Transmarine Shipping Ltd ν. Πανίκου Ονουφρίου και Άλλων (2010) 1 ΑΑΔ 419

Ναυτοδικείο ― Αγωγή με την οποία οι ενάγοντες αξίωσαν διάφορες θεραπείες για ισχυριζόμενη κλοπή και παράνομη κατακράτηση πλοίου, με αποτέλεσμα αυτοί να στερηθούν την κατοχή και χρήση του ― Κατά πόσο οι ενάγοντες απέδειξαν ότι ήσαν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του πλοίου κατά την καταχώρηση της αγωγής ώστε να νομιμοποιούνται να διεκδικήσουν δικαστικώς τα δικαιώματά τους εναντίον των εναγομένων.

Απόδειξη ― Βάρος αποδείξεως ― Έγγραφα ― Πλαστογραφία ― Ο διάδικος ο οποίος προβάλλει ισχυρισμό για πλαστογραφία εγγράφων, φέρει το βάρος της αποδείξεώς του.

Εταιρείες ― Η εταιρεία αποτελεί νομική οντότητα ξεχωριστή από τους μετόχους της ― Αρχή της Salomon v. Salomon [1897] A.C. 22.

Έξοδα ― Αγωγή Ναυτοδικείου εναντίον αριθμού εναγομένων για κλοπή πλοίου, απορρίφθηκε διότι κρίθηκε ότι οι ενάγοντες δεν ήσαν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του πλοίου ― Απόκλιση Ναυτοδικείου από τον γενικό κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης ― Το θέμα της επιδίκασης των εξόδων επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος Δικαστηρίου.

Οι ενάγοντες καταχώρησαν την παρούσα αγωγή εναντίον των εναγομένων στις 8.6.06. Με την αναφορά τους που καταχωρήθηκε στις 8.8.06 ζητούν, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες θεραπείες:

Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι εναγόμενοι 1, 2 και 6 να παραδώσουν σ' αυτούς το πλοίο "Interceptor X" σημαίας Παναμά το οποίο με δόλιες και παράνομες ενέργειες και πειρατικά ο εναγόμενος 1, σε συνεργασία και με τη συνδρομή των εναγομένων 2, 3, 4 και 5 και τρίτων προσώπων έκλεψαν από τους ενάγοντες στο λιμάνι ULSAN της Κορέας μεταξύ 16 και 18.5.06 και έκτοτε το κατακρατούν σε άγνωστο μέρος, στερώντας τους ενάγοντες της κατοχής και χρήσης του.

Απόφαση εναντίον των εναγομένων 1 ως και 5 αλληλεγγύως για ποσό Δολ. ΗΠΑ 1.200.000,00.-, υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του ως άνω πλοίου των εναγόντων το οποίο οι εναγόμενοι έκλεψαν και κατακρατούν, στερώντας από τους ενάγοντες το δικαίωμα να το παραδώσουν στους εναγόμενους 6 και να εισπράξουν το τίμημα.

Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του πλοίου είναι η ενάγουσα μέχρι πληρωμής από την εναγόμενη 6 του υπολοίπου του τιμήματος αγοράς του που συμφωνήθηκε σε Δολ. ΗΠΑ 1.700.000,00 αφού αφαιρεθούν από αυτό τα ποσά που η εναγόμενη 6 πλήρωσε έναντι του τιμήματος ενόσω το πλοίο βρισκόταν στην κατοχή της ενάγουσας μέχρι 17.05.2006, που δεν υπερβαίνουν, μαζί με το ενοίκιο της γυμνής ναύλωσης γι' αυτή την περίοδο Δολ. ΗΠΑ 500.000,00.

Στις 6.11.06 η αγωγή εναντίον των εναγομένων 6 αποσύρθηκε με επιφύλαξη των δικαιωμάτων των εναγόντων.

Το Δικαστήριο είχε ενώπιόν του μια ιδιάζουσα και συγκεχυμένη κατάσταση σε σχέση με τον όλο τρόπο διαχείρισης του πλοίου μεταξύ των πρώην φίλων και συνεργατών Παναγιώτη Μαυρουδή Μ.Ε.1. και Πανίκου Ονουφρίου, εναγόμενου 1 (εν τοις εφεξής ο εναγόμενος) που γινόταν μέσω της εναγόμενης 5, στην οποία, όπως το Δικαστήριο αποφάσισε, ο Μ.Ε.1 δικαιολογημένα πίστευε ότι ήταν μέτοχος, γεγονός που αμφισβήτησε με τη μαρτυρία του κατά την εκδίκαση της υπόθεσης ο εναγόμενος.

Το Δικαστήριο εξέτασε την ενώπιόν του προφορική μαρτυρία, υπό το φως και της πραγματικής μαρτυρίας που ήταν ογκώδης και κατέληξε στα ακόλουθα ευρήματα γεγονότων:

Το επίδικο πλοίο (που κατά διαστήματα είχε διάφορα ονόματα όπως Agiodektini, Sea Emperor, Diamond Star και Interceptor X,) εγγράφηκε αρχικά στη σημαία της Γεωργίας στις 31.7.02 στο όνομα της εταιρείας PP Navigation Ltd. (εναγομένη 4) που ανήκει και ελέγχεται από τον εναγόμενο.

Στις 10.9.04 το πλοίο μεταβιβάστηκε και εγγράφηκε στο όνομα της εταιρείας Pacific Navigation Ltd., από τις ΗΠΑ (που δεν είναι διάδικος), που επίσης είναι εταιρεία που ανήκει και/ή ελέγχεται από τον εναγόμενο. Το πλοίο συνέχισε να είναι στη σημαία της Γεωργίας. Το αντάλλαγμα ήταν "ONE USD AND OTHER CONSIDERATION PAID TO US BY PACIFIC NAVIGATION LTD".

Στις 4.3.05 το πλοίο μεταβιβάστηκε από την Pacific Navigation Ltd. (εταιρεία του εναγόμενου) και εγγράφηκε στο όνομα της Navigation Maritime Ltd από το Belize, που ανήκε κατά 100% στον Παναγιώτη Μαυρουδή, το δε πλοίο συνέχισε να είναι στη σημαία της Γεωργίας. Το αντάλλαγμα ήταν και πάλι "ONE USD AND OTHER CONSIDERATION PAID TO US BY NAVIGATION MARITIME LTD" δηλαδή στην Pacific Navigation Ltd.

Στις 17.10.05 το πλοίο μεταβιβάστηκε και εγγράφηκε στο όνομα της ενάγουσας Transmarine Shipping Ltd από το Belize, χωρίς όμως οποιεσδήποτε λεπτομέρειες της μεταβίβασης.

Στις 18.1.06 η ενάγουσα πώλησε το πλοίο SEA EMPEROR για το ποσό των 1.700.000 δολαρίων ΗΠΑ στην εναγόμενη εταιρεία 6 Rudder Shipping Limited, του Χαράλαμπου Μανώλη (Μ.Υ.6).

Με επιστολή της ενάγουσας εταιρείας ημερ.17.4.06 (τεκμ. 41) προς την εναγόμενη 6 την πληροφόρησε ότι δε θα ασκήσει το δικαίωμα ακύρωσης της συμφωνίας ημερ.18.1.06 και ότι θα της παραδώσει το πλοίο γύρω στις 20.4.06. Έτσι την καλούσε να πληρώσει το υπόλοιπο του τιμήματος δηλαδή Δολ. ΗΠΑ 1.387.000.

Ως αποτέλεσμα το πλοίο εγγράφηκε στο όνομα της εναγομένης 6 στη σημαία του Παναμά στις 21.4.06 ως το τεκμ.10 (αφού πρώτα στις 4.5.06 διαγράφηκε από το νηολόγιο της Γεωργίας ως το τεκμ. 9), παρόλο που σύμφωνα με τους όρους του τεκμ. 5 η εξόφληση θα ήταν μέχρι τις 18.6.06.

Η εναγόμενη 5 από το 2003 μέχρι και την 21.4.06 ήταν η διαχειρίστρια του πλοίου, ανεξάρτητα από την αλλαγή των ιδιοκτητών.

Στις 5.5.06 ο Παναγιώτης Μαυρουδής μετά από καταγγελία του εναγόμενου ότι με πλαστογραφία του έκλεψε το πλοίο SEA EMPEROR συνελήφθηκε από την Αστυνομία και τέθηκε υπό κράτηση με διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 6.5.06 και από την ημέρα αυτή ο εναγόμενος εκδίωξε από το γραφείο της εναγόμενης 5 τον Μαυρουδή. Επίσης εναντίον του Παναγιώτη Μαυρουδή καταχωρήθηκε και ποινική υπόθεση.

Ο εναγόμενος στις 16.5.06 ενέγραψε το πλοίο στο όνομα της εναγομένης 2 Ocean Navigator Ltd. στη σημαία της Siera Leone ενώ το πλοίο ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εναγομένης 6 και αυτή όφειλε το ποσό των Δολ. 1.200.000 στους ενάγοντες.

Ο εναγόμενος στις 6.6.06 αγόρασε «στο όνομα εταιρείας του (και/ή εταιρείας που ελέγχει)» όλες τις μετοχές της εναγομένης 6, ούτως ώστε αυτή να βρίσκεται στην απόλυτη διαχείρισή του.

Στις 28.8.06 (εκκρεμούσης δηλαδή της παρούσας αγωγής), οι ενάγοντες υπέγραψαν συμφωνία πώλησης του πλοίου SEA EMPEROR στην εταιρεία Asia Worldwide Limited από τη Θαϋλάνδη για Δολ. ΗΠΑ 1.200.000.

Το Δικαστήριο έκρινε τον Μ.Ε.1 Παναγιώτη Μαυρουδή γενικά αξιόπιστο μάρτυρα. Σε σχέση με τον εναγόμενο το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι, πέραν του ισχυρισμού του ότι τα έγγραφα με βάση τα οποία είχε γίνει η μεταβίβαση του πλοίου στις 4.3.05 στο όνομα της εταιρείας του Μ.Ε.1 Μαυρουδή, δηλαδή της Navigation Maritime Ltd, ήσαν πλαστά, δεν παρουσίασε μαρτυρία ειδικού εμπειρογνώμονα επί του θέματος ώστε να αποσείσει το βάρος αποδείξεως ότι όντως τα εν λόγω έγγραφα ήσαν πλαστά.

Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή και αποφάνθηκε ότι:

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν εξηγηθεί από πλευράς ενάγουσας οι ακριβείς περιστάσεις που το πλοίο στις 17.10.05 εγγράφηκε στο όνομα της ενάγουσας (αφού είχε προηγηθεί η εγγραφή στο όνομα άλλης εταιρείας του Μαυρουδή της Navigation Maritime Ltd στις 4.3.05), ενόψει του ότι η πλευρά του εναγομένου δεν απέδειξε ότι οι εν λόγω μεταβιβάσεις έγιναν με πλαστογραφία, οι ενάγοντες απέδειξαν ότι στις 17.10.05 ήσαν οι ιδιοκτήτες του πλοίου. Όμως κατά το χρόνο καταχώρησης της αγωγής (8.6.06), δεν ήσαν οι ιδιοκτήτες αφού, σύμφωνα με δική τους μαρτυρία, πώλησαν τούτο στην εναγόμενη 6 στο όνομα της οποίας εγγράφηκε από τις 21.4.06. Επομένως ο μόνος που μπορούσε να παραπονείται για κλοπή του πλοίου, είναι η εναγόμενη 6. Έτσι η αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί για αυτό τον λόγο.

Το Δικαστήριο προχώρησε και στην εξέταση της θεραπείας που ενδεχομένως θα εδικαιούτο η ενάγουσα εταιρεία σε περίπτωση που θα αποφασιζόταν ότι η πιο πάνω κατάληξή του είναι εσφαλμένη. Το Δικαστήριο απέκλεισε τη δυνατότητα έκδοσης διατάγματος επιστροφής του πλοίου εφόσον η αγωγή εναντίον της εναγομένης 6 είχε αποσυρθεί. Oύτε όμως και εναντίον του εναγομένου θα μπορούσε να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, έστω κι αν αυτός είχε αγοράσει τις μετοχές της εναγομένης 6. Σε σχέση δε με το ποσό των Δολ. HΠA 1.200.000 που είναι το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του πλοίου των εναγόντων, το Δικαστήριο κατέληξε πως: «Ενόψει των πιο πάνω είμαι της άποψης ότι από τη στιγμή που η αγωγή εναντίον της εναγομένης 6, που ώφειλε το τίμημα πώλησης έχει αποσυρθεί, τότε και η απαίτηση για το υπόλοιπο του ποσού του τιμήματος εναντίον των υπόλοιπων εναγομένων δεν μπορεί να επιτύχει.»

Σε σχέση με το θέμα των εξόδων το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι υπάρχουν καλοί λόγοι που το δικαιολογούσαν να αποκλίνει από τον κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, εκδίδοντας διαταγή όπως ο κάθε διάδικος επωμισθεί τα δικά του έξοδα.

Η αγωγή απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Χαρούς v. Χαρούς κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 267,

Salomon v. Salomon [1897] A.C. 22,

Michaelides v. Gavrielides (1980) 1 C.L.R. 244,

Bank of Cyprus (Holdings) Ltd. v. Republic (1983) 3 C.L.R. 636,

Bank of Cyprus (Holdings) Ltd. v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1883,

Σακκόραφος v. Γ. Παρασκευαΐδης (1966) Λτδ (1990) 1 Α.Α.Δ. 673,

Lindos Constructions Ltd v. Διευθυντή Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ. 17,

Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 12,

Glykys v. Ioannides (1959-60) 24 C.L.R. 220.

Aγωγή Nαυτοδικείου.

A. Xαβιαράς, για τους Ενάγοντες.

Α. Γιωρκάτζιης, για τον Εναγόμενο 1.

Καμιά εμφάνιση, για τους υπόλοιπους Εναγόμενους.

Cur. adv. vult.

ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε στις 8/6/06. Mε την Αναφορά που ακολούθησε στις 8/8/06 οι ενάγοντες ζητούν τις ακόλουθες θεραπείες που παραθέτω αυτούσιες:

«Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τους εναγόμενους 1, 2 και 6 να παραδώσουν στους ενάγοντες το πλοίο τους "INTERCEPTOR X" σημαίας Παναμά ΙΜΟ Νο. 7603485 το οποίο με δόλιες και παράνομες ενέργειες και πειρατικά ο εναγόμενος 1, σε συνεργασία και με τη συνδρομή των εναγομένων 2, 3, 4 και 5 και τρίτων προσώπων στην Κύπρο, την Αθήνα και την Κορέα που σήμερα είναι άγνωστοι έκλεψαν και/ή απέσπασαν από τους ενάγοντες στο λιμάνι ULSAN της Κορέας μεταξύ 16 και 18/05/06 και έκτοτε το κατακρατούν σε άγνωστο στους ενάγοντες μέρος, στερώντας από τους ενάγοντες την κατοχή και χρήση του.

Διαζευκτικά προς το (Α) ανωτέρω:

Α1. Απόφαση εναντίον των εναγομένων 1 ως και 5 αλληλεγγύως και εις ολόκληρο για ποσό Δολ. Η.Π.Α. 1.200.000,00.- που είναι το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του ως άνω πλοίου των εναγόντων το οποίο οι εναγόμενοι έκλεψαν από τους ενάγοντες και κατακρατούν και στερούν από τους ενάγοντες το δικαίωμα να το παραδώσουν στους εναγομένους 6 και να εισπράξουν το τίμημα.

Β. Εναντίον των εναγομένων 1 ως και 5 Δολ. Η.Π.Α. 2.000,00 ημερησίως από 21/04/06 που οι εναγόμενοι 1 και 3 σε συνεργασία με την εναγόμενη 4 δέσμευσαν το ως άνω πλοίο των εναγόντων με δικαστικό διάταγμα στην Κορέα μέχρι παράδοσης του ως άνω πλοίου "INTERCEPTOR X" σημαίας Παναμά σε απώλειες και/ή ζημιές των εναγόντων από τη στέρηση χρήσης του πιο πάνω πλοίου τους λόγω των υπό (Α) ανωτέρω ενεργειών των εναγομένων και/ή λόγω αδικαιολόγητης και παράνομης σύλληψης του πλοίου στις 21/04/06 στο ULSAN Κορέας από τους εναγόμενους 3 για υποβοήθηση της πειρατείας και/ή κλοπής του πλοίου και/ή άλλως πως.

Γ. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του πλοίου είναι η ενάγουσα μέχρι πληρωμής από την εναγόμενη 6 του υπολοίπου του τιμήματος αγοράς του που συμφωνήθηκε σε Δολ. Η.Π.Α. 1.700.000,00 αφού αφαιρεθούν από αυτό τα ποσά που η εναγόμενη 6 πλήρωσε έναντι του τιμήματος ενόσω το πλοίο βρισκόταν στην κατοχή της ενάγουσας μέχρι 17/05/2006, που δεν υπερβαίνουν, μαζί με το ενοίκιο της γυμνής ναύλωσης γι' αυτή την περίοδο Δολ. Η.Π.Α. 500.000,00.»

Σημειώνεται εδώ ότι στις 9/6/06 είχε εκδοθεί και προσωρινό διάταγμα με το οποίο ουσιαστικά οι εναγόμενοι 1, 2 και 6 εμποδίζονταν από του να αποξενώσουν το πλοίο. Υπήρξε ένσταση από τους εναγομένους και η αίτηση είχε οριστεί για ακρόαση, αλλά σε κάποιο στάδιο (18/7/06) οι ενάγοντες απέσυραν την αίτηση και το διάταγμα τερματίστηκε, αφού, όπως ανέφεραν, τούτο κατέστη άνευ αντικειμένου ενόψει αποξένωσης, κατά παράβαση του προσωρινού διατάγματος, του πλοίου.

Στις 6/11/06 η αγωγή εναντίον των εναγομένων 6 αποσύρθηκε με επιφύλαξη των δικαιωμάτων των εναγόντων.

Aναφορικά με τους εναγομένους 2 έως 5 στις 7/3/07 καταχωρήθηκε μονομερής αίτηση για απόφαση λόγω παράλειψης τους να καταχωρήσουν εμφάνιση, αλλά στις 9/3/07 η αίτηση για απόφαση αποσύρθηκε άνευ βλάβης. Εν πάση περιπτώσει δε φαίνεται στο φάκελο να έχει επιδοθεί η αγωγή στους εναγομένους 2 έως 5.

Αντίστοιχες θέσεις στα Δικόγραφα

Με την Αναφορά τους οι ενάγοντες αναφέρουν ότι οι ίδιοι είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης δια μετοχών και εγγεγραμμένη στο Belize. Ο εναγόμενος 1 είναι δικηγόρος που ασκεί το επάγγελμα του στη Λεμεσό αλλά παράλληλα ασχολείται και με ναυτιλιακές εργασίες.

Η εναγόμενη 2 είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης από τις Η.Π.Α., αλλά τη διαχειρίζεται ο εναγόμενος 1 από τα γραφεία του στη Λεμεσό.

Η εναγόμενη 3 είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης από τη Λεμεσό και η εναγόμενη 4 εταιρεία από τις Η.Π.Α. την οποία επίσης διαχειρίζεται ο εναγόμενος 1 από τα γραφεία του στη Λεμεσό.

Η εναγόμενη 5 είναι επίσης εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα τη Λεμεσό. Μέχρι τα μέσα Απριλίου του 2006 ο Παναγιώτης Μαυρουδής, Διευθυντής και μέτοχος των εναγόντων και ουσιαστικός δικαιούχος αυτών, ήταν και συνδιευθυντής της εναγόμενης 5 και μέτοχος κατά το 50% αλλά χωρίς τη συναίνεσή του, με μονομερείς και παράνομες και αντικαταστατικές ενέργειες του εναγόμενου 1, το όνομα του διαγράφηκε από διευθυντής και μέτοχος της εναγομένης 5.

Η εναγόμενη 6 Rudder Shipping Ltd είναι επίσης εταιρεία περιορισμένης ευθύνης από τη Λεμεσό.

Είναι περαιτέρω ο ισχυρισμός των εναγόντων Transmarine Shipping Ltd., ότι κατά ή περί τη 18/1/06 ήταν οι πλοιοκτήτες του πλοίου «SEA EMPEROR» σημαίας τότε της Γεωργίας (ΙΜΟ Νο. 7603485) το οποίο και πώλησαν στην εναγομένη 6 Rudder Shipping Ltd για το ποσό των Δολλαρίων Η.Π.Α. 1.700.000 με συμβόλαιο ημερ. 18/1/06. Οι ενάγοντες παρέδωσαν την κατοχή του πλοίου στην εναγόμενη 6, αλλά ταυτόχρονα η εναγόμενη 6 επαναπαρέδωσε την κατοχή του στους ενάγοντες (Transmarine Shipping Ltd) υπό όρους γυμνής ναύλωσης (bare boat charter) της ίδιας ημερομηνίας. Η ναύλωση αυτή ήταν για περίοδο 3 μηνών αντί του συνολικού ενοικίου Δολλαρίων Η.Π.Α. 100.000 το οποίο ποσό οι ενάγοντες θα απέκοπταν από το οφειλόμενο υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης. Η εναγόμενη 6 έναντι του τιμήματος πώλησης του πλοίου έδωσε στους ενάγοντες το ποσό των Δολλαρίων Η.Π.Α. 200.000 ως προκαταβολή, το δε υπόλοιπο, αφού ελογίζετο το ποσό των 100.000 Δολλαρίων και κάποια έξοδα που θα πλήρωνε η εναγόμενη 6 σε πιστωτές του πλοίου στην Ινδία, της τάξης του 1.200.000 Δολλαρίων, θα επληρώνετο στους ενάγοντες την 18/6/06.

Είναι περαιτέρω ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι πριν από την αγορά του πλοίου αποκαλύφθηκε στην εναγόμενη 6 με έγγραφα από τη Γεωργία, όπου ήταν και το νηολόγιο του πλοίου, το πιο κάτω ιστορικό του πλοίου:

«(Α) ότι το πλοίο γράφτηκε στη σημαία Γεωργίας στην 31/7/2002 στο όνομα της εναγόμενης 4, που είναι εταιρεία που ανήκει και/ή ελέγχεται πλήρως από τον εναγόμενο 1.

(Β) ότι στις 10/9/2004 το πλοίο μεταβιβάστηκε και γράφτηκε στο όνομα της Pacific Navigation Ltd από τις Η.Π.Α., που είναι επίσης εταιρεία που ανήκει και/ή ελέγχεται πλήρως από τον εναγόμενο 1, αλλά παρέμεινε στη σημαία Γεωργίας.

(Γ) ότι την 4/3/2005 το πλοίο μεταβιβάστηκε και γράφτηκε στο όνομα της Navigation Maritime Ltd από το Belize, που ανήκε κατά 100% και διευθύνετο από τον προλεχθέντα Παναγιώτη Μαυρουδή αλλά το πλοίο παρέμεινε και πάλιν στη σημαία Γεωργίας.

(Δ) ότι την 17/10/2005 το πλοίο μεταβιβάστηκε και γράφτηκε στην ενάγουσα που ανήκει 100% στον προλεχθέντα Παναγιώτη Μαυρουδή και παρέμεινε και πάλιν στη σημαία Γεωργίας.»

Παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσε να οφείλεται στους ενάγοντες (από την εναγόμενη 6) το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης που έπρεπε να πληρωθεί μέχρι τις 18/6/06, στις 13/4/06, σε συνεννόηση με την εναγόμενη 6, το πλοίο άλλαξε όνομα σε «Diamond Star» και στις 21/4/06 γράφτηκε στο όνομα της εναγομένης 6 υπό σημαία Παναμά και διαγράφηκε από το νηολόγιο της Γεωργίας.

Με βάση τη γυμνή ναύλωση το πλοίο έπρεπε να επαναπαραδοθεί στην εναγομένη 6 κατά ή περί την 18/6/06 σε λιμάνι της Ευρώπης, όμως το πλοίο λόγω υποχρέωσης να συμπληρώσει το τελευταίο του ταξίδι, στις 20/4/06 βρισκόταν ακόμα στο λιμάνι Ulsan της Κορέας και εκφόρτωνε. Στο μεταξύ κατά ή περί την 2/12/05 η εναγόμενη 3 SKP Εnterprises Ltd. καταχώρησε αγωγή εναντίον των εναγόντων ως πλοιοκτητών, στην Ινδία, για πετρέλαια αξίας Δολλαρίων Η.Π.Α. 213.975,67. Το πλοίο τότε ονομαζόταν Sea Emperor εγγεγραμμένο στο όνομα των εναγόντων. Στα πλαίσια της εν λόγω αγωγής συνέλαβαν το πλοίο με συντηρητικό διάταγμα του Ινδικού Δικαστηρίου με τη δικαιολογία ότι το πλοίο ήταν το μόνο περιουσιακό στοιχείο των εναγόντων στη δικαιοδοσία του Ινδικού Δικαστηρίου.

Κατόπιν συμφωνίας των εναγόντων, της εναγομένης 3 και των εταιρειών Lid Oil Petroil Trading Co. SA και Island Oil που είχαν και αυτές αξίωση για πετρέλευση και της εναγομένης 5, απελευθερώθηκε το πλοίο ενόψει εξώδικης διευθέτησης, στα πλαίσια της οποίας ο εναγόμενος 1 πλήρωσε την απαίτηση της Island Oil για λογαριασμό των εναγόντων.

Παρά την πιο πάνω διευθέτηση με την οποία εξασφαλίστηκαν οι αξιώσεις εναντίον του πλοίου, η εναγόμενη 3 σε συνεννόηση με τους εναγομένους 1, 4 και 5, ενεργώντας δόλια καταχώρησαν νέα αγωγή κατά της εναγομένης 4 αυτή τη φορά, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι το πλοίο ανήκε στην εναγομένη 4 και το ακινητοποίησαν με συντηρητικό διάταγμα στις 21/4/06 στο λιμάνι Ulsan της Κορέας για την ίδια απαίτηση που είχαν στην Ινδία και είχε συμβιβαστεί, εκτός ενός ποσού 50.000,00 περίπου Δολλαρίων Η.Π.Α., ενώ όλοι γνώριζαν ότι ιδιοκτήτες του πλοίου ήταν οι ενάγοντες και όχι η εναγόμενη 4. Το πλοίο είχε τότε το όνομα Sea Emperor παρά το ότι η αλλαγή είχε γίνει από τις 13/4/06 αφού δεν μπορούσε να γίνει η αλλαγή ενόσω τούτο βρισκόταν εν πλω.

Είναι περαιτέρω ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι οι εναγόμενοι 1 και 4 διά του εναγομένου 1 και οι εναγόμενοι 5 διά του εναγομένου 1 και του Παναγιώτη Μαυρουδή γνώριζαν και δεν προέβαλαν ένσταση,

(α) για τη μεταβίβαση του πλοίου το Σεπτέμβριο του 2004 στην Pacific Navigation Ltd., αφού όλοι, αλλά ιδιαίτερα ο εναγόμενος 1 με οδηγίες του σε δικηγόρο στη Νιγηρία ζήτησε να ληφθούν μέτρα για την απελευθέρωση του πλοίου από σύλληψη του στη Νιγηρία βασιζόμενοι στο ότι το πλοίο δεν ήταν πλέον περιουσία της εναγομένης 4.

(β) Τον Οκτώβριο του 2005 ο εναγόμενος 1, σαν νομικός σύμβουλος διαπραγματεύθηκε με τον Παναγιώτη Μαυρουδή την πώληση του πλοίου από τους ενάγοντες στην εταιρεία Blue Sea Horse Trading Ltd ως το συμβόλαιο πώλησης ημερ. 24/10/05 και το Δεκέμβριο του 2005 ο εναγόμενος 1 ως δικηγόρος των εναγόντων διαπραγματεύθηκε μαζί με τον Παναγιώτη Μαυρουδή, εκ μέρους των εναγόντων, την πώληση από τους ενάγοντες του πλοίου τους Sea Emperor σε κάποιο κ. Ragab από την Αίγυπτο, χωρίς όμως να επέλθει τελικά συμφωνία.

Παρά τα πιο πάνω και την καταφανή γνώση και συναίνεση των εναγομένων 1 μέχρι 5 στη σειρά μεταβίβασης του πλοίου μέχρι τη μεταβίβασή του στους ενάγοντες, οι εναγόμενοι εκμεταλλευόμενοι την σκόπιμη, δόλια και προσυνεννοημένη μεταξύ τους γιαυτό το σκοπό αγωγή των εναγομένων 3 στην Κορέα, ενήργησαν ως ακολούθως:

«Παρά την κατά τα πιο πάνω καταφανή γνώση και συναίνεση των εναγομένων 1, 2, 3, 4 και 5 στη σειρά μεταβιβάσεων του πλοίου μέχρι τη μεταβίβαση του στην ενάγουσα, οι εναγόμενοι εκμεταλλεύτηκαν τη σκόπιμη, δόλια και προσυνεννοημένη μεταξύ τους γι' αυτό το σκοπό αγωγή των εναγόμενων 3 στην Κορέα και:

Α. Ο εναγόμενος 1 υπέγραψε στις 2/5/06 πωλητήριο (Bill of Sale) με το οποίο η εναγόμενη 4 παρουσιάζεται να πωλεί το πλοίο της ενάγουσας στην εναγόμενη 2 ενώ δεν είχε τέτοιο δικαίωμα,

Β. Ο εναγόμενος 1, με τη συνδρομή ή/και ανοχή των αντιπροσώπων της σημαίας Sierra Leone που αποδέχτηκαν και χρησιμοποίησαν σαν δικαιολογητικό νηολόγησης πεπαλαιωμένη σύνοψη CSR3, του Νηολογίου Γεωργίας ημερομηνίας 2003, ενέγραψε στις 16/5/06 το πλοίο στο όνομα της εναγόμενης 2 στη σημαία Sierra Leone και χρησιμοποίησε αυτή την εγγραφή προς στις Αρχές της Κορέας για να κλέψει το πλοίο των εναγόντων και να τους στερήσει την κατοχή του ενώ το πλοίο εξακολουθούσε νόμιμα να είναι εγγεγραμμένο στο όνομα της εναγόμενης 6 και η τελευταία όφειλε το ποσό των Δολ. Η.Π.Α. 1.200.000 στη ενάγουσα.

Γ. Ο εναγόμενος 1 πρόσθετα υπέγραψε στις 18/5/06 ένορκη δήλωση στο Ε.Δ. Λεμεσού για τους σκοπούς εγγραφής στο νηολόγιο Sierra Leone όπου παραδέχεται ότι εκείνος έγραψε το πλοίο στο όνομα της εναγόμενης 2 αλλά ισχυρίζεται ψευδώς ότι η εναγόμενη 4 ουδέποτε έπαψε να είναι ιδιοκτήτης του πλοίου.

Δ. Οι εναγόμενοι χρησιμοποιώντας το πιστοποιητικό νηολόγησης που τους προμήθευσε ο αντιπρόσωπος του νηολογίου Sierra Leone και αποκλείοντας δια των εναγομένων 1 και 5 την ενάγουσα από τον πλοίαρχο του πλοίου, απομάκρυναν την 00.45 ώρα της 18/5/06 το πλοίο από το λιμάνι Ulsan, αφού προηγουμένως απέσυραν την αγωγή των εναγόμενων 3 κατά των εναγομένων 4 για να μην εμποδίζονται οι ίδιοι από την σύλληψη του πλοίου που οι ίδιοι είχαν κάμει, και διατηρούσαν το πλοίο στην κατοχή τους σε άγνωστο στους ενάγοντες μέρος, στερώντας τους ενάγοντες από την κατοχή και χρήση του πλοίου τους.

Κατά ή περί την 6/6/06 ο εναγόμενος 1, σε συνέχεια της προσπάθειας του να σφετεριστεί το πλοίο και να στερήσει από την ενάγουσα την κατοχή και τα περιουσιακά δικαιώματα της πάνω στο πλοίο, αγόρασε στο όνομα εταιρείας του (και/ή εταιρείας που ελέγχει) όλες τις μετοχές της εναγόμενης 6, η οποία βρίσκεται τώρα στην απόλυτη διαχείριση του και τούτο για να τη χρησιμοποιήσει για να πωλήσει και μεταβιβάσει αμέσως το πλοίο περαιτέρω, αφού η μόνη νόμιμη νηολόγηση του ήταν στο όνομα της εναγόμενης 6 στη σημαία Παναμά. Η «εγγραφή» στη Sierra Leone στο όνομα της εναγόμενης 2 δεν μπορούσε να του προσφέρει κάλυψη, επειδή με ενέργειες της ενάγουσας και της εναγόμενης 6 πριν αγοραστεί από την εναγόμενη 1 κάθε ενέργεια για να μεταβιβάσει το πλοίο ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.

Παρά το γεγονός ότι το διάταγμα ημερ. 9/6/2006 που είχε εκδοθεί στην εν τω τίτλω αγωγή είχε επιδοθεί στους εναγόμενους την ίδια ημέρα εν τούτοις κατά ή πριν την 15/6/2006 προχώρησαν σε πώληση του πλοίου κατά παράβαση των όρων του διατάγματος.

Η εναγόμενη αρ. 6 παρέλειψε να πληρώσει στην ενάγουσα τα Δολ. Η.Π.Α. 1.200.000 κατά τους όρους του Πωλητηρίου 18/6/06 παρά το ότι της ζητήθηκαν με επιστολή ημερ. 17/04/06. Σύμφωνα με τους όρους του πωλητηρίου 18/06/06, η ενάγουσα με επιστολή της προς την εναγόμενη 6 πρότεινε (μεταξύ άλλων) την έναρξη διαιτησίας με τον πρόεδρο του Παγκύπριου δικηγορικού συλλόγου ως μόνο διαιτητή, στην οποία δεν βρήκε ανταπόκριση και έτσι στις 23/06/06 με νέα επιστολή της στην εναγόμενη 6 την ειδοποίησε ότι διόρισε το δικηγόρο κ. Τάκη Χριστοφόρου ως το δικό της διαιτητή για να αρχίσει η προβλεπόμενη διαδικασία διαιτησίας.

Ο κ. Χριστοφόρου ειδοποίησε αρχές Ιουλίου 2006 πως αδυνατεί να αποδεχθεί το διορισμό και έκτοτε δε λήφθηκε άλλο διάβημα από την ενάγουσα, χωρίς όμως η εναγόμενη 6 να απαντήσει στην επιστολή ημερ. 23/06/06 για το θέμα.

Με τις δόλιες ενέργειες των εναγομένων η ενάγουσα στερήθηκε του πιο πάνω ποσού και επίσης τη δυνατότητα να διεκδικήσει το πλοίο.»

Γι αυτό οι ενάγοντες αξιώνουν ως ανωτέρω.

Απάντηση (υπεράσπιση στην αγωγή) καταχώρησε μόνο ο εναγόμενος 1, στις 19/9/07, ο οποίος, πολύ περιληπτικά, ισχυρίζεται τα ακόλουθα: Δέχεται ότι είναι δικηγόρος και ότι παράλληλα ασχολείται και με ναυτιλιακές εργασίες. Αναφορικά με την εναγομένη 5 αναφέρει ότι αυτή, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο, ήταν εταιρεία ελεγχόμενη από αλλοδαπούς, λειτουργούσε με άδεια της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, ο δε Παναγιώτης Μαυρουδής ουδέποτε υπήρξε μέτοχος, όπως είναι ο ισχυρισμός των εναγόντων, ούτε και υπήρξε «συνιδιοκτήτης» αλλά εργοδοτούμενος διευθυντής της και κατά τη διάρκεια κάποιας περιόδου αναπληρωτής σύμβουλος ενός των διοικητικών της συμβούλων. Αρνείται όλους τους ισχυρισμούς των εναγόντων, όπως αυτοί παρατίθενται στις παραγράφους 8 μέχρι 14 της Αναφοράς και ισχυρίζεται ότι τα πραγματικά γεγονότα έχουν ως ακολούθως:

Στις 22/7/02 η εναγόμενη 4 PP Navigation Ltd που συστάθηκε στην πολιτεία της Delaware των Η.Π.Α. και της οποίας η ωφέλιμη ιδιοκτησία ανήκει σε αλλοδαπούς πελάτες του, αγόρασε, μέσω του, το πλοίο «Agiodektini» με ΙΜΟ 7603405 έναντι του ποσού 1.120.000 Δολλαρίων Αμερικής το οποίο και καταβλήθηκε στους πωλητές/ιδιοκτήτες του, Dalmeda Maritime Corporation της Λιβερίας. Το πλοίο Agiodektini μετονομάστηκε σε Sea Emperor και εγγράφηκε στο νηολόγιο της Γεωργίας και η διαχείριση του ανατέθηκε στην εναγομένη 5, η οποία εκτός του πλοίου αυτού διαχειριζόταν και αριθμό άλλων πλοίων.

Με αφορμή τη σύλληψη του πλοίου Sea Emperor στην Κορέα από τους εναγομένους 3, ο ίδιος (εναγόμενος 1 που πιο κάτω θα αποκαλείται απλώς ως ο εναγόμενος) διαπίστωσε ότι ο Παναγιώτης Μαυρουδής, εξαπατούσε τους εργοδότες του, τον ίδιο και τους ιδιοκτήτες του Sea Emperor διότι, ενώ τους παρουσίαζε ότι οι μισθοί του πληρώματος του πλοίου είχαν καταβληθεί στους ναυτικούς και οι προμήθειες των καυσίμων και λιπαντικών στους εναγομένους 3 και την εταιρεία Lidoil Petroil Trading Co SA, τούτο ήταν αναληθές. Τότε ο ίδιος προσωπικά και για λογαριασμό των ιδιοκτητών του πλοίου Sea Emperor ζήτησε από τον Παναγιώτη Μαυρουδή εξηγήσεις για τα οφειλόμενα ποσά για καύσιμα και λιπαντικά καθώς και τα ποσά που οφείλονταν στα μέλη του πληρώματος. Όταν όμως οι δοθείσες από τον Παναγιώτη Μαυρουδή, εξηγήσεις αποδείχθηκαν ψευδείς, κάλεσε τον Παναγιώτη Μαυρουδή να μεταβιβάσει αμέσως το πλοίο από την ενάγουσα, που αποτελούσε το όχημα για εξαπάτηση του, στους εναγομένους 4 και του έθεσε προθεσμία μέχρι τις 9 π.μ. της 4/5/06. Ο Παναγιώτης Μαυρουδής αρνήθηκε να το πράξει και έτσι ο ίδιος κατάγγειλε τον Παναγιώτη Μαυρουδή στο Κλιμάκιο Διερεύνησης Οικονομικού Εγκλήματος του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Λεμεσού. Στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης, στις 6/5/06 ο Παναγιώτης Μαυρουδής τέθηκε από το δικαστήριο σε 5ήμερη κράτηση για διερεύνηση καταγγελίας για πλαστογραφία, κυκλοφορία πλαστών εγγράφων και απόσπαση περιουσίας με ψευδείς παραστάσεις, σχετικά με την ιδιοκτησία του πλοίου.

Ενώ ο Μαυρουδής ήταν υπό κράτηση, περιήλθε σε γνώση του εναγομένου, η ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ των εναγόντων και κάποιου Χαράλαμπου Μανώλη που ενεργούσε μέσω της εναγομένης 6 Rudder Shipping Ltd, για την πώληση του πλοίου στην εν λόγω εταιρεία. Στα πλαίσια της όλης απάτης που οργάνωσε και κατεύθυνε ο Παναγιώτης Μαυρουδής, άλλαξαν και το όνομα του πλοίου από Sea Emperor σε Diamond Star και αργότερα το διέγραψαν από το νηολόγιο της Γεωργίας ούτως ώστε όταν οι εναγόμενοι 6 ενέγραψαν τούτο προσωρινά στο νηολόγιο του Παναμά με το όνομα Interceptor X, ο εντοπισμός του καθίστατο αδύνατος.

Είναι περαιτέρω ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι η οποιαδήποτε φερόμενη πώληση του πλοίου «Sea Emperor» προς τους ενάγοντες η οποία πραγματοποιήθηκε χωρίς αντάλλαγμα και/ή δια απάτης και/ή ψευδών παραστάσεων, είναι άκυρη. Ο ίδιος ουδέποτε γνώριζε ότι οι ενάγοντες κατέστησαν ιδιοκτήτες του πλοίου, μέχρι που τούτο περιήλθε σε γνώση του κάτω από τις συνθήκες που ανέφερε πιο πάνω και κατάγγειλε τον Παναγιώτη Μαυρουδή στην Αστυνομία.

Δέχεται ο εναγόμενος ότι περί τον Δεκέμβριο του 2005 ο ίδιος διαπραγματεύτηκε την πώληση του πλοίου με κάποιον Ragab από την Αίγυπτο, διαπραγμάτευση όμως που έγινε για λογαριασμό της PP Navigation Ltd. την οποία αντιπροσώπευε και ότι για το ενδιαφέρον του Ragab τον ενημέρωσε ο Παναγιώτης Μαυρουδής. Τέλος ισχυρίζεται ότι η εναγομένη 4 ήταν κατά πάντα ουσιώδη χρόνο η ιδιοκτήτρια του πλοίου "Sea Emperor" και καλεί τους ενάγοντες να αποδείξουν ότι κατέβαλαν την αξία ή οποιοδήποτε εύλογο αντάλλαγμα για την απόκτηση του πλοίου.

Με την Ανταπάντησή τους οι ενάγοντες (που καταχωρήθηκε στις 15/11/07), αφού αρνούνται όσους ισχυρισμούς του εναγομένου οι ίδιοι δεν παραδέχονται, ισχυρίζονται ότι με πιστοποιητικά που φέρονται να εκδόθηκαν από τον Έφορο Εταιρειών στις 3/6/03 και που παραδόθηκαν στον Παναγιώτη Μαυρουδή από τον εναγόμενο 1, ο Παναγιώτης Μαυρουδής παρουσιάζεται να κατέχει το 50% των μετοχών της εναγομένης 5 και μια από τις δυο θέσεις διευθυντών. Τα εν λόγω πιστοποιητικά δε συμβαδίζουν με την εικόνα που παρουσιάζει το αρχείο του Εφόρου Εταιρειών. Ο εναγόμενος εμποδίζεται από γραπτές του δηλώσεις να ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα και το επίδικο πλοίο δεν ανήκουν, κατά την ωφέλιμη ιδιοκτησία, στον Παναγιώτη Μαυρουδή.

Αφού μεσολάβησε αίτηση του εναγομένου, αποτέλεσμα της οποίας οι ενάγοντες προέβηκαν σε αποκάλυψη εγγράφων, τελικά άρχισε η ακρόαση της υπόθεσης η οποία ολοκληρώθηκε μετά από μακρά περίοδο για τους λόγους που φαίνονται στα πρακτικά.

Μαρτυρία

Για την υπόθεση των εναγόντων κατάθεσαν 4 μάρτυρες οι εξής: Παναγιώτης Μαυρουδής (Μ.Ε.1), Διευθυντής και μέτοχος των εναγόντων, Ανδρέας Θεοφίλου (Μ.Ε.2) δικηγόρος, Δήμητρα Βερεσιέ (Μ.Ε.3) τραπεζικός υπάλληλος και Νίκη Ψηλογένη (Μ.Ε.4) επίσης τραπεζικός υπάλληλος.

Για την υπόθεση του εναγομένου κατάθεσαν 6 μάρτυρες οι ακόλουθοι: Δήμος Αριστείδου (Μ.Υ.1), Υπαστυνόμος Ιωάννης Σωτηριάδης (Μ.Υ.2), Ελένη Κέκκου, πρωτοκολλητής στο Τμήμα Ναυτοδικείου (Μ.Υ.3), ο εναγόμενος Πανίκος Ονουφρίου (Μ.Υ.4), Φώτος Τσαγγαρίδης (Μ.Υ.5) και Χαράλαμπος Μανώλη (Μ.Υ.6).

Στη μαρτυρία του ο Παναγιώτης Μαυρουδής, μέρος της οποίας δόθηκε υπό μορφή Γραπτής Κατάθεσης και έχει σημειωθεί με τα χαρακτηριστικά ΠΠΜ (Παναγιώτης Παναγιώτου Μαυρουδής), ουσιαστικά επανέλαβε τις θέσεις του όπως φαίνονται στην Αναφορά. Βασικός ισχυρισμός του, στον οποίο φάνηκε ότι οι διάδικοι είχαν διαφορά, είναι ότι σε όλους τους ουσιώδεις για την αγωγή χρόνους ήταν με την εντύπωση ότι παρουσιαζόταν ως συνδιευθυντής της εναγομένης 5 WW Overseas Ship Management Limited και μέτοχος κατά 50%. Αυτή έπρεπε να είναι η πραγματική εικόνα και ο εναγόμενος είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει την εγγραφή της εταιρείας αυτής, μ' αυτή τη δομή. Για το σκοπό αυτό του είχε στείλει ο εναγόμενος τα τεκμ. 3 και 4 που έδειχναν ότι είχε την πιο πάνω σχέση με την εναγομένη 5. Όταν είδε στην Απάντηση του εναγομένου ότι αρνείται την πιο πάνω ιδιότητά του, διαπίστωσε από τον Έφορο Εταιρειών ότι τα πιστοποιητικά που του είχε δώσει ο εναγόμενος δεν συμβαδίζουν με την εικόνα όπως είναι στο αρχείο του Εφόρου Εταιρειών.

Αναφορικά με τις αλλαγές στην πλοιοκτησία του πλοίου Sea Emperor η εναγομένη 5 γνώριζε τις αλλαγές αφού αυτή συνέχιζε από το 2003 να είναι μέχρι και την 21/4/06 η διαχειρίστρια του πλοίου κάτω από όλους τους ιδιοκτήτες που άλλαξε. Η ιδιότητα της εναγομένης 5 ως διαχειριστή του πλοίου σε συνδυασμό με την προφυλάκιση του μετά από ψευδή καταγγελία του εναγόμενου στην Αστυνομία Λεμεσού, τους έδωσε τη δυνατότητα να διατάξουν τον πλοίαρχο του πλοίου να αποπλεύσει νύκτα από το λιμάνι Ulsan και να κλέψουν έτσι το πλοίο από την κατοχή των εναγόντων. Τούτο γιατί παρά την αποδεδειγμένη γνώση και συναίνεση των εναγομένων 1 και 5 στη σειρά μεταβίβασης του πλοίου μέχρι που μεταβιβάστηκε στους ενάγοντες, εκμεταλλευόμενοι την σκόπιμη και προσυνεννοημένη αγωγή των εναγομένων 3 στην Κορέα προέβησαν στις προαναφερθείσες στις σελ. 428-429 της παρούσας απόφασης, ενέργειες.

Πέραν της γραπτής του κατάθεσης ο μάρτυρας παρουσίασε και μεγάλο αριθμό εγγράφων ως τεκμήρια.

Αντεξεταζόμενος ο Μ.Ε.1 μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι γνωρίζει ότι το νηολόγιο της Γεωργίας έχει και γραφεία στη Λεμεσό και ότι επισκέφθηκε μάλιστα το γραφείο αυτό 1, 2 φορές. Όταν γνώρισε για πρώτη φορά το Sea Emperor, ιδιοκτήτης ήταν η εναγομένη 4 PP Navigation Ltd και τούτο ήταν τον Αύγουστο του 2002. Εκπροσωπούσε ο ίδιος την εναγομένη 4 όταν θα αγόραζε το πλοίο από την Dalmeda Maritime Corporation. Ενεργούσε ο ίδιος με βάση εξουσιοδότηση που του είχε δώσει ο εναγόμενος. Στην ερώτηση ποιος πλήρωσε το τίμημα και μετά από επιμονή του κ. Γιωρκάτζιη, ο μάρτυρας ανέφερε «το δάνειο έγινε προσωπικά από εμένα δια μέσω του Πανίκου Ονουφρίου προς τους Ρώσσους. Ο κ. Π. Ονουφρίου σαν δικηγόρος και φίλος μου τότε, διευθέτησε αυτή τη δανειοδότηση. Όλα διευθετήθηκαν από αυτόν». Η συμφωνία έγινε με τους Ρώσσους και ότι αυτός ενημερώθηκε από τον εναγόμενο. Είναι ο μοναδικός μέτοχος και διευθυντής της Global Maritime Services Ltd. Δέχθηκε ότι ήγειρε την αγωγή 2153/06. Κατέθεσε ως Τεκμ. 22-30 έγγραφα που αφορούσαν την αγορά του πλοίου από τη PP Navigation. Διαφωνεί ότι για την εγγραφή του πλοίου από την εναγομένη 4 στην Pacific Navigation κατάρτισε μόνος του έγγραφα και πλαστογράφησε την υπογραφή του εναγομένου και τα παρέδωσε στον εκπρόσωπο του νηολογίου της Γεωργίας. Αρνείται ότι κατηγορήθηκε από την Αστυνομία για την πλαστογραφία αυτή. Τα τεκμ. 31 και 32 (πληρεξούσια έγγραφα) έχουν κατατεθεί στο νηολόγιο της Γεωργίας από την εταιρεία WW Overseas Ship Management Ltd. (εναγομένη 5), με εξουσιοδότηση του εναγομένου. Τα πρωτότυπα τους έχουν δοθεί στην Αστυνομία στα πλαίσια διερεύνησης των καταγγελιών εναντίον του. Δε γνωρίζει ποιο ήταν το αντάλλαγμα για την πώληση του πλοίου από τους εναγομένους 4 στην Pacific Navigation διότι μεταβιβάστηκε από μια εταιρεία του εναγομένου σε άλλη εταιρεία του. Διαφωνεί ότι ενώ του έδωσε έγγραφα ο εναγόμενος για μεταβίβαση του πλοίου από την PP Navigation στην Pacific, αυτός δεν τα χρησιμοποίησε αλλά κατάρτισε και χρησιμοποίησε άλλα, πλαστά. Επέμενε ότι ό,τι έγγραφα έδωσε στο νηολόγιο, είναι αυτά που του έδωσε ο εναγόμενος. Εκείνη την εποχή ήταν φίλοι και είχαν πλήρη συνεργασία και εμπιστοσύνη. Συμφώνησε ότι με το τεκμ. 34 έγινε η μεταβίβαση του πλοίου Sea Emperor από την PP Navigation Ltd (εναγομένη 4) στην Pacific, ελεγχόμενες εταιρείες από τον εναγόμενο. Έκανε ο ίδιος δάνειο από πελάτες του εναγομένου μέσω του εναγομένου. Αναφορικά με το τίμημα έχει και έγγραφα αλλά θα κληθούν μάρτυρες από την τράπεζα. Δεν έχει ο ίδιος λογαριασμούς των δοσοληψιών διότι μετά την 5/5/06 έφυγε νύκτα από το γραφείο το οποίο κατέλαβε ο εναγόμενος και πήρε όλα τα έγγραφα. Συμφώνησε ότι το έγγραφο, τεκμ. 35, μιλά για πώληση του πλοίου από την Pacific Navigation στη Navigation Maritime έναντι ανταλλάγματος 1 δολλαρίου. Η Navigation Maritime πλήρωσε όλο το ποσό συν τόκους στην εταιρεία που ελέγχει ο εναγόμενος και αυτό θα αποδειχθεί από άλλο μάρτυρα. Γνωρίζει για την Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 31/05. Με βάση τη συμφωνία ημερ. 21/12/05 πλήρωσε με επιταγές δικές του στη SKP Enterprises Ltd οι οποίες δέχεται ότι δεν τιμήθηκαν, αλλά αυτό είναι άσχετο. Υπέγραφε και ο ίδιος επιταγές της WW Overseas Ship Management Ltd με εξουσιοδότηση του εναγομένου, δικαίωμα που μετά του το αφαίρεσαν. Tην αλλαγή ονόματος του πλοίου σε Diamond Star την έκανε ο Μανώλη όταν θα το έγραφε στη σημαία του Παναμά. Διαφωνεί ότι το έπραξε ο ίδιος μέσα στα πλαίσια της όλης απάτης για να μην μπορεί εύκολα να εντοπιστεί το πλοίο. Για τη σημασία του τεκμ. 41 θα καταθέσει ο κ. Ρ. Θεοφίλου. Το πλοίο κλάπηκε από τον εναγόμενο στις 18/6/06.

Ο Μ.Ε. 2 Ανδρέας Θεοφίλου, δικηγόρος στη Λεμεσό, που όπως ανέφερε ασχολείται και με θέματα ναυτοδικείου, κατέθεσε ότι την εναγομένη 5 την ενέγραψε αυτός τον Οκτώβρη του 1985. Αναφέρθηκε στα τεκμήρια 5-10. Μετά την υπογραφή του τεκμ. 5, με οδηγίες των πελατών του (εναγόμενης 6) πήγε στην Κορέα, όπου είχε συλληφθεί το πλοίο, για να υπερασπισθεί την υπόθεση. Πήγε εκεί στις 15/6/06 και πίστευε ότι το πλοίο ήταν γραμμένο πάνω τους. Ζήτησαν και συνεργασία κάποιου δικηγόρου. Στις 17/6/06 πήγαν στο Δικαστήριο του Ulsan όπου ο δικηγόρος τους εξακρίβωσε και τους είπε ότι η απαίτηση αποσύρθηκε ως εξοφληθείσα και η σύλληψη έπαψε να ισχύει. Με διορισμό κάποιου άλλου προσπάθησε να έλθει σε επαφή με τον πλοίαρχο αλλά ο τελευταίος δεν απαντούσε. Πήγαν κοντά του και αρνήθηκε να τους δεκτεί. Τότε κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αποτάθηκε στον Λιμενάρχη, ο οποίος τους είπε ότι του παρουσίασαν έγγραφα ότι ανήκει το πλοίο σε εταιρεία της Siera Leone και έτσι θα επέτρεπε στο πλοίο να αναχωρήσει. Τους είπε αν θέλουν μπορούν να πάνε στην Αστυνομία, πράγμα που έπραξε και του είπαν ότι θα απαγόρευαν τον απόπλουν. Στις 18/6/06 και ώρα 2.00 π.μ. του τηλεφώνησε ο αντιπρόσωπος τους ότι το πλοίο ήδη είχε αποπλεύσει σε άγνωστη διεύθυνση. Έτσι επέστρεψε και ο ίδιος στην Κύπρο. Συνέχισαν και από την Κύπρο τις προσπάθειες εντοπισμού του πλοίου και έμαθαν ότι ήταν σε ένα νησάκι έξω από την Ιαπωνία. Συμβούλευσε τους πελάτες του να βρουν αυτούς που ενέγραψαν το πλοίο στη Siera Leone και να διαπραγματευθούν.

Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι οι οδηγίες και η πληρωμή του ήταν από την εναγομένη 6. Τον πλήρωσε ο Χαράλαμπος Μανώλη που διορίστηκε και διευθυντής σε αντικατάστασή του. Αναφορικά με τις απαιτήσεις εναντίον του πλοίου στην Ινδία, αυτές διευθετήθηκαν με χρήματα της εναγόμενης 6 και το πλοίο απέπλευσε. Τα θέματα αυτά τα χειρίστηκε ο Μανώλη. Πήγε στην Κορέα, εκπροσωπώντας τους ιδιοκτήτες, εναγομένη 6, ως το τεκμ 10. Δεν γνωρίζει ποιος είχε τη φυσική κατοχή του πλοίου από τις 18/1/06 που υπογράφηκε το τεκμ. 5 μέχρι που το πλοίο πήγε σε λιμάνι της Κορέας. Του είπαν ότι διαχειρίστρια ήταν η εναγομένη 5, αλλά τι συμφωνία είχε η ενάγουσα και η εναγόμενη 5, ο ίδιος δεν γνωρίζει. Ούτε γνωρίζει αν διεκδικούσε ο Ονουφρίου την κυριότητα του πλοίου. Απλώς κατηγορούσε τους πελάτες του, ότι του έκλεψαν το πλοίο. Δε χειρίστηκε ο ίδιος το θέμα αλλαγής ονόματος του πλοίου και έτσι δε γνωρίζει γιατί άλλαξε δύο φορές όνομα.

Η Μ.Ε. 3 Δήμητρα Βερεσιέ κατάθεσε ότι είναι υπάλληλος της Marfin Λαϊκής Τράπεζας στον Κλάδο Ανοίγματος Λογαριασμών αλλά δε χειρίστηκε η ίδια τους λογαριασμούς Τεκμ. 47, 48 και 49. Ο εναγόμενος ήταν πελάτης της Τράπεζας τους.

Η Μ.Ε. 4 Νίκη Ψιλογένους επίσης υπάλληλος της Λαϊκής Τράπεζας, Λεμεσού ουσιαστικά δεν κατέθεσε οτιδήποτε το σημαντικό αφού δεν είχε οποιαδήποτε στοιχεία μαζί της.

Ο Μ.Υ.1 Δήμος Αριστείδου, κατέθεσε ότι είναι φίλος τόσο με τον Παναγιώτη Μαυρουδή όσο και τον Πανίκο Ονουφρίου (εναγόμενο 1). Το απόγευμα της 3/5/06 πήρε τηλεφώνημα από τον εναγόμενο για να πάει στο γραφείο του και εκεί τον βρήκε έξαλλο, ότι είχε πρόβλημα με τον Παναγιώτη Μαυρουδή και του ζήτησε να μεσολαβήσει, ως κοινός φίλος, για να τα βρουν. Ανέφερε ο εναγόμενος ότι ο Παναγιώτης του έκλεψε το πλοίο, νομίζει με όνομα Sea Enperor και το ζητούσε πίσω. Του έδωσε ο Ονουφρίου και ένα Bill of Sale για να το υπογράψει ο Μαυρουδής ότι το πλοίο ανήκει σε εταιρεία του Ονουφρίου. Πήγε στο 2ο όροφο του ιδίου κτιρίου όπου ήταν το γραφείο του Μαυρουδή, τον οποίο βρήκε επίσης αναστατωμένο. Είπε στον Μαυρουδή ότι ο Ονουφρίου θα τον κατάγγελλε στην Αστυνομία. Πίεσε τον Μαυρουδή να υπογράψει το Bill of Sale για να τελειώνει το θέμα και αυτός του είπε «Εντάξει δώς' μου χρόνο», και να τον πάρει τηλέφωνο γύρω στις 8.00-9.00 π.μ. της επομένης για να υπογράψει. Του τηλεφώνησε, αλλά τη μια δεν απαντούσε και την άλλη του έλεγε «έλα αύριο». Έτσι ο ίδιος ζήτησε από τον Ονουφρίου να μην τον καταγγείλει. Επισκέφθηκε τον Μαυρουδή στο γραφείο του στις 4/5/06 αλλά δεν τον βρήκε εκεί. Του τηλεφώνησε ακόμα μια δυο φορές, χωρίς απάντηση. Μετά τηλεφώνησε ο Μαυρουδής οπότε του είπε είναι αργά διότι ο Ονουφρίου ήδη τον κατάγγειλε στην Αστυνομία. Κατά την αντεξέταση, του υποβλήθηκε απλά ότι δεν έκανε τίποτε από όσα ανάφερε.

Ο Μ.Υ.2 Ιωάννης Σωτηριάδης, Υπεύθυνος Οικονομικού Εγκλήματος στη Λεμεσό, ανάφερε ότι στις 4/5/06 είχε γραπτό παράπονο από τον εναγόμενο Διευθυντή της Pacific Navigation ότι ο Παναγιώτης Μαυρουδής τον οποίο εργοδοτούσε στην εταιρεία, πήρε κατοχή του πλοίου Sea Emperor αφού παρουσίασε πλαστό πληρεξούσιο έγγραφο στο νηολόγιο Γεωργίας και το ενέγραψε στο όνομά του. Ως αποτέλεσμα άρχισε διερεύνηση της υπόθεσης. Έστειλε και σχετικό έγγραφο στο γραφολόγο και δείγματα γραφής τόσο του Μαυρουδή όσο και του εναγόμενου. Ως αποτέλεσμα των εξετάσεων ανοίχθηκε ο ποινικός φάκελος με αρ. Σ756/06 εναντίον του Παναγιώτη Μαυρουδή και μετά καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση αρ. 23715/09 και έγινε παραπομπή στο Κακουργιοδικείο και η υπόθεση εκκρεμεί.

Αντεξεταζόμενος ανάφερε ότι ο γραφολόγος ήταν ο Υπαστυνόμος Κύπρος Κυπριανού.

Η Μ.Υ. 3 Ελένη Κέκκου, πρωτοκολλητής στο Τμήμα Εφέσεων και Ναυτοδικείου του Ανωτάτου Δικαστηρίου παρουσίασε απλώς το φάκελο της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 46/06.

Ο εναγόμενος 1 (Μ.Υ. 4) αναφορικά με την ενάγουσα εταιρεία, την περιέγραψε σαν μια «paper company» δηλαδή απλώς εγγεγραμμένη στο Belize και χωρίς οποιαδήποτε δραστηριότητα. Η εναγομένη 5 W.W. Overseas Ship Management Ltd είναι εταιρεία της οποίος ο ίδιος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και η εταιρεία είχε αναλάβει τη διαχείριση 5 σκαφών κατά την περίοδο 2002-2006 συμπεριλαμβανομένου και του πλοίου Sea Εmperor. Τον Παναγιώτη Μαυρουδή τον προσέλαβε αυτός ως υπάλληλο της εταιρείας αυτής το 2002 και τον απέλυσε αρχές Μαΐου 2006. Για την εναγομένη 6 (Rudder Shipping Ltd.) έμαθε το Μάιο του 2006 ότι ανήκει σε κάποιο Χαράλαμπο Μανώλη και ότι η εταιρεία αυτή αγόρασε από την ενάγουσα στις 18/1/06 το πλοίο Sea Emperor. Η ενάγουσα εμφανίστηκε ως ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του πλοίου ως αποτέλεσμα μη εξουσιοδοτημένων ή ακόμα και παράνομων ενεργειών του Παναγιώτη Μαυρουδή. Το πλοίο αυτό στις 31/7/02 είχε εγγραφεί επ' ονόματι της PP Navigation Ltd. (εναγομένης 4) στο νηολόγιο της Γεωργίας (ως τα τεκμήρια 24, 25, 27-30) και στη συνέχεια, με δική του εξουσιοδότηση, στις 10/9/04 μεταβιβάστηκε στην εταιρεία Pacific Navigation Ltd. εταιρεία εγγεγραμμένη στην πολιτεία Delaware των Η.Π.Α. όπως είναι και η PP Navigation. Η ωφέλιμη ιδιοκτησία των δυο αυτών εταιρειών ανήκει στον ίδιο ενώ τα πραγματικά συμφέροντα ανήκαν σε πελάτες του δικηγορικού του γραφείου Ρωσσικής καταγωγής. Με το τεκμ. 8 στις 4/3/05 το πλοίο εγγράφηκε στο όνομα της εταιρείας Navigation Maritime Ltd και στις 17/10/05 στην ενάγουσα εταιρεία στο Belize, εταιρεία του Παναγιώτη Μαυρουδή. Αυτά έγιναν χωρίς καμιά εξουσιοδότηση από τον ίδιο, γιαυτό και μόλις ανακάλυψε αυτή τη μεταβίβαση κατήγγειλε τον Παναγιώτη Μαυρουδή στην Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού. Το τεκμ. 35 που επικαλείται ο Μαυρουδής δεν είναι γνήσια έγγραφα, όπως δεν είναι το τεκμ. 32, του οποίου έλαβε γνώση όταν του το υπέδειξε η Αστυνομία. Το ίδιο και το τεκμ. 3. Ότι δεν είναι γνήσια τα έγγραφα, το αποφάσισε και ειδικός γραφολόγος της Αστυνομία. Προσπάθησε πρώτα να τα βρούν με τον Παναγιώτη Μαυρουδή διότι τα προηγούμενα 4 χρόνια ήταν πολύ καλοί φίλοι, με οικογενειακές σχέσεις και συνεργάτες και έτσι μέσω κοινού τους φίλου του Δ. Αριστείδου (Μ.Ε.2) προσπάθησε να λύσει τη διαφορά τους. Ενώ το πλοίο ήταν στην Ινδία που είχε συλληφθεί, ο ίδιος πλήρωσε διάφορα ποσά, σύνολο $100.000, κάτι που δε θα έπραττε αν το πλοίο δεν ήταν δικό του, δηλαδή των Ρώσσων πελατών του. Τα τεκμήρια 71, 71Β, 72-73Α - Δ είναι σχετικά. Το ίδιο έκανε πληρωμές όταν το πλοίο ήταν στην Κορέα, ως τα τεκμήρια 74-79. Τότε δεν γνώριζε την ύπαρξη της ενάγουσας εταιρείας Transmarine Shipping Ltd. Διαφωνεί ότι ο Μαυρουδής υπήρξε ποτέ μέτοχος της εναγομένης 5. Το πλοίο πουλήθηκε μετά για $2.200.000 στην εταιρεία Ocean Navigator Ltd., εναγομένη 2, και τα χρήματα πληρώθηκαν σε λογαριασμό που υπέδειξε η PP Navigation Ltd, εναγομένη 4.

Αντεξεταζόμενος ανάφερε ξανά ότι η αγορά του Sea Emperor δεν ήταν από τον ίδιο προσωπικά, αλλά πάντοτε για λογαριασμό των επενδυτών/πελατών του γραφείου του. Ο Μαυρουδής ήταν υπάλληλος της εναγομένης 5, με εξαίρεση μια περίοδο που ήταν αντικαταστάτης/διευθυντής. Δεν ήταν δηλωμένος στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις ως υπάλληλος διότι τα θέματα αυτά τα χειριζόταν ο ίδιος ο Μαυρουδής, αφού ήταν ο «πρώτος τη τάξει» και φαίνεται ότι δεν είχε δηλώσει οτιδήποτε. Διαφωνεί ότι ο Μαυρουδής ήταν συνέταιρος/μέτοχος μαζί του στην εναγομένη 5. Τα τεκμ. 3 και 4 ουδέποτε στάληκαν από το γραφείο του, αλλά είναι πλαστά. Το ότι τα τεκμήρια αυτά είναι πλαστά και όχι δικά του, φαίνεται και από το γεγονός ότι το επίθετο αναφέρεται και αναγράφεται ως Onoforiou και όχι Onoufriou. Διαφωνεί ότι γνώριζε όλες τις μεταβιβάσεις του πλοίου μέχρι που κατάληξε στο όνομα της ενάγουσας εταιρείας. Ο ίδιος δεν απέκτησε τις μετοχές της Rudder Shipping (εναγομένη 6). Ουδέποτε παραχωρήθηκε οποιοδήποτε δάνειο στον Μαυρουδή για να αγοράσει ο ίδιος πλοία.

Ο Φώτος Τσαγγαρίδης (Μ.Υ.5) δικηγόρος από τη Λεμεσό, ουσιαστικά κατάθεσε ότι υπέγραψε μια δήλωση ημερ. 1/6/06 (τεκμ. 20) κάτω από τις συνθήκες που περιγράφει σε σχετική ένορκη δήλωση του ημερ. 2/4/09. Εξηγεί εκεί ότι περί τον Δεκέμβριο του 2005 εκπροσώπησε κάποιο Ragab Ismail Sayed Ahmed El Shennary ο οποίος ήθελε να αγοράσει το πλοίο Sea Emperor και για το σκοπό αυτό είχαν συνάντηση με τον Παναγιώτη Μαυρουδή, τον Λάμπρο Μανώλη, τον Πανίκο Ονουφρίου και τον πελάτη του Ragab. To Mάιο του 2006 ο συνάδελφος του Ανδρέας Θεοφίλου, του ζήτησε να επιβεβαιώσει την προαναφερθείσα συνάντηση και προς τούτο, του έστειλε ο κ. Θεοφίλου, έτοιμη, δακτυλογραφημένη, την πιο πάνω δήλωση την οποία υπέγραψε χωρίς ο ίδιος να έχει προσωπική γνώση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του πλοίου, αν δηλαδή ήταν πράγματι της ενάγουσας εταιρείας.

Ο Χαράλαμπος Μανώλη (Μ.Υ.6), γνωστός και ως Λάμπρος Μανώλη, με σπουδές τόσο του Τεχνολογικού Ινστιτούτου στον Κλάδο Ναυτομηχανικού, όσο και στη Γλασκώβη ως ναυπηγός αρχικά (περίπου 1985) ίδρυσε την εταιρεία Μanolis & Socratous Maritime Services Ltd., στη Λεμεσό που ασχολείτο με επιθεωρητικές νηολογήσεις πλοίων και από το 2000 ίδρυσε την εταιρεία Acheon Akti Navigation Hungary Ltd, και ασχολείται με τη διαχείριση πλοίων. Γνωρίζει τόσο τον Παναγιώτη Μαυρουδή όσο και τον Πανίκο Ονουφρίου (εναγόμενο 1). Σε κάποιο στάδιο τον πλησίασε ο Παναγιώτης Μαυρουδής και του ζήτησε να τον δανείσει $200.000 διότι είχε κάποια οικονομικά προβλήματα. Προτού αποφασίσει αν θα του δώσει ή όχι τα χρήματα, πήγε στον δικηγόρο του, κ. Θεοφίλου, κάλεσαν τον Παναγιώτη Μαυρουδή και προσκόμισε τα έγγραφα νηολόγησης του πλοίου και κατέληξαν σε υπογραφή της συμφωνίας (τεκμ. 5) ημερ. 18/1/06 μεταξύ ενάγουσας και εναγομένης 6 Rudder Shipping Ltd. Έτσι το πλοίο νηολογήθηκε προσωρινά στο νηολόγιο του Παναμά. Το πλοίο το αγόρασε ως Sea Emperor αλλά εγγράφηκε με το όνομα "Interceptor X", πρώην Diamond Star, ως το τεκμ. 10. Την αλλαγή ονόματος τη ζήτησε ο Μαυρουδής. Το πλοίο δεν του παραδόθηκε, αλλά πήγε στην Ινδία με οδηγίες του Μαυρουδή, όπου υπήρχαν απαιτήσεις για τα πληρώματα. Έτσι πήγαν μαζί με τον Μαυρουδή και πλήρωσε ο ίδιος $200.000 επειδή το πλοίο χρειαζόταν και προμήθειες. Μετά το πλοίο πήγε πρώτα στο Ιράκ και στη συνέχεια στο λιμάνι Ulsan στην Κορέα. Στο μεταξύ οι πληρωμές που έκανε έφθασαν στις $600.000 και γιαυτό έστειλε το δικηγόρο του κ. Θεοφίλου για να προβεί σε δικαστικά μέτρα για σύλληψη του πλοίου, κάτι όμως που δεν κατάφεραν. Όταν αυτό δεν έγινε κατορθωτό, ήλθε σε επαφή με τον εναγόμενο 1 και κατάληξαν σε μια συμφωνία (settlement agreement) με βάση την οποία θα έδινε στον εναγόμενο τις μετοχές της εταιρείας Rudder και θα έπαιρνε αυτός τα χρήματα. Ο εναγόμενος 1 του είχε πει ότι αντιπροσώπευε μια άλλη εταιρεία. Κατά την υπογραφή της συμφωνίας ημερ. 18/1/06 (τεκμ. 5), δεν του είπε ο Μαυρουδής ότι υπήρχε άλλη συμφωνία ημερ. 21/12/05 (τεκμ. 12) μεταξύ του Παναγιώτη Μαυρουδή για την Transmarine Co. Ltd. από τη μια και του Ανδρέα Γιωρκάτζιη για την Lid Oil Petroil Trading Co. SA. από την άλλη.

Αντεξεταζόμενος ο μάρτυρας, ανέφερε ότι ο εναγόμενος κατά τη σύναψη της προαναφερθείσας συμφωνίας για αγορά των μετοχών της εναγομένης 6, τον πλήρωσε για λογαριασμό εταιρείας που του είπε ότι εκπροσωπούσε. Αν έκανε διαχείριση ή οτιδήποτε άλλο για την εν λόγω εταιρεία, ο ίδιος δε γνωρίζει.

Κατά το στάδιο των αγορεύσεων κατατέθηκε εκ συμφώνου το πρακτικό ημερ. 29/6/09 (ΠΑ) στην Αγωγή Ναυτοδικείου 46/06 (που αφορούσε το ίδιο πλοίο Sea Emperor) μεταξύ PP Navigation Ltd, (εναγόντων) και 1. Rudder Shipping Ltd, 2. Transmarine Shipping Ltd, 3. Navigation Maritime Ltd και 4. Pacific Navigation Ltd. (εναγομένων), σύμφωνα με το οποίο παραμερίστηκε απόφαση αναφορικά με τους εναγόμενους 2 και 3 που είχε εκδοθεί ερήμην στις 6/6/07 εναντίον όλων των εναγομένων (τεκμ. 65). Επομένως ο ισχυρισμός του εναγομένου 1 ότι με βάση την εν λόγω απόφαση αποδεικνυόταν ότι η ενάγουσα δεν ήταν ιδιοκτήτρια του πλοίου, δεν έχει οποιαδήποτε ισχύ και σημασία, με βάση αυτό το κριτήριο.

Αξιολόγηση μαρτυρίας και ευρήματα

Εξέτασα με προσοχή την ενώπιόν μου προφορική μαρτυρία, υπό το φως και της πραγματικής μαρτυρίας που ήταν ογκώδης.

Από τη μαρτυρία εκείνη που από τις έγγραφες προτάσεις, την προφορική και άλλη μαρτυρία προκύπτει να αποτελεί κοινό έδαφος, προβαίνω στα πιο πάνω σημαντικά ευρήματα γεγονότων:

(α) Το επίδικο πλοίο (που κατά διαστήματα είχε διάφορα ονόματα όπως Agiodektini, Sea Emperor, Diamond Star και Interceptor X,) εγγράφηκε αρχικά στη σημαία της Γεωργίας στις 31/7/02 στο όνομα της εταιρείας PP Navigation Ltd. (εναγομένη 4) που ανήκει και ελέγχεται από τον εναγομένο 1, όπως φαίνεται και στο τεκμήριο 6 Certificate Of Ownership που εκδόθηκε από το Georgian Maritime Transport Administration. Αναφέρεται εκεί ότι το όνομα του πλοίου είναι Sea Emperor και ότι το προηγούμενο του όνομα ήταν "Agiodektini" Greek. Σχετικά είναι και τα τεκμ. 7, 27-30 που προηγήθηκαν της εγγραφής. Αγοράστηκε τότε το πλοίο για Δολλάρια Η.Π.Α. 1.120.000.

Στις 10/9/04 το πλοίο μεταβιβάστηκε και εγγράφηκε στο όνομα της εταιρείας Pacific Navigation Ltd., από τις Η.Π.Α. (που δεν είναι διάδικος), που επίσης είναι εταιρεία που ανήκει και/ή ελέγχεται από τον εναγόμενο 1. Σύμφωνα με το τεκμ. 34 (Bill of Sale) που φέρει ημερ. «2004», το αντάλλαγμα ήταν «One USD And Other Consideration Paid To Us By Pacific Navigation Ltd". Συνέχισε το πλοίο να είναι στη σημαία της Γεωργίας.

Στις 4/3/05 το πλοίο μεταβιβάστηκε από την Pacific Navigation Ltd. (εταιρεία του εναγόμενου) και εγγράφηκε στο όνομα της Navigation Maritime Ltd από το Belize, που ανήκε κατά 100% στον Παναγιώτη Μαυρουδή, το δε πλοίο συνέχισε να είναι στη σημαία της Γεωργίας. Τούτο έγινε με το τεκμ. 35 (Bill of Sale) ημερ. 23/2/05 και πάλιν με αντάλλαγμα "One USD And Other Consideration Paid To Us By Navigation Maritime Ltd" δηλαδή στην Pacific Navigation Ltd.

Στις 17/10/05 το πλοίο μεταβιβάστηκε και εγγράφηκε στο όνομα της ενάγουσας Transmarine Shipping Ltd, από το Belize, χωρίς όμως οποιεσδήποτε λεπτομέρειες της εν λόγω μεταβίβασης.

Οι πιο πάνω αλλαγές στην ιδιοκτησία του πλοίου φαίνονται και στο πιστοποιητικό από Maritime Transport Administration της Γεωργίας (τεκμ. 8) χωρίς όμως εξηγήσεις. Σύμφωνα με πιστοποιητικό της ίδιας αρχής της Γεωργίας με τίτλο Ship Continuous Synopsis Record (CSR) ημερ. 4/5/06, το πλοίο με το όνομα Diamond Star παρουσιάζεται ως ιδιοκτησία της ενάγουσας εταιρείας με διεύθυνση 60 Market Square, P.O. Box 364, Belize, με διαχειρίστρια την εταιρεία WW Overseas Ship Management Ltd, Overseas House 2, Aisopou & Agias Ekaterinis str, Limassol.

Στις 18/1/06 η ενάγουσα εταιρεία πούλησε το πλοίο Sea Emperor για το ποσό των 1.700.000 δολλαρίων Η.Π.Α., στην εναγομένη εταιρεία 6 Rudder Shipping Limited, του Χαράλαμπου Μανώλη (Μ.Υ.6) ως το τεκμ. 5.

Mε επιστολή της ενάγουσας εταιρείας ημερ. 17/4/06 (τεκμ. 41) προς την εναγόμενη 6 την πληροφόρησε ότι δε θα ασκήσει το δικαίωμα ακύρωσης της συμφωνίας ημερ. 18/1/06 και ότι θα της παραδώσει το πλοίο γύρω στις 20/4/06. Έτσι την καλούσε να πληρώσει το υπόλοιπο του τιμήματος δηλαδή Δολλάρια Η.Π.Α. 1.387.000.

Ως αποτέλεσμα το πλοίο εγγράφηκε στο όνομα της εναγομένης 6 στη σημαία του Παναμά στις 21/4/06 ως το τεκμ. 10 (αφού πρώτα στις 4/5/06 διαγράφηκε από το νηολόγιο της Γεωργίας ως το τεκμ. 9), παρόλο που σύμφωνα με τους όρους του τεκμ. 5 η εξόφληση θα ήταν μέχρι τις 18/6/06.

Η εναγομένη 5 από το 2003 μέχρι και 21/4/06 ήταν η διαχειρίστρια του πλοίου, ανεξάρτητα αλλαγής των ιδιοκτητών. Η εταιρεία αυτή στεγαζόταν στο κτίριο Οverseas House της Οδού Αισώπου και Αγίας Αικατερίνης 2, Αγ. Νικόλαος Λεμεσός.

Στις 5/5/06 ο Παναγιώτης Μαυρουδής μετά από καταγγελία του εναγόμενου ότι με πλαστογραφία του έκλεψε το πλοίο Sea Emperor συνελήφθηκε από την Αστυνομία και τέθηκε υπό κράτηση με διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 6/5/06 και από την ημέρα αυτή ο εναγόμενος εκδίωξε από το γραφείο της εναγομένης 5 τον Μαυρουδή. Επίσης εναντίον του Παναγιώτη Μαυρουδή καταχωρήθηκε και ποινική υπόθεση με αρ. 23715/08.

Ο εναγόμενος 1 στις 16/5/06 ενέγραψε το πλοίο στο όνομα της εναγομένης 2 Ocean Navigator Ltd. στη σημαία της Siera Leone ενώ το πλοίο ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εναγομένης 6 και αυτή όφειλε το ποσό των Δολλαρίων 1.200.000 στους ενάγοντες.

Ο εναγόμενος 1 στις 6/6/06 αγόρασε «στο όνομα εταιρείας του (και/ή εταιρείας που ελέγχει)» όλες τις μετοχές της εναγομένης 6, ούτως ώστε αυτή να βρίσκεται στην απόλυτη διαχείρισή του.

Στις 28/8/06 (εκκρεμούσης δηλαδή της παρούσας αγωγής), οι ενάγοντες υπέγραψαν συμφωνία πώλησης του πλοίου Sea Emperor στην εταιρεία Asia Worldwide Limited από τη Θαϋλάνδη για Δολλάρια Η.Π.Α. 1.200.000 ως το τεκμ. 42. Για τη σημασία αυτής της συμφωνίας θα ασχοληθώ αργότερα.

Ουσιαστικές διαφορές στη μαρτυρία των διαδίκων, για τις οποίες και χρειάζεται αξιολόγηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων, είναι οι ακόλουθες:

(α) Αν ο Παναγιώτης Μαυρουδής ήταν απλώς υπάλληλος της εναγομένης 5 ή μέτοχος-συνέταιρος,

(β) κατά πόσο τα πληρεξούσια έγγραφα (τεκμ. 31 και 32) με βάση τα οποία το πλοίο μεταβιβάστηκε στις 4/3/05 από την τότε ιδιοκτήτρια Ρacific Νavigation Ltd (εταιρεία εναγομένου 1) στην Navigation Maritime Ltd (εταιρεία του Παναγιώτη Μαυρουδή) είναι πλαστά όπως ισχυρίζεται ο εναγόμενος 1, ή όχι, όπως είναι ο ισχυρισμός του Παναγιώτη Μαυρουδή (Μ.Ε.1). Το ίδιο και για τα τεκμ. 3 και 4 πιστοποιητικά του Εφόρου Εταιρειών ημερ. 3/6/03 σχετικά με τους μετόχους και διευθυντές της εναγόμενης 5, καθώς και τα τεκμ. 34 και 35 για τα οποία επίσης η πλευρά του εναγομένου ισχυρίζεται ότι είναι πλαστά.

Η απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα εξαρτάται από την αξιοπιστία της μαρτυρίας, βασικά του Μαυρουδή από τη μια και του Ονουφρίου από την άλλη. Εκτός από την όλη εντύπωση μου που έδωσαν στο δικαστήριο ενώ κατέθεταν, βοηθητική για απόφαση στο θέμα αυτό της αξιοπιστίας τους, είναι και η ενώπιον μου πραγματική μαρτυρία, τεκμήρια 1-79.

Αναφορικά με την όλη εντύπωση που έδωσαν στο δικαστήριο, καταλήγω ότι ο Μ.Ε.1 Παναγιώτης Μαυρουδής με ικανοποίησε ότι ήταν μάρτυρας που γενικά κατέθεσε την αλήθεια. Ήταν πιο σαφής και πιο σταθερός στις θέσεις του. Αναφέρω «γενικά» διότι υπήρχαν και σημεία της μαρτυρίας του που άφηναν ερωτηματικά, όπως για παράδειγμα η αναφορά σε πώληση του πλοίου για ένα δολλάριο Αμερικής που θα αναφερθώ αργότερα.

Αντίθετα με τον Μαυρουδή, ο κ. Ονουφρίου (εναγόμενος 1), σε ουσιώδη θέματα, δεν ήταν σαφής. Εν πάση περιπτώσει από τη στιγμή που δέχεται ο εναγόμενος 1 ότι στις 4/3/05 το πλοίο είχε εγγραφεί στο όνομα εταιρείας του Μ.Ε.1 Μαυρουδή, δηλαδή της Navigator Maritime Ltd., ώφειλε να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι τα έγγραφα με βάση τα οποία έγινε η μεταβίβαση ήταν πλαστά, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Πέραν του απλού ισχυρισμού ότι αυτά ήταν πλαστά, δεν έχει παρουσιαστεί μαρτυρία ειδικού επί του θέματος. Αυτός που προβάλλει τον ισχυρισμό για την πλαστότητα ενός εγγράφου έχει και το βάρος να τον αποδείξει (βλ. μεταξύ άλλων Χαρούς v. Χαρούς κ.ά. (2010) 1 A.A.Δ. 267). Επίσης είναι άξιον απορίας γιατί ενώ, όπως ο εναγόμενος 1 ισχυρίστηκε, έδωσε κανονικά έγγραφα στον Μαυρουδή για την εν λόγω μεταβίβαση, ο Μαυρουδής να μη χρησιμοποιήσει αυτά και να καταρτίσει άλλα, πλαστά, για επίτευξη του ίδιου σκοπού, που είχε εξουσιοδότηση από τον εναγόμενο 1 να πράξει. Δε δόθηκε οποιαδήποτε εξήγηση. Το γεγονός ότι από την PP Navigation Ltd. το πλοίο μεταβιβάζεται στην Pacific Navigator Ltd. για «ένα δολλάριο Αμερικής και άλλο αντάλλαγμα», γεννά ερωτηματικά έστω και αν οι δυο εταιρείες ανήκουν στον εναγόμενο. Η μεταβίβαση όμως από την Pacific Navigator Ltd. (του εναγόμενου) στην Navigator Maritime Ltd. (του Μαυρουδή) αφήνει κάποια ανεξήγητα ερωτηματικά. Βέβαια η εγγραφή του πλοίου έχει γίνει στο όνομα της ενάγουσας όπως ήδη ανάφερα και με τη μαρτυρία που έχω ενώπιον μου δεν μπορώ να καταλήξω ότι έγινε με πλαστογραφία.

Το ίδιο συμβαίνει και σχετικά με τον ισχυρισμό ότι ο Παναγιώτης Μαυρουδής ήταν απλώς υπάλληλος και όχι μέτοχος στην εναγομένη 5. Γίνεται δεκτή η θέση του Μαυρουδή ότι τουλάχιστον αυτή την εντύπωση του άφησε ο εναγόμενος 1, ότι δηλαδή ήταν μέτοχος, ανεξάρτητα αν εκ των υστέρων οι διάδικοι συμφώνησαν ότι η πραγματική εικόνα στο Γραφείο του Εφόρου Εταιρειών δεν ήταν αυτή που φαίνεται στα τεκμ. 3 και 4 ότι κατείχαν από 500 μετοχές της £1 ο καθένας (Μαυρουδής και Ονουφρίου). Ο ισχυρισμός του εναγόμενου 1 είναι ότι πλαστογράφησε τα έγγραφα αυτά ο Μαυρουδής, ισχυρισμός όμως που όπως εξηγώ και πιο κάτω δεν έχει αποδειχθεί.

Η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εναγόμενου 1 ότι ο ισχυρισμός του Μαυρουδή ότι στις 3/6/03 και ώρα 8.23 ο εναγόμενος 1 από το γραφείο του στη Λεμεσό του έστειλε πιστοποιητικά της ίδιας ημέρας από το γραφείο του Εφόρου Εταιρειών δεν πρέπει να γίνει δεκτός, αλλά δείχνει ότι πλαστογράφησε τα έγγραφα (τεκμ. 3 και 4) ο Μαυρουδής αφού (α) η Δημόσια Υπηρεσία αρχίζει εργασία στις 7.30 π.μ. και (β) από το γεγονός ότι γράφηκε το όνομα του εναγομένου 1 ως "Onoforiou" αντί "Onoufriou", κρίνω ότι δεν είναι βάσιμη. Άλλωστε, με βάση την μαρτυρία που αποτελεί κοινό έδαφος, ο Μαυρουδής ήταν για χρόνια συνεργάτης και φίλος του εναγομένου 1 και γνώριζε καλά το επίθετο του. Το ότι αναγράφεται το όνομα «Onoforiou" δεν είναι αρκετό να αποδείξει ότι το έγγραφο είναι πλαστογραφημένο και ιδιαίτερα ότι την πλαστογραφία την έκανε ο Μαυρουδής.

Η εξήγηση που έδωσε ο εναγόμενος 1 γιατί ενώ ο Μαυρουδής ήταν υπάλληλος της εναγόμενης 5 δεν του καταβάλλονταν κοινωνικές ασφαλίσεις, δηλαδή ότι έπρεπε ο ίδιος ο Μαυρουδής να φροντίσει να κάνει τέτοια πληρωμή στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, επίσης δεν κρίνεται λογικός και απορρίπτεται. Είναι παράδοξο να γνωρίζει ο Μαυρουδής ότι είναι εργοδοτούμενος στην εν λόγω εταιρεία, να εξαρτάται από τον ίδιο αν θα του καταβληθούν από την εταιρεία εισφορές Κοινωνικών Ασφαλίσεων και να μην προβεί στις σχετικές αποκοπές για τον εαυτό του. Η όλη εικόνα συνάδει με τη δική του μαρτυρία ότι είχε πάντοτε την εντύπωση ότι ήταν μέτοχος και διευθυντής, όπως ήταν και ο εναγόμενος.

Τα τεκμ. 34 και 35 που μιλούν για διαδοχικές πωλήσεις του πλοίου για ένα δολλάριο Αμερικής, όπως ήδη ανάφερα, όσο ύποπτες και αν φαίνονται δεν είναι αρκετό για να καταλήξω ότι είναι πλαστά τα εν λόγω έγγραφα στην απουσία εμπειρογνώμονα μάρτυρα.

Ως μέρος της μαρτυρίας των εναγόντων την οποία προσκόμισαν για να δείξουν ότι ήταν ο ιδιοκτήτης του πλοίου Sea Emperor και μάλιστα σε γνώση του εναγομένου 1, είναι και το τεκμ. 20, δήλωση του δικηγόρου Φώτου Τσαγγαρίδη (Μ.Υ.5) που διαλαμβάνει ως ακολούθως:

«ΠΡΟΣ ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΦΟΡΑ

Εγώ ο Φώτος Τσαγγαρίδης, δικηγόρος από τη Λεμεσό βεβαιώνω ότι κατά ή περί τον Δεκέμβριο 2005 συμμετείχα ως δικηγόρος του κ. Ragab Ismail Sayed Ahmed El Shennawy, από την Αίγυπτο σε συνάντηση στα γραφεία της εταιρείας Tansmarine Shipping Ltd, στην οδό Αισώπου και Αγίας Αικατερίνης, στον Άγιο Νικόλαο όπου μαζί με τον κ. Ragab Ismail Sayed Ahmed El Shennawy συζητήσαμε με τους κκ. Παναγιώτη Μαυρουδή ως εκπρόσωπο της εν λόγω εταιρείας, τον κ. Πανίκο Ονουφρίου, δικηγόρο, ως νομικό Σύμβουλο της εν λόγω εταιρείας, και τον κ. Λάμπρο Μανώλη που μεσολάβησε για τη συνάντηση, και διαπραγματευτήκαμε την πώληση του πλοίου Sea Emperor από την εταιρεία Transmarine Shipping Ltd, προς τον κ. Ragab Ismail Sayed Ahmed El Shennawy.

Λεμεσός 1/6/2006

Φώτος Τσαγγαρίδης»

Ο εναγόμενος 1 κάλεσε ως μάρτυρα τον κ. Φώτο Τσαγγαρίδη για να εξηγήσει τις συνθήκες που υπέγραψε τη δήλωση, τις οποίες εξηγεί και σε σχετική ένορκη δήλωση του ημερ. 2/4/09 την οποία υιοθέτησε και ενώπιόν μου και αντεξετάστηκε από την άλλη πλευρά. Ισχυρίζεται στην εν λόγω ένορκη δήλωση ότι ουδέποτε του δόθηκαν στοιχεία ως προς την ιδιοκτησία του πλοίου πριν τη συνάντηση που αναφέρει στη δήλωση του, (τεκμ. 20) και επομένως ήταν αδύνατο να γνωρίζει ότι η πώληση θα γινόταν από την ενάγουσα εταιρεία. Του πήρε την δήλωση έτοιμη-δακτυλογραφημένη ο κ. Θεοφίλου, δικηγόρος, και αυτός την υπέγραψε.

Η πιο πάνω προσπάθεια του Μ.Υ.5 να ανατρέψει τα όσα με σαφήνεια αναφέρει στη δήλωση τεκμ. 20. ότι διαπραγματεύτηκαν κατά την εν λόγω συνάντηση την πώληση του πλοίου Sea Emperor από την εταιρεία Tansmarine Shipping Ltd. προς τον κ. Ragab Ismail Sayed Ahmed El Shennawy δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η δήλωση (τεκμ. 20) δεν λέγω ότι από μόνη της αποδεικνύει ιδιοκτησία του πλοίου από την ενάγουσα, αλλά δείχνει ότι τουλάχιστον έτσι παρουσιάστηκε η ενάγουσα με νομικό της σύμβουλο τον εναγόμενο 1, ο οποίος «κατά ή περί τον Δεκέμβριο του 2005» ήταν παρών σε προσπάθεια της ενάγουσας εταιρείας να πωλήσει το πλοίο.

Αναφορικά με τη μαρτυρία του Μ.Ε.2 Ανδρέα Θεοφίλου έχω καταλήξει να τη δεχθώ αφού, από τον όλο τρόπο που κατέθετε ο μάρτυρας, με ικανοποίησε ότι τα όσα κατέθεσε, είναι αλήθεια. Αποφαίνομαι όμως ότι η μαρτυρία του είναι τέτοια που δε βοηθά άμεσα τα θέματα που είναι σε διαφορά αφού αυτά εξαρτώνται βασικά από τα όσα κατέθεσε ο Μαυρουδής (Μ.Ε.1) από τη μια και ο εναγόμενος 1 (Μ.Υ.4) από την άλλη. Ακόμα η μαρτυρία του αφορά θέμα που προέκυψε μετά την καταχώρηση της αγωγής (8/6/06), δηλαδή για ενέργειες που προέβηκε στις 15/6/06 και 18/6/06 μετά που οι ενάγοντες πώλησαν το πλοίο στην εναγόμενη 6, εκ μέρους της οποίας και ενεργούσε ο Μ.Ε.2.

Οι Μ.Ε.3 Δήμητρα Βερεσιέ και Μ.Ε.4 Νίκη Ψηλογένους κρίνονται ως αξιόπιστες (άλλωστε δεν έγινε αντίθετη εισήγηση), αλλά η μαρτυρία τους, ήδη ανέφερα ότι δεν βοηθά την υπόθεση. Η πρώτη παρουσίασε απλώς τα τεκμήρια 47-64 (καταστάσεις λογαριασμού της Marfin Laiki Bank), αναφορικά με την εναγόμενη 5, χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση τούτων.

Αναφορικά με τη μαρτυρία του Μ.Υ.1 Δήμου Αριστείδου, κοινού φίλου του Μαυρουδή και εναγομένου 1, ήδη παρέθεσα τη μαρτυρία του και η ουσία της είναι ότι με οδηγίες του εναγομένου 1 μίλησε με τον Μαυρουδή και προσπάθησε να τον πείσει να δεχθεί τους ισχυρισμούς του εναγομένου 1 ότι του έκλεψε το πλοίο και να υπογράψει ένα Bill of Sale για να λήξει το θέμα, και ενώ ο Μαυρουδής ζήτησε χρόνο να το σκεφθεί, απέφυγε να απαντήσει με αποτέλεσμα ο εναγόμενος 1 στις 4/5/06 να τον καταγγείλει στην Αστυνομία.

Eξέτασα τη μαρτυρία του Μ.Υ.1, έχοντας υπόψη και τη θέση της ενάγουσας, κατά την αντεξέταση του μάρτυρα, ότι δεν έγινε τίποτε από όσα ισχυρίστηκε. Δεν έχω καλό λόγο για να αποφασίσω ότι ο μάρτυρας αυτός κατέθεσε ψέματα. Όμως τα όσα κατέθεσε δεν βρίσκω να βοηθούν την υπεράσπιση. Άλλωστε ήταν κοινό έδαφος ότι οι καλοί φίλοι, Μαυρουδής και εναγόμενος 1, ήλθαν σε ρήξη με αποτέλεσμα να καταγγείλει ο εναγόμενος 1 τον Μαυρουδή στην Αστυνομία στις 4/5/06 και στις 8/6/06 ο Μαυρουδής να εγείρει την παρούσα αγωγή. Το γεγονός ότι ο Μαυρουδής ζήτησε κάποιο χρόνο για να δει αν θα υπογράψει το Bill of Sale που του έστειλε ο εναγόμενος με τον Μ.Υ.1, δε σημαίνει ότι ο Μαυρουδής δέχθηκε το αληθές των ισχυρισμών του εναγομένου 1 ότι με πλαστογραφίες έκλεψε το πλοίο. Άλλωστε και ο εναγόμενος 1 με ενάγουσα την εταιρεία του PP Navigation Ltd. στις 19/10/06 ήγειρε την Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 46/06 προβάλλοντας παρόμοιους ισχυρισμούς ως η υπεράσπιση του στην παρούσα, ότι δηλαδή είναι ο Μαυρουδής, μέσω των εταιρειών του, που του έκλεψε το πλοίο.

Ο Υπαστυνόμος Ιωάννης Σωτηριάδης (Μ.Υ. 2) του οποίου τη μαρτυρία ήδη παρέθεσα, επίσης κρίνεται ως μάρτυρας που κατέθεσε την αλήθεια, ότι δηλαδή ο εναγόμενος 1 στις 4/5/06 κατήγγειλε τον Μαυρουδή για πλαστογραφία και άλλα αδικήματα σχετικά με την κλοπή του πλοίου Sea Emperor, και αφού έγινε εξέταση από γραφολόγο, ανοίχθηκε ποινική υπόθεση εναντίον του Μαυρουδή, η οποία θα εκδικασθεί από το Κακουργιοδικείο. Ενόψει του συνταγματικά καταχυρωμένου τεκμηρίου αθωώτητας ενός προσώπου μέχρι που αυτός να καταδικαστεί από δικαστήριο, το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί, με βάση τη μαρτυρία του Μ.Υ.2 Σωτηριάδη, να καταλήξει ότι ο Μαυρουδής κατάρτισε πλαστά έγγραφα, όπως είναι η θέση του εναγομένου 1. Τέτοιος ισχυρισμός μπορούσε να αποδειχθεί ενώπιον μου μόνο με τη μαρτυρία του γραφολόγου που εξέτασε την υπόθεση, η οποία, αφού βέβαια αξιολογείτο, και γινόταν αποδεκτή, θα είχε τη σημασία της. Όπως ήδη ανάφερα πιο πάνω, τέτοια μαρτυρία δεν έχει τεθεί ενώπιόν μου.

Η μαρτυρία της Ελένης Κέκκου (Μ.Υ.3), πρωτοκολλητή στο Ανώτατο Δικαστήριο, δεν προσθέτει οτιδήποτε στην υπόθεση της υπεράσπισης, ιδιαίτερα ενόψει του ότι η απόφαση στην Aγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 46/06, τεκμ. 65, που είχε εκδοθεί λόγω παράλειψης εμφάνισης, έχει τελικά παραμεριστεί με αποτέλεσμα η αγωγή να εκκρεμεί.

Ο Χαράλαμπος Μανώλη (Μ.Υ.6) κρίνεται επίσης ως μάρτυρας που κατέθεσε την αλήθεια. Όμως η μαρτυρία του δεν περιέχει οτιδήποτε που να αποδυναμώνει την υπόθεση της ενάγουσας. Αντίθετα την ενδυναμώνει με την έννοια ότι η ενάγουσα, ως ιδιοκτήτης του πλοίου, προέβηκε στη συμφωνία πώλησής του στην εταιρεία του, εναγόμενη 6. Ο ίδιος ο Μανώλη ή η εταιρεία του, δεν στράφηκαν εναντίον της ενάγουσας διότι του πώλησαν κάτι που δεν ήταν δικό τους. Επίσης με τη μαρτυρία του φαίνεται ότι το πλοίο είναι τώρα (από 21/4/06) ιδιοκτησία της εναγομένης 6, εναντίον της οποίας όμως η αγωγή έχει αποσυρθεί.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν εξηγηθεί από πλευράς ενάγουσας οι ακριβείς περιστάσεις που το πλοίο στις 17/10/05 εγγράφηκε στο όνομα της ενάγουσας (αφού είχε προηγηθεί η εγγραφή στο όνομα άλλης εταιρείας του Μαυρουδή της Navigation Maritime Ltd στις 4/3/05), ενόψει του ότι η πλευρά του εναγομένου δεν απέδειξε ότι οι εν λόγω μεταβιβάσεις έγιναν με πλαστογραφία καταλήγω ότι οι ενάγοντες απέδειξαν ότι στις 17/10/05 ήσαν οι ιδιοκτήτες του πλοίου. Όμως κατά το χρόνο καταχώρησης της αγωγής (8/6/06), δεν ήσαν οι ιδιοκτήτες αφού, σύμφωνα με δική τους μαρτυρία, πώλησαν τούτο στην εναγόμενη 6 στο όνομα της οποίας εγγράφηκε από τις 21/4/06. Επομένως καταλήγω ότι ο μόνος που μπορούσε να παραπονείται για κλοπή του πλοίου, είναι η εναγόμενη 6. Έτσι κρίνω ότι η αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί για αυτό τον λόγο.

Παρά τα πιο πάνω, προχωρώ να εξετάσω τί θεραπεία θα εδικαιούτο η ενάγουσα εταιρεία για να υπάρχει η απόφαση μου και σε αυτό το σημείο, σε περίπτωση που η πιο πάνω κατάληξη μου είναι εσφαλμένη. Από τη στιγμή που το πλοίο με βάση τη μαρτυρία των εναγόντων έχει εγγραφεί στο όνομα της εναγομένης εταιρείας Rudder Shipping Ltd (εναγομένη 6) και εφόσον η αγωγή εναντίον της έχει αποσυρθεί, τότε δεν τίθεται θέμα έκδοσης διατάγματος επιστροφής του πλοίου. Ούτε και εναντίον του εναγομένου 1, έστω και αν αγόρασε τις μετοχές της εναγομένης 6, μπορεί να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, αφού η εταιρεία αποτελεί ξεχωριστή νομική οντότητα από τους μετόχους της (βλ. μεταξύ άλλων Salomon v. Salomon [1897] A.C. 22, Michaelides v. Gavrielides (1980) 1 C.L.R. 244, Bank of Cyprus (Holdings) Ltd. v. Republic (1983) 3 C.L.R. 636 και κατ' έφεση (1985) 3 C.L.R. 1883, Αθανάσιος Σακκόραφος v. Γ. Παρασκευαΐδης (1966) Λίμιτεδ (1990) 1 Α.Α.Δ. 673, Lindos Constructions Ltd v. Διευθυντή Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ. 17 και γενικά το Αγγλικό σύγγραμμα Palmer's Company Law 2η έκδοση, τόμος 1, σελ. 200-202, παρα. 1801-1803).

Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, υπάρχει ακόμα ένας λόγος γιατί δεν μπορεί να εκδοθεί διάταγμα επιστροφής του πλοίου. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μαυρουδή, που έκρινα ως αξιόπιστο μάρτυρα, μετά που απελευθερώθηκε το πλοίο «πήγε και κόπηκε σε παλιοσίδερα από τον κ. Ονουφρίου εισπράττοντας όλα τα ποσά». Επομένως δεν μπορεί να διαταχθεί η επιστροφή αντικειμένου, που σύμφωνα με την πλευρά των εναγόντων δεν υπάρχει.

Αυτό που μένει να εξετασθεί είναι το κατά πόσο η ενάγουσα εταιρεία απέδειξε τη διαζευκτική απαίτηση της για αποζημιώσεις.

Αναφορικά με το αίτημα για 2.000,00 Δολλάρια Η.Π.Α. ημερησίως από 21/4/06 που απαιτείται με παράγραφο Β εναντίον των εναγομένων 1 έως 5, μπορώ με ευκολία να πω ότι δεν υπάρχει μαρτυρία που να υποστηρίζει και/ή δικαιολογεί τέτοια αποζημίωση. Έτσι η απαίτηση αυτή, απορρίπτεται.

Αναφορικά με την αιτούμενη με την παράγραφο Γ δήλωση ότι η ενάγουσα εταιρεία είναι ο ιδιοκτήτης μέχρι που η εναγόμενη 6 πληρώσει το υπόλοιπο ποσό των 1.700.000 δολλάρια Η.Π.Α., που ήταν η συμφωνημένη τιμή πώλησης αφού αφαιρεθούν τα ποσά που πλήρωσε η εναγόμενη 6, ενόψει απόσυρσης της αγωγής εναντίον της εναγομένης 6, επίσης δεν μπορεί να εκδοθεί.

Με βάση τα πιο πάνω μένει η απαίτηση της παραγράφου Α1 της Αναφοράς με την οποία ζητείται από τους εναγόμενους 1 έως 5 αλληλεγγύως το ποσό των Δολλαρίων Η.Π.Α 1.200.000 που είναι «το υπόλοιπον του τιμήματος πώλησης του ως άνω πλοίου των εναγόντων, το οποίο οι εναγόμενοι έκλεψαν από τους ενάγοντες και κατακρατούν και στερούν από τους ενάγοντες το δικαίωμα να το παραδώσουν στους εναγομένους 6 και να εισπράξουν το τίμημα».

Σύμφωνα με τη μαρτυρία που έχω δεχθεί ως αληθή, περιλαμβανομένης και αυτής του Παναγιώτη Μαυρουδή, το επίδικο πλοίο στις 18/1/06 πωλήθηκε από την ενάγουσα στην εναγόμενη 6 Rudder Shipping Ltd. για ποσό Δολλαρίων Αμερικής 1.700.000 και στις 21/4/06 εγγράφηκε στο όνομα της. Έναντι του τιμήματος αυτού δεν είναι σαφές τι ποσό επλήρωσε η εναγομένη 6, μέσω του Μ.Υ.6 Χαράλαμπου Μανώλη. Ο ίδιος ανέφερε ότι με οδηγίες του Μαυρουδή πλήρωσε διάφορα ποσά για πληρώματα και προμήθειες, σύνολο δολλαρίων Η.Π.Α. 600.000. Στη μαρτυρία του ο Μαυρουδής ανάφερε ότι έμεινε υπόλοιπο 1.200.000 δολλάρια. Τίθεται το ερώτημα αν το ποσό αυτό των 600.000 θα έπρεπε να αφαιρεθεί από το ποσό πώλησης, αλλά δεν έχει τεθεί οτιδήποτε σχετικό ενώπιόν μου.

Εν πάση περιπτώσει είμαι της άποψης ότι από τη στιγμή που από 21/4/06 ιδιοκτήτες του πλοίου με βάση τη σύμβαση, Τεκμ. 5 (αλλά και το τεκμ. 10), καθώς και τη μαρτυρία του Μ.Ε.2 Θεοφίλου, ήταν η εναγόμενη 6, κρίνω ότι οποιαδήποτε ευθύνη για πληρωμή του ποσού των δολλαρίων Η.Π.Α. 1.200.000 που απαιτούν οι ενάγοντες (ή έστω 1.100.000 αν από τις 1.700.00 αφαιρεθούν 600.000), βάρυνε την εναγομένη 6, εναντίον της οποίας η αγωγή έχει αποσυρθεί. Όφειλαν οι ενάγοντες να προωθήσουν την απαίτηση τους εναντίον της εναγομένης 6 για το υπόλοιπο του τιμήματος και ήταν θέμα της εναγομένης 6 αν θα αρνούνταν να πληρώσουν, προβάλλοντας ως λόγο το ότι δεν τους παραδόθηκε το πλοίο, παρά το ότι εγγράφηκε στο όνομα της εταιρείας. Και αν ακόμα θεωρήσουμε ότι υπάρχει το πλοίο και ανήκει στην εναγόμενη 2 όπως ήταν η θέση του εναγόμενου στην οποία μεταβιβάστηκε στις 16/5/06, με όσα ανάφερα πιο πάνω, φαίνεται να ήταν νόμιμη η μεταβίβαση από την εναγόμενη 6 στην εναγόμενη 2 αφού η πρώτη είχε καταστεί από τις 21/4/06 ιδιοκτήτης του πλοίου με πώληση που έκαναν οι ενάγοντες.

Όπως έχει διαμορφωθεί η μαρτυρία του Παναγιώτη Μαυρουδή, δείχνει ότι η κατ' ισχυρισμό κλοπή του πλοίου έγινε σε χρόνο μετά την καταχώρηση της αγωγής και μετά που το πλοίο πωλήθηκε από τους ενάγοντες στην εναγόμενη 6 στο όνομα της οποίας έχει εγγραφεί. Το συμβόλαιο τεκμ. 42 ημερ. 28/8/06 που έγινε μετά την πώληση του πλοίου στην εναγόμενη 6, αλλά και μετά την καταχώρηση της παρούσας αγωγής, κακώς παρουσίασε τους ενάγοντες ως ιδιοκτήτες του πλοίου. Επομένως η εξήγηση που έδωσε ο Παναγιώτης Μαυρουδής ότι προέβηκε σε αυτή τη συμφωνία για να παρακάμψουν τους νόμους της Θαϋλάνδης, δεν βοηθά την υπόθεση των εναγόντων.

Ενόψει των πιο πάνω είμαι της άποψης ότι από τη στιγμή που η αγωγή εναντίον της εναγομένης 6, που ώφειλε το τίμημα πώλησης έχει αποσυρθεί, τότε και η απαίτηση για το υπόλοιπο του ποσού του τιμήματος εναντίον των υπόλοιπων εναγομένων δεν μπορεί να επιτύχει.

Τέλος παραμένει το θέμα των εξόδων. Σύμφωνα με το Αρθρο 43 του περί Δικαστηρίων Νόμου αλλά και τη Δ.59, θ. 1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών αυτά είναι στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η οποία όμως πρέπει να ασκείται δικαστικά και όχι αυθαίρετα. Ο γενικός κανόνας είναι ότι αυτά ακολουθούν το αποτέλεσμα εκτός αν υπάρχει καλός λόγος για έκδοση διαφορετικής διαταγής. (βλ. Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 12). Στην ίδια υπόθεση με αναφορά στην Glykys v. Ioannides (1959-60) 24 C.L.R. 220 το Εφετείο επεσήμανε ότι η επίδειξη καλής προαίρεσης (kindness) από το δικαστήριο στον αποτυχόντα διάδικο, προς μετριασμό των οποιωνδήποτε αισθημάτων πικρίας, δε συνιστά κριτήριο για την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για τη μη επιδίκαση εξόδων.

Στην παρούσα υπόθεση, είμαι της άποψης ότι υπάρχουν καλοί λόγοι που δικαιολογούν το δικαστήριο να παρεκκλίνει από το γενικό κανόνα, οι εξής:

(α) Ο Μ.Ε.1 διευθυντής των εναγόντων κρίθηκε ως αξιόπιστος μάρτυρας και η απόρριψη της υπόθεσης του έγινε για άλλους λόγους όπως φαίνονται πιο πάνω, και

(β) το γεγονός ότι υπήρξε μια ιδιάζουσα και συγκεχυμένη κατάσταση στον όλο τρόπο διαχείρισης του πλοίου μεταξύ των πρώην φίλων και συνεργατών Μ.Ε.1 και εναγόμενου, που γινόταν μέσω της εναγόμενης 5, στην οποία, όπως ήδη αποφάσισα, ο Μ.Ε.1 δικαιολογημένα πίστευε ότι ήταν μέτοχος. Επομένως δε θα εκδώσω οποιαδήποτε διαταγή αφήνοντας έτσι τον κάθε διάδικο να επωμισθεί τα δικά του έξοδα.

Ενόψει όλων των πιο πάνω η αγωγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.

Η αγωγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία