|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 333
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 53/2010)
11 Μαρτίου, 2010
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ,
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείοντας,
ν.
KRISTINA GONDOVA,
Εφεσίβλητης.
Εξ πάρτε αίτηση ημερομηνίας 23/2/2010
Λ. Λουκαΐδης με Ι. Λουκαΐδου, για τον Εφεσείοντα.
Εφεσείων παρών.
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή
Δ. Χατζηχαμπή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Εφ' όσον διεβιβάσθη παρακλητικό αίτημα δικαστικής συνδρομής δικαστηρίου της Σλοβακίας για τη λήψη μαρτυρίας από τον εφεσείοντα-αιτητή, το Ανώτατο Δικαστήριο την 3/12/2009 διέταξε όπως αυτός παρουσιαστεί ενώπιον του Προέδρου του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ο οποίος ορίσθη ως εξεταστής, για τη λήψη της εν λόγω μαρτυρίας. Το αίτημα είχε βασισθεί στον Κανονισμό ΕΚ/1206 του Συμβουλίου του 2001, ο οποίος αφορά τη συνεργασία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών κατά τη διεξαγωγή αποδείξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις. Το συγκεκριμένο διάταγμα βασίστηκε στο Κεφ. 12 ως προς τη διαδικασία κλήσης του εφεσείοντα-αιτητή ως μάρτυρα. Στην κλήση μάρτυρα αναφέρετο ότι ο αιτητής εκαλείτο να εμφανιστεί ενώπιον του εξεταστή, προκειμένου να εξεταστεί αναφορικά με τη γονική μέριμνα και διατροφή της ανήλικης θυγατέρας του, στην οποία αφορούσε η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου της Σλοβακίας.
Την 23/2/2010 ο εφεσείων-αιτητής καταχώρισε έφεση εναντίον της διαταγής της 3/12/2009. Την ίδια μέρα καταχώρισε εξ πάρτε αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της εν λόγω διαταγής μέχρι εκδίκασης της έφεσης. Αυτή είναι η αίτηση την οποία έχουμε ενώπιον μας σήμερα. Η αίτηση βασίζεται στη Διαταγή 35, θεσμοί 18 και 19 και Διαταγή 48, θεσμός 8(1)(ee).
Πριν ακουστεί ο ευπαίδευτος συνήγορος θέσαμε υπόψη του νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με την εξουσία αναστολής τέτοιας φύσεως διαταγής, την οποία και είχε στη συνέχεια την ευκαιρία να εξετάσει κατά το χρόνο που του παρεσχέθη. Ευθέως προκύπτει το ερώτημα της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, την οποία ο εφεσείων-αιτητής επιδιώκει να ασκήσει η Ολομέλεια, σε συνάρτηση, βεβαίως, και με τις συγκεκριμένες πρόνοιες στις οποίες βασίζει την αίτηση του, για να μην επεκταθούμε στις προεκτάσεις της όλης βάσης της έφεσης.
Είναι πασιφανές ότι η Δ.35, θεσμοί 18 και 19 δεν έχουν εφαρμογή για διαταγές που εκδίδονται από το Ανώτατο Δικαστήριο, εφόσον ρητά οι εν λόγω δικονομικές διατάξεις αφορούν "Court below". Το θέμα έχει αποφασιστεί, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Αναφορικά με την Αίτηση του Ευάγγελου Εμπεδοκλή, Πολιτικές Εφέσεις 32/2009 και 33/2009, ημερομηνίας 12/5/2009 και Αναφορικά με το αίτημα του Επαρχιακού Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, λήψη μαρτυρίας από τον Ευάγγελο Εμπεδοκλή στην Πολιτική Έφεση αρ. 402/2008, ημερομηνίας 17/7/2009, αμφότερες αποφάσεις της Ολομέλειας.
Στις αποφάσεις αυτές, αφού εξηγήθηκε και αναλύθηκε σε βάθος το όλο δικονομικό πλαίσιο της Διαταγής 35, θεσμοί 18 και 19, αποφασίστηκε ότι εξουσία άσκησης αναστολής διαταγής Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου είτε σε διαδικασία Certiorari είτε σε διαδικασία της παρούσας φύσης δεν παρέχεται.
Όσον αφορά τη θέση του συνηγόρου ότι χρησιμοποιήθηκε το Κεφ. 12 προς υλοποίηση της Διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση τον Κανονισμό ΕΚ/1206 του Συμβουλίου, παρατηρείται, όπως έχει αναφερθεί και στις προηγούμενες Πολιτικές Εφέσεις 32/2009 και 33/2009, ότι το Κεφ. 12 χρησιμοποιείται ως το οικείο δίκαιο για την ακολουθητέα διαδικασία, εφ' όσον το άρθρο 10.2 του προαναφερθέντος Κανονισμού επιτρέπει στο δικαστήριο της χώρας εκτελέσεως να εκτελεί την παραγγελία σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους του.
Η παρούσα διαδικασία, όπως έχουμε προαναφέρει, εδράζεται στον Κανονισμό 1206/2001. Ο Κανονισμός αυτός, εντασσόμενος στην ιδέα του ενιαίου του ευρωπαϊκού χώρου, θεσπίστηκε με γνώμονα την ταχεία αντιμετώπιση θεμάτων αυτής της υφής και προσδιορίζει μια απ' ευθείας επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων δικαστηρίων, με γνώμονα την ταχύτητα της διαβιβάσεως της παραγγελίας ενός κράτους προς άλλο. Προσδιορίζεται ρητώς η αναγκαιότητα διεκπεραίωσης της παραγγελίας σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως ιδιαίτερα αναφέρεται στο άρθρο 10. Επομένως, η διαδικασία αυτή είναι μια δικαστική συνδρομή ενός κράτους προς άλλο, όπως λέγει και το Προΐμιο του Κανονισμού στη Σκέψη 8.
Πολύ περιορισμένη είναι ως εκ τούτου η δυνατότητα του δικαστηρίου της χώρας εκτελέσεως να μην ανταποκριθεί στην παραγγελία. Υπάρχουν δε στο άρθρο 14 ρητά καθορισμένες περιπτώσεις άρνησης εκτελέσεως. Σε καμιά από αυτές δεν μπορούν να εμπίπτουν οι αιτιάσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου ως προς τους λόγους για τους οποίους ο εφεσείων-αιτητής ζητά την αναστολή της διαταγής για εκτέλεση.
Να παρατηρήσουμε όμως ως προς τις ανησυχίες του εφεσείοντα-αιτητή αναφορικά με τη διαδικασία της λήψης της μαρτυρίας του, ότι ο Κανονισμός έχει προνοήσει για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων του, περιλαμβανομένης της εκπροσώπησης του κατά τη διεξαγωγή της διαδικασίας εκτελέσεως.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΔΓ