|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 614
25 Μαΐου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. CYBER GROUP LTD,
2. ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΟΥΡΗΣ,
Εφεσείοντες - Εναγόμενοι 1 & 2,
ν.
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΚΟΛΙΑ,
Εφεσίβλητης - Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12095)
Πολιτική ?ικονομία ? Αίτηση για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην ? ?πορρίφθηκε ? ?ι αιτητές-εναγόμενοι επέδειξαν αδράνεια σε σχέση με την καταχώρηση της αίτησης.
Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Ε. Δ. Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση των εφεσειόντων-εναγομένων για παραμερισμό της απόφασης που είχε εκδοθεί εναντίον τους στις 28/3/2003 για ποσό £5.000 πλέον τόκους και έξοδα, λόγω παράλειψης τους να καταχωρήσουν σημείωμα εμφάνισης. Η αίτηση για παραμερισμό είχε καταχωρηθεί στις 20/8/2003.
Οι εφεσείοντες προβάλλουν ουσιαστικά ένα και μόνο λόγο. Ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενώ έκρινε ότι αυτοί είχαν συζητήσιμη υπεράσπιση, εν τούτοις απέρριψε την αίτηση με το σκεπτικό ότι η στάση που επέδειξαν, ιδιαίτερα ο εφεσείων 2, αποτελούσε "κλασική περίπτωση, διαγωγής ασυγχώρητης, περιφρονητικής, μέχρι βαθμού καταφρόνηση? της δικαστικής διαδικασίας και των δικαιωμάτων της ενάγουσας".
Αποφασίστηκε ότι:
Η αδράνεια που επέδειξε ο εφεσείων 2 σε σχέση με την καταχώρηση της αίτησης, δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπέρ της απόρριψης της αίτησης, ώστε να μη δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 1172/03), ημερομ. 23.7.04.
Δ. Κρονίδης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Παστελλή-Χριστοφίδη και Ν. Οικονομίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με αγωγή που καταχώρησε στο Ε.Δ. Λευκωσίας η εφεσίβλητη αξίωσε εναντίον των εφεσειόντων 1 και 2 (εναγομένων 1 και 2), όπως και εναντίον άλλων έντεκα προσώπων τα οποία, μαζί με τον εφεσείοντα 2, ενάγονταν υπό την ιδιότητά τους ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της εφεσείουσας 1, το ποσό των £5.000, πλέον τόκους και έξοδα. Η αγωγή είχε ως βάση τον περί Επιστροφής Χρημάτων σε Επενδυτές Νόμο του 2002 (Νόμος 168(Ι)/2002). Πιστό αντίγραφο του κλητηρίου εντάλματος επιδόθηκε στον εφεσείοντα 2, προσωπικά και για λογαριασμό της εφεσείουσας 1, στις 10.2.2003.
Στις 28.3.2003 η εφεσίβλητη εξασφάλισε απόφαση εναντίον των εφεσειόντων για το ποσό των £5.000, πλέον τόκους και έξοδα λόγω παράλειψης των τελευταίων να καταχωρήσουν σημείωμα εμφάνισης στην αγωγή. Μετά πέντε περίπου μήνες, στις 20.8.2003, οι εφεσείοντες καταχώρησαν αίτηση για παραμερισμό της απόφασης. Η εφεσίβλητη καταχώρησε ένσταση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τις εκατέρωθεν ενόρκους δηλώσεις, όπως και την επιχειρηματολογία των δικηγόρων, απέρριψε την αίτηση. Έκρινε ότι, αν και οι εφεσίβλητοι είχαν αποκαλύψει συζητήσιμη υπεράσπιση, εν τούτοις η συμπεριφορά τους τους στερούσε τη δυνατότητα να επιδιώξουν τον παραμερισμό της απόφασης. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την ενδιάμεση απόφαση:
"Σε ό,τι αφορά την περίοδο που μεσολάβησε, από την ημέρα που ο αιτητής-εναγόμενος 2, ισχυρίζεται ότι πληροφορήθηκε από την κα Καραβιώτου, για την έκδοση απόφασης, δηλαδή στις 24.6.2003, μέχρι τις 20.8.2003 που καταχωρίστηκε η παρούσα αίτηση, παρατηρώ τ' ακόλουθα:
Στην παράγραφο 12 της ένορκής του δήλωσης, ο αιτητής-εναγόμενος 2, αναφέρει ότι, ο λόγος που η παρούσα αίτηση καταχωρίστηκε 2 μήνες μετά την ημέρα της απόφασης - προφανώς θα πρέπει να εννοεί την ημέρα που πληροφορήθηκε για την έκδοσή της, αφού η απόφαση εκδόθηκε 5 περίπου μήνες προηγουμένως, δηλαδή στις 28.3.2003 -, ήταν η απουσία του στο εξωτερικό, από τις 27.6.2003 μέχρι τις 12.7.2003, για επαγγελματικούς σκοπούς.
Αν και η περίοδος των 2 μηνών, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται ιδιαίτερα μεγάλη, εν τούτοις η εξήγηση που δίνεται, καθιστά ολότελα αδικαιολόγητη την απραξία του αιτητή, όλη αυτή την περίοδο και συνεπώς, την περίοδο μεγάλη. Στις 24.6.2003, ημέρα Τρίτη, ο αιτητής-εναγόμενος 2, πληροφορήθηκε - όπως ο ίδιος λέει - από την κα Καραβιώτου, ότι εναντίον του καθώς και εναντίον των εναγομένων 1, εκδόθηκε απόφαση. Στις 27.6.2003, ημέρα Παρασκευή, αναχώρησε για το εξωτερικό. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής. Γιατί δεν προέβηκε στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης, κατά τη διάρκεια αυτών των 3 ημερών; Καμιά εξήγηση δίνεται. Και περαιτέρω, τί έκανε από τις 12.7.2003 που επέστρεψε στην Κύπρο, μέχρι τις 20.8.2003, που καταχωρίστηκε τελικά η παρούσα αίτηση; Ο αιτητής και πάλι σιωπά.
Πέραν όμως αυτών, ακόμη και αν απουσίαζε ολόκληρη την περίοδο στο εξωτερικό, για το λόγο που επικαλείται, δικαιολογείται εξ' αυτού του λόγου, η αδράνεια του, μέχρι τις 20.8.2003, ιδιαίτερα δε, λαμβάνοντας υπόψη, τον ισχυρισμό του της παραγράφου 13 της ένορκής του δήλωσης, ότι τυχόν απόρριψη της παρούσας αίτησης, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον ίδιο και στους εναγομένους 1;
Απαντώ ξεκάθαρα όχι. Ο αιτητής-εναγόμενος 2, ιεράρχησε τις προτεραιότητές του και έθεσε το Δικαστήριο, την απόφαση που εκδόθηκε νομότυπα εναντίον του και εναντίον των εναγομένων 1, καθώς και τα συμφέροντα της ενάγουσας, σε δεύτερη μοίρα. Συνεπώς, αδίκως παραπονείται, αφού, αν όντως η απόρριψη της παρούσας αίτησης, θα προκαλούσε σ' αυτό και στους εναγόμενους 1 ανεπανόρθωτη ζημιά, όφειλε να ενεργήσει τάχιστα, καταχωρώντας την αίτηση και όχι να αναχωρήσει για το εξωτερικό, για τους λόγους που ανάφερε.
Κρίνω ότι η στάση που επέδειξαν οι αιτητές-εναγόμενοι 1 και 2, επί του προκειμένου, ιδιαίτερα ο εναγόμενος 2, αποτελεί κλασσική περίπτωση, διαγωγής ασυγχώρητης, περιφρονητικής, μέχρι βαθμού καταφρόνησης της δικαστικής διαδικασίας και των δικαιωμάτων της ενάγουσας, γεγονός το οποίο, δεν μου επιτρέπει, κατά την άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας, να παραμερίσω την απόφαση."
Με την παρούσα έφεση οι εφεσείοντες προβάλλουν ουσιαστικά ένα και μόνο λόγο. Ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενώ έκρινε ότι οι εφεσείοντες είχαν συζητήσιμη υπεράσπιση, εν τούτοις απέρριψε την αίτηση με το σκεπτικό ότι η στάση που επέδειξαν, ιδιαίτερα ο εφεσείων 2, αποτελούσε "κλασσική περίπτωση, διαγωγής ασυγχώρητης, περιφρονητικής, μέχρι βαθμού καταφρόνησης της δικαστικής διαδικασίας και των δικαιωμάτων της ενάγουσας".
Η έφεση δεν ευσταθεί. Δοθέντος ότι ο εφεσείων δεν έδωσε, με την ένορκό του δήλωση, ικανοποιητική εξήγηση γιατί δεν καταχώρησε την αίτησή του μεταξύ της 24.6.2003 και της 27.6.2003, ούτε γιατί δεν την καταχώρησε μεταξύ της 12.7.2003, οπότε επέστρεψε στην Κύπρο, μέχρι τις 20.8.2003, ημέρα καταχώρησής της, λαμβανομένου υπόψη του ισχυρισμού του ότι τυχόν απόρριψη της αίτησης θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά τόσο στον ίδιο όσο και στην εφεσείουσα 1, θεωρούμε ότι η αδράνειά του δικαιολογούσε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπέρ της απόρριψης της αίτησης, ώστε να μη δικαιολογείται η επέμβασή μας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης.