ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 151/2010)

 

28 Δεκεμβρίου, 2010

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΑΙΤΗΣΗ  ΤΗΣ  PHAM  THI  THI,  ΕΚ  ΒΙΕΤΝΑΜ  ΚΑΙ  ΤΩΡΑ  ΣΤΗΝ  ΠΤΕΡΥΓΑ  10  ΤΩΝ  ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ  ΦΥΛΑΚΩΝ  ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ  ΓΙΑ  ΝΑ  ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ  Η  ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ  ΤΗΣ  ΚΡΑΤΗΣΗΣ  ΤΗΣ

 

ΚΑΙ

 

1.  ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΚΥΠΡΙΑΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

2.  ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ  ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

3.  ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΑΡΧΗΓΟ  ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

4.  ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ  ΤΟΝ  ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ  ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ  ΦΥΛΑΚΩΝ

ΟΛΟΙ  ΜΕΣΩ  ΤΟΥ  ΓΕΝΙΚΟΥ  ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

 

_________________________

 

Kυριάκος Χρ. Δημητρίου, για την Αιτήτρια.

Η Αιτήτρια παρούσα.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(ex tempore)

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Με την παρούσα αίτηση, η οποία τιτλοφορείται «αίτηση με κλήση» - δεν έχει, όμως, επιδοθεί στην άλλη πλευρά - η αιτήτρια ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-

 

«Α.  Την έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum το οποίο να απευθύνεται προς την Αστυνομία για να παρουσιάσει την αναφερόμενη Pham Thi Thi ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην Λευκωσία αμέσως μετά την Λήψη του παρόντος εντάλματος για να αφεθεί ελεύθερη και/ή αποφυλακισθεί.»

 

 

 

Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση συνηγόρου, συνεργαζόμενου με το συνήγορο της αιτήτριας, ο οποίος, καθώς δηλώνει, γνωρίζει τα γεγονότα από το συνήγορό της αλλά, κυρίως, από το φιλικό κύκλο της, ο οποίος απαρτίζεται από ομοεθνείς και φίλους της, τους οποίους έχει δει προσωπικά.  Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλούντα, η αιτήτρια, η οποία κατάγεται από το Βιετνάμ, ήλθε νόμιμα στην Κύπρο το Μάιο του 2009, για να εργαστεί σε συγκεκριμένο εργοδότη.  Από τις 24/2/2010 διέμενε παράνομα στην Κύπρο, αφού εγκατέλειψε τον εργοδότη της.  Στις 4/11/2010, συνελήφθη να εργάζεται παράνομα, κατηγορήθηκε για παράνομη απασχόληση, παράνομη παραμονή στο έδαφος της Δημοκρατίας, απόδραση από νόμιμο σύλληψη και αντίσταση κατά νόμιμης σύλληψης.  Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο μηνών, την οποία και εξέτισε στις Κεντρικές Φυλακές στη Λευκωσία.  Θα αποφυλακιζόταν, σύμφωνα με πληροφόρηση που είχε από τη διεύθυνση των Φυλακών, στις 23/12/2010, γι' αυτό φιλικά της πρόσωπα της εξασφάλισαν εισιτήριο για να φύγει από την Κύπρο, δεδομένου ότι επιθυμούσε να επιστρέψει στην πατρίδα της.  Στις 23/12/2010, αντί να αφεθεί ελεύθερη, συνελήφθη από την Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης και, από τότε, κρατείται παράνομα στη Πτέρυγα 10 των Κεντρικών Φυλακών. 

 

Εξ όσων, αναφέρει ο ενόρκως δηλών, δεν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο για να εξεταστεί η νομιμότητα της κράτησης της αιτήτριας και ούτε αυτή ζητά να εξεταστεί η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασής της, αλλά ζητά να εξεταστούν οι λόγοι για τους οποίους δεν εκτελείται το διάταγμα απέλασής της, αφού η ίδια, με δικά της έξοδα, προμηθεύτηκε αεροπορικό εισιτήριο, για να επιστρέψει αμέσως στη χώρα της. 

 

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο ενόρκως δηλών δε φαίνεται να έχει εξουσιοδοτηθεί από την αιτήτρια για τα όσα στην ένορκή του δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης παραθέτει, θα προχωρήσω να εξετάσω την αίτηση.   

 

Καίτοι η αίτηση δεν έχει επιδοθεί, κάλεσα το συνήγορο να αγορεύσει επί του θέματος της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, δεδομένου ότι η αιτήτρια κρατείται στη βάση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.

 

Κατά την ενώπιόν μου συζήτηση της υπόθεσης, ο συνήγορος της αιτήτριας επανέλαβε ότι δεν αμφισβητείται η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.  ΄Ο,τι αμφισβητείται είναι η ολιγωρία στην εκτέλεση του διατάγματος απέλασης, ενόψει, μάλιστα, και του γεγονότος ότι η ίδια εξασφάλισε εισιτήριο επιστροφής στη χώρα της κατά την ημέρα της αποφυλάκισής της.  Με αναφορά σε νομολογία, υπέβαλε ότι η παρούσα περίπτωση εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου και η νομιμότητα της κράτησης της αιτήτριας μπορεί να ελεγχθεί μόνο με ένταλμα της φύσεως habeas corpus.  Παρέπεμψε, σχετικά, στις Δημοκρατία ν. Τόκα (1995) 3 Α.Α.Δ. 218 και Hawillo v. Δημοκρατίας κ.ά. (1997) 1 Α.Α.Δ. 1615.  Στην τελευταία εκδόθηκε ένταλμα habeas corpus και διατάχθηκε η άμεση απελευθέρωση του αιτητή, ο οποίος, μετά που εξέτισε ποινή φυλάκισης, κρατείτο, για σκοπούς απέλασης, για περίοδο 16 μηνών, χωρίς οι προσπάθειες των αρχών για εξασφάλιση αποδοχής του από κάποια χώρα να καρποφορήσουν. 

 

΄Εχω εξετάσει όλα όσα ο συνήγορος της αιτήτριας έχει αναπτύξει, δε συμφωνώ, όμως, ότι η περίπτωσή της εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.  Η αιτήτρια, μέχρι τις 23/12/2010, εξέτιε ποινή φυλάκισης.  Στη συνέχεια, κρατείται στη βάση νόμιμων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, όπως είναι παραδεκτό.  Η καθυστέρηση εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης για περίοδο έξι ημερών δεν μπορεί να εντάξει την περίπτωσή της στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου και ούτε τα γεγονότα της προσομοιάζουν με εκείνα της Hawillo v. Δημοκρατίας κ.ά., (πιο πάνω).  Από τη στιγμή που η κράτησή της είναι παραδεκτό ότι είναι νόμιμη για σκοπούς απέλασης, η περίπτωσή της εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.  Σχετική είναι η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Bondar (Αρ. 2) (2004) 1 Α.Α.Δ. 2075, όπου αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 2081 και 2082)

 

«Στην υπόθεση Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256, λέχθηκαν τα ακόλουθα επί του προκειμένου από τον Γ. Νικολάου, Δ.:

 

'Εδώ το ζήτημα κράτησης του αιτητή εμπίπτει όχι στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου στο οποίο ανήκει το ένταλμα habeas corpus όπως και τα άλλα προνομιακά βάσει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος, αλλά στη σφαίρα δημοσίου δικαίου που σημαίνει ότι θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στο πλαίσιο της Αναθεωρητικής δικαιοδοσίας βάσει του ΄Αρθρου 146: υπάρχει μεταξύ των δύο απόλυτος διαχωρισμός: βλ. Holy See of Kitium v. Municipal Council of Limassol 1 R.S.C.C. 15, Hussein Ramadan v. Electricity Authority of Cyprus and Another 1 R.S.C.C. 49.'

 

Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε σε σειρά αποφάσεων που ακολούθησαν.  (Δέστε Popa, Αίτηση Αρ. 7/2000, ημερ. 14.1.2000, Shahriar Jowhari Sardasht, Αίτηση Αρ. 25/2003, ημερ. 6.3.2003, Palmer (2003) 1 Α.Α.Δ. 683, Saab Abbas Nazar (2003) 1 Α.Α.Δ. 772, Khlaief (Aρ. 2) (2003) 1 Α.Α.Δ. 1521, Ali Sharif (2004) 1 Α.Α.Δ. 644, Oktru (2004) 1 Α.Α.Δ. 608, Rahal (2004) 1 Α.Α.Δ. 1780, Shatirishvili George (2004) 1 Α.Α.Δ. 1922, Kaha (2004) 1 Α.Α.Δ. 1991, Rafique Sajid, Αίτηση Αρ. 183/2004, ημερ. 22.11.2004).

 

..............................................................................................................

 

Στη Barquwi (2003) 1 Α.Α.Δ. 1417, λέχθηκε από τον Γ. Νικολάου, Δ., πως '... από τη στιγμή που θα πρέπει να θεωρήσω ως δεδομένο το διάταγμα απέλασης και θα παραμείνει έτσι μέχρις ότου ακυρωθεί, αν ακυρωθεί, από αρμόδιο Δικαστήριο στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία, τότε δικαιολογείται η κράτηση είτε αυτή απορρέει εγγενώς από το ίδιο το διάταγμα απέλασης, είτε στηρίζεται σε άλλο διακριτό ή ξεχωριστό διάταγμα κράτησης που και αυτό όμως προέρχεται από διοικητική αρχή και φέρει τα εξωτερικά γνωρίσματα νομιμότητας αφού το ΄Αρθρο 11.2(στ) του Συντάγματος, στο οποίο αναφέρθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας, επιτρέπει ακριβώς μια τέτοια δυνατότητα.'

 

(Δέστε και Barquwi (2004) 1 Α.Α.Δ. 1).»

 

 

 

Ενόψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί της παρούσας αίτησης.

 

 

 

                                                                         Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                      Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΜΠ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο