|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 332
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 242/2009)
13 Φεβρουαρίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, ΔΔ.]
ATLANTEAN SHIPPING AND FORWARDING LTD
Εφεσειόντων/Εναγομένων
ν.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΖΑΜΠΑΖΗ
Εφεσίβλητου/Ενάγοντα
_________________
Λ. Λυσάνδρου, για τους Εφεσείοντες.
Π. Οικονόμου, για τον Εφεσίβλητο.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, , Δ: Ο Εφεσίβλητος απαίτησε εναντίον των Εφεσειόντων €3.086,97 για ζημιά την οποία υπέστη γεωργικός ελκυστήρας τον οποίο είχε συμφωνήσει, όπως αναφέρει, με τους Εφεσείοντες να μεταφέρουν αυτοί δια θαλάσσης από τη Λεμεσό στη Θεσσαλονίκη. Η θέση του ήταν ότι, ενώ το όχημα είχε φορτωθεί σε καλή κατάσταση, κατά την παράδοση αυτό είχε υποστεί ζημιά για την οποία και είχε ξοδεύσει το απαιτούμενο ποσό για επιδιόρθωση της. Η ευθύνη των Εφεσειόντων εβασίζετο στις υποχρεώσεις τους δυνάμει της συμφωνίας μεταφοράς.
Οι Εφεσείοντες με την υπεράσπισή τους έθεσαν το βάρος στους Blue Ice Navigation Co Ltd, τους οποίους κατέστησαν τριτοδιάδικους, ισχυριζόμενοι ότι είναι εκείνοι που ήσαν υπεύθυνοι για τη μεταφορά, ούτως ώστε οποιαδήποτε εναντίον τους απόφαση θα έπρεπε να ικανοποιηθεί από τους εν λόγω τριτοδιαδίκους καθ΄όσον η ζημιά στο όχημα είχε προκληθεί από δική τους παράβαση καθήκοντος. Οι ίδιοι οι Εφεσείοντες, σύμφωνα με τη θέση τους αυτή, είχαν ενεργήσει μόνο εκ μέρους του Εφεσίβλητου και όχι ως μεταφορείς, αφού η μεταφορά ανετέθη στους τριτοδιάδικους. Υπήρχε και μια γενική άρνηση της ζημιάς την οποία είχε εκθέσει ο Εφεσίβλητος στην απαίτησή του.
Η υπόθεση, παρά το μικρό του ποσού το οποίο αφορούσε, οδηγήθηκε σε ακρόαση με μαρτυρία την οποία έδωσε για την υπόθεσή του ο Εφεσίβλητος, όπως και ένας άλλος μάρτυρας ο οποίος εργάζετο στην εταιρεία από την οποία ο Εφεσίβλητος είχε αγοράσει το όχημα και ο οποίος ανεφέρθη στη φόρτωση του οχήματος στο εμπορευματοκιβώτιο, το οποίο και σφραγίσθηκε στην παρουσία τελωνειακού, ενώ στην πάνω πλευρά του τοποθετήθηκε μουσιαμάς εφ΄όσον αυτό ήταν ανοικτό. Για τους Εφεσείοντες έδωσε μαρτυρία ο διευθυντής τους ο οποίος προώθησε τη θέση τους ότι οι ίδιοι δεν είχαν αναλάβει τη μεταφορά αλλά οι τριτοδιάδικοι και ότι οι ίδιοι μόλις ειδοποιήθησαν για τη ζημιά κατέστησαν τους τριτοδιάδικους υπεύθυνους.
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής εδέχθη τη μαρτυρία του Εφεσίβλητου και του μάρτυρά του και απέρριψε τη μαρτυρία του διευθυντή των Εφεσειόντων. Διαπίστωσε, στη βάση της αξιολόγησης στην οποία προέβη, ότι η συμφωνία έγινε μεταξύ του Εφεσίβλητου και των Εφεσειόντων οι οποίοι ανέλαβαν τη μεταφορά, ως ήτο η θέση του Εφεσίβλητου, και οι οποίοι πληρώθησαν για τις υπηρεσίες τους. Διαπίστωσε περαιτέρω ότι η φόρτωση έγινε στο προαναφερθέν εμπορευματοκιβώτιο που σφραγίσθηκε στην παρουσία του τελωνειακού λειτουργού και ότι το όχημα ήταν σε καλή κατάσταση, χωρίς βλάβη ή ζημιά κατά τη φόρτωσή του. Διαπίστωσε περαιτέρω ο ευπαίδευτος Δικαστής ότι στη συνέχεια οι Εφεσείοντες εξασφάλισαν τις υπηρεσίες των τριτοδιαδίκων για τη μεταφορά και ότι το εμπορευματοκιβώτιο μετεφέρθη από το λιμάνι Λεμεσού στο λιμάνι Θεσσαλονίκης όπου και εκφορτώθηκε στην παρουσία του Εφεσίβλητου, οπότε και διεπιστώθη ότι υπήρχε η εν λόγω ζημιά. Ο Εφεσίβλητος τότε παρέδωσε γραπτή διαμαρτυρία, που είναι το Τεκμήριο 2, στην ελληνική εταιρεία που αντιπροσώπευε τους Εφεσείοντες στη Θεσσαλονίκη και οι Εφεσείοντες στη συνέχεια με δική τους επιστολή, που είναι το Τεκμήριο 6, κατέστησαν υπεύθυνους για τη ζημιά τους τριτοδιάδικους. Διεπίστωσε επίσης ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής ότι η ζημιά ήταν όντως αυτή την οποία ισχυρίζετο ο Εφεσίβλητος για την οποία και κατέβαλε το συνολικό ποσό που απαιτούσε, περιλαμβανομένου ποσού €200 για την ετοιμασία της έκθεσης εκτίμησης της ζημιάς. Σε αυτή τη βάση κατέληξε ότι οι Εφεσείοντες, παραβαίνοντας την υποχρέωσή τους να παραδώσουν το όχημα ως το είχαν παραλάβει, το παρέδωσαν με τη ζημιά η οποία είχε αναφερθεί και επομένως ο Εφεσίβλητος απέδειξε την αξίωσή του και δικαιούτο σε απόφαση για το εν λόγω ποσό. Να σημειωθεί ότι στο στάδιο των αγορεύσεων είχε εγκαταλειφθεί η απαίτηση των Εφεσειόντων εναντίον των τριτοδιαδίκων και εν πάση περιπτώσει, όπως είπε το Δικαστήριο, ουδεμία μαρτυρία είχε προσκομισθεί η οποία να ενέπλεκε τους τριτοδιάδικους οι οποίοι, ως εκ τούτου, δεν είχαν οποιαδήποτε περαιτέρω ανάμειξη στην υπόθεση αφού η απαίτηση εναντίον τους απερρίφθη.
Οι Εφεσείοντες επέλεξαν να εφεσιβάλουν την απόφαση και έχουμε ενώπιον μας την έφεση με αναφορά σε τέσσερις λόγους έφεσης. Οι λόγοι έφεσης 3 και 4 ουσιαστικά αφορούν την αξιοπιστία της εκδοχής του Εφεσίβλητου και ιδιαίτερα ο λόγος 3 παραπέμπει σε κατ΄ισχυρισμό αντιφάσεις στη μαρτυρία του Εφεσίβλητου που να επηρεάζουν την αξιοπιστία του όπως αυτή εκρίθη από το Δικαστήριο. Οι αναφορές είναι ιδιαίτερα στο θέμα της τιμής στην οποία αγοράσθη το τρακτέρ και της τιμής η οποία εδηλώθη ως η αξία του στην Ελλάδα, όπως επίσης και στο κατά πόσο η εκφόρτωση είχε γίνει στις 28 ή 29/1/ ή στις 3/2/. Ως προς τα θέματα αυτά δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν πρόκειται για θέματα που επηρεάζουν την κρίση αξιοπιστίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Το ίδιο το πρωτόδικο Δικαστήριο επελήφθη των θεμάτων αυτών και εξήγησε γιατί η διαφορά στη μαρτυρία μεταξύ του Εφεσίβλητου και του μάρτυρά του ως προς την τιμή στην οποία αγοράσθηκε το όχημα δεν είχε σημασία και ότι εν πάση περιπτώσει ο μάρτυρας αυτός δεν μπορούσε να θυμόταν ακριβώς την τιμή στην οποία είχε πωληθεί το όχημα. Η δήλωση στο έντυπο της ελληνικής πολιτείας ως προς την αξία του οχήματος δεν είχε καμιά σημασία στο θέμα το οποίο συζητούμε, οι δε αναφορές στην ημερομηνία εκφόρτωσης και αποσφράγισης του εμπορευματοκιβωτίου δείχνουν ότι δεν υπάρχει αντίφαση που να επηρεάζει την αξιοπιστία παρά μόνο ενδεχομένως λανθασμένη αναφορά στις εν λόγω ημερομηνίες, αφού εκείνο το οποίο είχε λεχθεί ήταν ότι ο Εφεσίβλητος είχε ειδοποιηθεί στις 28 ότι το πλοίο θα έφθανε στις 29 και ότι ο ίδιος μετέβη εκεί τότε για να παραλάβει το όχημα. Όμως ο ίδιος ο Εφεσείων είχε πει επίσης ότι η αποσφράγιση έγινε στις 3/2/ και όχι στις 29/1/ που είχε αναφέρει ότι είχε μεταβεί στο λιμάνι, εις τρόπον ώστε να είναι καθαρό ότι επρόκειτο περί λανθασμένης μνήμης της ακριβούς ημερομηνίας αποσφράγισης και όχι οτιδήποτε άλλο που να επηρέαζε την αξιοπιστία του.
Όσον αφορά τους άλλους λόγους έφεσης, ο δεύτερος λόγος έφεσης απευθύνεται στην κατάληξη του Δικαστηρίου ότι λανθασμένα θεώρησε το Δικαστήριο ότι η ζημιά είχε προκληθεί στο στάδιο της μεταφοράς ούτως ώστε να ευθύνονται οι Εφεσείοντες, δεδομένου ότι είχε διαπιστωθεί ότι το εμπορευματοκιβώτιο παρεδόθη με άθικτη τη σφραγίδα. Το άθικτο της σφραγίδας βεβαίως δεν σημαίνει, όπως υποδείξαμε και κατά την ακρόαση, ότι η ζημιά δεν προεκλήθη κατά τη μεταφορά. Η δε άλλη διάσταση την οποία μπορούσε να έχει η εισήγηση αυτή, ότι δηλαδή ενδεχομένως η ζημιά να μην προεκλήθη κατά τη μεταφορά αλλά στη Θεσσαλονίκη μετά από την εκφόρτωση, πολύ ορθά, όπως υπεδείχθη από τον Εφεσίβλητο, ούτε καν δικογραφήθηκε και σαφώς δεν υποστηρίζεται από οποιαδήποτε μαρτυρία κάτι τέτοιο.
Απομένει να εξετασθεί ο λόγος έφεσης που αφορά τη θέση των Εφεσειόντων ότι δεν απεδείχθη η ζημιά του Εφεσίβλητου. Οι Εφεσείοντες βασίζονται κυρίως στο ότι ο Εφεσίβλητος δεν τους είχε κοινοποιήσει το ποσό της ζημιάς και ούτε ποτέ τους κάλεσε να την επιθεωρήσουν και να την εκτιμήσουν παρά μόνο προέβη ο ίδιος σε επιδιόρθωση της ζημιάς και εκ των υστέρων ζητώντας το κόστος αυτής.
Η κατάληξή μας βεβαίως επί του θέματος της αξιοπιστίας του Εφεσίβλητου συνιστά και το υπόβαθρο επί του οποίου εστηρίχθη το Δικαστήριο για να δεχθεί την απόδειξη της ζημιάς, η ίδια δηλαδή η μαρτυρία του Εφεσίβλητου αλλά και τα όσα είχε παρουσιάσει υπό μορφή τεκμηρίων, ιδιαίτερα το τεκμήριο 5 με τις αποδείξεις και το τεκμήριο 4Α που είναι η έκθεση του επιθεωρητή. Οι εισηγήσεις που γίνονται προς την κατεύθυνση αυτή αγνοούν τη βασική παράμετρο του πράγματος, ότι οι Εφεσείοντες είχαν προβεί απλώς σε γενική άρνηση των ζημιών, που εξυπακούει απλώς απόδειξη τους εκ μέρους του Εφεσίβλητου. Όμως ο Εφεσίβλητος το έχει πράξει και δεν βλέπουμε πώς οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο προσκόμισε θα μπορούσε να πάσχει με τον τρόπο που έχουν γίνει οι εισηγήσεις των Εφεσειόντων ώστε να μην γίνει αποδεκτό. Δεν είχε υποχρέωση ο Εφεσίβλητος να καλέσει τους Εφεσείοντες να εκτιμήσουν τη ζημιά. Οι ίδιοι θα έπρεπε, αν είχαν ενδιαφέρον να εκτιμήσουν τη ζημιά, να προβούν σε εκτίμηση της ή οτιδήποτε άλλο. Αντιθέτως, έστειλαν επιστολή στους τριτοδιάδικους με την οποία ουσιαστικά εδέχοντο τη ζημιά και καθιστούσαν υπεύθυνους εκείνους. Αυτό μας παραπέμπει στη βασική τους θέση, που δεν ήταν ότι δεν υπήρξε ζημιά αλλά ότι υπεύθυνοι για τη ζημιά δεν ήταν οι Εφεσείοντες αλλά οι τριτοδιάδικοι. Τούτο κατέρρευσε με την ίδια την απόσυρση της απαίτησης εναντίον των τριτοδιαδίκων και την παντελή έλλειψη μαρτυρίας που να το εστήριζε.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
Π. Παναγή, Δ.
/ΚΧ»Π