|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 1380
21 Δεκεμβρίου, 2008
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΑΝΑΓΗ,
Εφεσείων,
ν.
G & P ERGATIDES MOTORS LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 236/2005)
Πολιτική Δικονομία ? Δικόγραφα ? Αποτελούν το αποκλειστικό μέσο για τον προσδιορισμό των επιδίκων θεμάτων ? Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν μπορεί να επεκταθεί στην επίλυση θεμάτων που δεν περιλαμβάνονται στα επίδικα θέματα.
Ο εφεσείων αγόρασε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από τους εφεσίβλητους, εταιρεία εισαγωγής και εμπορίας αυτοκινήτων. Οι εφεσίβλητοι έδωσαν εγγύηση για τρία χρόνια αναφορικά με πλείστα όσα μέρη της μηχανής, του κιβωτίου ταχυτήτων, του συστήματος διεύθυνσης, και των συστημάτων ανάρτησης και λίπανσης του αυτοκινήτου.
Ο εφεσείων κίνησε αγωγή εναντίον των εφεσιβλήτων αξιώνοντας το ποσό των £2,250 που αντιπροσώπευε το ποσό που πλήρωσε για βλάβη που είχε σχέση με τη μηχανή του αυτοκινήτου και την οποίαν επιδιόρθωσε με δικά του έξοδα. Αξίωνε επίσης άλλες παρεμφερείς αποζημιώσεις συμποσούμενες σε £350. Η αγωγή του στηρίζετο στην εγγύηση.
Οι εφεσίβλητοι με την υπεράσπισή τους δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητα της εγγύησης. Ισχυρίστηκαν όμως ότι η εγγύηση δεν εκάλυπτε την εν λόγω βλάβη καθόσον αυτή προήλθε από κακή συντήρηση και υπερβολική χρήση του αυτοκινήτου από πλευράς του εφεσείοντος και δεν συνέβηκε στην συνήθη πορεία των πραγμάτων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του εφεσείοντος και διαπίστωσε ότι η βλάβη δεν προήρχετο από πράξεις ή παραλείψεις του. Παρά ταύτα όμως θεώρησε ότι η εγγύηση δεν δέσμευε τους εφεσίβλητους καθότι αυτή εδόθη την ίδια μεν ημέρα αλλά μετά και όχι πριν από τη συμφωνία αγοράς του αυτοκινήτου και έτσι δεν ενήργησε ως «καταλυτικό στοιχείο» για τη σύναψη της συμφωνίας, της οποίας, ως εκ τούτου, δεν συνιστούσε μέρος.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν ήταν επιτρεπτό για το πρωτόδικο Δικαστήριο να εγείρει θέμα εξέτασης της ισχύος της εγγύησης που δεν ήταν ποτέ επίδικο θέμα. Ως εκ τούτου η έφεση δεν μπορεί παρά να επιτύχει.
2. Δεδομένης της διαπίστωσης της ευθύνης των εφεσιβλήτων και της διαπιστωθείσας βλάβης, διατάσσεται επανεκδίκαση μόνο σε σχέση με το εύλογο του κόστους για αντιμετώπιση της βλάβης.
Η έφεση επιτράπηκε με £500 έξοδα υπέρ του εφεσείοντος. Η πρωτόδικη απόφαση και διαταγή για έξοδα παραμερίσθηκαν. Εκδόθηκε διαταγή επανεκδίκασης ως ανωτέρω.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθ. Αρ. 5029/01), ημερομ. 24.6.2005.
A.Παπαμιχαήλ, για τον Εφεσείοντα.
Μ. Β. Ιωάννου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Τον Ιούλιο του 1998 ο εφεσείων αγόρασε για £7.000 ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ηλικίας σχεδόν 5 χρόνων από τους εφεσίβλητους, εταιρεία εισαγωγής και εμπορίας αυτοκινήτων. Εδόθη εγγύηση από τους εφεσίβλητους για τρία χρόνια όσον αφορά πλείστα όσα μέρη της μηχανής, του κιβωτίου ταχυτήτων, του συστήματος διεύθυνσης, του συστήματος ανάρτησης και του συστήματος λίπανσης του αυτοκινήτου.
Δύο μήνες μετά, το αυτοκίνητο παρουσίασε βλάβη στη μηχανή την οποία οι εφεσίβλητοι επιδιόρθωσαν επισκευάζοντας τη μηχανή με δικά τους έξοδα στα πλαίσια της εγγύησης με κόστος £500. Άλλους 15 μήνες μετά, υπήρξε βλάβη στο κιβώτιο ταχυτήτων την οποία και πάλι οι εφεσίβλητοι επιδιόρθωσαν αλλάζοντας το κιβώτιο ταχυτήτων με δικά τους έξοδα στα πλαίσια της εγγύησης, με κόστος £400. Δύο μήνες πριν από τη λήξη των τριών ετών της εγγύησης ο εφεσείων παραπονέθηκε για νέο πρόβλημα με τη μηχανή. Αυτή τη φορά οι εφεσίβλητοι αρνήθησαν να αναλάβουν ευθύνη, αποδίδοντας τη βλάβη, αφού έλεγξαν το αυτοκίνητο, στην κακή συντήρηση και την υπερβολική χρήση του. Ο εφεσείων το επιδιόρθωσε λοιπόν με δικά του έξοδα και με αγωγή απαίτησε από τους εφεσίβλητους το ποσό των £2,250 που του στοίχισε και άλλες παρεμφερείς αποζημιώσεις συμποσούμενες σε £350, βασίζοντας την αγωγή του στην εγγύηση.
Οι εφεσίβλητοι με την υπεράσπιση τους δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητα της εγγύησης. Δέχθησαν ότι αυτή εδόθη για τρία χρόνια και κάλυπτε τα προαναφερθέντα. Ισχυρίσθησαν όμως ότι η εγγύηση δεν εκάλυπτε την εν λόγω βλάβη καθόσον αυτή προήλθε από την κακή συντήρηση και υπερβολική χρήση του αυτοκινήτου που είχαν διαπιστώσει, εξ υπαιτιότητας δηλαδή του εφεσείοντα και όχι στη συνήθη πορεία των πραγμάτων.
Τούτου δοθέντος, το ουσιαστικό επίδικο θέμα ήταν η αιτία και η ευθύνη για τη βλάβη. Εδόθη μαρτυρία επ' αυτού και το Δικαστήριο, αποδεχόμενο τη μαρτυρία εκ μέρους του εφεσείοντα και απορρίπτοντας τη μαρτυρία εκ μέρους των εφεσιβλήτων, διαπίστωσε ότι η βλάβη, η οποία είχε σαν αιτία την κακή λίπανση, οφείλετο στη φθορά πολλών εξαρτημάτων και δεν προήρχετο από πράξεις ή παραλείψεις του εφεσείοντα ως προς τη συντήρηση του αυτοκινήτου ούτε από την εκτεταμένη χρήση του. Παρά ταύτα, η ευπαίδευτη δικαστής θεώρησε ότι η εγγύηση δεν είχε ισχύ ώστε να δεσμεύει τους εφεσίβλητους καθότι αυτή εδόθη την ίδια μεν ημέρα αλλά μετά και όχι πριν από τη συμφωνία αγοράς του αυτοκινήτου και έτσι δεν ενήργησε ως «καταλυτικό στοιχείο» για τη σύναψη της συμφωνίας, της οποίας, ως εκ τούτου, δεν συνιστούσε μέρος.
Με τα όσα είπαμε, η έφεση βεβαίως δεν μπορεί παρά να επιτύχει. Όπως ορθά υποδεικνύει και ο εφεσείων, οι εφεσίβλητοι στην υπεράσπιση τους δεν αμφισβήτησαν την εγκυρότητα και δεσμευτικότητα της εγγγύησης, και μάλιστα να πούμε ότι δύο φορές προηγουμένως είχαν αναλάβει ευθύνη δυνάμει αυτής. Δεν ήταν λοιπόν ποτέ επίδικο θέμα η ισχύς της εγγύησης και δεν ήταν επιτρεπτό για το Δικαστήριο να εγείρει τέτοιο θέμα. Άλλο ήταν το μόνο επίδικο θέμα, όπως επισημάναμε. Επ' αυτού δε το Δικαστήριο κατέληξε ουσιαστικά σε διαπιστώσεις προς όφελος του εφεσείοντα οι οποίες δεν προσεβλήθησαν με αντέφεση.
Η επιτυχία της έφεσης όμως δεν είναι και το τέλος της υπόθεσης. Η ευπαίδευτη δικαστής διαπίστωσε ότι ο εφεσείων απέδειξε την επισκευή της βλάβης με κόστος £2.250 (δεν υπήρξε εύρημα ως προς τις άλλες αποζημιώσεις που αυτός απαιτούσε). Εν τούτοις δεν ακολουθεί ότι πρέπει να εκδοθεί απόφαση για το ποσό αυτό. Στην υπεράσπιση τους οι εφεσίβλητοι ισχυρίσθησαν, ως προς την έκταση της ζημιάς του εφεσείοντα, εφ' όσον επρόκειτο για παλαιό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, ότι δεν ήταν λογικό να επισκευαστεί με τον τρόπο που επισκευάστηκε η μηχανή αντί να αντικατασταθεί με άλλη μεταχειρισμένη ανάλογης κατάστασης προς την ηλικία και τη χρήση του αυτοκινήτου με πολύ χαμηλότερο κόστος, με επέκταση και στο καθήκον του εφεσείοντα να μειώσει τη ζημιά του. Η ευπαίδευτη δικαστής δεν ασχολήθηκε με τη πτυχή αυτή, που όμως καθίσταται επίδικη με την επιτυχία της έφεσης, με αποτέλεσμα η ορθή διαταγή εκ μέρους του εφετείου, εφ όσον το ίδιο δεν μπορεί να κρίνει πρωτογενώς επί του θέματος, να είναι η επανεκδίκαση της υπόθεσης αλλά βεβαίως μόνο επί του συγκεκριμένου αυτού θέματος. Επομένως:
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση και διαταγή για έξοδα παραμερίζονται. Επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον των εφεσιβλήτων £500 έξοδα της έφεσης. Θα υπάρξει επανεκδίκαση, με δεδομένη την ευθύνη των εφεσιβλήτων και τη διαπιστωθείσα βλάβη, μόνο ως προς το εύλογο του κόστους για αντιμετώπιση της βλάβης. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και της επανεκδίκασης θα είναι υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον των εφεσιβλήτων αλλά στην κλίμακα του ποσού που θα επιδικαστεί.
Η έφεση επιτρέπεται με £500 έξοδα υπέρ του εφεσείοντος. Η πρωτόδικη απόφαση και διαταγή για έξοδα παραμερίζονται. Εκδίδεται διαταγή επανεκδίκασης ως ανωτέρω.