρυσαφίνης & Πολυβίου ΔΕΠΕ για τους καθ' ων η αίτηση-ενάγοντες.
Νάγια Οικονόμου για Αντώνης Ανδρέου & Σια ΔΕΠΕ για τους καθ' ων η αίτηση - εναγόμενους 1.
ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ΛΤΔ ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΕΦΕΣΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 25.1.13
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Δικαστής Χατζηχαμπής,
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex tempore)
Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ: Έχουμε ενώπιόν μας αίτηση της εταιρείας Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ για παράταση χρόνου καταχώρησης ειδοποίησης έφεσης εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου με ημερομηνία 27.4.12. Η απόφαση εκείνη ήταν στα πλαίσια αιτήσεως που αφορούσε δόλια μεταβίβαση πολεοδομικής άδειας και το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η συμφωνία μεταβίβασης ήταν δόλια και ως εκ τούτου την κήρυξε άκυρη. Σαν αποτέλεσμα, η πολεοδομική άδεια που είχε αρχικώς εγγραφεί στο όνομα της εταιρείας Σκυροποιεία Λεωνίκ Λτδ και στη συνέχεια μεταβιβασθεί στο όνομα της εταιρείας Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ θα έπρεπε να επανεγραφεί στην εταιρεία Σκυροποιεία Λεωνίκ Λτδ. H αίτηση, η οποία είχε καταχωρηθεί από την ενάγουσα τράπεζα, εστρέφετο τόσο εναντίον της Σκυροποιεία Λεωνίκ Λτδ όσο και εναντίον της Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ ως αναγκαίων διαδίκων. Υπήρξαν και άλλες διαδικασίες ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούσαν ακριβώς την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής και οι οποίες είχαν απολήξει στην οδηγία όπως η αίτηση εκδικαστεί το συντομότερο και καταλήξει σε αποτέλεσμα.
Αρχικώς η αιτήτρια εταιρεία Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ μέσω του διευθυντή της, Ιωάννη Κυριακίδη, επεδίωξε να αμφισβητήσει την εγκυρότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η κατάληξη της επιδίωξής της ήταν, όμως, η καταχώρηση αιτήσεως για παράταση χρόνου καταχώρησης έφεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου που είχε εκδώσει την πρωτόδικη απόφαση. Η αίτηση αυτή υπεβλήθη στις 8.6.12 ενώ η απόφαση είχε εκδοθεί στις 27.4.12, δηλαδή, ουσιαστικά, πολύ κοντά στην εκπνοή της προθεσμίας η οποία τάσσεται από τους θεσμούς - όπως μας ελέχθη χαρακτηριστικά, την τελευταία ημέρα. Η αίτηση απερρίφθη, οπότε κατεχωρήθη άλλη, ως είναι και η διαδικασία, ενώπιον του Εφετείου αυτή τη φορά, με το ίδιο αιτητικό. Την αίτηση συνοδεύει ένορκη δήλωση του Ιωάννη Κυριακίδη, ο οποίος αναφέρει ότι μετά από την έκδοση της απόφασης, η εταιρεία αποφάσισε να καταχωρήσει έφεση αναθέτοντας την υπόθεση σε νέο δικηγόρο αφού, όπως διευκρινίστηκε, ο αρχικός δικηγόρος της είχε αποσυρθεί λίγο πριν από την περάτωση της πρωτόδικης διαδικασίας. Μετά την έκδοση της απόφασης απετάθη σε δικηγορικό γραφείο στη Λευκωσία το οποίο, κατόπιν μελέτης της υπόθεσης, τον πληροφόρησε ότι δεν μπορούσε να αναλάβει το χειρισμό της υπόθεσης και, ένεκα του ότι ο χρόνος καταχώρησης έφεσης θα εξέπνεε χωρίς να μπορέσει να ανευρεθεί άλλος δικηγόρος, τον βοήθησε στην ετοιμασία αίτησης για παράταση χρόνου. Είναι, λοιπόν, η θέση της αιτήτριας εταιρείας ότι δεν έχει επιδείξει αδιαφορία ή αμέλεια στο θέμα και ότι αμέσως, όπως το θέτει, «μόλις αντιλήφθηκε ότι η προθεσμία για καταχώρηση έφεσης θα εξέπνεε προχώρησε με την καταχώρηση αίτησης για παράταση χρόνου στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας». Αναφέρει ακόμα η ένορκος δήλωση ότι η αιτήτρια εταιρεία θεωρεί ότι έχει βάσιμους λόγους για καταχώρηση έφεσης.
Υπήρξε ένσταση στην αίτηση τόσο εκ μέρους της Τράπεζας η οποία είχε καταχωρίσει την αίτηση για δόλια μεταβίβαση όσο και εκ μέρους της εταιρείας Σκυροποιία Λεωνίκ Λτδ στην οποία επανήλθε η εγγραφή της πολεοδομικής άδειας. Ζητήσαμε δε από τους ευπαιδεύτους συνηγόρους όπως καταχωρήσουν και γραπτές αγορεύσεις για βοήθεια του Δικαστηρίου, όπως και έπραξαν, αλλά και τους ακούσαμε σήμερα προφορικά. Εκφράζουμε την ευαρέσκειά μας για την πληρότητα με την οποία τα θέματα έχουν τεθεί ενώπιόν μας στις αγορεύσεις και την πλήρη αναφορά η οποία γίνεται τόσο στα δεδομένα της υπόθεσης όσο και στη νομολογία με ιδιαίτερη αναφορά στις βασικές κατευθυντήριες αρχές που διέπουν αυτό το θέμα.
Η βασική αρχή είναι ότι οι προθεσμίες πρέπει να τηρούνται. Δεν είναι δυνατό να τάσσονται προθεσμίες και ελαφρά τη καρδία το Δικαστήριο να παραχωρεί παράταση των προθεσμιών για λόγους που μπορεί να είναι συνήθεις ή παρεπόμενοι της κατάστασης. Πρέπει να υπάρχουν, όντως, ιδιαίτερες περιστάσεις για να δικαιούται ο αιτητής παράταση χρόνου για σκοπούς καταχώρησης έφεσης. Η λεπτομερής αναφορά που γίνεται στη νομολογία, στην οποία παραπέμπει η ευπαίδευτος συνήγορος για την Σκυροποιία Λεωνίκ Λτδ, επισημαίνει, εν πολλοίς, όλες τις παραμέτρους που διέπουν αυτή την αρχή και δείχνουν ακριβώς την πολιτική του νομοθέτη πίσω από την ανάγκη να τεθούν χρονικά περιθώρια αλλά και την πολιτική της νομολογίας στο να τηρούνται αυτά τα περιθώρια.
Η άλλη, βεβαίως, διάσταση του πράγματος είναι ότι, ασφαλώς, αν η περίπτωση είναι τέτοια που να υπάρχουν καλοί λόγοι αναγόμενοι σε τέτοιες περιστάσεις που να δικαιολογούν μια εξαίρεση στον κανόνα, το Δικαστήριο δεν θα αποστεί από τη δυνατότητα, που καθίσταται και υποχρέωση του, να δώσει την παράταση αφού κανένας κανόνας δεν μπορεί να προνοήσει για όλες τις περιπτώσεις που μπορεί να παρουσιαστούν στην πολυπλοκότητα της εμπορικής ζωής. Στην προκείμενη περίπτωση, όμως, δεν έχουμε διαπιστώσει οτιδήποτε το ιδιαίτερο που να καθιστά δικαιολογημένη την παρέμβασή μας με παραχώρηση παράτασης χρόνου.
Η αιτήτρια με την ένορκη δήλωσή της αφήνει πάρα πολλά κενά όσον αφορά τις ενέργειες στις οποίες είχε προβεί και δεν αποκαλύπτει, εν πάση περιπτώσει, κάποια αντικειμενική δυσκολία η οποία να διέπει την αποτυχία της να καταχωρίσει εγκαίρως έφεση ή να καταχωρίσει πολύ ενωρίτερα, από ό,τι έπραξε, αίτηση για παράταση χρόνου. Η αναφορά που γίνεται στο ότι απετάθη σε δικηγορικό γραφείο δεν δίδει ούτε χρόνο ούτε εξήγηση για την καθυστέρηση η οποία υπήρξε. Η δε αναφορά της ότι μόλις αντελήφθη ότι η προθεσμία θα εξέπνεε δεν είναι αναφορά η οποία θα μπορούσε να δικαιολογήσει παρέμβασή μας. Η ουσία είναι ότι η προθεσμία ήταν εκεί και ήταν δεδομένη και όφειλε, εντός των παρεχομένων εύλογα χρονικών περιθωρίων που αυτή επρονοούσε των 6 εβδομάδων, να είχε κάμει τα διαβήματά της ούτως ώστε να πράξει είτε το ένα είτε το άλλο. Τούτο δεν το έπραξε, παρά μόνο την τελευταία στιγμή, και αν εδίδαμε άδεια υπό αυτές τις περιστάσεις, αυτό θα ισοδυναμούσε με δικαίωμα του κάθε παραπονούμενου σε απόφαση να δικαιούται παράταση χρόνου καταχωρώντας την αίτησή του ακόμα και την τελευταία στιγμή. Θα μπορούσε, και χωρίς να εξαντλήσουμε βεβαίως τις δυνατότητες, να είχε καταχωρηθεί έφεση και ανάλογα να προσαρμόζετο αργότερα ή θα μπορούσε να είχε γίνει η αίτηση για παράταση χρόνου πολύ ενωρίτερα ώστε και η άλλη πλευρά να μπορούσε να σταθμίσει με αναλογικότητα τις διαστάσεις της αιτήσεως και τη γνησιότητά της. Τούτα δεν έγιναν και η καταχώρηση της αιτήσεως την τελευταία στιγμή αφήνει, πέραν των άλλων, και σοβαρές αμφιβολίες για την όλη επιδίωξή της.
Η αίτηση απορρίπτεται με €800 έξοδα πλέον ΦΠΑ για κάθε περίπτωση.
Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
/μσιαμπαρτα