|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 881
14 Ιουλίου, 2009
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
HAROUTIOUN TOUMAIAN,
Εφεσείων,
v.
ΜΑΡΙΑΣ ΤOUMAIAN ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Έφεση Αρ. 7/2007)
Δικαιοδοσία Δικαστηρίου ― Συντρέχουσα δικαιοδοσία ― Δυνατότητα αναστολής διαδικασίας ενώπιον ενός δικαστηρίου και παραπομπή του θέματος για εκδίκαση από άλλο ― Άρθρο 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν.14/60).
Οικογενειακό Δικαστήριο ― Περιουσιακές σχέσεις συζύγων οι οποίοι ανήκουν σε θρησκευτικές ομάδες ― Δικαιοδοσία επίλυσής τους ― Ανήκει στα Οικογενειακά Δικαστήρια που ιδρύθηκαν με τον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990 (Ν.23/90 όπως τροποποιήθηκε) και όχι τα Οικογενειακά Δικαστήρια Θρησκευτικών Ομάδων ― Απόφαση στην υπόθεση Δάμτσα v. Δάμτσα (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 1389.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο Θρησκευτικών Ομάδων απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντος, η οποία αφορούσε στην επίλυση περιουσιακών θεμάτων του ιδίου με τη σύζυγό του κρίνοντας ότι δεν είχε την απαιτούμενη δικαιοδοσία, στη βάση του σκεπτικού της απόφασης στην υπόθεση Δάμτσα v. Δάμτσα (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 1389. Μετά την έκδοση της Δάμτσα (ανωτέρω) τα περιουσιακά θέματα των συζύγων σε περιπτώσεις θρησκευτικών ομάδων, είχαν ανατεθεί στα Οικογενειακά Δικαστήρια που ιδρύθηκαν με το Νόμο 23/90, ως έχει τροποποιηθεί.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση. Το μόνο του παράπονο είναι ότι παρά το γεγονός ότι ετέθη θέμα παραπομπής της αίτησης ενώπιον άλλου αρμόδιου δικαστηρίου, το αίτημα απορρίφθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην απόφαση της πλειοψηφίας στην υπόθεση Ελληνική Τράπεζα Λτδ (1994) 1 Α.Α.Δ. 87 κατέστη σαφές ότι η ορθή ερμηνεία του Άρθρου 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/60) είναι ότι παρέχεται δικαιοδοσία για παραπομπή υπόθεσης από ένα δικαστήριο σε άλλο, μόνο σε περιπτώσεις όπου και τα δύο δικαστήρια έχουν συντρέχουσα δικαιοδοσία, κάτι που δεν υπάρχει στην παρούσα υπόθεση.
2. Με αυτή την κατάληξη πιθανόν κάποιοι να αδικούνται, ιδιαίτερα όταν υπάρχει θέμα παραγραφής. Όμως το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο δεν έχει τη δυνατότητα διαφορετικού χειρισμού.
Η έφεση απορρίφθηκε με €500 έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δάμτσα v. Δάμτσα (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 1389,
Ελληνική Τράπεζα Λτδ (1994) 1 Α.Α.Δ. 87,
Βασιλειάδης v. Νικολάου (1995) 1 Α.Α.Δ. 168.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου (Θρησκευτική Ομάδα Αρμενίων) (Δημητριάδου-Ανδρέου, Α.Ε.Δ.), (Αίτηση Αρ. 6/05), ημερομ. 25.1.2007.
Μ. Σαββίδου, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγελθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη.
ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση αναφέρεται σε υπόθεση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Θρησκευτικών Ομάδων και ειδικότερα στη Θρησκευτική Ομάδα Αρμενίων.
Με την αίτησή του πρωτοδίκως ο εφεσείων αξίωνε δήλωση ότι συγκεκριμένο ακίνητο, άνκαι είναι εγγεγραμμένο επ' ονόματι της εφεσίβλητης- καθ' ης η αίτηση, ανήκει σε αυτόν κατά 1/3 μερίδιο. Μετά την καταχώρηση της αίτησης και πριν την έκδοση της απόφασης, εκδόθηκε από το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο απόφαση στην υπόθεση Δάμτσα v. Δάμτσα (Αρ. 2) (2006) 1 Α.Α.Δ. 1389. Υπό το φως της πιο πάνω απόφασης το δικαστήριο κατέληξε ότι οι περιουσιακές σχέσεις των συζύγων σε περιπτώσεις θρησκευτικών ομάδων δεν ενέπιπταν πλέον στη δικαιοδοσία των Οικογενειακών Δικαστηρίων των Θρησκευτικών Ομάδων και είχαν ανατεθεί στα Οικογενειακά Δικαστήρια που ιδρύθηκαν με το Νόμο 23/90, ως έχει τροποποιηθεί.
Το δικαστήριο προχώρησε ότι δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης γιατί τέτοια αποκλειστική δικαιοδοσία έχει το Οικογενειακό Δικαστήριο και αφού σημείωσε ότι δεν του παρεχόταν δυνατότητα αναστολής της διαδικασίας και παραπομπής της εκδίκασης της υπόθεσης σε άλλο δικαστήριο, απέρριψε την αίτηση.
Ο εφεσείων ουσιαστικά δεν προσβάλλει το σκεπτικό της απόφασης, ούτε ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Θρησκευτικών Ομάδων έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την υπόθεση. Στηρίζει την έφεσή του μόνο στο παράπονο ότι παρά το γεγονός ότι ετέθη θέμα παραπομπής της αίτησης ενώπιον άλλου αρμόδιου δικαστηρίου, το αίτημα απορρίφθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα παραπέμπει στις υποθέσεις Ελληνική Τράπεζα Λτδ (1994) 1 Α.Α.Δ. 87 και Βασιλειάδης v. Νικολάου (1995) 1 Α.Α.Δ. 168, αναγνωρίζοντας ότι μόνο σε περιπτώσεις συντρέχουσας δικαιοδοσίας παρέχεται η δυνατότητα αναστολής διαδικασίας ενώπιον ενός δικαστηρίου και παραπομπή της υπόθεσης για εκδίκαση σε άλλο, καθώς και το γεγονός ότι ο όρος «Δικαστήριο» στο πλαίσιο των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας περιορίζεται σε «αρμόδιο Δικαστήριο». Προβάλλει όμως το επιχείρημα ότι η φράση «αρμόδια δικαιοδοσία» του Άρθρου 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) θα έπρεπε να ερμηνευθεί διαφορετικά. Στηρίζει τη θέση του στο επιχείρημα ότι το δίκαιο είναι μια δυναμική και όχι στατική επιστήμη και ότι με την απόρριψη αγωγών λόγω αναρμοδιότητας δεν απονέμεται δικαιοσύνη. Καταλήγει ότι κατά τη γνώμη του η φράση «αρμόδια δικαιοδοσία» θα πρέπει να ερμηνεύεται ως παραπομπή σε άλλο αρμόδιο καθ' ύλην δικαστήριο.
Δεν έχει ασκηθεί έφεση επί του συμπεράσματος του δικαστηρίου ότι ο νομοθέτης ως προς τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων μελών Θρησκευτικών Ομάδων προέβλεψε να εκδικάζονται από τα Οικογενειακά Δικαστήρια. Ούτε και τέθηκε θέμα αν το πρωτόδικο δικαστήριο σωστά ή λανθασμένα απέρριψε την υπόθεση αντί να την αναστείλει. Συνεπώς, θα περιοριστούμε στο επιχείρημα ότι το δικαστήριο θα έπρεπε να παραπέμψει την υπόθεση σε άλλο αρμόδιο δικαστήριο.
Πράγματι στην υπόθεση Δάμτσα v. Δάμτσα (Αρ. 2), ανωτέρω, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο αποφάσισε ότι από τον ορισμό της φράσης «Οικογενειακό Δικαστήριο» στο Άρθρο 2 του Ν.29(Ι)/97 όπως τροποποιήθηκε με το Ν.22(Ι)/98, είναι φανερό ότι ο νομοθέτης θέλησε όπως το θέμα των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων παύσει να εμπίπτει στη δικαιοδοσία των Οικογενειακών Δικαστηρίων των Θρησκευτικών Ομάδων και παραπεμφθεί στα Οικογενειακά Δικαστήρια που ιδρύθηκαν με βάση το Ν.23/90, όπως έχει τροποποιηθεί.
Από την άλλη, στην υπόθεση Ελληνική Τράπεζα Λτδ, ανωτέρω, έχει καταστεί σαφές ότι η ορθή ερμηνεία του Αρθρου 61 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν.14/60 είναι ότι παρέχεται δικαιοδοσία για παραπομπή υπόθεσης από ένα δικαστήριο σε άλλο, μόνο σε περιπτώσεις όπου και τα δύο δικαστήρια έχουν συντρέχουσα δικαιοδοσία. Στην ίδια υπόθεση τονίζεται ότι δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις περιπτώσεις που είχε ασκηθεί η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Αρθρου 61 η παραπομπή είχε γίνει από ένα αρμόδιο δικαστήριο σε άλλο, επίσης, αρμόδιο δικαστήριο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην υπόθεση υπήρξε και η μειοψηφούσα άποψη ότι το Αρθρο 61 δεν περιορίζει τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου μόνο στις περιπτώσεις όπου τα δύο δικαστήρια έχουν συντρέχουσα δικαιοδοσία, αλλά παρέχει τέτοια δικαιοδοσία και στις περιπτώσεις όπου το δικαστήριο είναι αναρμόδιο, αφήνοντας έτσι το θέμα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Είμαστε βέβαια δεσμευμένοι να ακολουθήσουμε την άποψη της πλειοψηφίας και συνεπώς δεν μπορούμε να δεχτούμε το επιχείρημα του ευπαιδεύτου συνηγόρου του εφεσείοντα ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει συντρέχουσα δικαιοδοσία.
Η διατύπωση της υπόθεσης Ελληνική Τράπεζα Λτδ δεν αφήνει περιθώρια. Παραπομπή υποθέσεων από ένα δικαστήριο σε άλλο είναι δυνατή μόνο σε περιπτώσεις όπου και τα δύο δικαστήρια έχουν συντρέχουσα δικαιοδοσία, κάτι που δεν υπάρχει στην παρούσα υπόθεση.
Αναγνωρίζουμε ότι με αυτή την κατάληξη πιθανόν κάποιοι να αδικούνται, ιδιαίτερα όταν υπάρχει θέμα παραγραφής. Όμως ως Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο δεν έχουμε τη δυνατότητα διαφορετικού χειρισμού.
Η έφεση απορρίπτεται. Εν όψει του θέματος αποφασίσαμε να επιδικάσουμε μόνο €500 έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με €500 έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.