|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 65
24 Ιανουαρίου, 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗ,
Εφεσείων,
v.
GOLDEN COAST LTD, ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΩΝΥΜΙΑΣ GOLDEN COAST HOTEL,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 314/2008)
Εργοδότης και εργοδοτούμενος ― Κατά πόσον η υπογραφή και η εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων, άφηνε ανέπαφη συμφωνία εργοδότησης εργοδοτουμένου ― Εφετειακή απόφανση ότι η Συλλογική Σύμβαση δεν υπερίσχυε της μεταξύ των μερών Συμφωνίας, και ότι οι Εφεσίβλητοι δε ανέστειλαν νόμιμα κατά τη χειμερινή περίοδο την απασχόληση του Εφεσείοντος.
Εργοδότης και εργοδοτούμενος ― Συλλογική σύμβαση εργασίας ― Δεν μπορεί να είναι υπεράνω της ατομικής, εκτός αν οι όροι της συλλογικής σύμβασης με ρητό ή εξυπακουόμενο τρόπο ή δια νόμου ενσωματώθηκαν στην ατομική σύμβαση εργασίας.
Πολιτική δικονομία ― Διάταξη 19 Θ.26 ― Διαγραφή ενοχλητικών ισχυρισμών ― Επικύρωση διαγραφής παραγράφων από δικόγραφο οι οποίες θα προκαλούσαν παρέλκυση, σύγχιση και/ή υπερφόρτωση της δίκης.
H εργοδότηση του εφεσείοντα στο ξενοδοχείο των εφεσίβλητων είχε διασυνδεθεί κατόπιν σύναψης γραπτής συμφωνίας με την ανέγερση ξενοδοχείου των εφεσίβλητων στη γη του πεθερού του Εφεσείοντος.
Ο εφεσείων, με βάση τα όσα είχαν συμφωνηθεί, προσλήφθηκε στο ξενοδοχείο που είχε ανεγερθεί και έκτοτε εργοδοτείτο αδιάλειπτα από τους εφεσίβλητους. Μεταξύ άλλων οι δύο πλευρές κατέστησαν μέτοχοι του ξενοδοχείου, ενώ σύμφωνα με σχετικό όρο συμφωνίας μετόχων, συμφωνήθηκε όπως οι συμβαλλόμενοι ενεργήσουν για τη συνέχιση της εργοδοσίας του εφεσείοντα μέχρι την κατά νόμο συνταξιοδότησή του, επιφυλασσομένων των δικαιωμάτων των εφεσιβλήτων σε περίπτωση παράβασής τους.
Ο Εφεσείων από τότε που εργοδοτήθηκε, συνέχισε να εργάζεται στο ξενοδοχείο για 12 μήνες το χρόνο. Από το 1992 έως και το 2005, στα πλαίσια σχετικών Συλλογικών Συμβάσεων εφαρμοζόταν προσωρινή αναστολή εργασιών στις ξενοδοχειακές μονάδες κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών.
Οι υπάλληλοι των οποίων η εργασία διακόπτετο, έπαιρναν ένα μικρό μέρος του μισθού τους και ένα άλλο μέρος από τα Ταμεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπό μορφή ανεργιακού επιδόματος. Αυτή την τακτική ακολούθησαν και οι Εφεσίβλητοι.
Οι εφεσίβλητοι δεν διέκοψαν την εργοδότηση του Εφεσείοντος παρά μόνο τη χειμερινή περίοδο 2005-2006 όταν του απέστειλαν επιστολή πληροφορώντας τον ότι λόγω αναστολής των λειτουργιών του ξενοδοχείου, η απασχόλησή του θα τερματιζόταν κατά τη χειμερινή περίοδο και θα του κατέβαλλαν ποσοστό 2,8% του βασικού του μισθού και τιμαρίθμου και ότι θα επαναπροσλαμβάνετο την 1.4.2006, μετά τη λήξη της περιόδου αναστολής των εργασιών.
Ο Εφεσείων ενήγαγε τους Εφεσίβλητους στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, ισχυριζόμενος ότι η αναστολή της απασχόλησης του έγινε κατά παράβαση των συμφωνηθέντων.
Το πρωτόδικο δικαστήριο ερμηνεύοντας τη Συμφωνία, έκρινε μεταξύ άλλων ότι δεν υπήρχε εγγυημένη σύμβαση απασχόλησης και ότι το δικαίωμα των Εφεσιβλήτων να τερματίσουν την απασχόλησή του, έγινε για καλόπιστους λόγους πριν από την κατά νόμο συνταξιοδότηση και δεν μπορούσε να περιοριστεί. Παραλλήλισε την περίπτωση με το ευρύτερο δικαίωμα απόλυσης λόγω πλεονασμού που ενυπάρχει στην ίδια τη σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου και δεν μπορεί να περιοριστεί.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η Συλλογική Σύμβαση υπερίσχυε της μεταξύ των μερών Συμφωνίας, έτσι που νόμιμα οι εφεσίβλητοι ανέστειλαν την απασχόληση του Εφεσείοντος.
Με δύο λόγους έφεσης υποστηρίχθηκαν τα εξής:
(α) Ότι ήταν εσφαλμένο το εύρημα ότι οι Εφεσίβλητοι είχαν δικαίωμα μονομερώς να αλλάξουν τους όρους και τις συνθήκες απασχόλησής του.
(β) 'Οτι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο δεχόμενο αίτηση των Εφεσιβλήτων, διέγραψε 8 παραγράφους από το αρχικό δικόγραφό του.
Αποφασίστηκε:
Α. Υπό Ερωτοκρίτου Δ. συμφωνούντος και του Αρτέμη Π.:
1. Αναφορικά με το δεύτερο λόγο έφεσης, αυτός δεν είχε καθόλου έρεισμα για τους λόγους που εξηγούνται στην διϊστάμενη απόφασή του Δικαστή Χατζηχαμπή.
2. Ο πρώτος ωστόσο λόγος έφεσης ευσταθούσε. Η παρούσα περίπτωση δεν μπορούσε να παραλληλιστεί με το δικαίωμα του εργοδότη για απόλυση λόγω πλεονασμού.
3. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρχε μια ιδιαιτερότητα στη σύμβαση εργοδότησης. Το όλο θέμα της εργοδότησης του Εφεσείοντος, συνδέθηκε με την απόκτηση της γης για ανέγερση του ξενοδοχείου και προφανώς αποτέλεσε μέρος του ανταλλάγματος για συνομολόγηση της συμφωνίας, η οποία αργότερα επιβεβαιώθηκε και γραπτώς. Επομένως, οι όροι της δεν μπορούσαν μονομερώς να διαφοροποιηθούν όπως έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο.
4. Η υπογραφή και η εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων, άφηνε ανέπαφη τη Συμφωνία, μεταξύ των διαδίκων.
Β. Υπό Χατζηχαμπή Δ.:
1. Αναφορικά με τον δεύτερο λόγο έφεσης σχετικά με την ενδιάμεση απόφαση διαγραφής παραγράφων από την Αίτηση, η διαδικασία για διεκδίκηση μισθών λόγω αναστολής εργασίας, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με τα αναφερόμενα στις διαγραφείσες παραγράφους. Η όποια συνεργασία των διαδίκων και άλλων στην ανέγερση του ξενοδοχείου εντασσόταν σε άλλο πλαίσιο. Η εισαγωγή της στη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σε σχέση με το περιορισμένο επίδικο θέμα δεν ήταν επιτρεπτή αφού, σε τέτοια περίπτωση, η μόνη συμβολή της θα ήταν η παρέλκυση, η σύγχιση και η υπερφόρτωση της δίκης.
2. Ο άλλος λόγος έφεσης, όπως διετυπώθη, ήταν αβάσιμος αφού το Δικαστήριο ουδόλως απεφάσισε εκείνο που του αποδιδόταν. Και αν ακόμα εξετάζονταν τα αναφερόμενα στην αιτιολογία, το παράπονο του Εφεσείοντα ήταν ότι η συμφωνία μετόχων περιείχε όρο για «ισόβια και ετήσια» εργοδότηση του, χωρίς να είχε δικογραφηθεί αναφορά σε τέτοιο όρο. Ο δε όρος 6 αναφερόταν μόνο σε «συνέχιση της εργοδοσίας» του «μέχρι την κατά νόμο συνταξιοδότησή του». Ασφαλώς η συνταξιοδότηση του θα υπόκειτο και σε όλα τα κατά νόμο και συμφωνία, όπως ήταν το μνημόνιο.
3. Ούτε υπήρχε παραβίαση κεκτημένων δικαιωμάτων του Εφεσείοντα, όπως αυτός περαιτέρω ισχυριζόταν, ως εκ της εφαρμογής του μνημονίου. Το κρίσιμο εύρημα του Δικαστηρίου ότι το μνημόνιο είχε εφαρμογή και στην περίπτωση του Εφεσείοντα, που ήταν μέλος συντεχνίας, ήταν ορθό αφού δεν εντοπιζόταν οτιδήποτε στον όρο 6 που να το αναιρούσε.
4. Απεναντίας, το μνημόνιο, δεσμεύοντας όλους τους εργοδοτούμενους στα ξενοδοχεία, είχε καθολική εφαρμογή. Το ότι το μνημόνιο δεν είχε εφαρμοσθεί προηγουμένως ως προς τον Εφεσείοντα ασφαλώς δεν δημιουργούσε κώλυμα για την εφαρμογή του το 2005-2006.
5. Η Εφεσίβλητη δικαιολόγησε την απόφασή της για εφαρμογή του μνημονίου ως προς τον Εφεσείοντα, ότι η εφαρμογή του ως προς οποιοδήποτε εργοδοτούμενο της ήταν απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα της που δεν εχρειάζετο καν δικαιολόγηση.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χαραλάμπους κ.ά. ν. Γενικού Εισαγγελέα της Αγγλίας και Ουαλίας (2004) 1 Α.Α.Δ. 91,
Λοΐζου v. Stylson Engineering Co Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 2077.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών Λάρνακας-Αμμοχώστου (Χατζητζιοβάννη Π.,), (Αίτηση Αρ. 171/06), ημερομηνίας 13/7/2008.
Γ. Πιττάτζης, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Θεριστή (κα) για Α. Αδαμίδη, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την απόφαση της πλειοψηφίας με την οποία συμφωνώ, θα δώσει ο Δικαστής Γ. Ερωτοκρίτου.
Ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής θα δώσει δική του διϊστάμενη απόφαση.
(Όπως τροποποιήθηκε δυνάμει απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 25.4.2012)
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Το 1979, ο Εφεσείων, εκ μέρους του πεθερού του, ιδιοκτήτη γης στο Παραλίμνι και εκπρόσωποι της μητρικής εταιρείας των Εφεσιβλήτων, Lordos Hotels Holdings Ltd, μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις κατάφεραν να συνάψουν συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας συμφωνήθηκε η ανέγερση του ξενοδοχείου Golden Coast στη γη του πεθερού του Εφεσείοντος. Όπως ισχυρίστηκε ο Εφεσείων, στη συμφωνία έγινε πρόνοια ότι μέλη της οικογένειάς του, θα εργοδοτούντο στο ξενοδοχείο σε καλές θέσεις, με καλό μισθό. Μετά την αποπεράτωση του ξενοδοχείου το 1987, ο Αιτητής, με βάση τα όσα είχαν συμφωνηθεί, προσλήφθηκε ως «Λειτουργός Ασφάλειας» (Security Officer) και στη συνέχεια ως κλητήρας και έκτοτε εργαζόταν αδιαλείπτως στο ξενοδοχείο που είχε ανεγερθεί. Το 2002 η αρχική συμφωνία αντικαταστάθηκε με νέα, η οποία φέρει ημερ. 31.7.2002. Στη νέα γραπτή συμφωνία περιλαμβάνονταν διάφοροι όροι, οι οποίοι είναι κυρίως οικονομικής φύσεως, αφού και οι δύο πλευρές θα ήταν μέτοχοι στην εταιρεία Golden Coast Limited (Εφεσίβλητοι), που δημιουργήθηκε για να αναλάβει την ιδιοκτησία του ξενοδοχείου. Επί συνόλου 600.000 μετοχών, ο Εφεσείων κατείχε 24.000 μετοχές στο μετοχικό κεφάλαιο των Εφεσιβλήτων.
Ο όρος 6 της πιο πάνω τροποποιηθείσας συμφωνίας των μετοχών, προνοούσε:-
«6. Συμφωνείται όπως οι συμβαλλόμενοι ενεργήσουν για τη συνέχιση της εργοδοσίας του εκ των μετόχων Ζαχαρία Χατζηκωνσταντή μέχρι την κατά νόμο συνταξιοδότησή του νοουμένου πάντοτε ότι ο Ζ. Χατζηκωνσταντής θα τηρεί τους όρους εργοδοσίας του και επιφυλασσομένων των δικαιωμάτων της Εταιρείας σε περίπτωση παράβασής τους.»
Ο Εφεσείων από τότε που εργοδοτήθηκε, συνέχισε να εργάζεται στο ξενοδοχείο για 12 μήνες το χρόνο. Το 1992 στα πλαίσια σχετικής Συλλογικής Σύμβασης μεταξύ του Παγκύπριου Συνδέσμου Ξενοδόχων αφενός και των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων αφετέρου, καθιερώθηκε για πρώτη φορά η προσωρινή αναστολή εργασιών στις ξενοδοχειακές μονάδες κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Με αυτή την τακτική, όλα τα ξενοδοχεία που δεσμεύονταν από τη Συλλογική Σύμβαση, διέκοπταν προσωρινά τις εργασίες τους κατά τη χειμερινή περίοδο. Επίσης διακόπτετο προσωρινά και η εργοδότηση των πλείστων υπαλλήλων τους καθ' όλη τη χειμερινή περίοδο και στα ξενοδοχεία παρέμενε μόνο μικρή ομάδα συντήρησης. Οι υπάλληλοι των οποίων η εργασία διακόπτετο, φαίνεται να έπαιρναν ένα μικρό μέρος του μισθού τους και ένα άλλο μέρος από τα Ταμεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπό μορφή ανεργιακού επιδόματος. Αυτή την τακτική ακολούθησαν και οι Εφεσίβλητοι. Στις 18.11.2003 στα πλαίσια ανανέωσης των Συλλογικών Συμβάσεων, υπεγράφη Μνημόνιο Συμφωνίας μεταξύ Εργατικών Συνδέσμων και Συντεχνιών, με την οποία διαφοροποιείτο η διαδικασία για την προσωρινή αναστολή της απασχόλησης και του τρόπου διεκδίκησης ανεργιακού επιδόματος από τους υπαλλήλους των ξενοδοχείων. Το εν λόγω Μνημόνιο συνέχισε να ισχύει και για τη χειμερινή περίοδο 2005-2006.
Παρά την τακτική που ακολούθησαν οι Εφεσίβλητοι στα πλαίσια των σχετικών Συλλογικών Συμβάσεων και του Μνημονίου, να διακόπτουν προσωρινά την εργοδότηση των υπαλλήλων τους κατά τη χειμερινή περίοδο, ουδέποτε διέκοψαν την εργοδότηση του Εφεσείοντος μέχρι τη χειμερινή περίοδο 2005-2006. Αυτός συνέχισε να εργάζεται ως μέρος της μικρής ομάδας που διατηρείτο στο ξενοδοχείο. Όμως για πρώτη φορά στις 10.11.2005 του απέστειλαν επιστολή πληροφορώντας τον ότι λόγω αναστολής των λειτουργιών του ξενοδοχείου από 4.11.2005-31.3.2006, η απασχόλησή του θα τερματιζόταν κατά την περίοδο αυτή και θα του κατέβαλλαν ποσοστό 2,8% του βασικού του μισθού και τιμαρίθμου και ότι θα επαναπροσλαμβάνετο την 1.4.2006, μετά τη λήξη της περιόδου αναστολής των εργασιών.
Ο Εφεσείων ενήγαγε τους Εφεσίβλητους στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, ισχυριζόμενος ότι η αναστολή της απασχόλησης του έγινε κατά παράβαση των συμφωνηθέντων το 1979, τα οποία επιβεβαιώθηκαν από τον όρο 6 της γραπτής Συμφωνίας Μετοχών του 2002 (Τεκμήριο 1) και ειδικά του όρου 6. Ισχυρίστηκε επίσης ότι με την προσωρινή διακοπή της απασχόλησής του, πέραν των άλλων ταλαιπωριών και απωλειών, θα έχανε και τους μισθούς του για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2005, Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2006, οι οποίοι συμποσούνταν στο ποσό των £7.404.
Οι Εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν ότι το ξενοδοχείο από το 2003-2005 παρουσίαζε καθαρή ζημιά. Έτσι αναγκάστηκαν να λάβουν μέτρα για μείωση του μόνιμου προσωπικού, το οποίο μεταξύ της περιόδου 2004 και 2005, μειώθηκε από 39 σε 32. Επίσης, αναγκάστηκαν να αυξήσουν και τον αριθμό των ατόμων των οποίων η εργοδότηση διακόπτετο προσωρινά. Κατά την περίοδο 2004-2005 των μόνων που δεν ανεστάλη η εργοδότηση, ήταν 7 ατόμων: του γενικού διευθυντή, του βοηθού του και διευθυντή τροφίμων και ποτών, της υπεύθυνης του λογιστηρίου, του υπεύθυνου τμήματος συντήρησης, της υπεύθυνης της υποδοχής, ενός τεχνικού και του Εφεσείοντος. Όμως, κατά την επόμενη χειμερινή περίοδο, αναγκάστηκαν να αφήσουν μόνο το γενικό διευθυντή, τον υπεύθυνο του Τμήματος Συντήρησης και δύο τεχνικούς. Ισχυρίστηκαν ότι τα καθήκοντα του Εφεσείοντος εξέλειπαν κατά τη διάρκεια της περιόδου, αφού η αλληλογραφία μειώθηκε αισθητά και μπορούσε να τη χειριστεί ο ίδιος ο διευθυντής του ξενοδοχείου.
Το πρωτόδικο δικαστήριο ερμηνεύοντας τη Συμφωνία, Τεκμήριο 1, έκρινε ότι μεταξύ των διαδίκων δεν υπήρχε εγγυημένη σύμβαση απασχόλησης και ότι το δικαίωμα των Εφεσιβλήτων να τερματίσουν την απασχόλησή του, έγινε για καλόπιστους λόγους πριν την κατά νόμο συνταξιοδότηση και δεν μπορεί να περιοριστεί.
Κατά την ερμηνεία της Συμφωνίας του 2002 έλαβε υπόψη τα αποφασισθέντα στη Χαραλάμπους κ.ά. ν. Γενικού Εισαγγελέα της Αγγλίας και Ουαλίας (2004) 1 Α.Α.Δ. 91, για να παραλληλίσει την περίπτωση με το ευρύτερο δικαίωμα απόλυσης λόγω πλεονασμού που ενυπάρχει στην ίδια τη σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου και δεν μπορεί να περιοριστεί. Το γεγονός ότι η Συμφωνία, Τεκμήριο 1, υπογράφηκε μεταξύ του Εφεσείοντος ως μετόχου των Εφεσιβλήτων και συνδεόταν με την προηγούμενη συμφωνία παραχώρησης της γης της οικογένειάς του για την ανέγερση του ξενοδοχείου, θεωρήθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι δεν ήταν αρκετό ώστε να διαφοροποιηθεί η περίπτωση του Εφεσείοντος από το υπόλοιπο προσωπικό του ξενοδοχείου. Κρίθηκε ότι η Συλλογική Σύμβαση υπερίσχυε της μεταξύ των μερών Συμφωνίας, Τεκμήριο 1 και ότι οι Εφεσίβλητοι νόμιμα ανέστειλαν την απασχόληση του Εφεσείοντος, χωρίς να διαπιστώνεται παράβαση της Σύμβασης Απασχόλησης.
Ο Εφεσείων με την παρούσα έφεση θέτει υπό αμφισβήτηση την πρωτόδικη κρίση. Με δύο λόγους έφεσης, προσβάλλει: (α) το εύρημα ότι οι Εφεσίβλητοι είχαν δικαίωμα μονομερώς να αλλάξουν τους όρους και τις συνθήκες απασχόλησής του και (β) ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο δεχόμενο αίτηση των Εφεσιβλήτων, διέγραψε 8 παραγράφους από το αρχικό δικόγραφό του.
Αναφορικά με το δεύτερο λόγο, συμφωνούμε ότι αυτός δεν έχει καθόλου έρεισμα για τους λόγους που εξηγεί ο αδελφός δικαστής Χατζηχαμπής στη διϊστάμενη απόφασή του. Δεν θεωρούμε ότι χρειάζεται να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο.
Όμως ο πρώτος λόγος έφεσης ευσταθεί. Δεν συμφωνούμε με το σκεπτικό του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η παρούσα περίπτωση μπορεί να παραλληλιστεί με το δικαίωμα του εργοδότη για απόλυση λόγω πλεονασμού. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρχε μια ιδιαιτερότητα στη σύμβαση εργοδότησης. Το όλο θέμα της εργοδότησης του Εφεσείοντος, συνδέθηκε με την απόκτηση της γης για ανέγερση του ξενοδοχείου και προφανώς αποτέλεσε μέρος του ανταλλάγματος για συνομολόγηση της συμφωνίας, η οποία αργότερα επιβεβαιώθηκε και γραπτώς. Επομένως, οι όροι της δεν μπορούσαν μονομερώς να διαφοροποιηθούν όπως έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο. Η υπογραφή και η εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων, κατά την κρίση μας άφηνε ανέπαφη τη Συμφωνία, Τεκμήριο 1, μεταξύ των διαδίκων. Όπως αναφέρθηκε στη Λοΐζου ν. Stylson Engineering Co Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 2077, 2087, συλλογική σύμβαση εργασίας δεν μπορεί να είναι υπεράνω της ατομικής, εκτός βέβαια και αν οι όροι της συλλογικής σύμβασης με ρητό ή εξυπακουόμενο τρόπο ή δια νόμου ενσωματώθηκαν στην ατομική σύμβαση εργασίας, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση (βλ. G.H.L. Friedman, The Modern Law of Employment, 1η Έκδοση, σελ. 80). Πέραν τούτου, ο όρος 18 της Συμφωνίας (Τεκμήριο 1), καθόλου δεν διαφοροποιεί τα πράγματα, θέτοντας τη συλλογική σύμβαση υπεράνω της ατομικής. Ο συγκεκριμένος όρος, όπως ρητά αναφέρει, αφορά στις προηγούμενες «μεταξύ των συμβαλλομένων μερών» συμφωνίες και όχι σε προηγούμενες συλλογικές συμβάσεις, όπως ισχυρίζεται ο δικηγόρος των Εφεσιβλήτων.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται απόφαση υπέρ του Εφεσείοντος και εναντίον των Εφεσιβλήτων, για ποσό £7.404, πλέον νόμιμο τόκο, από την ημέρα καταχώρησης της Αίτησης στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ: Από το 1987 ο Εφεσείων εργοδοτείται από την Εφεσείουσα στο ξενοδοχείο της Golden Coast, αρχικώς ως φρουρός ασφαλείας και στη συνέχεια ως κλητήρας. Η εργοδότηση αυτή επήγαζε από συμφωνία μετόχων μεταξύ της μητρικής εταιρείας της Εφεσίβλητης και του Εφεσίβλητου και άλλων δύο μετόχων της Εφεσίβλητης. Συγκεκριμένα, ο όρος 6 της συμφωνίας προνοούσε:
«Συμφωνείται όπως οι συμβαλλόμενοι ενεργήσουν για τη συνέχιση της εργοδοσίας του εκ των μετόχων Ζαχαρία Χατζηκωνσταντή μέχρι την κατά νόμο συνταξιοδότησή του νοουμένου πάντοτε ότι ο Ζ. Χατζηκωνσταντής θα τηρεί τους όρους εργοδοσίας του και επιφυλασσομένων των δικαιωμάτων της Εταιρείας σε περίπτωση παράβασής τους.»
Κατά τη χειμερινή περίοδο 2005-2006 η Εφεσίβλητη ανέστειλε τις εργασίες της από 4.11.2005 μέχρι 31.3.2006 δυνάμει των προνοιών μνημονίου συμφωνίας μεταξύ των εργοδοτικών συνδέσμων ΠΑΣΥΞΕ και ΕΞΕΚ-ΣTΕΚ και των συντεχνιών ΟΥΞΕΒ-ΣΕΚ και ΣΥΞΚΑ-ΠΕΟ. Εφαρμόζοντας τις πρόνοιες του εν λόγω μνημονίου που αφορούν την περίοδο αναστολής εργασιών, η Εφεσίβλητη πληροφόρησε σχετικά τον Εφεσείοντα, μέλος μίας των συντεχνιών, ότι δεν θα εργάζετο κατά την εν λόγω περίοδο κατά την οποία θα ίσχυαν τα προνοούμενα στο μνημόνιο (καταβολή 28% του βασικού μισθού και τιμαρίθμου, αποκοπή εισφορών επί του ούτω καταβαλλομένου ποσού και λογισμός της εν λόγω περιόδου ως πραγματικής υπηρεσίας).
Ο Εφεσείων αντέδρασε με Αίτηση την οποία κατεχώρησε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, ζητώντας δήλωση ότι η Εφεσίβλητη είχε υποχρέωση να του καταβάλει τους μισθούς του για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2005, Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο 2006, ανεργόχενους σε £7404. Η θέση του συναρτήθηκε προς τη συμφωνία μετόχων. Ισχυρίσθηκε ότι, καθ' όσον εργοδοτήθηκε δυνάμει αυτής, η εργασιακή του σχέση με την Εφεσίβλητη διαφοροποιείτο από εκείνη του υπόλοιπου προσωπικού που ασκούσε τα ίδια καθήκοντα, παραπέμποντας και στο ότι ποτέ προηγουμένως δεν είχε θεωρηθεί ως εποχιακό προσωπικό αλλά αναγνωρίζετο ως μόνιμο προσωπικό και δεν είχε εφαρμοσθεί ως προς τον ίδιο η αναστολή εργασίας που εφαρμόζετο για άλλο προσωπικό. Ο Εφεσείων έκανε μάλιστα και εκτενείς αναφορές στο ιστορικό του ξενοδοχείου, το οποίο εκτίσθη σε γη που ανήκε στον πεθερό του σε συνεργασία με την Εφεσίβλητη και στα παράπονα που είχε από τη διαχείρισή του και τον αποκλεισμό του από τα κέρδη. Οι παράγραφοι που περιείχαν τις αναφορές αυτές διεγράφησαν με ενδιάμεση απόφαση κατόπιν αίτησης της Εφεσίβλητης.
Η Εφεσίβλητη στην Ένστασή της παρέπεμψε στο μνημόνιο δυνάμει του οποίου είχαν ενεργήσει, αναφέροντας ότι το εφάρμοσε, ως είχε δικαίωμα, στην περίπτωση του Εφεσείοντα εφ' όσον έκρινε ότι κατά την εν λόγω περίοδο, λόγω της αναστολής των εργασιών του ξενοδοχείου, οι υπηρεσίες του δεν θα ήσαν αναγκαίες.
Το Δικαστήριο εδέχθη τις θέσεις της Εφεσίβλητης και απέρριψε εκείνες του Εφεσείοντα. Όπως παρατήρησε, ο Εφεσείων δεν αμφισβήτησε το δικαίωμα της Εφεσίβλητης να αναστείλει την εργασία εργοδοτουμένου της δυνάμει του μνημονίου, ισχυριζόμενος μόνο ότι το δικαίωμα αυτό δεν ίσχυε στην περίπτωση του ως εκ των όρων της εργοδότησής του. Οι όροι εκείνοι όμως δεν διαφοροποιούσαν τη θέση του από εκείνη οποιουδήποτε άλλου εργοδοτούμενου. Η συνέχιση της εργοδότησής του δυνάμει του όρου 6 της συμφωνίας μετόχων δεν περιόριζε τα εκ του νόμου δικαιώματα της Εφεσίβλητης είτε ως προς την, για νόμιμο λόγο, δυνατότητα τερματισμού της εργοδότησής του είτε ως προς την αναστολή της εργασίας του δυνάμει του μνημονίου. Σημείωσε μάλιστα ότι, δυνάμει του μνημονίου, ο εργοδότης δεν έχει καν υποχρέωση να δικαιολογήσει την απόφασή του ως προς την αναστολή των εργασιών οποιουδήποτε εργοδοτούμενου κατά την περίοδο της αναστολής των εργασιών της επιχείρησης.
Ο Εφεσείων παραθέτει δύο λόγους έφεσης. Ο ένας αφορά την ενδιάμεση απόφαση για διαγραφή και στερείται καθόλου ερείσματος. Η Αίτηση, αφορώσα τη διεκδίκηση μισθών λόγω αναστολής εργασίας, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με τα αναφερόμενα στις εν λόγω διαγραφείσες παραγράφους. Η όποια συνεργασία των διαδίκων και άλλων στην ανέγερση του ξενοδοχείου εντάσσετο σε άλλο πλαίσιο. Η εισαγωγή της στη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σε σχέση με το περιορισμένο επίδικο θέμα δεν επιτρέπετο αφού, σε τέτοια περίπτωση, η μόνη συμβολή της θα ήταν η παρέλκυση, η σύγχιση και η υπερφόρτωση της δίκης.
Ο άλλος λόγος έφεσης είναι ότι εσφαλμένα το Δικαστήριο έκρινε ότι η Εφεσίβλητη είχε δικαίωμα να αλλάξει μονομερώς τους όρους απασχόλησης του Εφεσείοντα. Αυστηρώς ομιλών, ο λόγος έφεσης, όπως διετυπώθη, είναι αβάσιμος αφού το Δικαστήριο ουδόλως απεφάσισε εκείνο που του καταλογίζεται. Και αν όμως παραβλέψω τούτο και εξετάσω τα αναφερόμενα στην αιτιολογία, το παράπονο του Εφεσείοντα είναι ότι η συμφωνία μετόχων περιείχε όρο για «ισόβια και ετήσια» εργοδότηση του. Να παρατηρήσω κατ΄αρχάς ότι αναφορά σε τέτοιο όρο δεν είχε καν δικογραφηθεί. Ο δε όρος 6 δεν μιλά για «ισόβια και ετήσια» εργοδότηση του Εφεσείοντα αλλά για «συνέχιση της εργοδοσίας» του «μέχρι την κατά νόμο συνταξιοδότησή του». Ασφαλώς η συνταξιοδότηση του θα υπόκειτο και σε όλα όσα κατά νόμο και συμφωνία, όπως ήταν το μνημόνιο, διέπουν αυτή. Ούτε υπήρχε παραβίαση κεκτημένων δικαιωμάτων του Εφεσείοντα, όπως αυτός περαιτέρω ισχυρίζεται, ως εκ της εφαρμογής του μνημονίου. Το κρίσιμο εύρημα του Δικαστηρίου ότι το μνημόνιο είχε εφαρμογή και στην περίπτωση του Εφεσείοντα, που ήταν μέλος συντεχνίας, είναι ορθό αφού δεν εντοπίζεται οτιδήποτε στον όρο 6 που να το αναιρεί. Απεναντίας, το μνημόνιο, δεσμεύοντας όλους τους εργοδοτούμενους στα ξενοδοχεία, είχε καθολική εφαρμογή. Το ότι το μνημόνιο δεν είχε εφαρμοσθεί προηγουμένως ως προς τον Εφεσείοντα ασφαλώς δεν δημιουργούσε κώλυμα για την εφαρμογή του το 2005-2006. Να υπενθυμίσω μάλιστα, εκτός του ότι η Εφεσίβλητη δικαιολόγησε την απόφασή της για εφαρμογή του μνημονίου ως προς τον Εφεσείοντα, ότι η εφαρμογή του ως προς οποιοδήποτε εργοδοτούμενο της ήταν απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα της που δεν εχρειάζετο καν δικαιολόγηση.
Για τους λόγους αυτούς θα απέρριπτα την έφεση.
Νικολάου για Γ. Πιττάτζη για την Εφεσείουσα: Εκ παραδρομής εξ' όσων φαίνεται, δεν έχουν επιδικαστεί έξοδα στον Εφεσείοντα, παρά την επιτυχία του στην έφεση. Αφού συνεννοηθήκαμε με το Δικαστήριο, συζητήσαμε το θέμα μεταξύ μας και έχουμε καταλήξει όπως εκ συμφώνου επιδικαστούν έξοδα υπέρ του Εφεσείοντα, τόσο πρωτοδίκως όσο και κατ' έφεση και όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κωνσταντινίδης για Μ. Θεριστή για τους Εφεσίβλητους: Συμφωνώ.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Εκ συμφώνου επιδικάζονται υπέρ του Εφεσείοντος, τόσο τα πρωτόδικα όσο και τα κατ' έφεση έξοδα, τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.