|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1093
31 Μαΐου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤOY MANZOOR HUSSAIN, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΛΑΚΑΤΑΜΕΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 105, ΕΙΔΙΚΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 13, 14, 18ΠΔ ΚΑΙ 18ΠΣΤ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ Ή ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΔΕΝ
ΤΑ ΕΠΕΔΩΣΑΝ ΔΕΟΝΤΩΣ ΣΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ Ή ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ
Ή ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΙ/Ή ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ Ή ΣΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ Ή ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΕΑΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΗΛΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 13, 14, 18ΠΔ ΚΑΙ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Aρ. 52/2012)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Απόρριψη αίτησης για έκδοση διατάγματος Habeas Corpus επί τω ότι τόσο το διάταγμα απέλασης όσο και το, προς αυτό συναρτώμενο, διάταγμα κράτησης συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις, που η νομιμότητα τους μπορεί μόνον να ελεγχθεί με βάση την αποκλειστική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος και όχι με προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Ο ουσιώδης χρόνος κατά τον οποίο κρίνεται η νομιμότητα της κράτησης ενός προσώπου είναι ο χρόνος καταχώρισης της αίτησης για Habeas Corpus. Τέτοιο ένταλμα αποτελεί προσταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την προσαγωγή ενός προσώπου που κρατείται για να γνωστοποιηθεί ο λόγος της κράτησης του.
Ο αιτητής ζήτησε την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus με το οποίο να αποφασιζόταν και να διατασσόταν η αποφυλάκιση του λόγω παράνομης κράτησης του. Υποστήριξε ότι ενώ αφίχθη νόμιμα στην Κύπρο με άδεια εργασίας και η σχετική του άδεια παραμονής δεν είχε λήξει, αυτός συνελήφθη για άγνωστους λόγους και κρατείτο σε Αστυνομικό Σταθμό χωρίς να του έχουν δοθεί αντίγραφα διαταγμάτων κράτησης και / ή απέλασης. Ως εκ τούτου όπως υποστήριξε, δεν γνώριζε τους λόγους για τους οποίους κρατείτο.
Οι καθ' ων η αίτηση, προέβαλαν στην ένσταση τους ότι η άδεια παραμονής στον αιτητή νόμιμα ακυρώθηκε, ο δε ίδιος συνελήφθηκε στις 16.4.2012 για το αδίκημα της παράνομης παραμονής στην Κυπριακή Δημοκρατία και την ίδια μέρα, 16.4.2012, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Σύμφωνα με τη μαρτυρία που προσκόμισαν οι καθ' ων η αίτηση τα διατάγματα αυτά επιδόθηκαν στον αιτητή στις 17.4.2012, αυτός όμως δεν υπέγραψε την επιστολή επίδοσης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Πράγματι, εναντίον του αιτητή εκδόθηκε διάταγμα απέλασης, στις 16.4.2012, και ταυτόχρονα διατάχθηκε η παραμονή του, υπό κράτηση, μέχρις ότου απελαθεί. Υπήρχε ένορκη δήλωση Αρχιαστυφύλακα σύμφωνα με την οποία η έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή, με επιστολή, στην Αγγλική, από τον ίδιο στα Αστυνομικά Κρατητήρια Λακατάμειας. Σύμφωνα με την ίδια ένορκη δήλωση ο αιτητής αφού διάβασε την επιστολή δεν την υπέγραψε.
2. Στο φάκελο της υπόθεσης υπήρχε αντίγραφο της επιστολής του Υπουργείου Εσωτερικών, προς τον αιτητή, στην οποίαν αναγραφόταν στην Αγγλική, ότι, επειδή ο αιτητής ήταν παρανόμως διαμένων στη Δημοκρατία και επειδή η άδεια διαμονής του είχε ανακληθεί, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και κράτησης. Στη συνέχεια ο αιτητής πληροφορήθηκε για το δικαίωμα του να καταχωρήσει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο εντός 75 ημερών.
3. Από τα προαναφερόμενα στοιχεία προέκυπτε ότι, κατά τον ουσιώδη χρόνο της καταχώρησης της υπό κρίση αίτησης, ο αιτητής γνώριζε ότι είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης του. Δεν του δόθηκαν αντίγραφα των διαταγμάτων αυτών αλλά σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τον προαναφερόμενο Αρχιαστυφύλακα κ. Ιωάννου, ο αιτητής αρνήθηκε να υπογράψει τη σχετική επιστολή.
4. Κατά τον ουσιώδη χρόνο καταχώρισης της αίτησης, στις 20.4.2012, είχαν κοινοποιηθεί στον αιτητή επαρκώς και δεόντως οι διοικητικές πράξεις, με τις οποίες διατασσόταν η απέλαση, και στο μεταξύ η κράτηση του, και, επομένως οι πράξεις αυτές είχαν τελειοποιηθεί και η μόνη θεραπεία του αιτητή ήταν η καταχώριση προσφυγής δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος και όχι η καταχώριση αίτησης για Habeas Corpus.
5. Ο έλεγχος στην παρούσα διαδικασία δεν μπορούσε να υπεισέλθει στην εξέταση της νομιμότητας των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Bondar (αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075,
Vickey (2004) 1 Α.Α.Δ. 1817,
Iordanou (No. 1) v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 308.
Αίτηση.
Μ. Παπαντωνίου (κα.), για τον Αιτητή.
Γ. Χ"Χάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus με το οποίο να ελεγχθεί η νομιμότητα της κράτησης του και να διαταχθεί η αποφυλάκιση του.
Ο αιτητής είναι Πακιστανός πολίτης ο οποίος ήλθε νόμιμα στην Κύπρο, με άδεια εργασίας που ίσχυε μέχρι τις 3.5.2012. Ισχυρίζεται ότι για άγνωστους του λόγους και πριν τη λήξη της άδειας παραμονής του, στις 15.4.2012, συνελήφθη και κρατείται από τότε στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμειας. Δεν του έχουν δοθεί αντίγραφα των διαταγμάτων κράτησης και/ή απέλασης του και ως εκ τούτου δεν γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους κρατείται. Την 19.4.2012 η δικηγόρος του αιτητή ζήτησε αντίγραφα των προαναφερομένων διαταγμάτων, χωρίς αποτέλεσμα. Καταχώρησε την παρούσα αίτηση στις 20.4.2012.
Οι καθ' ων η αίτηση, στην ένσταση τους, ισχυρίζονται ότι ναι μεν παραχωρήθηκε αρχικά άδεια παραμονής στον αιτητή μέχρι τις 3.5.2012, όμως η άδεια αυτή νόμιμα ακυρώθηκε, ο ίδιος συνελήφθηκε στις 16.4.2012 για το αδίκημα της παράνομης παραμονής στην Κυπριακή Δημοκρατία και την ίδια μέρα, 16.4.2012, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Σύμφωνα με τη μαρτυρία που προσκόμισαν οι καθ΄ ων η αίτηση τα διατάγματα αυτά επιδόθηκαν στον αιτητή στις 17.4.2012, αυτός όμως δεν υπέγραψε την επιστολή επίδοσης. Αντίγραφα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης δόθηκαν στην ευπαίδευτη συνήγορο του αιτητή, στις 25.4.2012 (μετά την καταχώριση της αίτησης).
Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι, εφόσον ο αιτητής κρατείται με σκοπό την απέλαση, στη βάση νόμιμων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης που εκδόθηκαν από τις αρμόδιες αρχές και κοινοποιήθηκαν στον αιτητή, πριν την καταχώριση της αίτησης του, η αίτηση του για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και ο μόνος τρόπος ελέγχου της νομιμότητας των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, και κατά συνέπεια της κράτησης του, είναι στα πλαίσια καταχώρισης προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Η θέση του αιτητή είναι ότι οι καθ' ων η αίτηση παρανόμησαν εφόσον δεν του κοινοποίησαν, πριν την καταχώριση της αίτησης του, οποιαδήποτε εντάλματα κράτησης και απέλασης του, αλλά ούτε και του έδωσαν την ευκαιρία οικειοθελούς αναχώρησης, όπως προβλέπεται από το Άρθρο 18 ΟΘ (4) του Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
1. Πράγματι, εναντίον του αιτητή εκδόθηκε διάταγμα απέλασης, στις 16.4.2012, και ταυτόχρονα διατάχθηκε η παραμονή του, υπό κράτηση, μέχρις ότου απελαθεί. Αυτό έγινε εκ μέρους του Υπουργού των Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας και σύμφωνα με το Άρθρο 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 και το Άρθρο 188.3 (γ) του Συντάγματος.
2. Υπάρχει ένορκη δήλωση του Αρχιαστυφύλακα 2509 του Τμήματος Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, Κλιμακίου Λευκωσίας, κ. Ιωάννη Ιωάννου, ημερ. 3.5.2012, σύμφωνα με την οποία η έκδοση των προαναφερομένων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή, με επιστολή, στην Αγγλική, ημερ. 16.4.2012, από τον ίδιο (τον κ. Ιωάννου) στις 17.4.2012 και περί ώρα 08.30 στα Αστυνομικά Κρατητήρια Λακατάμειας. Σύμφωνα με την ίδια ένορκη δήλωση ο αιτητής αφού διάβασε την επιστολή δεν την υπέγραψε και αυτό έγινε στην παρουσία του κ. Ιωάννου και στην παρουσία του Ειδικού Αστυφύλακα 5117. Στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχει αντίγραφο της επιστολής ημερ. 16.4.2012 του Υπουργείου Εσωτερικών, προς τον αιτητή, στην οποίαν αναγράφεται, στην Αγγλική, ότι, επειδή ο αιτητής είναι παρανόμως διαμένων στη Δημοκρατία και επειδή η άδεια διαμονής του έχει ανακληθεί, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και κράτησης ημερ. 16.4.2012. Στη συνέχεια ο αιτητής πληροφορείται για το δικαίωμα του να καταχωρήσει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο εντός 75 ημερών σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Στο κάτω μέρος του αντιγράφου της επιστολής αυτής αναγράφεται, στην Ελληνική, από τον κ. Ιωάννη Ιωάννου, όπως ο ίδιος λέει στην ένορκη δήλωση του, ότι «Επιδόθηκε από εμένα σήμερα, 17.4.2012, και περί ώραν 08.30, στα Αστ. Κρατητήρια Λακατάμιας. Αφού το διάβασε δεν υπέγραψε στην παρουσία μου και στην παρουσία του Ε/Α 5117.» Στη συνέχεια αναγράφονται τα εξής: Α/Αστ 2509.
3. Στο φάκελο του δικαστηρίου υπάρχει επίσης επιστολή της δικηγόρου του αιτητή, ημερ. 19.4.2012, προς το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, στην οποία αναγράφεται ότι, παρά τις διάφορες προσπάθειες της να παραδοθούν, στην ίδια και στον αιτητή, «αντίγραφα των Διαταγμάτων που εκδόθηκαν για ακύρωση της άδειας παραμονής του καθώς και για απέλαση του» αυτό δεν έγινε κατορθωτό. Στη συνέχεια αναγράφεται ότι: «Ο ίδιος κρατείται στα κρατητήρια Λακατάμειας από την 15.4.12 χωρίς να ενημερωθεί γραπτώς για τους λόγους κράτησης του. Μου ανέφερε ότι του υπέδειξαν κάποια γραπτά σημειώματα τα οποία υπέγραψε αλλά δεν του επιδόθηκε κανένα αντίγραφο για να κρατήσει ή να ενημερωθεί.»
Με τα προαναφερόμενα στοιχεία υπόψιν, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, κατά του ουσιώδη χρόνο της καταχώρησης της παρούσας αίτησης, στις 20.4.2012, ο αιτητής γνώριζε ότι είχαν εκδοθεί εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης του, ημερ. 16.4.2012. Δεν του δόθηκαν αντίγραφα των διαταγμάτων αυτών αλλά σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τον προαναφερόμενο Αρχιαστυφύλακα κ. Ιωάννου, ο αιτητής αρνήθηκε να υπογράψει τη σχετική επιστολή.
Είναι θεμελιωμένο ότι η έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη η οποία μόνο με προσφυγή, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, μπορεί να ελεγχθεί (Δέστε την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075). Σύμφωνα με την υπόθεση εκείνη τόσο το διάταγμα απέλασης όσο και το, προς αυτό συναρτώμενο, διάταγμα κράτησης αναμφισβήτητα συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις, και γι' αυτό η νομιμότητα τους μπορεί μόνον να ελεγχθεί με βάση την αποκλειστική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος και όχι με προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Ο ουσιώδης χρόνος κατά τον οποίον κρίνεται η νομιμότητα της κράτησης ενός προσώπου είναι ο χρόνος καταχώρισης της αίτησης για Habeas Corpus. Τέτοιο ένταλμα αποτελεί προσταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την προσαγωγή ενός προσώπου που κρατείται για να γνωστοποιηθεί ο λόγος της κράτησης του (Δέστε την υπόθεση Vickey (2004) 1 Α.Α.Δ. 1817).
Το ερώτημα επομένως που τίθεται στην παρούσα υπόθεση είναι κατά πόσον, στις 20.4.2012, ημερομηνία καταχώρισης της υπό εξέταση αίτησης, είχε κοινοποιηθεί στον ενδιαφερόμενο, δηλαδή τον αιτητή, η δήλωση της βούλησης του διοικητικού οργάνου που εξέδωσε τα προαναφερόμενα διατάγματα απέλασης και κράτησης του, μέχρι την απέλαση (Δέστε τα Άρθρα 4 και 5 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν 158(Ι)/99). Σύμφωνα με το Άρθρο 5 του ιδίου νόμου η Διοίκηση οφείλει, στο έγγραφο με το οποίο κοινοποιείται η πράξη, να ενημερώνει τον ενδιαφερόμενο για τις θεραπείες που έχει για να προσβάλει την πράξη.
Στην υπόθεση Iordanou (No. 1) v. The Republic (1966) 3 C.L.R. 308 λέχθηκε ότι παρόλο που η ορθή κοινοποίηση της διοικητικής απόφασης είναι ουσιώδες βήμα για την έναρξη της ισχύος της και ότι τέτοια κοινοποίηση θα πρέπει να γίνεται στο επηρεαζόμενο πρόσωπο και να προέρχεται από το αρμόδιο όργανο, η κοινοποίηση δεν επηρεάζει την εγκυρότητα της διοικητικής απόφασης αλλά μόνον την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της, για σκοπούς υπολογισμού της προθεσμίας για την προσβολή της.
Στην παρούσα υπόθεση έχοντας υπόψιν ότι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης εκδόθηκαν στις 16.4.2012, φαίνεται ότι κοινοποιήθηκαν στον αιτητή ή ότι ο αιτητής πληροφορήθηκε γι' αυτά καθώς και για τη θεραπεία που ήταν διαθέσιμη γι' αυτόν, στις 17.4.2012, και ότι εν πάση περιπτώσει στις 19.4.2012 η δικηγόρος του γνώριζε ότι είχε εκδοθεί διάταγμα απέλασης του λόγω της ακύρωσης της άδειας παραμονής του, και ότι εκείνο για το οποίο ουσιαστικά παραπονείτο ο αιτητής ήταν, μόνο, ότι δεν ενημερώθηκε «γραπτώς» για τους λόγους κράτησης του, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, κατά τον ουσιώδη χρόνο καταχώρισης της αίτησης, στις 20.4.2012, είχαν κοινοποιηθεί στον αιτητή επαρκώς και δεόντως οι διοικητικές πράξεις, με τις οποίες διατασσόταν η απέλαση, και στο μεταξύ η κράτηση του, και, επομένως οι πράξεις αυτές είχαν τελειοποιηθεί και η μόνη θεραπεία του αιτητή ήταν η καταχώριση προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος και όχι η καταχώριση αίτησης για Habeas Corpus.
Ενόψει του προαναφερόμενου συμπεράσματος δεν θεωρώ ότι μπορώ να υπεισέλθω στην εξέταση της νομιμότητας των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης και επομένως δεν τίθεται ζήτημα να εξετάσω το κατά πόσον οι καθ' ων η αίτηση συμμορφώθηκαν ή όχι με το προαναφερόμενο Άρθρο 18 ΟΘ του Κεφ. 105.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του αιτητή τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο.
Τα έξοδα της μεταφράστριας να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.