|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1664
19 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
KONI CONSTRUCTIONS LTD,
Εφεσείοντες,
v.
1. MARKETRENDS FINANCIAL PLANNING LTD,
2. MARKETRENDS FINACIAL SERVICES LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 255/2008)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση παράτασης χρόνου ― Διάταξη 57 ― Απόρριψη αίτησης για παράτασης χρόνου καταχώρησης εγγυητικής επιστολής για ασφάλεια εξόδων η οποία είχε διαταχθεί στο πλαίσιο έφεσης ― Απορρίφθηκε λόγω αοριστίας και επί τω ότι καταχωρήθηκε ενάμισυ μήνα μετά την εκπνοή παράτασης χρόνου που είχε εκδοθεί δις, εκ συμφώνου.
Αποφάσεις και διατάγματα ― Αν ένα διάταγμα έχει εκδοθεί εκ συμφώνου, μόνο με τη συναίνεση των διαδίκων είναι επιτρεπτή η χορήγηση νέας προθεσμίας.
Οι εφεσείοντες ζήτησαν με αίτηση τους την έκδοση διατάγματος για παράταση ενός μηνός στην προθεσμία για την καταχώριση εγγυητικής επιστολής, για καταβολή παροχής ασφάλειας εξόδων που είχαν διαταχθεί να παράσχουν, ως προϋπόθεση για συνέχιση της έφεσης τους.
Με τη ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση αναφερόταν μεταξύ άλλων, ότι ο Διευθυντής των εφεσειόντων επισκέφθηκε τον τραπεζικό οργανισμό που θα παρείχε, εκ μέρους των εφεσειόντων, την εγγύηση αυτή, αλλά λόγω των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί στα συστήματα του οργανισμού λόγω των διακοπών ρεύματος συνεπεία της τραγωδίας στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Α.Η.Κ. στο Μαρί, η λήψη ήταν αδύνατη και γι' αυτό χάθηκε η προθεσμία κατάθεσης της εγγυητικής.
Οι εφεσίβλητοι ενέστησαν προβάλλοντας μεταξύ άλλων ότι η σχετική αίτηση ήταν ατεκμηρίωτη και η ένορκη δήλωση που την υποστήριζε ασαφής, συνιστούσε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, ότι γινόταν με κακή πίστη και ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για έκδοση του ζητούμενου διατάγματος.
Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση αναφερόταν μεταξύ άλλων, ότι πριν από την καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης, είχαν δοθεί δύο προηγούμενα εκ συμφώνου διατάγματα παράτασης χρόνου για καταβολή της ασφάλειας εξόδων, εκ μέρους των εφεσειόντων, τα οποία οι εφεσείοντες άφησαν να εκπνεύσουν άπρακτα.
Οι εφεσείοντες-αιτητές επικαλέστηκαν τόσο την Δ.57 όσο και την Δ.64 των Θεσμών και υπέβαλαν ότι η μη συμμόρφωση τους με το προηγούμενο διάταγμα του δικαστηρίου δεν καθιστούσε τη διαδικασία άκυρη αλλά απλά παράτυπη, και ότι ήταν προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης να εγκριθεί το ζητούμενο διάταγμα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τα γεγονότα που αναγράφονταν στην ένορκη δήλωση στην ένσταση, ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα όπως φαινόταν από το φάκελο της υπόθεσης.
2. Στην προκείμενη περίπτωση, η αίτηση των εφεσειόντων υποβλήθηκε περίπου 1½ μήνα μετά την εκπνοή της προηγούμενης προθεσμίας για παράταση που είχε εκδοθεί εκ συμφώνου.
3. Οι λόγοι που προέβαλαν οι εφεσείοντες-αιτητές για τη ζητούμενη παράταση χρόνου ήταν αόριστοι και ασαφείς. Δεν ανέφεραν συγκεκριμένα ποια προβλήματα δημιουργήθηκαν στην τράπεζα τους εξαιτίας του συμβάντος της έκρηξης στο Μαρί που επικαλέστηκαν αλλά ούτε και ανέφεραν σε ποιες και σε πόσες περιπτώσεις ο Διευθυντής των εφεσειόντων επισκέφθηκε την τράπεζα τους με σκοπό την εξασφάλιση της εγγυητικής και δεν κατόρθωσε να το πράξει εξαιτίας των τεχνικών προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί.
4. Η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας δεν μπορούσε να ασκηθεί υπέρ των εφεσειόντων-αιτητών. Η τήρηση των προθεσμιών είναι προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης και στην προκείμενη περίπτωση, δεν συνέτρεχαν λόγοι για παράκαμψη της γενικής αρχής.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Sravri & Connil Ltd v. Πλοίου «Αθαν. Μανιάτης» (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 204,
Australian Automatic Weighing Machine Company v. Walter [1891] W.N. 170,
Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1569,
Branco Salvage Ltd v. Republic (1967) 3 C.L.R. 213.
Αίτηση.
Σ. Νικολάου (κα.) για Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Εφεσείοντες-Αιτητές.
Ηβ. Καραβιώτου (κα.) για Π. Παύλου, για τους Εφεσίβλητους-Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάτος.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση τους οι εφεσείοντες-αιτητές ζητούν την έκδοση διαταγής ή οδηγίας του δικαστηρίου για παράταση της προθεσμίας για την καταχώριση εγγυητικής επιστολής, εντός 1 μηνός από την έκδοση του ζητούμενου διατάγματος, και σχετικών περαιτέρω οδηγιών.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του δικηγόρου κ. Μαρίνου Χαραλάμπους, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων των εφεσειόντων. Ο κ. Χαραλάμπους αναφέρει, στην ένορκη δήλωση του, μεταξύ άλλων ότι, κατά την περίοδο που ακολούθησε την έκδοση του εκ συμφώνου διατάγματος για την καταβολή εγγυητικής προς όφελος των εφεσιβλήτων, ο Διευθυντής των εφεσειόντων επισκέφθηκε τον τραπεζικό οργανισμό που θα παρείχε, εκ μέρους των εφεσειόντων, την εγγύηση αυτή, αλλά λόγω των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί στα συστήματα του οργανισμού λόγω των διακοπών ρεύματος συνεπεία της τραγωδίας στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Α.Η.Κ. στο Μαρί (11.7.2011) η λήψη ήταν αδύνατη και γι' αυτό χάθηκε η προθεσμία κατάθεσης της εγγυητικής. Η εγγυητική δεν ήταν έτοιμη μέχρι την 21.11.2011.
Στην ένσταση των εφεσιβλήτων, η οποία υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κας Χάριτος Καραολίδου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων των εφεσιβλήτων, αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι η υπό εξέταση αίτηση είναι ατεκμηρίωτη, η ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει είναι ασαφής, η αίτηση συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και γίνεται με κακή πίστη εκ μέρους των εφεσειόντων και δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έκδοση του ζητούμενου διατάγματος. Στην ένορκη δήλωση της κας Καραολίδου αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι στις 16.6.2011 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο διατασσόταν η καταβολή ασφάλειας εξόδων από πλευράς εφεσειόντων, ύψους €3.500.- σε μετρητά ή υπό μορφή τραπεζικής εγγύησης, στο Πρωτοκολλητείο, εντός 45 ημερών. Η προθεσμία των 45 ημερών από 16.6.2011 παρήλθε χωρίς οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους των εφεσειόντων οπόταν οι εφεσείοντες καταχώρησαν νέα αίτηση ημερ. 7.9.2011 για νέα παράταση της προθεσμίας καταβολής της ασφάλειας εξόδων. Ο λόγος που επικαλέστηκαν τότε ήταν η ασθένεια του εκ των δικηγόρων τους, κ. Αγγελίδη, ο οποίος χειριζόταν προσωπικά την υπόθεση. Στις 10.10.2011 και πάλι εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα παράτασης της προθεσμίας καταβολής της ασφάλειας εξόδων, για 15 μέρες, από τις 10.10.2011. Η προθεσμία αυτή και πάλι έληξε στις 25.10.2011 χωρίς οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους των εφεσειόντων. Στις 7.12.2011, περίπου δηλαδή 1½ μήνα μετά τις 25.10.2011, οι εφεσείοντες καταχώρησαν την υπό εξέταση αίτηση, επικαλούμενοι αυτή τη φορά τα προβλήματα που δημιούργησε η έκρηξη στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό του Μαρί που έγινε στις 11.7.2011.
Τα γεγονότα που αναγράφονται στην ένορκη δήλωση της κας Καραολίδου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όπως φαίνεται από το φάκελο της υπόθεσης.
Μελετήσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Το δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να εγκρίνει αιτήσεις για παράταση χρόνου, όπως η παρούσα, που βασίζεται κυρίως στην Δ.57(2) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Οι εφεσείοντες-αιτητές επικαλούνται τόσο την Δ.57 όσο και την Δ.64 των Θεσμών και υποβάλλουν ότι η μή συμμόρφωση τους με το προηγούμενο διάταγμα του δικαστηρίου δεν καθιστά τη διαδικασία άκυρη αλλά απλά παράτυπη, και ότι είναι προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης να εγκριθεί το ζητούμενο διάταγμα και να δοθεί η ευκαιρία στους εφεσείοντες να παράσχουν την ασφάλεια εξόδων την οποίαν έχουν διαταχθεί να παράσχουν, ως προϋπόθεση για συνέχιση της έφεσης τους.
Από την άλλη οι εφεσίβλητοι-καθ' ων η αίτηση υποβάλλουν ότι δόθηκαν δύο προηγούμενα εκ συμφώνου διατάγματα παράτασης του χρόνου καταβολής της ασφάλειας εξόδων, τα οποία οι εφεσείοντες άφησαν να παρέλθουν άπρακτα, ουσιαστικά παραγνωρίζοντας τα και μη σεβόμενοι τη δικαστική διαδικασία. Παρέπεμψαν σε νομολογία σύμφωνα με την οποίαν εκ συμφώνου διατάγματα του δικαστηρίου δεν μπορούν να παραταθούν χωρίς τη συναίνεση της άλλης πλευράς (των καθ' ων η αίτηση). Επίσης παρέπεμψαν σε νομολογία σύμφωνα με την οποίαν η ορθότερη τακτική είναι να υποβάλλεται το αίτημα για παράταση χρόνου πριν την λήξη της προηγούμενης προθεσμίας. Επιπρόσθετα οι εφεσίβλητοι-καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι οι λόγοι τους οποίους επικαλούνται οι αιτητές και για τους οποίους ζητούν την παράταση χρόνου είναι αόριστοι, ασαφείς και μη ικανοποιητικοί.
Συμφωνούμε με τους εφεσίβλητους-καθ' ων η αίτηση στα βασικά σημεία. Πράγματι είχαν δοθεί δύο προηγούμενα εκ συμφώνου διατάγματα παράτασης χρόνου για καταβολή της ασφάλειας εξόδων, εκ μέρους των εφεσειόντων, τα οποία οι εφεσείοντες άφησαν να εκπνεύσουν άπρακτα. Στην υπόθεση Sravri & Connil Ltd v. Πλοίου «Αθαν. Μανιάτης» (Αρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 204 ο αείμνηστος Δικαστής Νικήτας έκαμε αναφορά στην αυθεντία Australian Automatic Weighing Machine Company v. Walter [1891] W.N. 170 στην οποία λέχθηκε ότι αν ένα διάταγμα έχει εκδοθεί εκ συμφώνου, όπως συνέβη στην παρούσα περίπτωση, μόνο με τη συναίνεση των διαδίκων είναι επιτρεπτή η χορήγηση νέας προθεσμίας. Αυτός ο κανόνας αναλύεται στο Annual Practice του 1958, στη σελ. 1813 και επόμενες.
Στην υπόθεση Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1569 ο Δικαστής Πικής (όπως ήταν τότε) αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη σημασία τήρησης των δικονομικών κανόνων, εφόσον η τήρηση τους είναι προς το δημόσιο συμφέρον. Σ' εκείνη την περίπτωση το ζήτημα αφορούσε σε παράταση χρόνου δυνάμει της Δ.57 θ.2 σε σχέση με την άσκηση έφεσης δυνάμει της Δ.35 θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Στην υπόθεση Γεωργιάδης (ανωτέρω) έγινε αναφορά και στην υπόθεση Branco Salvage Ltd v. Republic (1967) 3 C.L.R. 213 στην οποία, μεταξύ άλλων, τονίστηκε ότι η υποβολή αίτησης για παράταση χρόνου πρέπει, κατά κανόνα, να υποβάλλεται πριν την εκπνοή της προβλεπόμενης (ή της ισχύουσας) προθεσμίας.
Στην προκείμενη περίπτωση, η αίτηση των εφεσειόντων υποβλήθηκε περίπου 1½ μήνα μετά την εκπνοή της προηγούμενης προθεσμίας, και ενώ στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις τα διατάγματα είχαν εκδοθεί εκ συμφώνου, στην παρούσα περίπτωση δεν δόθηκε η συναίνεση των εφεσιβλήτων-καθ' ων η αίτηση. Επιπρόσθετα παρατηρούμε ότι οι λόγοι που προβάλλουν οι εφεσείοντες-αιτητές για τη ζητούμενη παράταση χρόνου είναι αόριστοι και ασαφείς. Προβάλλουν δηλαδή τα τεχνικά προβλήματα στην τράπεζα τους τα οποία δημιουργήθηκαν εξαιτίας της ζημιάς που προκλήθηκε στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό στο Μαρί, στις 11.7.2011. Δεν αναφέρουν όμως συγκεκριμένα ποια προβλήματα δημιουργήθηκαν στην τράπεζα τους εξαιτίας του προαναφερόμενου συμβάντος αλλά ούτε και αναφέρουν σε ποιες και σε πόσες περιπτώσεις ο Διευθυντής των εφεσειόντων επισκέφθηκε την τράπεζα τους με σκοπό την εξασφάλιση της εγγυητικής και δεν κατόρθωσε να το πράξει εξαιτίας των τεχνικών προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί.
Με τα προαναφερόμενα υπόψη θεωρούμε ότι είναι ορθό και δίκαιο να ασκήσουμε τη διακριτική μας ευχέρεια εις βάρος των εφεσειόντων-αιτητών και να απορρίψουμε την αίτηση τους με έξοδα εις βάρος τους. Η τήρηση των προθεσμιών είναι προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης και δεν έχουμε πεισθεί ότι, στην προκείμενη περίπτωση, συντρέχουν λόγοι για παράκαμψη της προαναφερόμενης γενικής αρχής.
Κατά συνέπεια η αίτηση, ημερ. 7.12.2011, απορρίπτεται με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, εις βάρος των εφεσειόντων-αιτητών τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.