|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1668
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Εφεση Αρ. 378/2008)
23 Σεπτεμβρίου, 2011
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
1. MINAS MAKRIS DEVELOPERS LTD,
2. ΑΝΘΙΤΣΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
_ _ _ _ _ _
Χρ. Γεωργιάδης και Α. Σοφιανού, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Κνέκνα για Ν. Παπαθεοχάρους, για τους Εφεσίβλητους.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Με την υπό κρίση έφεση, αμφισβητείται η ορθότητα ενδιάμεσης απόφασης ημερ. 23.10.08 με την οποία το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα για προσθήκη της «Εργοληπτικής Εταιρείας Μακρής & Υιοί Λτδ» ως εναγομένων 3 στην αγωγή που καταχώρησε εναντίον των εφεσιβλήτων (εναγομένων 1) και κάποιας Ανθίτσας Ιωάννου (εναγομένης 2), τροποποίηση του τίτλου της αγωγής και συνακόλουθα τη συνέχιση της διαδικασίας μεταξύ των υφισταμένων διαδίκων και της πιο πάνω εταιρείας.
Η αγωγή του εφεσείοντα αφορούσε διεκδίκηση/κατοχύρωση δικαιώματος κατοχής επί ακίνητης περιουσίας στο Στρουμπί και αξίωση για γενικές και ειδικές αποζημιώσεις λόγω επέμβασης και/ή οχληρίας καθώς και παραδειγματικές αποζημιώσεις για τις ίδιες αιτίες.
Ο εφεσείων στην ένορκο δήλωσή του προς υποστήριξη της αίτησης, ανέφερε ότι πληροφορήθηκε προσφάτως τη μεταβίβαση μεριδίων επί του επίδικου κτήματος αρ. τεμ. 604 από την εναγομένη 2 προς την εταιρεία της οποίας ζητείται η προσθήκη στην αγωγή. Αναφέρεται στην ένορκο δήλωση του εφεσείοντα ότι η παρουσία της εν λόγω εταιρείας στο δικαστήριο είναι αναγκαία για να καταστεί δυνατή η αποτελεσματική επίλυση των επίδικων ζητημάτων μεταξύ όλων των εμπλεκομένων.
Η αγωγή καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 8.1.2008 και η υπό αναφορά αίτηση καταχωρήθηκε στις 16 Απριλίου του ιδίου χρόνου. Οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση ενώ η εναγομένη 2 συναίνεσε στην έκδοση διαταγμάτων ως η αίτηση. Η ακρόαση της υπόθεσης έγινε με βάση τις αντίστοιχες ένορκες δηλώσεις χωρίς να δοθεί προφορική μαρτυρία. Το πρωτόδικο δικαστήριο με αναφορά στη Louis Vuitton v. Dermosak Ltd κα (1992) 1 ΑΑΔ 1453 έκρινε ότι ο αιτητής παρέλειψε να αναφέρει στην ένορκο δήλωσή του την πηγή των πληροφοριών του για την αλλαγή των μεριδίων επί του επίδικου κτήματος, παράλειψη η οποία, καθώς κρίθηκε «.. καθιστά την ένορκο του δήλωση αντικανονική και την υπό κρίση αίτηση μετέωρη, αφού ελλείπουν το αναγκαίο υπόβαθρο γεγονότων για να μπορέσει αυτή να επιτύχει.» Η εν λόγω διαπίστωση οδήγησε, χωρίς ο,τιδήποτε άλλο στην απόρριψη της αίτησης.
Προφανώς διέφυγε της προσοχής του ευπαίδευτου δικαστή ότι οι εφεσίβλητοι δεν αρνήθηκαν τη μεταβίβαση των μεριδίων επί του επίδικου κτήματος στην Εργοληπτική Εταιρεία Μακρής & Υιοί Λτδ και ότι, μετά τη Louis Vuitton (ανωτέρω), ο περί Αποδείξεως Νόμος Κεφ. 9 υπέστη τροποποιήσεις με οι οποίες διαφοροποιούν την προϋπάρχουσα κατάσταση με βάση τα νομολογηθέντα στη Louis Vuitton.
Η προσθήκη διαδίκου είναι ζήτημα αναγόμενο στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου. Το δικαστήριο έχει επί του προκειμένου ευρεία διακριτική εξουσία να επιφέρει αναγκαίες τροποποιήσεις σε σχέση με τους διαδίκους (διαγραφή, προσθήκη, αντικατάσταση) που στοχεύουν στο να καταστεί δυνατή η πλήρης και αποτελεσματική εκδίκαση όλων των επίδικων θεμάτων μεταξύ των αναγκαίων διαδίκων. Βλ. Mepa Manag. Ltd κα ν. Αγροτικής Ετ. Γεν. Ασφαλ. (1997) 1(Β) ΑΑΔ 772. Στην υπό εξέταση υπόθεση η αγωγή αφορά στη διεκδίκηση/κατοχύρωση δικαιώματος κατοχής επί ακίνητης περιουσίας, παράνομης επέμβασης και αξίωσης για αποζημιώσεις κατά εγγεγραμμένων ιδιοκτητών του επίδικου ακινήτου. Η επίλυση των επίδικων ζητημάτων θα καταστεί ευχερέστερη και ενδεχομένως πιο αποτελεσματική με τη συμμετοχή όλων των συνιδιοκτητών του επίδικου κτήματος ως αναγκαίων διαδίκων. Η προσθήκη της Εργοληπτικής Εταιρείας Μακρής & Υιοί Λτδ ως φερόμενης συνιδιοκτήτριας του επίδικου κτήματος, αποτελεί υπό τις περιστάσεις απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέταση και επίλυση των επίδικων ζητημάτων όπως αυτά εμφανίζονται στην όψη της αγωγής.
Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω στοιχεία, θεωρούμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια. Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η αίτηση ημερ. 16.4.2008 εγκρίνεται και εκδίδονται διατάγματα ως η αίτηση. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και αυτά της έφεσης επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον των εφεσιβλήτων. Τα έξοδα που θα χαθούν λόγω της τροποποίησης θα βαρύνουν τον εφεσείοντα.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.
ΣΦ.