|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αíτηση Αρ. 152/2012)
21 Φεβρουαρίου, 2013
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 113.2 ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 3, 9, 11 ΚΑΙ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 3 ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
ΝΟΜΟΥ, ΑΡ. 14/60, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 4, 5, 6, 73-81 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 6
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 1275/12 ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΜΕΤΑΞΥ:
ALPHA BANK CYPRUS LTD.,
ΚΑΙ
1. ΒΑΣΟΣ ΒΑΡΩΣΙΩΤΗΣ ΛΤΔ.,
2. ΣΟΛΩΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
3. ΑΝΤΡΟΥ ΧΑΜΠΗ,
4. ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22/08/12 ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΡΙΤΟΥ, ΗΤΟΙ (Α) ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ (Β) ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΜΕΣΕΓΓΥΟΥΧΟΙ ΑΡ. 1 ΚΑΙ 2, ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ (Α) ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ (Β) ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΜΕΣΕΓΓΥΟΥΧΩΝ ΑΡ. 1 ΚΑΙ 2, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
------------------------------------
Δ. Παπαμιλτιάδους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Αιτητή.
Γ. Ζαχαρίου (κα), για τους Καθ'ων η αίτηση.
-----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο Γενικός Εισαγγελέας, αιτητής στην παρούσα διαδικασία, αφού εξασφάλισε τη σχετική προς τούτο άδεια, καταχώρισε την παρούσα αίτηση με την οποία ζητά όπως του χορηγηθεί προνομιακό ένταλμα τύπου Certiorari, με σκοπό την ακύρωση του διατάγματος κατάσχεσης στα χέρια τρίτου, το οποίο το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας έκδωσε στις 22/8/2012.
Τα γεγονότα που συνθέτουν το ιστορικό της παρούσας αίτησης και τα οποία οδήγησαν στην καταχώριση της, είναι απλά, συνοψίζονται δε στην αίτηση στα πλαίσια της οποίας εξασφαλίστηκε η άδεια για καταχώριση της παρούσας. Τα επαναλαμβάνω.
Στις 22/8/2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας έκδωσε στα πλαίσια μονομερούς αίτησης που καταχώρισε εμπορική τράπεζα, διάταγμα κατάσχεσης στα χέρια τρίτου και συγκεκριμένα εναντίον της Δημοκρατίας, εκπροσωπούμενης από το Γενικό Εισαγγελέα, για ποσά που της όφειλαν τρίτα πρόσωπα δυνάμει δικαστικής απόφασης που εκδόθηκε στα πλαίσια της αγωγής 1275/12.
Με το εν λόγω διάταγμα διατάσσετο η κατάσχεση στα χέρια του Υπουργείου Εσωτερικών και της Επαρχιακής Διοίκησης Λάρνακας, ως μεσεγγυούχων διαφόρων ποσών, το συνολικό ύψος των οποίων υπερβαίνει τις 300.000 για σκοπούς ικανοποίησης του εξ αποφάσεως χρέους των εναγομένων στην αγωγή 1275/12. Πρόσθετα, διατάσσετο η μη αποξένωση του ποσού, ενώ παράλληλα οι μεσεγγυούχοι προειδοποιούντο για τις τυχόν κυρώσεις που ενδεχομένως να υφίσταντο σε περίπτωση παράλειψης τους να συμμορφωθούν με το διάταγμα.
Αρχικά, ο Γενικός Εισαγγελέας επέλεξε να εμφανισθεί δια δικηγόρου ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου κατά την ημερομηνία που το διάταγμα προέβλεπε και να εκφράσει την πρόθεση του να καταχωρίσει ένσταση. Στη συνέχεια όμως, αντί να προχωρήσει σε υλοποίηση της εν λόγω πρόθεσης του, επέλεξε να αποταθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο επιδιώκοντας την ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος με την έκδοση εντάλματος Certiorari.
’ξονα των επί του προκειμένου θέσεων του Γενικού Εισαγγελέα συνιστούν οι πρόνοιες του άρθρου 77 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, τις οποίες και παραθέτω:
"Ιδιοκτησία στα χέρια ή υπό τον έλεγχο δημόσιου λειτουργού υπό την επίσημη του ιδιότητα υπόκειται σε κατάσχεση στα χέρια τρίτου για εκτέλεση δικαστικής απόφασης με τη συναίνεση του Γενικού Εισαγγελέα∙ ιδιοκτησία υπό τον έλεγχο οποιουδήποτε Δικαστηρίου υπόκειται σε κατάσχεση στα χέρια τρίτου με διάταγμα του Δικαστηρίου."
Με αιχμή του δόρατος της την πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1999) 1 Α.Α.Δ. 711 (Νικολάου, Δ.), η ευπαίδευτη συνήγορος, που εκπροσωπεί το Γενικό Εισαγγελέα στην παρούσα διαδικασία, υποστήριξε ότι στην κρινόμενη περίπτωση προκύπτει νομικό σφάλμα στην όψη του πρακτικού, εφόσον προτού εκδοθεί το επίμαχο διάταγμα δεν εξασφαλίστηκε η συναίνεση του Γενικού Εισαγγελέα και συνεπώς το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στερείτο εξουσίας να εκδώσει το διάταγμα κατάσχεσης.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2):
"Ο Γενικός Εισαγγελέας δεν καθίσταται διάδικος στη διαδικασία. Ενεργεί έξω από αυτή. Δεν πρόκειται για διαδικασία που αφορά τη διάγνωση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ πολίτη και δημοκρατίας. Ζήτημα εγείρεται μόνο αφού ο Γενικός Εισαγγελέας θα έχει προηγουμένως παράσχει τη συναίνεση του. Κατόπιν δε τούτου, με την έκδοση του εντάλματος, ο δημόσιος λειτουργός δεν έχει λόγο: υπέχει προσωπική ευθύνη συμμόρφωσης. Σε περίπτωση που ζητείται η συναίνεση του Γενικού Εισαγγελέα και αυτός αποφασίζει να την παράσχει, η συναίνεση μεταφέρεται στο δικαστήριο με τη μονομερή αίτηση που υποβάλλεται για έκδοση του σχετικού εντάλματος ....................
Από τη στιγμή λοιπόν που ο Γενικός Εισαγγελέας δεν έπρεπε να είχε θεωρηθεί διάδικος στη διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, εντελώς άτοπο να αφεθεί να αναζητήσει εκεί την αποκατάσταση της τάξης με τη συνέχιση της ιδιότητας διαδίκου ...."
Συνιστά πάγια αρχή της νομολογίας μας ότι με την έκδοση εντάλματος Certiorari δεν επιδιώκεται η διόρθωση λανθασμένων αποφάσεων των κατώτερων δικαστηρίων, ή η άσκηση εποπτείας της διαδικασίας των επαρχιακών δικαστηρίων ή της πρακτικής που ακολουθήθηκε στην πρωτόδικη διαδικασία (Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442). Η ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου δεν εξετάζεται στα πλαίσια της διαδικασίας έκδοσης εντάλματος Certiorari. Αντικείμενο τέτοιας διαδικασίας, είναι αποκλειστικά ο έλεγχος της νομιμότητας και όχι της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης (Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116). Όπως πολύ εύστοχα τέθηκε στην αίτηση Διαχειριστική Επιτροπή ΚΥΠΑ, ΚΩΡΤ (2008) 1 Α.Α.Δ. 644, «το διάταγμα Certiorari δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης και το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα εκδώσει σχετικό διάταγμα επειδή το κατώτερο δικαστήριο αντιλήφθηκε εσφαλμένα ένα νομικό σημείο. Δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που απεφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Συνιστά επίσης πάγια αρχή της νομολογίας μας ότι η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου συνιστά καταλυτικό παράγοντα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να προχωρήσει στην έκδοση εντάλματος Certiorari. Εκεί όπου στη διάθεση του αιτητή υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο, κατά κανόνα δεν παρέχεται περιθώριο έκδοσης εντάλματος Certiorari, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 40, Helenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965).
Σ' αυτό το στάδιο κρίνω σκόπιμο να σημειώσω και τα εξής τα οποία συνιστούν κοινό έδαφος. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας δικηγόρος της Δημοκρατίας στις 30/8/2012, ημερομηνία κατά την οποία το ενδιάμεσο διάταγμα, το οποίο υπενθυμίζω είχε εκδοθεί μονομερώς, ορίστηκε επιστρεπτέο και ζήτησε χρόνο για καταχώριση ένστασης, αίτημα που έγινε δεκτό. Ακολούθησαν ακόμα δύο εμφανίσεις 17/9/2012 και 12/10/2012, κατά τις οποίες υπεβλήθη αίτημα από πλευράς Γενικού Εισαγγελέα, αίτημα το οποίο και πάλι έγινε δεκτό, όπως του χορηγηθεί περαιτέρω χρόνος για καταχώριση ένστασης. Ένσταση όμως τελικά δεν καταχωρήθηκε. Αντ' αυτού, ο Γενικός Εισαγγελέας αποτάθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο, στις 8/10/2012 για να του χορηγηθεί άδεια για καταχώριση αίτησης με στόχο την έκδοση Certiorari, άδεια η οποία και του χορηγήθηκε. Εξ' ου και η παρούσα αίτηση.
Με βάση το σκεπτικό της απόφασης στην Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2), πιο πάνω, η κα Παπαμιλτιάδους υποστήριξε ότι ο Γενικός Εισαγγελέας ήταν υποχρεωμένος να εμφανισθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου που έκδωσε το προσωρινό διάταγμα, εφόσον το εν λόγω διάταγμα είχε εκδοθεί μονομερώς και ήταν επιστρεπτέο σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Η εμφάνιση του όμως αυτή, ουδόλως μπορεί να εξομοιωθεί, υπέβαλε η κα Παπαμιλτιάδους, με προώθηση παράλληλων ένδικων μέσων, εφόσον, αν και αρχικά ο Γενικός Εισαγγελέας εξέφρασε πρόθεση να καταχωρίσει ένσταση, τελικά δεν το έπραξε, ούτε και είναι δυνατό να επενεργήσει ανασταλτικά στην υιοθέτηση του ένδικου μέσου της καταχώρισης αίτησης για έκδοση Certiorari, που είναι εξάλλου και το ορθό ένδικο μέσο.
Στον αντίποδα η κα Ζαχαρίου ζήτησε την απόρριψη της αίτησης προβάλλοντας αριθμό λόγων, κοινούς άξονες των οποίων συνιστά, η θέση ότι στην προκείμενη περίπτωση ο Γενικός Εισαγγελέας είναι διάδικος και συνεπώς «είχε κάθε ευκαιρία να εμφανιστεί στην πρωτόδικη διαδικασία όπως και έπραξε και να καταχωρίσει ένσταση», όπως και η θέση ότι η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα επέδειξε υπέρμετρη καθυστέρηση στο να αποταθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο για έκδοση εντάλματος Certiorari. Εν πάση περιπτώσει, ήταν η θέση της κας Ζαχαρίου ότι το κατάλληλο στάδιο για να προσκομιστεί η απαιτούμενη από το άρθρο 77 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, συναίνεση του Γενικού Εισαγγελέα, δεν είναι το στάδιο έκδοσης του προσωρινού διατάγματος με το οποίο παγοποιούνται οι πληρωμές των ποσών που κατά τον ισχυρισμό των εξ αποφάσεως πιστωτών οφείλονται στους εναγομένους, αλλά κατοπινότερο στάδιο και συγκεκριμένα το στάδιο όπου το δικαστήριο, αφού ικανοποιηθεί ότι υπάρχουν τα χρήματα, εξετάζει κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για έκδοση του τελικού διατάγματος, που είναι το διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η καταβολή του ποσού, στον εξ αποφάσεως πιστωτή.
Για τους πιο κάτω λόγους οι θέσεις της κας Παπαμιλτιάδους δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Στην υπό κρίση περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, αφού έκδωσε το επίμαχο διάταγμα μονομερώς, το κατέστησε επιστρεπτέο παρέχοντας με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία στο Γενικό Εισαγγελέα να εμφανιστεί κατά τη νέα ημερομηνία και να αμφισβητήσει την ορθότητά του. Το γεγονός ότι πρόκειται για διάταγμα του συγκεκριμένου τύπου - garnishee order - δεν διαφοροποιεί την εν λόγω κατάσταση πραγμάτων. Με όλο το σέβας προς την άποψη που εκφράστηκε από τον αδελφό Δικαστή στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) πιο πάνω, οι πρόνοιες του άρθρου 77 του Κεφ. 6, οι οποίες αποτελούν και το σημείο αναφοράς της σχετικής με το υπό εξέταση επίμαχο θέμα επιχειρηματολογίας της κας Παπαμιλτιάδους, δεν καθιστούν το Γενικό Εισαγγελέα μη διάδικο στη διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Έχω την άποψη ότι οι συγκεκριμένες πρόνοιες, μόνο ρυθμιστικό χαρακτήρα μπορεί να έχουν, με την έννοια ότι ρυθμίζουν τον τρόπο ή καλύτερα τη διαδικασία κατάσχεσης χρημάτων που βρίσκονται «στα χέρια ή υπό τον έλεγχο δημόσιου λειτουργού υπό την επίσημη του ιδιότητα», για σκοπούς ικανοποίησης δικαστικής απόφασης. Όπως πολύ ορθά επισημαίνεται στην απόφαση Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2), πιο πάνω, η συναίνεση του Γενικού Εισαγγελέα εκεί και όπου βέβαια ο τελευταίος αποφασίσει να την παράσχει, μεταφέρεται στο δικαστήριο με τη μονομερή αίτηση που υποβάλλεται για έκδοση του σχετικού εντάλματος, επισυναπτόμενη ως τεκμήριο στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την εν λόγω αίτηση.
Από τη στιγμή που από τη διαδικασία μεσεγγύησης δεν εξαιρείται το κράτος και παράλληλα παρέχεται στο Γενικό Εισαγγελέα, υπό την ιδιότητα του ως μεσεγγυούχου, η δυνατότητα να εμφανιστεί στην πρωτόδικη διαδικασία και να αμφισβητήσει, αν βέβαια επιθυμεί, τη νομιμότητα της έκδοσης του ενδιάμεσου διατάγματος, τότε δεν στοιχειοθετείται απουσία εναλλακτικού ένδικου μέσου έτσι ώστε η μόνη θεραπεία που υπό τις περιστάσεις προσφέρεται να είναι αυτή της διαδικασίας για έκδοση Certiorari. Στην παρούσα περίπτωση ο Γενικός Εισαγγελέας επέλεξε να κάμει χρήση του προσφερόμενου εναλλακτικού ένδικου μέσου, με το να εμφανιστεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο, τρεις φορές μάλιστα και να ζητήσει χρόνο να καταχωρίσει ένσταση.
Δεδομένου ότι στη διάθεση του Γενικού Εισαγγελέα υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο για να ακυρώσει το επίδικο διάταγμα, η αίτηση, ελλείψει εξαιρετικών περιστάσεων, δεν μπορεί παρά να αποτύχει.
Δεν έχει διαφύγει της προσοχής μου ότι η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε κατόπιν που χορηγήθηκε στο Γενικό Εισαγγελέα η σχετική άδεια. Όμως η χορήγηση τέτοιας άδειας, δεν προεξοφλεί κατ' ανάγκη και την επιτυχία της αίτησης που ακολουθεί. Η άδεια χορηγήθηκε στη βάση του υλικού που τη δεδομένη στιγμή το δικαστήριο είχε ενώπιον του και που ήταν το υλικό που η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα μόνο, έθεσε ενώπιόν μου, το οποίο δικαιολογούσε σε εκείνο το στάδιο το συμπέρασμα ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της άδειας.
Ως αποτέλεσμα, η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.