|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1713
1 Νοεμβρίου, 2010
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ
BRAINPEDIA HOLDINGS LTD, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ
ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΚΑΙ/΄Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17/09/2010
ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 7862/2010.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 118/2010)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition εναντίον προσωρινού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια αγωγής κατόπιν μονομερούς αιτήσεως και με το οποίο απαγορεύετο στον εναγόμενο 4 στην αγωγή, μεταξύ άλλων, να πωλήσει, αποξενώσει, μεταβιβάσει ή με οποιονδήποτε τρόπο επιβαρύνει τις μετοχές που κατέχει ως εγγεγραμμένος ή ουσιαστικός δικαιούχος στην αιτήτρια Κυπριακή εταιρεία μέχρι την τελική αποπεράτωση της αγωγής ή μέχρι την διεκπεραίωση των διαιτησιών που άρχισαν στο Λονδίνο ― Άρνηση άδειας λόγω ύπαρξης δυνατότητας άσκησης εναλλακτικού ένδικου μέσου στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων ώστε το Δικαστήριο να επέμβει με το ένδικο μέσο που χρησιμοποιήθηκε.
Προνομιακά εντάλματα ― Αίτηση για άδεια ― Eκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση ― Eίναι αρκετή στο στάδιο εξέτασης της αίτησης για παραχώρηση ή μη άδειας ― Δεν παραχωρείται άδεια όταν υπάρχει δυνατότητα άσκησης εναλλακτικού ένδικου μέσου και δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ― H καθυστέρηση στην επιδίωξη θεραπείας αποβαίνει μοιραία σε αιτήσεις για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.
Προνομιακά εντάλματα ― Aρχές της νομολογίας που διέπουν τους λόγους για τους οποίου εκδίδονται τα προνομιακά εντάλματα.
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση από μη διάδικο για ακύρωση προσωρινού απαγορευτικού διατάγματος εκδοθέντος μονομερώς ― Δυνατότητα παρέμβασης ― Κατά πόσο τα αποφασισθέντα στη Μηλίτσα Γ. Κουή v. Μιχάλη Χριστοδούλου (2010) 1 A.A.Δ. 401, καταργούν τη δυνατότητα παρέμβασης στη διαδικασία.
Η Brainpedia Holdings Ltd, (η «αιτήτρια») είναι μια από τις εταιρείες που κατονομάζονται στις παραγράφους 3 και 4 του προσωρινού διατάγματος. Καταχώρησε δε την παρούσα αίτηση, με την οποία επιδιώκει την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari και Prohibition, σε σχέση μόνο με τις πιο πάνω παραγράφους. Κύριο επιχείρημά της είναι ότι οι αιτητές - ενάγοντες στην Αγωγή Αρ. 7862/10, δόλια και/ή σκόπιμα παραπλάνησαν το Δικαστήριο όσον αφορά τη σχέση της ίδιας με τον Suleyman Kerimov, ο οποίος αναφέρεται στις παραγράφους 3 και 4 του προσωρινού διατάγματος - (ο «εναγόμενος» 4 στην πιο πάνω αγωγή). Υποστηρίζει ότι σημειώθηκε έκδηλη πλάνη, η οποία προκύπτει από το φάκελο της υπόθεσης - (error on the face of the record) - αφού οι προαναφερθείσες παράγραφοι του προσωρινού διατάγματος περιλήφθηκαν στη βάση ελλειπών στοιχείων και στην απουσία μαρτυρίας ή στοιχείου ότι ο εναγόμενος 4 ήταν ο εγγεγραμμένος μέτοχος ή δικαιούχος των μετοχών της. Έκδηλη πλάνη υπάρχει και από το γεγονός της επίδοσης της αγωγής και του προσωρινού διατάγματος σε αυτή από τους ενάγοντες χωρίς οι τελευταίοι να την καταστήσουν διάδικο. Τέλος, υποστηρίζει ότι, με την έκδοση των πιο πάνω παραγράφων, παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, αφού η αιτήτρια δεν έχει οποιαδήποτε δυνατότητα να ακουστεί από το Δικαστήριο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται για τη χορήγηση άδειας και στους λόγους για τους οποίους εκδίδονται τα προνομιακά εντάλματα, απέρριψε την αίτηση και αποφάνθηκε ότι:
1. Η παρούσα περίπτωση δεν δικαιολογεί την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας λόγω της ύπαρξης του εναλλακτικού ένδικου μέσου της έφεσης στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων, που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, η αιτήτρια δε θεωρείται ότι έχει αποδείξει συζητήσιμο ζήτημα. Οι όποιες δυσκολίες προκαλούνται μπορούν και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στα πλαίσια της διαδικασίας του προσωρινού διατάγματος.
2. Η αιτήτρια, στην οποία έχει επιδοθεί το προσωρινό διάταγμα, δεν στερείται θεραπείας, εκ του γεγονότος ότι δεν είναι διάδικος. Από τη στιγμή που έλαβε γνώση και θεωρεί ότι από το προσωρινό διάταγμα επηρεάζονται τα συμφέροντά της, έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στη διαδικασία, είτε εμφανιζόμενη κατά την ημερομηνία που αυτό ορίστηκε επιστρεπτέο ή κατά άλλο τρόπο και να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί το όλο θέμα, όλα όσα θεωρεί ότι έχουν σχέση με την υπόθεσή της και προωθεί με την παρούσα. Όλα δε όσα ισχυρίζεται σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μετοχών που απαγορεύθηκε στον εναγόμενο 4 να αποξενώσει, μπορεί και πρέπει να κριθούν στα πλαίσια της διαδικασίας της αγωγής / προσωρινού διατάγματος. Τα αποφασισθέντα στη Μηλίτσα Γ. Κουή v. Μιχάλη Χριστοδούλου (2010) 1 A.A.Δ. 401, δεν καταργούν τη δυνατότητα παρέμβασης στη διαδικασία. Απλά, για την υποβολή αίτησης παραμερισμού διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς, τίθεται ως προϋπόθεση η προηγούμενη υποβολή αίτησης συνένωσης του προσώπου που ισχυρίζεται ότι επηρεάζονται τα συμφέροντά του.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298,
Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Γενικός Εισαγγελέας (2004) 1 Α.Α.Δ. 1516,
Κουή v. Χριστοδούλου (2010) 1 A.A.Δ. 401.
Aίτηση.
Α. Μαρκίδης με Α. Ανδρέου, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στις 15/9/2010, εξέδωσε, στη βάση μονομερούς αίτησης στα πλαίσια της Αγωγής Αρ. 7862/2010, η οποία καταχωρήθηκε από τον Ashot Egiazaryan και άλλους εναντίον της εταιρείας Denoro Investments Limited και άλλων, Προσωρινό Διάταγμα, αποτελούμενο από 15 παραγράφους. Μεταξύ των απαγορεύσεων που τίθενται, είναι και οι απαγορεύσεις των παραγράφων 3 και 4, οι οποίες έχουν ως εξής:-
«3. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στον Suleyman Kerimov, τους αντιπροσώπους του, ή οποιονδήποτε που ενεργεί εκ μέρους του να πωλήσει, αποξενώσει, μεταβιβάσει, ενεχυριάσει ή με οποιονδήποτε τρόπο να επιβαρύνει τις μετοχές που κατέχει ως εγγεγραμμένος ή ουσιαστικός δικαιούχος στις Κυπριακές εταιρείες Wandle Holdings Limited και Brainpedia Holdings Limited και στην White Star LP από τα Cayman Islands μέχρι την τελική αποπεράτωση της παρούσας αγωγής ή μέχρι την διεκπεραίωση των διαιτησιών που άρχισαν στο Λονδίνο στις 13/9/2010 μεταξύ μερικών από τους ενάγοντες και μερικούς από τους εναγόμενους ή μέχρι νεωτέρας Διαταγής του Δικαστηρίου.
4. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥEΙ στον Suleyman Kerimov, τους αντιπροσώπους του, ή οποιονδήποτε που ενεργεί εκ μέρους του να ψηφίσουν ή να προκαλέσουν ή να επιτρέψουν την ψήφιση οποιωνδήποτε εταιρικών αποφάσεων των Κυπριακών εταιρειών Wandle Holdings Limited, και Brainpedia Holdings Limited και στην White Star LP από τα Cayman Islands με τις οποίες θα αποφασίζεται ή θα τελειούται η πώληση, αποξένωση, ενεχυρίαση ή άλλη επιβάρυνση των μετοχών που κατέχονται από την Wandle Holdings Limited στην OJSC Polyus God μέχρι την τελική αποπεράτωση της παρούσας αγωγής ή μέχρι την διεκπεραίωση των διαιτησιών που άρχισαν στο Λονδίνο στις 13/9/2010 μεταξύ μερικών από τους ενάγοντες και μερικούς από τους εναγόμενους ή μέχρι νεωτέρας Διαταγής του Δικαστηρίου.»
Το εν λόγω Προσωρινό Διάταγμα, το οποίο συντάχθηκε στις 17/9/2010, προφανώς, μετά την ικανοποίηση του όρου που τέθηκε στους αιτητές - ενάγοντες στην Αγωγή Αρ. 7862/10, (οι «αιτητές»), σε σχέση με την τραπεζική εγγύηση, ορίστηκε επιστρεπτέο στις 27/9/2010, με σκοπό να παρουσιαστούν οι καθ' ων η αίτηση - εναγόμενοι στην πιο πάνω αγωγή, εάν βέβαια αυτοί το επιθυμούσαν, και να δείξουν λόγο γιατί αυτό να μη συνεχίσει να ισχύει.
Η Brainpedia Holdings Ltd, (η «αιτήτρια»), η οποία είναι μια από τις εταιρείες που κατονομάζονται στις παραγράφους 3 και 4 του Προσωρινού Διατάγματος, καταχώρισε την παρούσα αίτηση, με την οποία επιδιώκει την παραχώρηση άδειας για την καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου certiorari και prohibition, σε σχέση μόνο με τις πιο πάνω παραγράφους.
Συνοπτικά, τα γεγονότα, όπως αυτά προκύπτουν από την Έκθεση Γεγονότων, την υποστηρικτική της αίτησης ένορκη δήλωση και τα επισυνημμένα σ' αυτή τεκμήρια, είναι ότι οι αιτητές δόλια και/ή σκόπιμα παραπλάνησαν το Δικαστήριο όσον αφορά τη σχέση της αιτήτριας με το Suleyman Kerimov, ο οποίος αναφέρεται στις παραγράφους 3 και 4 του Προσωρινού Διατάγματος - (ο «εναγόμενος 4» στην Αγωγή Αρ. 7862/10). Στην ένορκη δήλωση του Artem Egiazaryan, που υποστήριζε την αίτηση για το Προσωρινό Διάταγμα, αφηνόταν σαφώς να νοηθεί ότι ο εναγόμενος 4 ήταν ο εγγεγραμμένος ή ο ουσιαστικός δικαιούχος μετοχών στο μετοχικό κεφάλαιο της αιτήτριας. Προς ενίσχυση του πιο πάνω ισχυρισμού της, η αιτήτρια παραπέμπει στα τεκμήρια 37, 38 και 39 της αίτησης για το Προσωρινό Διάταγμα, από τα οποία, υπέβαλε, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Οι αιτητές, κατά περίεργο τρόπο, έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου μόνο τη σελ. 69 του Τεκμηρίου 39, το οποίο, όμως, συνεχίζει στη σελ. 70, όπου διαφοροποιείται το περιεχόμενο της τελευταίας παραγράφου της σελ. 69. Το γεγονός, υποστηρίζει, της περίληψης των παραγράφων 3 και 4 στο Προσωρινό Διάταγμα, στη βάση ελλιπών στοιχείων και στην απουσία μαρτυρίας ή στοιχείου ότι ο εναγόμενος 4 ήταν ο εγγεγραμμένος μέτοχος ή δικαιούχος των μετοχών της, αποτελεί έκδηλη πλάνη, η οποία προκύπτει από το φάκελο της υπόθεσης - (error on the face of the record) - και δικαιολογεί την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Ερωτηματικά δημιουργεί και η επιλογή των αιτητών να επιδώσουν την αγωγή και το Προσωρινό Διάταγμα στην αιτήτρια, ενώ παρέλειψαν να την καταστήσουν διάδικο. Δεν υπήρχε εναντίον της σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση ή ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Ως εκ τούτου, υπάρχει και σ' αυτό έκδηλη νομική πλάνη, γιατί το Άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/60), δε θα μπορούσε να δικαιολογήσει την έκδοση των παραγράφων 3 και 4 του Προσωρινού Διατάγματος. Τέλος, υποστηρίζει ότι, με την έκδοση των πιο πάνω παραγράφων, παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, αφού η αιτήτρια δεν έχει οποιαδήποτε δυνατότητα να ακουστεί από το Δικαστήριο.
Τα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται για τη χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος έχουν, κατ' επανάληψη, αναλυθεί από τη νομολογία.
Στην Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, αναφέρεται:- (σελ. 1303-1304)
«Στο παρόν στάδιο το δικαστήριο κατά την ενάσκηση της διακριτικής του εξουσίας εξετάζει κατά πόσον υπάρχει συζητήσιμη εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Δεν χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο στην υπόθεση. Είναι αρκετό σε αυτό το στάδιο με βάση το υλικό που βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου να δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας: Attorney-General v. Christou (1962) C.L.R. 129, Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165, Κakos (1985) 1 C.L.R. 250, Αrgyrides (1987) 1 C.L.R. 23, A.L.S. Aircraft Leasing System Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 51.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται προνομιακά εντάλματα περιλαμβάνουν:
(α) Έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.
(β) Έκδηλη πλάνη Νόμου.
(γ) Προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση.
(δ) Δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης.
(ε) Παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
(Βλ. μεταξύ άλλων, Αναφορικά με τον Τζεννάρο Περρέλλα (Aρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692).»
Στην απόφαση της Ολομέλειας Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, αναφέρονται σχετικά τα εξής:- (σελ. 1541-1542)
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ κ.ά. (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή 'ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα'. Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. Βλ., επίσης, Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Στην απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., στη Γενικός Εισαγγελέας (2004) 1 Α.Α.Δ. 1516, γίνεται αναφορά σε απόσπασμα από τους Halsbury's Laws of England, 3rd Edition, Volume 11, σελ. 62, § 119, όπου αναφέρεται, σε σχέση με το νομικό σφάλμα:- (σελ. 1523)
«Where the proceedings are regular upon their face and the inferior tribunal had jurisdiction, the superior court will not grant the order of certiorari on the ground that the inferior tribunal had misconceived a point of law. When the inferior tribunal has jurisdiction to decide a matter, it cannot (merely because it incidentally misconstrues a statute, or admits illegal evidence, or rejects legal evidence, or misdirects itself as to the weight of the evidence, or convicts without evidence) be deemed to exceed or abuse its jurisdiction.»
Σε μετάφραση:
'Όπου η διαδικασία είναι στην όψη της κανονική και το κατώτερο δικαστήριο είχε δικαιοδοσία, το ανώτερο δικαστήριο δεν θα εκδώσει ένταλμα certiorari για το λόγο ότι το κατώτερο δικαστήριο πλανήθηκε επί νομικού σημείου. Όταν το κατώτερο δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να αποφασίσει ένα θέμα, δεν μπορεί (απλώς επειδή παρεμπιπτόντως παρερμηνεύει ένα νόμο ή επιτρέπει την εισαγωγή παράνομης μαρτυρίας, ή απορρίπτει νόμιμη μαρτυρία, ή καθοδηγεί εσφαλμένα τον εαυτό του αναφορικά με το βάρος της μαρτυρίας, ή καταδικάζει χωρίς μαρτυρία) να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει ή καταχράται τη δικαιοδοσία του.'»
Από τα πιο πάνω, είναι φανερό ότι, εκεί που προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, δε δικαιολογείται αίτηση αυτής της φύσης, εκτός εάν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και σε ερώτηση του Δικαστηρίου, ενόψει της φύσης της παρούσας διαδικασίας, κατά πόσο στην αιτήτρια δεν παρέχεται άλλο ένδικο μέσο, ο ευπαίδευτος συνήγορός της υποστήριξε ότι δεν παρέχεται τέτοιο μέσο. Εφόσον, ανέφερε, η αιτήτρια δεν είναι διάδικος, δεν έχει τη δυνατότητα υποβολής αίτησης στη βάση της Δ.48, θ.8, παράγραφος (4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για παραμερισμό των επίδικων παραγράφων του Προσωρινού Διατάγματος και παρέπεμψε σχετικά στη Μηλίτσα Γ. Κουή v. Μιχάλη Χριστοδούλου (2010) 1 A.A.Δ. 401, όπου αναφέρεται ότι η εν λόγω Διαταγή:-
«..., δεν παρέχει δικαίωμα, σε τρίτα πρόσωπα (μη διαδίκους), γενικά, υποβολής αίτησης διά κλήσεως με σκοπό την ακύρωση ή την τροποποίηση ενός παρεμπίπτοντος διατάγματος το οποίο εκδόθηκε σε διαδικασία στην οποία τα τρίτα πρόσωπα δεν είναι διάδικοι. Οι λέξεις 'any person' (οποιοδήποτε πρόσωπο) στη Δ.48, θ.8(4) δεν καλύπτουν πρόσωπα για τα οποία δεν έχει καταχωρηθεί οποιαδήποτε αίτηση για συνένωση τους ως διάδικους, σε διαδικασία στην οποία τα επίδικα θέματα είναι ανοικτά (Δέστε: Heli-Air (Egypt) J.S.C. v. Drescher a.o. (1988) 1 C.L.R. 234).»
Έχω εξετάσει με προσοχή την αίτηση και τα όσα ο συνήγορος της αιτήτριας ανέπτυξε προς υποστήριξή της, υπό το φως των νομικών αρχών που προανέφερα. Όπως, ήδη, έχει αναφερθεί, τα προνομιακά εντάλματα αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα ότι απόφαση επαρχιακού δικαστηρίου υπόκειται στο ένδικο μέσο της έφεσης, όπου, υπό το φως, πλέον, όλων των δεδομένων, ελέγχεται η ορθότητά της, όπως και κάθε ενδιάμεση διαδικασία.
Κατάληξή μου είναι ότι η παρούσα περίπτωση δε δικαιολογεί την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Η αιτήτρια, στην οποία έχει επιδοθεί το Προσωρινό Διάταγμα, δε στερείται θεραπείας, εκ του γεγονότος ότι δεν είναι διάδικος. Από τη στιγμή που έλαβε γνώση και θεωρεί ότι από το Προσωρινό Διάταγμα επηρεάζονται τα συμφέροντα της, έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στη διαδικασία, είτε εμφανιζόμενη κατά την ημερομηνία που αυτό ορίστηκε επιστρεπτέο ή κατά άλλο τρόπο και να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί το όλο θέμα, όλα όσα θεωρεί ότι έχουν σχέση με την υπόθεσή της και προωθεί με την παρούσα. Θεωρώ ότι όλα όσα ισχυρίζεται σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μετοχών που απαγορεύθηκε στον εναγόμενο 4 να αποξενώσει, μπορεί και πρέπει να κριθούν στα πλαίσια της διαδικασίας της αγωγής/προσωρινού διατάγματος. Τα αποφασισθέντα στη Μηλίτσα Γ. Κουή v. Μιχάλη Χριστοδούλου (πιο πάνω), δεν καταργούν τη δυνατότητα παρέμβασης στη διαδικασία. Απλά, για την υποβολή αίτησης παραμερισμού διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς, τίθεται ως προϋπόθεση η προηγούμενη υποβολή αίτησης συνένωσης του προσώπου που ισχυρίζεται ότι επηρεάζονται τα συμφέροντά του.
Εξέτασα, επίσης, κατά πόσο όλα όσα έμμεσα προβλήθηκαν ενώπιόν μου - (σοβαρές επαγγελματικές/οικονομικές δυσκολίες της αιτήτριας, λόγω της μεγάλης αξίας των μετοχών) - συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις, που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, η αιτήτρια δε θεωρείται ότι έχει αποδείξει συζητήσιμο ζήτημα και δεν έχω ικανοποιηθεί γι' αυτό. Οι όποιες δυσκολίες προκαλούνται μπορούν και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στα πλαίσια της διαδικασίας του Προσωρινού Διατάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.