ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

 

( Εφεση Αρ. 25/2009)

 

5 Μαΐου, 2011

 

[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ,

Εφεσείουσα,

ν.

 

ΙΩΑΝΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ,

Εφεσίβλητου.

_ _ _ _ _ _

Δ. Μιχαήλ, για την Εφεσείουσα.

Χρ. Αδάμου, για τον Εφεσίβλητο.

_ _ _ _ _ _

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ.

­­­_ _ _ _ _ _

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.:  Η έφεση στρέφεται εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της εφεσείουσας για προσωρινό διάταγμα διατροφής €1677 μηνιαίως μέχρι την ακρόαση και αποπεράτωση της κυρίως αίτησης που αφορά στο ίδιο ποσό διατροφής που η εφεσείουσα διεκδικεί από τον εν διαστάσει σύζυγό της.

 

Το πρωτόδικο δικαστήριο με αναφορά στη Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 ΑΑΔ 263 και Νικόλα ν. Κεφάλα κα (1998) 1(Γ) ΑΑΔ 1400  σημείωσε ότι δεν θα προέβαινε σε λεπτομερή αξιολόγηση της μαρτυρίας ούτε και σε οριακή διάγνωση θεμάτων που σχετίζονταν με τα επίδικα θέματα της κυρίως αίτησης. Το δικαστήριο περιορίστηκε, καθώς αναφέρεται στην εκκαλούμενη απόφαση, μόνο στη μαρτυρία που θεώρησε αρκετή για να αποφασίσει το θέμα της έκδοσης παρεμπίπτοντος διατάγματος διατροφής στα πλαίσια της συγκεκριμένης διαδικασίας.

 

Στην απόφαση, ο δικαστής αποφαίνεται, χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση, «πως στην προκείμενη περίπτωση συντρέχουν οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60 (Οδυσσέως ν. Πιερής) (ανωτέρω)» και στη συνέχεια, παραθέτει αυτούσια τα άρθρα 3-12 του περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμου του 1991 που αφορούν σε  θέματα διατροφής και καταλήγει ως εξής:

 

«Συνακόλουθα το Δικαστήριο αφού έλαβε υπόψη του τα εισοδήματα του καθ΄ ου η αίτηση όπως προκύπτουν από την αντεξέταση του, τα προσωπικά του έξοδα και υποχρεώσεις όπως είναι η καταβολή δόσης δανείου για την ανέγερση της συζυγικής κατοικίας €1025- μηνιαίως, η καταβολή μηνιαίας διατροφής για τα τρία (3) ανήλικα τέκνα του εκ €1000, το συνολικό ποσό των €1600 που λαμβάνει η αιτήτρια ως επίδομα ενοικίου, επίδομα πολυτέκνων και αναπηρικό επίδομα, ως επίσης και την ικανότητα και τα προσόντα της αιτήτριας να εργαστεί και να συντηρήσει τον εαυτό της καταλήγω πως τόσο στη βάση των αρχών που καθιερώθησαν από τη νομολογία για την έκδοση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων ότι η μονομερής αίτηση ημερομηνίας 23.4.08 πρέπει να απορριφθεί και διά του παρόντος απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο μετά την εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης.»

 

 

Με τον πρώτο λόγο έφεσης η εφεσείουσα υποβάλλει ότι το πρωτόδικο δικαστήριο αντινομικά κατέληξε στο πιο πάνω τελικό συμπέρασμα καθότι προηγήθηκε η διαπίστωση ότι συνέτρεχαν όλες οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60) και ότι εκ μέρους της δεν υπήρξε οποιαδήποτε απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων της υπόθεσης. Ο εφεσίβλητος αντέταξε ότι στο κείμενο της απόφασης παρεισέφρησε επουσιώδες λάθος, συνιστάμενο σε παράλειψη προσθήκης της λέξης «δεν» ώστε η επίμαχη φράση, «με όσα παρέθεσα πιο πάνω προκύπτει πως στην προκείμενη περίπτωση συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60 .» να διαβαζόταν «με όσα παρέθεσα πιο πάνω προκύπτει πως στην προκείμενη περίπτωση δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60 .».

 

Εχουμε τη γνώμη ότι αυτός ο λόγος έφεσης ευσταθεί. Η αντινομία στην απόφαση είναι εμφανής αλλά και ουσιώδης εφόσον η προηγηθείσα διαπίστωση περί συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 αναιρείται εκ του αποτελέσματος. Θα ήταν επικίνδυνο υποθετικά να θεωρήσουμε ότι άλλα είχε κατά νουν ο δικαστής προτού καταλήξει στο τελικό συμπέρασμα. Η έφεση πρέπει να επιτύχει και για ένα ακόμη λόγο που συμπεριλαμβάνεται στο εφετήριο. Διαπιστώνουμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο ανεπίτρεπτα έλαβε υπόψη ότι η εφεσείουσα λαμβάνει επίδομα πολύτεκνης μητέρας, η χροιά του οποίου δεν μπορούσε να συνδεθεί με το θέμα της δικής της διατροφής. Φαίνεται ακόμη (σελ. 19 της απόφασης) ότι η σκέψη του δικαστηρίου επηρεάστηκε και από το γεγονός ότι η εφεσείουσα εισπράττει δυνάμει δικαστικού διατάγματος, €1000 διατροφή για τα τρία ανήλικα τέκνα της από τον καθ΄ ου η αίτηση, πράγμα και πάλι ανεπίτρεπτο, για το ίδιο λόγο που αναφέραμε προηγουμένως.

 

Θεωρούμε ότι παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων έφεσης. Εκ των πραγμάτων, η υπόθεση χρήζει επανεκδίκασης. Ωστόσο, η εκδίκαση της κυρίως αίτησης το συντομότερο θα αποβεί περισσότερο χρήσιμη και αποτελεσματική.

 

Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και διατάσσεται η επανεκδίκαση της αίτησης εκτός αν οριστεί μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο η ακρόαση της κυρίως αίτησης.

 

Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται  υπέρ της εφεσείουσας. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το δικαστήριο.

 

 

                                                               Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

 

                                                               ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.

     

                                                               Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.

 

 

 

 

 

ΣΦ.

 

 

­­

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο