ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(2005) 1 ΑΑΔ 1348

3 Νοεμβρίου, 2005

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΛΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Ή ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ Α ΚΑΙ Β ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ) ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 18/10/2005 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 1201/1992 ΣΥΝΕΝΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 2087/1993 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.

(Αίτηση Αρ. 102/2005)

 

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των αιτητών, συνεναγομένων σε αγωγή που εγέρθηκε εναντίον τους από τις ενάγουσες εταιρείες, για αντιπροσώπευση των εναγουσών εταιρειών από ένα δικηγόρο ή ενιαία από δύο ή περισσότερους δικηγόρους, οι οποίοι θα ενεργούν από κοινού ― Άρνηση άδειας λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων που να καθιστούν συζητήσιμο ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή μέσα ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο θέμα ― Η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων πρέπει να αποδεικνύεται πάντοτε, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται η έκδοση του εντάλματος Certiorari.

Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου απέρριψε αίτηση των εναγομένων 2 και 3 στην αγωγή 1201/1992 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, η οποία είχε συνενωθεί με την αγωγή 2087/1993 του ιδίου Δικαστηρίου. Με την εν λόγω αίτηση ζητούσαν αναστολή και/ή ανακοπή της διαδικασίας μέχρις ότου οι ενάγουσες 1 και 2 αντιπροσωπεύονται από ένα δικηγόρο ή ενιαία από δύο ή περισσότερους δικηγόρους, οι οποίοι θα ενεργούν από κοινού. Βασικό επιχείρημα των εναγομένων αποτελούσε η θέση τους ότι με τη διαφορετική αντιπροσώπευση των εναγουσών 1 και 2, από δύο δικηγορικά γραφεία ή δικηγόρους, παρείχοντο σε αυτές τέτοιας διαδικαστικής φύσεως πλεονεκτήματα τα οποία δημιουργούσαν αδικία εις βάρος των εναγομένων και έπλητταν άμεσα το δικαίωμα τους για δίκαια δίκη. Η αγωγή 2087/1993 είχε εγερθεί από την ενάγουσα 1 εναντίον του εναγομένου 3 στην αγωγή 1201/1992. Οι ενάγουσες στ?? αγωγ? 1201/1992 ???? η Λαϊκή Κυπριακή Εταιρεία Λτδ, ως ενάγουσα 1 και η Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως Λτδ, ως ενάγουσα 2.

Οι εναγόμενοι 2 και 3 καταχώρησαν στο Ανώτατο Δικαστήριο την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητούν άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari εναντίον της πιο πάνω ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, ως άκυρης, παράνομης και ως γενόμενης καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και/ή ως πλήττουσας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τους. Ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι, παρά το ότι, κατά τη θέση του, προσφέρεται άλλη θεραπεία, ήτοι καταχώρηση έφεσης, συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προφέρεται άλλη θεραπεία, ο αιτητής διατάγματος Certiorari δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Σαν τέτοιες περιστάσεις επικαλέσθηκε, μεταξύ άλλων (α) τον πολύ περισσότερο χρόνο που απαιτείται μέχρι την εκδίκαση και την έκδοση απόφασης στην έφεση σε αντίθεση με τη διαδικασία Certiorari (β) την σοβαρότατη οικονομική επιβάρυνση που θα προκληθεί εάν γίνει ακρόαση των αγωγών μέχρι την εκδίκαση τυχόν έφεσης και την έκδοση απόφασης, σε αντίθεση με τη διαδικασία Certiorari και (γ) τη μη δυνατότητα ανατροπής της ζημιάς, ακόμα και αν επιτύχει τυχόν έφεση, την οποία θα έχουν υποστεί οι αιτητές από την εν τω μεταξύ ακρόαση των αγωγών κατά παράβαση των δικαιωμάτων τους.

Αποφασίστηκε ότι:

Àάρχει στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα νομικού σφάλματος, και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρό, για τους λόγους που προέβαλε ο δικηγόρος των αιτητών. Όμως δεν συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται, όπως είναι η θέση του, άλλη θεραπεία, εν προκειμένω έφεση, οι αιτητές δεν θεωρείται ότι απέδειξαν συζητήσιμο ζήτημα. Σε περίπτωση καταχώρησης έφεσης εκ μέρους του, υπάρχουν τρόποι τόσο για την επίσπευση της εκδίκασης της όσο και για την εν τω μεταξύ διασφάλιση των συμφερόντων των αιτητών ώστε, σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, αυτή να μην είναι χωρίς αντίκρυσμα.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535,

Lewis a.o. v. Daily Telegraph Ltd (No. 2) [1964] 2 Q.B. p.601.

Αίτηση.

Αίτηση από τους εναγόμενους 2 και 3 στην αγωγή υπ' αρ. 1201/1992 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του ιδίου δικαστηρίου ημερ. 18/10/05 με την οποία απέρριψε την αίτησή τους ημερ. 22/11/04 με την οποία ζητούσαν αναστολή και/ή ανακοπή της διαδικασίας μέχρις ότου οι ενάγουσες 1 και 2 αντιπροσωπεύονταν από ένα δικηγόρο ή ενιαία από δύο ή περισσότερους δικηγόρους, οι οποίοι όμως θα ενεργούσαν από κοινού επιτρέποντας τη συνέχιση της διαφορετικής αντιπροσώπευσης των εναγουσών 1 και 2 από διαφορετικούς συνηγόρους στη συνενωθείσα με την αγωγή 1201/92, αγωγή 2087/93 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.

Α. Μαρκίδης και Γ. Σεραφείμ, για τους Αιτητές.

Cur. adv. vult.

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 5.6.1992 η Λαϊκή Κυπριακή Εταιρεία Λτδ, ως ενάγουσα 1, και η Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως Λτδ, ως ενάγουσα 2, καταχώρησαν στο Ε.Δ. Πάφου την υπ' αρ. 1201/1992 αγωγή εναντίον τεσσάρων εναγομένων, μεταξύ των οποίων της Αδούλλας Κυριάκου Κούντουρου (συζύγου Γεωργίου Παπαδόπουλου), ως εναγομένης 2, και του Ανδρέα Δημητριάδη, ως εναγομένου 3, και των δύο από την Πάφο. Οι ενάγουσες στην αγωγή αντιπροσωπεύονταν ξεχωριστά από δύο δικηγορικά γραφεία. Η μεν ενάγουσα 1 από το Δικηγορικό Γραφείο Χρύσης Δημητριάδης & Σία, η δε ενάγουσα 2 από το Δικηγορικό Γραφείο Χρυσαφίνης & Πολυβίου. Οι εναγόμενοι στην αγωγή καταχώρησαν υπεράσπιση και ανταπαίτηση. Με την ανταπαίτηση προβάλλονταν απαιτήσεις έναντι των εναγουσών 1 και 2 ξεχωριστά όσο και αλληλέγγυα. Οι ενάγουσες 1 και 2 καταχώρησαν χωριστές απαντήσεις και υπερασπίσεις στην ανταπαίτηση.

Έκτοτε, ακολούθησαν διάφορες διαδικασίες στα πλαίσια της αγωγής, άλλοτε με πρωτοβουλία της ενάγουσας 1, άλλοτε με πρωτοβουλία της ενάγουσας 2 και άλλοτε με πρωτοβουλία των εναγομένων, με αντιδίκους, ανάλογα με την περίπτωση, την ενάγουσα 1 ή και την ενάγουσα 2.

Στις 25.1.2000 οι εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση για συνένωση της αγωγής 1201/1992 με την αγωγή 2087/1993, η οποία ηγέρθη από την ενάγουσα 1 εναντίον του εναγόμενου Ανδρέα Δημητριάδη. Η ενάγουσα 2 πρόβαλε ένσταση στην αίτηση, όχι όμως και η ενάγουσα 1, η οποία και αποδέχθηκε τη συνένωση. Μετά από ακρόαση μεταξύ της ενάγουσας 2 και των εναγομένων, η αίτηση συνένωσης των δύο αγωγών εγκρίθηκε από το Δικαστήριο. Στη συνέχεια, η ενάγουσα 1 καταχώρησε αίτηση για ασφάλεια εξόδων, σε σχέση με την ανταπαίτηση της εναγόμενης 1 στην αγωγή 1201/1992 Apak Agro Industries Ltd, για το λόγο ότι αυτή είχε τεθεί υπό εκκαθάριση. Ανάλογη αίτηση καταχώρησε και η ενάγουσα 2 στην ίδια αγωγή, σε σχέση με την εναντίον της ανταπαίτηση της ενάγουσας 1. Μετά από ακρόαση και των δύο αιτήσεων, το Δικαστήριο εξέδωσε δύο διατάγματα, ένα σε κάθε αίτηση, διατάσσοντας την εναγόμενη 1, δηλαδή τον Επίσημη Παραλήπτη, ο οποίος ενεργούσε για λογαριασμό της, να καταθέσει τραπεζική εγγύηση ύψους £15.000 για την κάθε ενάγουσα.

Στις 22.11.2004 οι εναγόμενοι καταχώρησαν αίτηση στο Δικαστήριο με την οποία ζητούσαν αναστολή και/ή ανακοπή της διαδικασίας μέχρις ότου οι ενάγουσες 1 και 2 αντιπροσωπεύονται από ένα δικηγόρο ή ενιαία από δύο ή περισσότερους δικηγόρους, οι οποίοι θα ενεργούν από κοινού όπως, επίσης, οποιαδήποτε άλλη διαταγή ή θεραπεία ήθελε διατάξει το Δικαστήριο. Βασικό επιχείρημα των εναγόμενων-αιτητών αποτελούσε η θέση τους ότι, με τη διαφορετική αντιπροσώπευση των εναγουσών 1 και 2, από δύο δικηγορικά γραφεία ή δικηγόρους, παρείχοντο σε αυτές τέτοιας διαδικαστικής φύσεως πλεονεκτήματα τα οποία δημιουργούσαν αδικία εις βάρος των εναγομένων και έπλητταν άμεσα το δικαίωμά τους για δίκαια δίκη. Ως τέτοια πλεονεκτήματα ανέφεραν την αντεξέταση των μαρτύρων της μιας ενάγουσας από την άλλη ενάγουσα με την υποβολή καθοδηγητικών ερωτήσεων, την παρουσίαση εγγράφων από τη μια ενάγουσα προς όφελος της άλλης, την αντεξέταση των μαρτύρων των εναγομένων στα πλαίσια της υπεράσπισης ή της ανταπαίτησής τους και από τις δύο ενάγουσες κλπ.

Στις 18.10.2005 το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του στην αίτηση, με την οποία, για τους λόγους που εξήγησε σε έκταση, και την απέρριψε, επιτρέποντας τη συνέχιση της διαφορετικής αντιπροσώπευσης των εναγουσών 1 και 2 από δύο δικηγορικά γραφεία ή δικηγόρους. Όρισε δε ως ημερομηνία ακρόασης την 3.11.2005.

Στις 27.10.2005 οι εναγόμενοι Αδούλλα Κυριάκου Κούντουρου και Ανδρέας Δημητριάδης καταχώρησαν στο Ανώτατο Δικαστήριο την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητούν τις ακόλουθες θεραπείες:

"(α) Διάταγμα Certiorari δια μεταφορά [to remove] ενώπιον του Σεβαστού αυτού Δικαστηρίου και δι' ακύρωση της απόφασης και/ή διατάγματος της προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου κας Κ. Σταματίου ημερ. 18.10.2005 στις συνενωμένες αγωγές 1202/92 και 2087/93, ως καταχρηστικής, ως άκυρης, παράνομης και ως γενόμενης καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και/ή ως πλήττουσα τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των Εναγομένων να τύχουν δικαίας εκδίκασης της υπόθεσης τους.

(β) Διαζευκτικά άδεια για καταχώρηση αίτησης για ακύρωση της διαδικασίας η οποία ακολουθήθηκε από της καταχώρησης της πιο πάνω αγωγής μέχρι σήμερα ως άκυρης παράνομης, καταχρηστικής των διαδικασιών και/ή ως πλήττουσας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των Εναγομένων να τύχουν δικαίας εκδίκασης της υπόθεσης τους.

(γ) Διάταγμα του Δικαστηρίου που ν' αναστέλλει και/ή ανακόπτει τη διαδικασία της αγωγής 1201/1992 συνενωμένης με την αγωγή 2087/1993 μέχρι που οι Ενάγοντες να αντιπροσωπεύονται από ένα δικηγόρο και/ή ενιαίως από δύο ή περισσότερους δικηγόρους που θα ενεργούν από κοινού κατά τρόπο ώστε να υπάρχει μία φωνή των Εναγόντων ενώπιον του Δικαστηρίου.

(δ) Διαζευκτικά αναστολή και/ή ανακοπή εκδίκασης των συνενωμένων αγωγών 1201/92 και 2087/1993, οι οποίες έχουν οριστεί για έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας στις 3.11.2005 μέχρι την τελική εκδίκαση της αίτησης για έκδοση διατάγματος certiorari η οποία ήθελε καταχωρηθεί στα πλαίσια διατάγματος του δικαστηρίου της παρούσας αίτησης και/ή μέχρι την τελική εκδίκαση της παρούσας αίτησης.

(ε) Οποιοδήποτε άλλο διάταγμα ήθελε θεωρήσει ορθό και πρέπον να κάνει το Δικαστήριο στα πλαίσια της παρούσας αίτησης."

Στην απόφαση της Ολομέλειας στη Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535, αναφέρθηκαν τα εξής:

"Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης."

Κατά την ενώπιόν μου αγόρευση ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών, με σκοπό να καταδείξει ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα, υποστήριξε ότι η απόφαση της 18.10.2005 εξεδόθη καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, με αποτέλεσμα να πλήττονται άμεσα τα κατοχυρωμένα συνταγματικά δικαιώματα των αιτητών για δίκαιη δίκη, το δε σφάλμα είναι εμφανές στην όψη της απόφασης, εφόσον, με βάση τη νομολογία, Αγγλική και Κυπριακή, "σε αιτήσεις για συνένωση αγωγών, η διαφορετική εκπροσώπηση των Εναγόντων από διαφορετικούς δικηγόρους και ιδιαίτερα η συμμετοχή τους στην ακροαματική διαδικασία, είτε είναι Ενάγοντες σε μία αγωγή, είτε είναι Ενάγοντες σε περισσότερες συνενωμένες αγωγές δεν είναι επιτρεπτή".

Με σκοπό να καταδείξει ότι, παρά το ότι, κατά τη θέση του, προσφέρεται άλλη θεραπεία, ήτοι καταχώρηση έφεσης, συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, ο αιτητής διατάγματος certiorari δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι συντρέχουν πράγματι εξαιρετικές περιστάσεις, εφόσον (α) τυχόν καταχώρηση έφεσης εναντίον της εν λόγω απόφασης, σε αντίθεση με τη διαδικασία certiorari, απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο μέχρι την εκδίκαση και την έκδοση απόφασης, ενώ η ακρόαση των αγωγών έχει ήδη οριστεί και θα αρχίσει στις 3.11.2005 στις 9.00π.μ., (β) η ακρόαση των αγωγών μέχρι την εκδίκαση τυχόν έφεσης και την έκδοση απόφασης, σε αντίθεση με τη διαδικασία certiorari, θα δημιουργήσει, εν τω μεταξύ, σοβαρότατη οικονομική επιβάρυνση για τους αιτητές και γενικά τους διαδίκους, δεδομένης και της κλίμακας των αγωγών, άνω των £1.000.000, (γ) ακόμη και αν επιτύχει τυχόν έφεση, αυτό δεν θα είναι δυνατό να ανατρέψει τη ζημιά την οποία θα έχουν ήδη υποστεί οι αιτητές από την εν τω μεταξύ ακρόαση των αγωγών κατά παράβαση των δικαιωμάτων τους, και, (δ) στην Lewis and Another v. Daily Telegraph Ltd (No.2) [1964] 2 Q.Β. p.601 επ. "ρητώς γίνεται αναφορά ότι το πρόσφορο και/ή όρθό μέσο εναντίον τέτοιας παρανομίας από το εν λόγω διάταγμα και/ή ενδιάμεση απόφαση είναι η αίτηση για certiorari.".

Η εισήγηση του ευπαίδευτου δικηγόρου των αιτητών ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα νομικού σφάλματος, και μάλιστα ιδιαίτερα σοβαρό, για τους λόγους που προέβαλε, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Δεν με βρίσκει, όμως, σύμφωνο η εισήγησή του ότι για τους λόγους που, επίσης, προέβαλε συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται, όπως είναι η θέση του, άλλη θεραπεία, εν προκειμένω έφεση, οι αιτητές δεν θεωρείται ότι απέδειξαν συζητήσιμο ζήτημα. Σε περίπτωση καταχώρησης έφεσης εκ μέρους του, υπάρχουν τρόποι τόσο για την επίσπευση της εκδίκασής της όσο και για την εν τω μεταξύ διασφάλιση των συμφερόντων των αιτητών ώστε, σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, αυτή να μην είναι χωρίς αντίκρισμα. Όσον αφορά την παραπομπή στην υπόθεση Lewis παρατηρώ ότι εκεί επρόκειτο περί έφεσης και όχι περί διαδικασίας certiorari. Η αναφορά στην απόφαση σε διαδικασία certiorari είναι σε certiorari εναντίον του κεντρικού γραφείου του δικαστηρίου (certiorari against the central office) και όχι εναντίον του δικαστή που εξέδωσε την απόφαση αντικείμενο της έφεσης.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο