|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 1247
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 6/2009)
11 Ιουνίου 2012
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΔΔ.]
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
Εφεσειόντα/Εναγόμενου αρ. 2
ν.
ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΤΔ
Εφεσίβλητης/Ενάγουσας
_________________
Α. Δημητριάδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χατζηχαραλάμπους (κα) για Α. Σοφοκλέους, για την Εφεσίβλητη.
_________________
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο
Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, , Δ: Η Εφεσίβλητη Τράπεζα ήγειρε αγωγή εναντίον πρωτοφειλέτη δανείου και του Εφεσείοντα, όπως επίσης και ενός άλλου, ως εγγυητών. Το δάνειο ήταν για ποσό £25.000 και το απαιτηθέν χρεωστικό υπόλοιπο ήταν £29.169,28. Εναντίον του πρωτοφειλέτη και του άλλου εγγυητή εξεδόθη απόφαση πριν η αγωγή οδηγηθεί σε ακρόαση. Ο Εφεσείων δεν δέχθηκε μέχρι τέλους την απαίτηση, εγείροντας στο δικόγραφο του την υπεράσπιση ότι, ναι μεν υπέγραψε ως εγγυητής αλλά έχοντας παραπλανηθεί από την Εφεσίβλητη αφού, κληθείς να υπογράψει έγγραφα που, όπως πίστευε, αφορούσαν άλλη συναλλαγή για χρηματοδότηση επιχείρησης αυτοκινήτων του πρωτοφειλέτη, σε αυτά περιλαμβάνετο και το έγγραφο εγγύησης του δανείου. Με υπόβαθρο την εν λόγω υπεράσπιση του, αρνήθηκε λοιπόν την αξίωση της Εφεσίβλητης.
Το Δικαστήριο απεδέχθη τη μαρτυρία της Εφεσίβλητης και απέρριψε την εκδοχή του Εφεσείοντα ως αναξιόπιστη. Έκρινε δε ότι, επί της προσκομισθείσης μαρτυρίας, απεδείχθη τόσο η σύναψη του δανείου και η εγγύηση του από τον Εφεσείοντα όσο και το ότι το υπόλοιπο του δανείου κατέστη απαιτητό, εφ΄όσον δεν εξυπηρετείτο δεόντως, ώστε η Εφεσίβλητη νομίμως να είχε απαιτήσει πληρωμή του. Εν τούτοις, και παρά το ότι από την κατάσταση λογαριασμού προέκυπτε το αξιούμενο υπόλοιπο, επεδίκασε στην Εφεσίβλητη μόνο το υπόλοιπο του κεφαλαίου, δηλαδή £21.354,09 που προέκυπτε αφαιρουμένων από το αρχικό κεφάλαιο των £25.000 των πληρωμών £3.645,91, κρίνοντας ότι δεν απεδείχθη το δικαίωμα στον απαιτούμενο τόκο πέραν του συμφωνηθέντος 8% και δεν μπορούσε να υπολογίσει τον τόκο στη βάση του 8%.
Ο Εφεσείων δεν εφεσιβάλλει την απόρριψη της εκδοχής του, που συνιστούσε και τη βάση της υπεράσπισης του. Οι λόγοι έφεσης αφορούν ουσιαστικά το θέμα της επάρκειας της απόδειξης της αξίωσης. Με δεδομένη την περιορισμένη υπεράσπιση του στο δικόγραφο, είναι αντιληπτό ότι τα θέματα που εγείρει στους λόγους έφεσης αντιμετωπίζονται αναλόγως, ιδιαιτέρως μάλιστα αν δεν ανεδείχθησαν ως επίδικα κατά την ακρόαση.
Πλήττοντας με τον πρώτο λόγο έφεσης την κατάσταση λογαριασμού που παρουσιάσθηκε προς απόδειξη του υπολοίπου, ο Εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα του λέγοντας ότι σε αυτήν περιλαμβάνονται παρανόμως τόκοι και άλλες χρεώσεις και ότι η κατάσταση λογαριασμού δεν συνιστά δέουσα αναλυτική κατάσταση σε συνάρτηση με αυτά τα στοιχεία, με αποτέλεσμα να μην έχει δεόντως αποδειχθεί το αξιούμενο υπόλοιπο. Πέραν του ότι ο Εφεσείων δεν προσδιορίζει επαρκώς τις εισηγήσεις του, περιοριζόμενος μάλλον σε γενικές αναφορές, όπως υποδείξαμε κατά την ακρόαση το Δικαστήριο, καταλήγοντας στο επιδικασθέν ποσό, περιορίσθηκε στο κεφάλαιο και δεν περιέλαβε τόκους ή άλλες χρεώσεις, ούτε καν στη βάση του συμφωνηθέντος τόκου 8%. Αν κάποιος θα μπορούσε να παραπονείτο δεν θα ήταν ο Εφεσείων αλλά η Εφεσίβλητη.
Άλλο παράπονο του Εφεσείοντα είναι ότι δεν αφαιρέθησαν δύο ποσά που είχαν καταβληθεί, £6.000 και £442,73. Για τις £6.000 τα πράγματα είναι καθαρά. Το ποσό αυτό συνιστούσε κατάθεση του πατέρα του πρωτοφειλέτη για σκοπούς εξασφάλισης των τραπεζικών διευκολύνσεων προς τον πρωτοφειλέτη και κατετέθη όχι στο λογαριασμό δανείου αλλά στον τρεχούμενο λογαριασμό του, ώστε να μην συνιστούσε πληρωμή έναντι του δανείου. Ο Εφεσείων όμως έχει δίκαιο ως προς το άλλο ποσό των £442,73. Η Εφεσίβλητη στο δικόγραφό της αναφέρει ότι το ποσό αυτό ήταν το προϊόν της αξίας της εξαγοράς της ακυρωθείσας ασφάλειας ζωής του πρωτοφειλέτη που εκείνος είχε παραχωρήσει στην Εφεσίβλητη προς εξασφάλιση του δανείου και ότι κατετέθη έναντι του χρέους του δανείου. Προφανώς διέλαθε της προσοχής του ευπαίδευτου πρωτόδικου Δικαστή η ανάγκη αφαίρεσης και του ποσού αυτού.
Ο τρίτος λόγος έφεσης είναι εντελώς αβάσιμος. Λέγει ο Εφεσείων ότι ουδέποτε ετερματίσθη η συμφωνία δανείου ώστε το υπόλοιπο να καθίστατο απαιτητό. Εκτός του ότι τέτοιο θέμα δεν ηγέρθη στο δικόγραφο του Εφεσείοντα, ορθώς ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής παρατηρεί ότι με την αποστολή σχετικών επιστολών στον πρωτοφειλέτη και τον Εφεσείοντα το υπόλοιπο του δανείου κατέστη απαιτητό.
Η έφεση λοιπόν αποτυγχάνει πλην μερικώς ώστε το επιδικασθέν ποσό να μειώνεται από £21.354,09 σε £20.911,36. Επιδικάζονται, μειωμένα αναλόγως, €1.500 έξοδα της Έφεσης πλέον ΦΠΑ υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα.
Π. Αρτέμης, Π.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΚΧ»Π