|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1126
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 189/2009)
12 Ιουλίου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ,
Εφεσείοντας,
ΚΑΙ
ISLAND BEACH DEVELOPMENT LTD,
Εφεσίβλητοι.
_________________________
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 26.10.2009.
Α. Χαβιαράς, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Α. Ποιητής, για τους Εφεσίβλητους-Καθ΄ ων η αίτηση.
__________________________
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Δικαστής Νικολάτος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του ο εφεσείων-αιτητής ζητά διαταγή του Δικαστηρίου με την οποία να αναστέλλεται η εκτέλεση του εντάλματος κατοχής ημερ. 1.7.2009, που εκδόθηκε στα πλαίσια της Αγωγής αρ. 2158/03, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, μέχρι την εκδίκαση και την έκδοση της απόφασης στην Πολιτική Έφεση 189/09 που καταχωρήθηκε την 8.7.2009 εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στην Αγωγή αρ. 577/07.
Η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.35 θ.θ. 18 και 19 και στις συμφυείς εξουσίες του δικαστηρίου. Υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του κ. Χρίστου Χριστοφή, γιού του εφεσείοντα-αιτητή.
Στην αίτηση καταχωρίστηκε ένσταση η οποία υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κας Χριστίνας Ζίκκου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων των εφεσιβλήτων-καθ΄ ων η αίτηση.
Τα εξής αποτελούν μη αμφισβητούμενα γεγονότα:
Στα πλαίσια της Αγωγής 2158/03 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση, ημερ. 12.4.06, σύμφωνα με την οποία ο εφεσείων-αιτητής διατάχθηκε να πληρώσει στους εφεσίβλητους ποσό Λ.Κ.45.000.- πλέον τόκο προς 8% ετησίως από 12.4.06 και να εκκενώσει το ξενοδοχείο με την ονομασία «Κάστρο», στη Λάρνακα. Η ανταπαίτηση, στην αγωγή εκείνη, απορρίφθηκε. Κατά την εκ συμφώνου απόφαση, έγινε κανόνας του δικαστηρίου συμφωνία των μερών που ρύθμιζε τον τρόπο αποπληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους, με παράλληλη αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος έξωσης μέχρι τις 30.12.2010. Η απόφαση εκείνη ουδέποτε εφεσιβλήθηκε και επειδή ο εφεσείων-αιτητής απέτυχε να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα πληρωμών που είχε συμφωνηθεί, εκδόθηκε ένταλμα κατοχής.
Ο εφεσείων-αιτητής καταχώρησε την Αγωγή με αρ. 577/07 στις 9.3.07 και αξίωσε την ακύρωση της προαναφερόμενης εκ συμφώνου απόφασης που είχε εκδοθεί στην Αγωγή 2158/03. Το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή εκείνη και εναντίον της απορριπτικής απόφασης καταχωρίστηκε η Πολιτική Έφεση 189/09 στις 8.7.09, η οποία ακόμα εκκρεμεί.
Στις 4.9.09 επιδόθηκε ειδοποίηση του προαναφερόμενου εντάλματος κατοχής (ημερ. 1.7.2009) σύμφωνα με το οποίο ο εφεσείων-αιτητής υποχρεούται να παραδώσει το προαναφερόμενο ακίνητο μέχρι 18.9.09. Στις 8.9.09 ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση αναστολής της εκτέλεσης του προαναφερόμενου εντάλματος (που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της Αγωγής αρ. 2158/03), μέχρι την εκδίκαση και την έκδοση απόφασης στην Πολιτική Έφεση 189/09. Στις 14.10.09 το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε το αίτημα αναστολής και με την υπό εξέταση αίτηση υποβάλλεται παρόμοιο αίτημα αναστολής ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου.
Είναι θεμελιωμένο ότι η Δ.35 θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας περιορίζεται σε διατάγματα και αποφάσεις, η ορθότητα των οποίων αμφισβητείται κατ΄ έφεση (Δέστε: Christophi & Others v. Iacovidou (1985) 1 CLR, 713, 716). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως ήδη αναφέρθηκε, η απόφαση στην Αγωγή 2158/03, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το ένταλμα κατοχής του οποίου η αναστολή ζητείται με την υπό εξέταση αίτηση, ουδέποτε εφεσιβλήθηκε. Η απόφαση που εφεσιβλήθηκε είναι η απόφαση στην Αγωγή 577/07. Επομένως η υπό εξέταση αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει στη βάση της Δ.35 θ.18.
Το ερώτημα επομένως που τίθεται είναι το κατά πόσον η αίτηση μπορεί να επιτύχει με βάση τις συμφυείς εξουσίες του δικαστηρίου. Στην υπόθεση Christophi (ανωτέρω) το Ανώτατο Δικαστήριο άφησε ανοικτό το ζήτημα του κατά πόσον υπήρχε συμφυής εξουσία για την αναστολή απόφασης, μετά από αίτηση για προνομιακό ένταλμα Certiorari και Prohibition. Το δικαστήριο όμως το κατέστησε απόλυτα σαφές ότι εάν υπήρχε τέτοια εξουσία θα περιοριζόταν σε αναστολή αποφάσεων που δόθηκαν από το ίδιο δικαστήριο (του οποίου ζητείται η αρωγή), και ότι δεν είναι νοητό η εξουσία να επεκτείνεται και σε διατάγματα που εκδόθηκαν από άλλο δικαστήριο.
Στις Πολιτικές Εφέσεις αρ. 32/09 και 33/09, Αίτηση του Ευάγγελου Εμπεδοκλή, ημερ. 12.5.09, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου παρατήρησε ότι η συμφυής εξουσία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ad libitum για να δημιουργεί, στην απουσία σχετικών δικονομικών κανόνων, μηχανισμούς για να δώσει διέξοδο στο ζητούμενο. Σύμφωνα με τη νομολογία, η συμφυής δικαιοδοσία του δικαστηρίου έρχεται αρωγός εκεί όπου η χρήση της είναι αναγκαία γι΄ αυτή ταύτη τη λειτουργία του ίδιου του συστήματος και της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιοδοσιών του (δικαστηρίου), αλλά πάντοτε εντός των υφισταμένων και γνωστών δικαιϊκών αρχών, οι οποίες απορρέουν και πλαισιώνονται από το Σύνταγμα και τους Νόμους της Πολιτείας (Δέστε: Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 339 και Σε ό,τι Αφορά Αίτημα (Petition) του εφεσείοντα Κορέλλη (1999) 1 ΑΑΔ 1122).
Με βάση τα προαναφερόμενα εκτιμούμε ότι δεν υπάρχει συμφυής εξουσία του δικαστηρίου της οποίας μπορεί να γίνει επίκληση με σκοπό την έκδοση διατάγματος αναστολής της εκτέλεσης ενός εντάλματος κατοχής, που εκδόθηκε στα πλαίσια αγωγής η οποία δεν εφεσιβλήθηκε, επειδή εκκρεμεί έφεση εναντίον άλλης απόφασης στα πλαίσια της οποίας δεν εκδόθηκε οποιοδήποτε ένταλμα.
Για τους προαναφερόμενους λόγους η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα-αιτητή, τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.