|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 1316
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ.351/2006
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
Eφεσείοντες-εναγόμενοι,
και
FAMANET HOLDINGS LIMITED,
Εφεσίβλητοι-ενάγοντες.
― ― ― ―
Π. Αρτέμη, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες με γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο, που καταχώρησαν στις 16.1.2006, αξίωναν από τους εφεσείοντες-εναγόμενους, που είναι αλλοδαπές εταιρείες, αποζημιώσεις για αντισυμβατική συμπεριφορά και/ή αμέλεια και/ή παράνομη διακοπή συμβολαίου, κ.λ.π. Πριν την καταχώρηση του κλητηρίου εντάλματος, εξασφάλισαν άδεια για σφράγιση και καταχώρηση του κλητηρίου εντάλματος και ακολούθως διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος στο εξωτερικό.
Οι εναγόμενοι, με βάση τη Δ.16, θ.9, καταχώρησαν σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία στις 13.2.06 και τέσσερεις ημέρες αργότερα αποτάθηκαν με αίτηση για διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει παραμερισμό και/ή ακύρωση και/ή αναστολή του διατάγματος, με το οποίο επετράπη η σφράγιση και η καταχώρηση του κλητηρίου εντάλματος και/ή του διατάγματος με το οποίο επιτράπηκε η επίδοση εκτός δικαιοδοσίας με υποκατάστατη ειδοποίηση και/ή διάταγμα για απόρριψη της αγωγής λόγω ύπαρξης ρήτρας αλλοδαπής δικαιοδοσίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε μία λεπτομερή απόφαση, εξέτασε το θέμα και τελικά απέρριψε την αίτηση.
Οι εφεσείοντες-εναγόμενοι, με την παρούσα έφεση προσβάλλουν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης.
Ο συνήγορος των εφεσιβλήτων-εναγόντων ήγειρε προδικαστικώς θέμα εφέσιμου της απόφασης και παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Genzyme Corporation v. Kayat Trading Limited (2005) 1 A.A.Δ. 757. Στην υπόθεση εκείνη η έφεση αφορούσε απορριφθείσα αίτηση της εφεσείουσας-εναγόμενης εταιρείας για (α) απόρριψη και/ή παραμερισμό της αγωγής που οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες καταχώρησαν εναντίον της και/ή (β) απόρριψη και/ή παραμερισμό της επίδοσης της αγωγής και/ή (γ) αναστολή κάθε διαδικασίας στην αγωγή. Βασικός λόγος της αίτησης, όπως και στην παρούσα περίπτωση, ήταν ο ισχυρισμός ότι τα κυπριακά δικαστήρια δεν είχαν δικαιοδοσία. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκαμε αναφορά στην υπόθεση Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530 και Χάσικος κ.α. ν. Χαραλαμπίδης (1991) 1 Α.Α.Δ. 389, όπου κρίθηκε ότι μόνο αποφάσεις καθοριστικές ή δηλωτικές για τα δικαιώματα των διαδίκων υπόκεινται σε έφεση και έτσι μόνο ενδιάμεσες αποφάσεις που έχουν τέτοιες επιπτώσεις μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο έφεσης. Κατέληξε πως η υπό κρίση απόφαση δεν ήταν εφέσιμη με το εξής σκεπτικό, στις σελίδες 760 - 761 της απόφασης:
«Η υπό κρίση απόφαση σαφώς δεν είναι τελική απόφαση και εμπίπτει στην κατηγορία ενδιάμεσων αποφάσεων, αφού έχει καταχωρηθεί μετά την έναρξη της διαδικασίας της αγωγής. Στην πιο πάνω απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας [Χαρούς ν. Χαρούς] δεν γίνεται διάκριση μεταξύ διαφορετικών τύπων ενδιάμεσων αποφάσεων, ανάλογα με το θέμα στο οποίο κάθε απόφαση αφορά. Η παρούσα αίτηση, στην οποία εκδόθηκε η υπό κρίση απόφαση, ανήκει στην τάξη εκείνων των αιτήσεων που, το κατά πόσο η απόφαση σ΄αυτές είναι εφέσιμη, εξαρτάται από το αποτέλεσμα τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η αίτηση για συνοπτική απόφαση. Αν μεν εκδοθεί συνοπτική απόφαση τότε, αφού έχουν διαγνωσθεί τα δικαιώματα των διαδίκων, η απόφαση είναι εφέσιμη. Αν όμως απορριφθεί και δοθεί άδεια για υπεράσπιση, η απόφαση αυτή δεν είναι εφέσιμη, γιατί δεν δηλώνει, ούτε και καθορίζει τα δικαιώματα των διαδίκων. Το ίδιο ισχύει και στην παρούσα περίπτωση, όπου η αίτηση έχει απορριφθεί και έτσι η απόφαση δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστική ή δηλωτική των δικαιωμάτων των διαδίκων, τα οποία ουδόλως επηρεάζει, μη έχοντας άμεσες επιπτώσεις σ΄αυτά, που εξακολουθούν να παραμένουν υπό κρίση.»
Ο συνήγορος των εφεσειόντων δεν μας έχει ικανοποιήσει ότι η παρούσα περίπτωση διαφοροποιείται από την υπόθεση Genzyme και ως εκ τούτου καταλήγουμε πως η απόφαση δεν είναι εφέσιμη.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Δ. Δ. Δ.
/Χ.Π.