|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 772
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 51/13)
27 Mαρτίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ (Ν. 22/85)
- KAI -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΣΕ Η ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΠΕ ΚΥΠΕΡΟΥΝΤΑΣ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ PROHIBITION
____________
Ευάγγελος Χρ. Πουργουρίδης, για τον Αιτητή.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την αίτησή του ο αιτητής, Γραμματέας της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας (ΣΠΕ) Κυπερούντας, επιζητεί τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. ΄Αδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για καταχώριση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Prohibition διά του οποίου να εμποδίζεται η Επιτροπεία της ΣΠΕ Κυπερούντας και/ή τα μέλη της που ενεργούν ως Δικαστήριο και/ή Πειθαρχική Επιτροπή από του να εκδικάζουν κατ΄ ισχυρισμό πειθαρχική υπόθεση εναντίον του Αιτητή.
Β. Ενδιάμεσο Διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο η αναστολή της εκδίκασης της πιο πάνω υπόθεσης μέχρι την τελική εκδίκαση της αίτησης που θα καταχωρηθεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.»
Τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από την ένορκη δήλωση του ιδίου του αιτητή, καταδεικνύουν ότι εναντίον του ως Γραμματέας της ΣΠΕ, καταχωρίστηκε από τα εκλελεγμένα μέλη της Επιτροπείας της ΣΠΕ και «εκδικάζεται υπόθεση για κατ΄ ισχυρισμόν πειθαρχικά παραπτώματα». Είναι η θέση του αιτητή ότι τα τέσσερα μέλη της Επιτροπείας ενεργούν παράνομα και/ή αντισυνταγματικά και/ή χωρίς οιαδήποτε δικαιοδοσία: κανένας Νόμος στη Δημοκρατία δεν προνοεί για τη σύσταση και τη λειτουργία τέτοιου είδους Δικαστηρίου και/ή Πειθαρχικής Επιτροπής, η σύσταση και λειτουργία της οποίας αντιβαίνει το ΄Αρθρο 30.2 του Συντάγματος. Είναι η θέση του αιτητή ότι οι ενέργειες της Επιτροπείας εξυπηρετούν αλλότρια κίνητρα, στοχεύουν στην παράνομη απόλυσή του, προκειμένου να πετύχουν παράνομους σκοπούς, πριν τη λήξη της θητείας τους. Συγκεκριμένα, κάποια από τα εκλελεγμένα μέλη της Επιτροπείας προσπαθούσαν να πετύχουν διαγραφή διαφόρων οφειλών προς την εταιρεία, με εμπλεκόμενους οφειλέτες ή εγγυητές τους ιδίους ή στενά συγγενικά τους πρόσωπα, στις οποίες προσπάθειες ο ίδιος αντιτάχθηκε έντονα. Το ζήτημα αυτό, σε συνδυασμό μεταξύ άλλων του ελέγχου που διενεργήθηκε στη ΣΠΕ μεταξύ των ετών 2009-2010 από τον ΄Εφορο Υπηρεσίας Εποπτείας και Ανάπτυξης Συνεργατικών Εταιρειών, ο οποίος και εντόπισε αριθμό παρατυπιών κατά τη διεξαγωγή των υπηρεσιών της ΣΠΕ, κάποιες από τις οποίες αποδίδονταν στον ίδιο, έδωσε αφορμή στην Επιτροπεία να προχωρήσει στη συνεδρία ημερ. 30.7.2012 και να καλέσει τον αιτητή να κάνει οικειοθελή χρήση της αδείας του, με σκοπό να εξετάσει η Επιτροπεία τα θέματα της επιτόπιας εποπτείας στην απουσία του ιδίου. Ο ίδιος αρνήθηκε, όπως φανερώνει η επιστολή του προς την Επιτροπεία ημερ. 3.8.2012, με αποτέλεσμα η ΣΠΕ να προχωρήσει και να διορίσει τον Πρόεδρό της ως ερευνώντα λειτουργό για διεξαγωγή έρευνας «σχετικά με υποθέσεις που προέκυψαν κατά την επιτόπια εποπτεία που έγινε, αλλά και από νέα στοιχεία που ήλθαν στην αντίληψή της προσφάτως». Προβάλλει, ο αιτητής, πέραν από τις πιο πάνω αιτιάσεις, ότι ως «Εισαγγελέας για προώθηση των κατηγοριών εναντίον του παρουσιάζεται ο νέος νομικός σύμβουλος της ΣΠΕ, ο προεδρεύων της τετραμελούς Επιτροπής, Παπαστυλιανού, είναι ο πρώτος εξάδελφος του ερευνώντος λειτουργού, ενώ, ο εκτελών χρέη Εισαγγελέα συμβουλεύει την Επιτροπή επί νομικών θεμάτων». Τα πιο πάνω, καθώς και ότι η σύνθεση της Δικαστικής Επιτροπής είναι παράνομη, προωθήθηκαν από το δικηγόρο του αιτητή, κ. Πουργουρίδη, στις 8.3.2013, ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής, η οποία όμως, μέσω του προεδρεύοντός της, τα απέρριψε επικαλούμενη τη σχετική εξουσία η οποία της παρέχεται από τις αποφάσεις της Επιτροπείας και ότι ήταν αποφασισμένη να συνεχίσει με την εκδίκαση της υπόθεσης.
Στη σύντομη και περιεκτική αγόρευσή του, ο κ. Πουργουρίδης επανέλαβε κατ΄ ουσία τους πιο πάνω λόγους: η σύσταση της εν λόγω Επιτροπής δεν προνοείται από οποιονδήποτε Νόμο και/ή από το Συνεργατικών Εταιρειών Νόμο του 1985, Νόμος 22/1985. Το μόνο αρμόδιο όργανο στα πλαίσια του σχετικού Νόμου, το οποίο έχει την εξουσία να απαιτήσει την απομάκρυνση ή απαλλαγή καθηκόντων οποιουδήποτε αξιωματούχου ή υπαλλήλου, και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Γραμματέα, είναι ο ΄Εφορος (άρθρα 41 (Δ) και επ.). Πουθενά, ήταν η θέση του κ. Πουργουρίδη, δεν αναφέρεται στο σχετικό Νόμο η ίδρυση άλλων πειθαρχικών οργάνων. Οι δε σχετικοί Κανονισμοί, όπως έχουν εκδοθεί δυνάμει του άρθρου 53, του Νόμου, οι περί Συνεργατικών Εταιρειών Κανονισμοί του 1987 - 2012, άρθρο 48 και επόμενα, προνοούν για το διορισμό και παύση του Γραμματέα, όπως αποφασίζεται από την Επιτροπεία και επικυρώνεται από τον ΄Εφορο (άρθρο 53 των Κανονισμών) χωρεί δε προσωρινή παύση του Γραμματέα ή του υπαλλήλου, αναλόγως της περίπτωσης, για οποιαδήποτε σοβαρή παρατυπία στην εκτέλεση των καθηκόντων τους (άρθρο 53 (Ι) των Κανονισμών). Συνεπώς, στην απουσία νομοθετικού πλαισίου, εισηγείται ο κ. Πουργουρίδης, για ίδρυση Δικαστικής Επιτροπής, η Δικαστική Επιτροπή της ΣΠΕ, όπως έχει συστηθεί, είναι παράνομη και έρχεται σε αντίθεση με το ΄Αρθρο 30.1 του Συντάγματος. Παρέπεμψε δε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Demand Shipping Co. Ltd (1994) 3 A.A.Δ. σελ. 460, 473, όπου στην περίπτωση εκείνη εξετάστηκε το Άρθρο 30.1 του Συντάγματος, το οποίο διασφαλίζει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας και το ΄Αρθρο 30.2 που απαγορεύει τη σύσταση δικαστικών επιτροπών και εκτάκτων δικαστηρίων. Επισήμανε ιδιαιτέρως από την εν λόγω υπόθεση, όσων αναφέρονται στο σύγγραμμα του Α. Ι. Μάνεση «Συνταγματικά Δικαιώματα και Ατομικές Ελευθερίες», δ΄ ΄Εκδοση, 1982, στη σελ. 218, όπου γίνεται αναφορά σε Δικαστικές Επιτροπές.
Επικαλέστηκε ακόμη ο κ. Πουργουρίδης την υπόθεση Πολύκαρπος Φιλίππου ν. Πειθαρχικού Συμβουλίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1839, για να εισηγηθεί με την αγόρευσή του και μόνο, εφ΄ όσον τέτοιος ισχυρισμός δεν καταγράφεται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ότι η Επιτροπή παραβιάζει κατάφορα τα δικαιώματα του αιτητή και πειθαρχικά διωκομένου, κατά παράβαση του ΄Αρθρου 12.5 του Συντάγματος, και ιδιαιτέρως ένα από τα εχέγγυα της υπεράσπισης, τη γνωστοποίηση της κατηγορίας στον διωκόμενο και παράλληλα των γεγονότων τα οποία την στοιχειοθετούν.
Το ένταλμα Prohibition και οι αρχές με βάση τις οποίες δίδεται άδεια για καταχώριση για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι πολύ καλά γνωστές και θεμελιωμένες. Αναφέρονται με πολλή λεπτομέρεια στο σύγγραμμα Π. Αρτέμης «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 122 και επόμενα. Το ένταλμα Prohibition εκδίδεται συνήθως για να αποτρέψει κατώτερο Δικαστήριο από του να υπερβαίνει ή να συνεχίσει να υπερβαίνει τη δικαιοδοσία ή τις αρμοδιότητές του, ενώ το ένταλμα Certiorari σκοπεύει στην εξέταση και τον έλεγχο της νομιμότητας αποφάσεων ή πράξεων κατώτερου Δικαστηρίου με σκοπό την ακύρωσή τους. Στοχεύει η έκδοση του εντάλματος Prohibition στην αποτροπή της συνέχισης της υπέρβασης της δικαιοδοσίας μέσω του απαγορευτικού χαρακτήρα του εν λόγω εντάλματος. Παρέχεται ακόμη στο Δικαστήριο η δυνατότητα έκδοσης εντάλματος αυτής της φύσης και εκεί όπου διαπιστώνεται παραβίαση των καθιερωμένων αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.
΄Εχω εξετάσει τα ζητήματα που εγείρει ο κ. Πουργουρίδης και δεν έχω πεισθεί ότι συντρέχουν οποιεσδήποτε εξαιρετικές ή άλλες περιστάσεις για να δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης διά κλήσεως, για την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Προσεκτική μελέτη κατά το χρόνο που μεσολάβησε, αποκαλύπτει ότι οι Κανονισμοί και Όροι Υπηρεσίας των Υπαλλήλων της ΣΠΕ Κυπερούντας, οι οποίοι εκδόθηκαν δυνάμει του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου, Νόμοι 1985-2001, Θεσμός 55 (2), τους οποίους ο κ. Πουργουρίδης έδωσε στο Δικαστήριο μετά την επιφύλαξη της απόφασης, ρυθμίζουν το υπό κρίση ζήτημα. Στον Κανονισμό 6 Μέρος VI, Πειθαρχικός Κώδικας, γίνεται ειδική πρόνοια για τα πειθαρχικά αδικήματα, τις πειθαρχικές ποινές και την πειθαρχική διαδικασία που ακολουθείται εναντίον υπαλλήλου της ΣΠΕ. Συγκεκριμένα οι παράγραφοι 6.8.3. και επ. προνοούν για την περίπτωση επιβολής πειθαρχικών ποινών εναντίον Γραμματέα/Διευθυντή και τη διεξαγωγή έρευνας η οποία διεξάγεται βάσει των παραγράφων 6.8.1. και 6.8.1.2. Δυνάμει δε της επιφύλαξης της παραγράφου 6.8.5. γίνεται ειδική πρόνοια στην περίπτωση όπου ο Γραμματέας ή ο Διευθυντής δεν είναι δυνατόν να διεξάγει ο ίδιος την έρευνα ή εκεί όπου υπάρχει καταγγελία εναντίον του Γραμματέα:
«Νοείται ότι σε οποιανδήποτε υπόθεση ο Γραμματέας/Διευθυντής θεωρεί ότι δεν θα ήταν δυνατό, πρακτικό ή εφαρμόσιμο να διεξάγει ο ίδιος την έρευνα ή να ορίσει ερευνώντα λειτουργό από τους υπαλλήλους της υπηρεσίας, παραπέμπει την υπόθεση στην Επιτροπή, η οποία αν κρίνει ότι η έρευνα μπορεί να διεξαχθεί από το Γραμματέα/Διευθυντή, παραπέμπει το ζήτημα σ΄ αυτόν για διεξαγωγή της έρευνας.
Νοείται περαιτέρω ότι στην περίπτωση που η καταγγελία είναι εναντίον του Γραμματέα/Διευθυντή, η έρευνα διεξάγεται από ερευνώντα λειτουργό που ορίζεται από την Επιτροπή με την πιο πάνω διαδικασία. Ο οριζόμενος ερευνών λειτουργός μπορεί να είναι ο Πρόεδρος ή μέλος της Επιτροπής.»
Η όποια δε απόφαση για διαθεσιμότητα του εν λόγω υπαλλήλου διέπεται από τις πρόνοιες της παραγράφου 6.9. των εν λόγω Κανονισμών.
Όλα τα πιο πάνω αδιαμφισβήτητα εκθεμελιώνουν τα όσα ο αιτητής προβάλλει περί παράνομης σύνθεσης ή αναρμόδιας Επιτροπής, και, εν πάση περιπτώσει, τα όσα κατ΄ ισχυρισμόν αποδίδονται στην Επιτροπή για την παράνομη σύσταση και διαδικασία ενώπιόν της, δεν είναι δυνατόν να κριθούν ως εξαιρετικές περιστάσεις ώστε να δικαιολογούν την παραχώρηση άδειας έκδοσης εντάλματος Prohibition (Αναφορικά με Γεώργιο Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41). Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή δεν έδειξε οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις που θα έθεταν την παρούσα υπόθεση μέσα στα πλαίσια της εξαίρεσης που θέτει η νομολογία.
Ως προς τα θέματα που εγείρει ο αιτητής σε σχέση με τις συγγενικές σχέσεις κάποιων από τα μέλη της Επιτροπής, είναι θέματα τα οποία ο ίδιος ή μέσω του δικηγόρου του, μπορεί να θέσει ενώπιόν της κατά τη διαδικασία, ώστε να αποφασιστεί η εξαίρεσή τους, αν συνιστούν λόγους εξαίρεσης. Ως προς δε το θέμα «του κατηγορητηρίου» όπως τέθηκε και πάλι μόνο με την αγόρευση του κ. Πουργουρίδη, και το ζήτημα αυτό απαντάται: η επιστολή ημερ. 5.11.2012 της ΣΠΕ προς τον αιτητή (Τεκ. ΣΤ) υπέχει εκ πρώτης όψεως θέση κατηγορητηρίου, με αναφορά στις λεπτομέρειες των πειθαρχικών παραπτωμάτων, που αποδίδονται στον αιτητή, που και σε αυτή την περίπτωση έχει το δικαίωμα και την ευκαιρία να ζητήσει, εάν το επιθυμεί, περισσότερες ή καλύτερες λεπτομέρειες πριν την έναρξη της διαδικασίας.
Κρίνω, κατά συνέπεια, ότι δεν έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση ούτως ώστε να παραχωρηθεί η αιτούμενη άδεια. Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/ΜΔ