|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 1418
13 Νοεμβρίου, 2009
[AΡΤΕΜΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
MARKETRENDS FINANCE LTD,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
ΞΕΝΙΑΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ,
Εφεσίβλητης-Εναγόμενης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 188/2007)
Απόδειξη ― Αγωγή για απαίτηση χρηματικού ποσού η οποία βασίζετο σε ισχυριζόμενη καταβολή χρημάτων σε χρηματιστηριακή εταιρεία από την ενάγουσα εταιρεία, κατ' εντολή της εναγόμενης, για αγορά μετοχών επ' ονόματί της (της εναγόμενης) ― Κατά πόσο η ενάγουσα εταιρεία απέσεισε το αποδεικτικό βάρος των γεγονότων τα οποία θα στοιχειοθετούσαν την απαίτησή της.
Η εφεσείουσα εταιρεία καταχώρησε αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης αξιώνοντας ποσό £30.067,85 δυνάμει έγγραφης συμφωνίας δανείου για σκοπούς επενδύσεων σε μετοχές. Η απαίτηση της εφεσείουσας εταιρείας βασίζετο στην καταβολή σε χρηματιστηριακή εταιρεία χρημάτων, κατ' εντολή της εφεσίβλητης, για αγορά μετοχών επ' ονόματι της εφεσίβλητης. Η εφεσίβλητη ήγειρε σαν υπεράσπιση την άρνηση οποιασδήποτε τέτοιας συμβατικής σχέσης μεταξύ της ίδιας και της εφεσείουσας εταιρείας και επίσης την άρνηση της υπογραφής από την ίδια τέτοιας συμφωνίας.
Το Δικαστήριο απέρριψε την απαίτηση ως μη αποδειχθείσα. Η εφεσείουσα εταιρεία εφεσίβαλε την απόφαση. Οι λόγοι έφεσης στρέφονται εναντίον της απόρριψης της μαρτυρίας του τότε εκτελεστικού διευθυντή της ως αναξιόπιστης, της κατάληξης του Δικαστηρίου ότι δεν απεδείχθη η υπογραφή της εφεσίβλητης στην αίτηση για τον margin account (τεκμήριο 1) ή η γνησιότητα της υπογραφής της σε αυτό, της μη απόδειξης της υπογραφής της εφεσίβλητης επί της εντολής για πληρωμή £26.365.10 προς εξόφληση του λογαριασμού με τη χρηματιστηριακή εταιρεία (τεκμήριο 3) και εναντίον της κατάληξης ότι το τεκμήριο 2 (η κατάσταση λογαριασμού) δεν ήταν αποτελεσματικό, καθ' όσον, όπως ισχυρίζετο η εφεσείουσα εταιρεία, σε αυτό αναφέρετο η μεταφορά του ποσού που κατεβλήθη στη χρηματιστηριακή εταιρεία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εφεσείουσα εταιρεία απέτυχε να αποσείσει το βάρος αποδείξεως που είχε σε σχέση με τη σύναψη της συμβατικής σχέσης με την υπογραφή του τεκμηρίου 1 από την εφεσίβλητη, η δε μαρτυρία της τελευταίας ότι δεν υπέγραψε το τεκμήριο 1 έγινε δεκτή (και η αποδοχή της μαρτυρίας της από το Δικαστήριο δεν έχει προσβληθεί με λόγο έφεσης).
2. Δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο της έκθεσης απαίτησης ότι η εφεσείουσα εταιρεία εβασίζετο σε εντολή της εφεσίβλητης να πληρώσει χρήματα στη χρηματιστηριακή εταιρεία για αγορά μετοχών. Πώς επομένως η εφεσίβλητη θα αρνείτο το τεκμήριο 3 στην υπεράσπισή της;
3. Η καλύτερη αντικειμενική μαρτυρία σε στήριξη της αμφισβητούμενης απαίτησης θα ήταν μαρτυρία που να δείχνει την αγορά τέτοιων μετοχών. Τέτοια μαρτυρία όμως, είτε από τη χρηματιστηριακή εταιρεία είτε από αλλού, δεν υπήρξε.
Η έφεση απορρίφθηκε με €2.000 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λοΐζου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 12608/02), ημερομ. 15.6.2007.
Σ. Κώστα για Κλ. Δημοσθένους, για τον Εφεσείοντα.
Δ. Αμερικάνου για Γ. Γιάγκου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφεσείουσα εταιρεία, ασχολούμενη μεταξύ άλλων με τη χορήγηση δανείων για σκοπούς επενδύσεων σε μετοχές, ήγειρε αγωγή κατά της Εφεσίβλητης αξιώνοντας ποσό £30.067,85 δυνάμει έγγραφης συμφωνίας τέτοιου δανείου ημερομηνίας 21.12.2006 για £27.000 - το αξιούμενο ποσό ήταν το υπόλοιπο του λογαριασμού κατά την έγερση της αγωγής αφού υπήρχε και πρόνοια για τόκο 8% (μετατραπέντος στη συνέχεια σε 9%). Η υπεράσπιση της Εφεσίβλητης ήταν ότι ουδεμία τέτοια συμβατική σχέση είχε με την Εφεσείουσα ούτε υπέγραψε τέτοια συμφωνία.
Το Δικαστήριο απέρριψε την απαίτηση ως μη αποδειχθείσα. Έκρινε αναξιόπιστη τη μαρτυρία του τότε εκτελεστικού διευθυντή της Εφεσείουσας, η οποία συνίστατο στο ότι στην Εφεσίβλητη εδόθησαν διευκολύνσεις υπό μορφή margin account με όριο £27.000, από τον οποίο η Εφεσείουσα επλήρωνε στη χρηματιστηριακή εταιρεία μέσω της οποίας η Εφεσίβλητη αγόραζε μετοχές. Το Δικαστήριο παρατήρησε περαιτέρω ότι ο ίδιος δεν γνώριζε αν η Εφεσίβλητη είχε υπογράψει την αίτηση για τον margin account (τεκμήριο 1) ή την εντολή για πληρωμή £26.365.10 προς εξόφληση του λογαριασμού με τη χρηματιστηριακή εταιρεία (τεκμήριο 3), ενώ το σχετικό προς την αίτηση πληρεξούσιο δεν ήταν υπογραμμένο. Και ότι η κατάσταση λογαριασμού (τεκμήριο 2) όχι μόνο δεν αποδείκνυε το απαιτούμενο ως υπόλοιπο αλλά και ο ίδιος ο λογαριασμός φαίνεται να αφορούσε άλλη εταιρεία από την Εφεσείουσα. Πέραν τούτων, και η άλλη μάρτυρας της Εφεσείουσας, υπάλληλος στο γραφείο της, την αξιοπιστία της οποίας το Δικαστήριο εδέχθη, δεν μπορούσε να βεβαιώσει ότι η Εφεσίβλητη υπέγραψε το τεκμήριο 1, δέχθηκε δε ότι η δική της υπογραφή σε αυτό ως μάρτυρας μπορεί να ετέθη στην απουσία του πελάτη. Η δε Εφεσίβλητη, την οποία το Δικαστήριο εδέχθη ως αξιόπιστη, μαρτύρησε ότι ουδέποτε υπέβαλε αίτηση για παροχή δανείου ή υπέγραψε οποιαδήποτε συμφωνία με την Εφεσείουσα και δη τα τεκμήρια 1 και 3, και μάλιστα ότι το Δεκέμβριο του 2000 ήταν στην Ελλάδα. Τέλος, το Δικαστήριο υπέδειξε ότι ουδεμία μαρτυρία προσκομίσθηκε για αγορά μετοχών στο όνομα της Εφεσίβλητης μέσω της εν λόγω χρηματιστηριακής εταιρείας.
Αμφισβητώντας την απόφαση με την έφεση, η Εφεσείουσα παραπονείται κατά πρώτον για την απόρριψη της μαρτυρίας του τότε εκτελεστικού διευθυντή της ως αναξιόπιστη. Δεν γίνεται όμως οποιαδήποτε συγκεκριμένη εισήγηση που να στηρίζει το παράπονο αυτό στα πλαίσια που έχουν τεθεί από τη νομολογία ως προς τη δυνατότητα του Εφετείου να παρέμβη στα ευρήματα του εκδικάσαντος δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία. Πέραν τούτου όμως, η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η Εφεσείουσα δεν απέδειξε την υπόθεση της εβασίσθη μάλλον επί της αδυναμίας και αναποτελεσματικότητας της μαρτυρίας της παρά στην αξιοπιστία ως θέμα εντύπωσης του Δικαστηρίου. Να υπενθυμίσουμε, ως προς τον εν λόγω μάρτυρα, την έλλειψη προσωπικής γνώσης του για την υπογραφή από την Εφεσίβλητη της συμφωνίας στην οποία η Εφεσείουσα εβασίσθη - Τεκμήριο 1- και της εντολής για εξόφληση του κατ' ισχυρισμό λογαριασμού - τεκμήριο 3 -, αλλά και την έλλειψη μαρτυρίας για την αγορά μετοχών από την Εφεσίβλητη μέσω της χρηματιστηριακής εταιρείας σε σχέση με την οποία η Εφεσείουσα ισχυρίζετο ότι κατέβαλε τα χρήματα που εχρεώθησαν στον εν λόγω λογαριασμό.
Με άλλους λόγους έφεσης η Εφεσείουσα προσβάλλει την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι δεν απεδείχθη η υπογραφή του τεκμηρίου 1 από την Εφεσίβλητη. Δεν αμφισβητήθηκε, λέγει, δικογραφικά ή στη δίκη, η υπογραφή από την Εφεσίβλητη του τεκμηρίου 1 ή η γνησιότητα της υπογραφής της σε αυτό, αφού η υπεράσπιση της Εφεσίβλητης συνίστατο σε γενική άρνηση και άρνηση υπογραφής συμφωνίας άλλης ημερομηνίας. Δεν βλέπουμε όμως πώς άλλως θα αμφισβητούσε η Εφεσίβλητη στην υπεράσπιση της την υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας παρά αναφέροντας, όπως έκανε, ότι δεν είχε συμβατική σχέση με την Εφεσείουσα και δεν υπέγραψε τη συμφωνία στην οποία αναφέρετο η Εφεσείουσα, και αυτό δεν συνιστούσε γενική άρνηση με την έννοια της γενικής άρνησης της απαίτησης. Η αναφορά σε συμφωνία άλλης ημερομηνίας (προφανώς εκ λάθους) δεν επηρεάζει τα πράγματα αφού σαφώς και ρητώς η Εφεσίβλητη εννοούσε ότι αναφέρετο στη συμφωνία στην οποία η Εφεσείουσα εβασίζετο στην έκθεση απαίτησής της. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Εφεσείουσα είχε το βάρος να αποδείξει τη σύναψη της εν λόγω συμβατικής σχέσης με την υπογραφή από την Εφεσίβλητη του τεκμηρίου 1, την οποία και δεν απέδειξε με την όλη μαρτυρία της αφού ως προς τούτο οι ίδιοι οι μάρτυρες της δεν μπορούσαν να βοηθήσουν, η δε μαρτυρία της Εφεσίβλητης ότι δεν υπέγραψε το τεκμήριο 1 έγινε δεκτή (και η αποδοχή της μαρτυρίας της από το Δικαστήριο δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης).
Το ίδιο ισχύει, βεβαίως, και ως προς το τεκμήριο 3 για τη μη απόδειξη της υπογραφής του οποίου επίσης παραπονείται η Εφεσείουσα. Δεν δικογραφήθηκε, λέγει, στην υπεράσπιση άρνηση του δικαιώματος της Εφεσείουσας να απαιτήσει το ποσό που είχε καταβάλει στη χρηματιστηριακή εταιρεία, αλλά ούτε και κατά την ακρόαση αμφισβητήθηκε αυτό το δικαίωμα. Ως προς τα δικόγραφα, τα πράγματα είναι εντελώς αντίθετα, αφού ουδέποτε ανεφέρθη στην έκθεση απαίτησης ότι η Εφεσείουσα εβασίζετο σε εντολή της Εφεσίβλητης να πληρώσει στη χρηματιστηριακή εταιρεία χρήματα για αγορά μετοχών, παρά μόνο ότι η Εφεσείουσα παρείχε στην Εφεσίβλητη δάνειο για αγορά μετοχών και ότι το υπόλοιπο του λογαριασμού απαιτείτο ως οφειλόμενο. Πώς θα αρνείτο επομένως το τεκμήριο 3 η Εφεσίβλητη; Ήταν λοιπόν μάλλον η Εφεσείουσα που επεδίωξε κατά τη δίκη να βασισθεί σε ισχυρισμούς που δεν είχαν δικογραφηθεί, αφού ούτε καν ο όρος 6 που αναφέρετο στην υποχρέωση του πελάτη να καταβάλει ποσά που θα επληρώνοντο στη χρηματιστηριακή εταιρεία δεν ανεφέρθη. Ως προς δε τη μαρτυρία, η υπογραφή του τεκμηρίου 3 αμφισβητήθηκε και δεν απεδείχθη.
Κατά τα λοιπά, η έφεση αμφισβητεί την κατάληξη ότι το τεκμήριο 2 (η κατάσταση λογαριασμού) δεν ήταν αποτελεσματικό, καθ' όσον, λέγει η Εφεσείουσα, σε αυτό αναφέρετο η μεταφορά του ποσού που κατεβλήθη στη χρηματιστηριακή εταιρεία. Να υιοθετήσουμε όσα ανάφερε το Δικαστήριο ως προς το τεκμήριο 2 και να παρατηρήσουμε μόνο ότι, αν η ίδια η εντολή για πληρωμή του ποσού (τεκμήριο 3) δεν απεδείχθη, το κενό ασφαλώς δεν μπορούσε να πληρωθεί με μια αναφορά στο τεκμήριο 2.
Καταλήγοντας, να τονίσουμε και μια άλλη διάσταση η οποία, αν και ανεφέρθη από το Δικαστήριο, δεν έτυχε, στην απόφαση αλλά και στα περιγράμματα, της θεμελιακής σημασίας που έχει. Η όλη απαίτηση της Εφεσείουσας βασίζεται στην καταβολή στη χρηματιστηριακή εταιρεία χρημάτων, κατ' εντολή της Εφεσίβλητης, για αγορά μετοχών επ' ονόματι της Εφεσίβλητης. Θα εφανταζόμεθα ότι η πιο καλή αντικειμενική μαρτυρία σε στήριξη της αμφισβητούμενης απαίτησης θα ήταν μαρτυρία που να δείχνει την αγορά τέτοιων μετοχών. Τέτοια μαρτυρία όμως, είτε από τη χρηματιστηριακή εταιρεία είτε από αλλού, δεν υπήρξε.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Εφεσείουσα θα καταβάλει στην Εφεσίβλητη €2.000 έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας.