|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 115
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 3/2013)
17 Ιανουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, Ν. 33/64, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΙΑΡΠΕΛ ΠΕΑΖΙΝΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 3/3/2011 ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΞΕΡΟΥ 11, ΣΤΗΝ ΕΓΚΩΜΗ
Γ. Μυλωνάς, για τον Αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την ενώπιον μου αίτηση, ζητείται άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση εντάλματος Certiorari, η οποία θα αποσκοπεί στο να ακυρώσει το ένταλμα έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 3.3.2011.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον μου, στις 3.3.2011 ο Αστυφύλακας 888, Ν. Βενιαμίν, αιτήθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την έκδοση εντάλματος έρευνας. Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, ο Αστυφύλακας κατείχε πληροφορία ότι σε υποστατικά σε συγκεκριμένη οδό και συγκεκριμένο αριθμό υποστατικού, στην Έγκωμη, διέμενε πρόσωπο, το όνομα του οποίου δεν ήταν γνωστό στον πληροφοριοδότη, το οποίο κατείχε και διακινούσε ναρκωτικά, τάξεως Β΄. Ο πληροφοριοδότης ανέφερε στον Αστυφύλακα ότι επισκέφθηκε την πιο πάνω οικία, γύρω στις 4 το απόγευμα της ημέρας εκείνης και αγόρασε ναρκωτικά για δική του χρήση. Όπως ανέφερε στον Αστυφύλακα, στο υπνοδωμάτιο του κατόχου της πιο πάνω οικίας, είδε και άλλη ποσότητα κάνναβης, χωρισμένη σε δόσεις, έτοιμες προς πώληση. Περαιτέρω, ο Αστυφύλακας ανέφερε στον όρκο του, ότι ο πιο πάνω πληροφοριοδότης, έδωσε και στο παρελθόν πληροφορίες στην Αστυνομία, οι οποίες ήταν αληθείς.
Στη βάση των πιο πάνω πληροφοριών, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, έκρινε ότι υπήρχε η αναγκαία «εύλογη αιτία να πιστεύεται» ότι στην πιο πάνω οικία και υποστατικά διέμενε άγνωστο πρόσωπο, το οποίο κατείχε ναρκωτικά και εξέδωσε το ένταλμα έρευνας για έρευνα των υποστατικών για εντοπισμό και παραλαβή των ναρκωτικών.
Το ένταλμα εκτελέστηκε από την Αστυνομία στην οικία του Αιτητή ο οποίος διέμενε στη διεύθυνση που αναφερόταν στον όρκο και συγκεκριμένα στο διαμέρισμα 101. Όπως αναφερόταν στην οπισθογράφηση του εντάλματος, κατά την έρευνα η οποία έγινε στην παρουσία του Αιτητή, εντοπίστηκε στο καθιστικό του διαμερίσματος, «ένα ξύλινο κουτί .. εντός του οποίου υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης, όμοιας με κάνναβη και ποσότητα καφέ συμπαγούς ουσίας, όμοιας με ρητίνη κάνναβης.» Αμέσως ο Αστυφύλακας που εκτελούσε την έρευνα, πληροφόρησε τον Αιτητή για το αδίκημα που διέπραττε, του επέστησε την προσοχή του στο νόμο και αυτός απάντησε ότι είναι δικό του. Ακολούθως τον συνέλαβε για αυτόφωρο αδίκημα. Στη συνέχεια της έρευνας ο Αιτητής παρέδωσε σε Αστυφύλακα που ήταν παρών, ένα νάυλον σακούλι, μέσα στο οποίο υπήρχαν 21 μικρά κομμάτια «καφέ συμπαγούς ουσίας όμοιας με ρητίνη κάνναβης» τα οποία ο Αιτητής απέκρυπτε σε έπιπλο το οποίο βρισκόταν στο κλιμακοστάσιο στο μεσοπάτωμα. Η ουσία παραλήφθηκε από την Αστυνομία και αφού επιστήθηκε η προσοχή του Αιτητή στο νόμο, αυτός απάντησε: «Δεν έχω τίποτε άλλο.».
Ο Αιτητής ζητά να του παραχωρηθεί άδεια για να καταχωρήσει αίτηση για Certiorari, για τους πιο κάτω τρεις λόγους:- (α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στερείτο δικαιοδοσίας και εξουσίας να εκδώσει το ένταλμα καθότι δεν υπήρχε διαπίστωση ότι υπάρχει εύλογη υπόνοια, (β) στο ένταλμα έρευνας δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά σε οποιεσδήποτε διαπιστώσεις του δικαστηρίου και εν πάση περιπτώσει, η αναφορά ότι το δικαστήριο είχε «ικανοποιηθεί λογικά για την ύπαρξη της ανάγκης έκδοσης του εντάλματος» δεν είναι αρκετή, και (γ) ο ενόρκως δηλών Αστυφύλακας 888, Μ. Βενιαμίν, δεν προέβη στις κατάλληλες ενέργειες για να πληροφορηθεί ότι στη συγκεκριμένη οδό και αριθμό υποστατικού υπήρχε πολυκατοικία με τέσσερα διαμερίσματα και ως εκ τούτου, το ένταλμα έρευνας εκδόθηκε με τρόπο που θα μπορούσε να εκτελεστεί κατά οποιουδήποτε προσώπου, αλλά και σε οποιοδήποτε από τα τέσσερα διαμερίσματα που υπήρχαν στη συγκεκριμένη πολυκατοικία.
Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης που παρατηρήθηκε στην καταχώρησή της. Όπως φαίνεται από τα γεγονότα που παρατέθηκαν πιο πάνω, το ένταλμα έρευνας του οποίου ζητείται η ακύρωση, εκδόθηκε στις 3.3.2011, ενώ η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε στις 4.1.2013, δηλαδή 22 μήνες αργότερα. Σύμφωνα με τη νομολογία, η καθυστέρηση στην καταχώρηση ενταλμάτων προνομιακής φύσης, ιδιαίτερα όταν δεν προσφέρεται ικανοποιητική εξήγηση, επενεργεί αρνητικά στην επιτυχία της αίτησης. Η κύρια αυθεντία επί του θέματος είναι η υπόθεση Aeroporos and Others (1988) 1 CLR 302, στην οποία ο Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, τόνισε την καθοριστική σημασία της καθυστέρησης στην έγκριση αίτησης για παραχώρηση άδειας. Τα αποφασισθέντα από τον Πική, Δ., στην πιο πάνω υπόθεση, υιοθετήθηκαν από την Ολομέλεια στην υπόθεση Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000 (2002) 1 ΑΑΔ 571. Στην απόφαση της Ολομέλειας, αφού έγινε επισκόπηση και της υπόλοιπης νομολογίας, υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολάου, Δ., στην υπόθεση Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.α. (1995) 1 ΑΑΔ 811:-
«Τόση είναι η σημασία που αποδίδεται στην όσο το ταχύτερο αναζήτηση θεραπείας με τα ένδικα μέσα που τώρα επιδιώκουν οι αιτητές, που στην Αγγλία από καιρό εισήχθη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας χρονικός περιορισμός: ήταν αρχικά έξι μήνες και έπειτα μειώθηκε σε τρεις. Το εν λόγω όριο αποτελεί βέβαια εκεί το ανώτατο επιτρεπτό. Αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμα και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπόμενης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχει τεθεί με τους Θεσμούς χρονικός περιορισμός αλλά η γενική αρχή την οποία ανέφερα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει επί τούτου μεγάλος αριθμός αποφάσεων: βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις In re Manolis Christophi (1985)1 C.L.R. 692, και Τρύφωνος (1991)1 Α.Α.Δ. 455.»
Έκτοτε ο παράγοντας καθυστέρηση κρίθηκε καταλυτικός και σε αριθμό άλλων υποθέσεων. Στην υπόθεση Ευαγγέλου (Αρ. 2) (2008) 1(Β) ΑΑΔ 1011, καθυστέρηση 3 χρόνων στην καταχώρηση της αίτησης για λήψη άδειας, θεωρήθηκε αδικαιολόγητη. Όμως, ακόμη και μικρότερης διάρκειας καθυστέρηση, κρίθηκε μέσα στα ίδια πλαίσια. Στις υποθέσεις Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000, ανωτέρω, Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.α., ανωτέρω, Μήλιος (2002) 1(Β) ΑΑΔ 787 και Αδαμίδης (2002) 1(Β) ΑΑΔ 760, καθυστέρηση 3½ μηνών, 10 μηνών, 4 μηνών και 4 μηνών, αντίστοιχα, μέχρι την υποβολή της αίτησης, κρίθηκε ότι δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε απόρριψη των αντίστοιχων αιτήσεων για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Αιτητής δεν προσπαθεί καν στην αίτησή του να αιτιολογήσει την καθυστέρηση. Παρά ταύτα, έθεσα το θέμα στον ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή, ο οποίος εξήγησε ότι αυτή οφειλόταν στο ότι ο Αιτητής στην ουσία ανέμενε να δει κατά πόσο θα κατηγορείτο ή όχι. Το σχετικό κατηγορητήριο του επεδόθη στις 25.11.2012. Η υπόθεση ήταν ορισμένη στο Δικαστήριο στις 7.12.2012 για απάντηση και στη συνέχεια αναβλήθηκε για τις 28.12.2012. Όλα τα έγγραφα που αφορούσαν στην υπόθεση δόθηκαν στις 20.12.2012. Μετά που η ακρόαση της υπόθεσης ορίστηκε στις 11.3.2013, ο δικηγόρος του Αιτητή έκρινε ότι θα έπρεπε να προχωρήσει με την παρούσα αίτηση.
Έστω και αν η πιο πάνω εξήγηση προέρχεται από το δικηγόρο του Αιτητή και όχι από τον ίδιο τον Αιτητή μέσα από την ένορκη του δήλωση, δεν μπορώ να την δεχθώ ως ικανοποιητική. Ο Αιτητής όφειλε να αιτηθεί την ακύρωση του εντάλματος έρευνας, αμέσως μετά τη διεξαγωγή της έρευνας ή μέσα σε εύλογο χρόνο. Ο ίδιος ήταν παρών και έλαβε γνώση των αντικειμένων που παραλήφθηκαν και η καθυστέρηση των 22 μηνών, υπό αυτές τις περιστάσεις, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δικαιολογημένη.
Η αίτηση απορρίπτεται.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς