|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 15
12 Ιανουαρίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
1. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΤΑΞΑΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΤΑΞΑ,
2. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΘΕΟΔΟΣΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ (ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΤΑΞΑ),
3. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΤΑΞΑΣ,
4. ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΜΕΤΑΞΑΣ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11712)
Απόδειξη ― Αποδεκτότητα μαρτυρίας ― Εξ ακοής μαρτυρία ― Εξαιρέσεις κανόνα για μη αποδοχή της εξ ακοής μαρτυρίας ― Ένορκη δήλωση από αποβιώσαντα διάδικο εις βάρος των συμφερόντων του, και υπέρ των συμφερόντων αντιδίκου του ― Έγινε δεκτή στη βάση των προνοιών του Άρθρου 4(1) και (2) του περί Αποδείξεως Νόμου, Κεφ. 9 όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 94(Ι)/94.
Η εφεσίβλητη, υπέγραψε γενικό πληρεξούσιο έγγραφο διαχείρισης της περιουσίας της από το σύζυγό της, o οποίος στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας αυτή την εξουσιοδότηση, ενέγραψε το εγγεγραμμένο επ' ονόματί της οικόπεδο με σπίτι στο Τραχώνι, στο όνομα των παιδιών του, των εφεσειόντων 2, 3 και 4.
Η εφεσίβλητη καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με την οποία ζητούσε την ακύρωση της εγγραφής του επίδικου ακινήτου επ' ονόματι των εφεσειόντων 2, 3 και 4 και διάταγμα επανεγγραφής του επ' ονόματί της. Ο συζυγός της ήταν ο 1ος εναγόμενος, ο οποίος όμως απεβίωσε πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας. Αντικαταστάθηκε με το διαχειριστή της περιουσίας του, ένα από τα συνεναγόμενα παιδιά του, τον εναγόμενο-εφεσείοντα 3. Μετά την καταχώρηση της αγωγής ο σύζυγος της εφεσίβλητης προέβη σε ένορκη δήλωση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στην οποία αποκαλύπτει ότι η κατάρτιση του γενικού πληρεξουσίου εγγράφου έγινε με δόλο και ψευδείς παραστάσεις για να εξαπατήσει τη σύζυγό του με σκοπό να πετύχει την υπογραφή της σε γενικό πληρεξούσιο έγγραφο, ώστε να μεταβιβάσει το σπίτι της στο όνομα των τριών παιδιών του, τα οποία είχε αδικήσει στο παρελθόν. Αναφέρει επίσης ότι αυτό έγινε μετά από παροτρύνσεις και ψυχολογική πίεση από τα παιδιά του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε ένσταση στην παρουσίαση της ένορκης δήλωσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση αποφάνθηκε ότι:
1. Η ένορκη δήλωση του αποβιώσαντος, ο οποίος στην ουσία ήταν εναγόμενος στην αγωγή ορθά έγινε δεκτή από το Δικαστήριο για τον απλό λόγο ότι αυτή προήλθε από διάδικο στην αγωγή και έγινε εις βάρος των συμφερόντων του, και υπέρ αυτών της εφεσίβλητης.
2. Η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να αποδεχθεί τη μαρτυρία της εφεσίβλητης, είναι ορθή, στη βάση της αξιολόγησης της μαρτυρίας.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λιασίδης κ.ά. ν. Αστυνομίας κ.ά. (2002) 2 Α.Α.Δ. 434,
A. Panayides Contracting Ltd v. Χαραλάμπους (2004) 1 Α.Α.Δ. 416.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους-διαχειριστές της περιουσίας του αποβιώσαντος συζύγου της ενάγουσας κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 23/4/03 (Αρ. Αγωγής 5275/97) με την οποία αποδέκτηκε την αγωγή της ενάγουσας και διέταξε την ακύρωση της εγγραφής του σπιτιού της επ' ονόματι των εναγομένων 2, 3 και 4, τέκνων του αποβιώσαντος από προηγούμενο γάμο του, καθώς και την επανεγγραφή του σπιτιού επ' ονόματί της.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Η. Δημοσθένους, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η εφεσίβλητη-ενάγουσα ήταν μέχρι τις 22.6.97 η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου, οικόπεδο με σπίτι, υπ' αριθμόν εγγραφής 2495 Φ/Σχ.LVIII/15 τεμάχιο αρ.259 στο Τραχώνι, επαρχία Λεμεσός. Ήταν παντρεμένη με τον Πέτρο Μεταξά ο οποίος είχε τρία παιδιά, τους εφεσείοντες-εναγόμενους 2, 3 και 4, από προηγούμενο γάμο του. Η εφεσίβλητη υπέγραψε γενικό πληρεξούσιο έγγραφο διαχείρισης της περιουσίας της από το σύζυγο της, ο οποίος στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας αυτή την εξουσιοδότηση, ενέγραψε την πιο πάνω ακίνητη ιδιοκτησία της εφεσίβλητης στο όνομα των παιδιών του, των εφεσειόντων δηλαδή 2, 3 και 4. Όταν περιέπεσε στην αντίληψη της εφεσίβλητης η πιο πάνω ενέργεια του συζύγου της, άρχισε να διαμαρτύρεται προς αυτόν γιατί, καθώς υποστήριξε στη δίκη, την εξαπάτησε. Η ίδια καθώς είπε είναι αγράμματη και είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο σύζυγο της, ο οποίος ψευδόμενος της ανέφερε πως είχε σκοπό να αλλάξει την επίπλωση του σπιτιού της και γι' αυτό χρειαζόταν να υπογράψει ορισμένα έγγραφα για να προβεί στις αναγκαίες αγορές. Η υπογραφή της στο πληρεξούσιο έγγραφο τέθηκε σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω ψευδών παραστάσεων. Η ίδια νόμιζε πως με το έγγραφο που υπέγραφε εξουσιοδοτούσε το σύζυγο της να προβεί στην αλλαγή της επίπλωσης του σπιτιού τους.
Η εφεσίβλητη καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αγωγή, με την οποία ζητούσε την ακύρωση της εγγραφής του σπιτιού της επ' ονόματι των εφεσειόντων 2, 3 και 4 και διάταγμα για την επανεγραφή του επ' ονόματι της. Ο σύζυγος της ήταν ο 1ος εναγόμενος, ο οποίος όμως απεβίωσε πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας. Αντικαταστάθηκε με το διαχειριστή της περιουσίας του, ένα από τα συνεναγόμενα παιδιά του, τον εναγόμενο-εφεσείοντα 3. Μετά την καταχώριση της αγωγής, και συγκεκριμένα στις 5.9.97, ο σύζυγος της εφεσίβλητης που προφανώς είχε μετανιώσει γι' αυτό που έκανε και επιθυμούσε να επανακτήσει η σύζυγος του την περιουσία της, προέβη σε ένορκη δήλωση ενώπιον του πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην οποία κάνει πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας, λέγοντας δηλαδή πως χρησιμοποίησε δόλο και ψευδείς παραστάσεις για να εξαπατήσει τη σύζυγο του με σκοπό να πετύχει την υπογραφή της σε γενικό πληρεξούσιο έγγραφο, ώστε να μπορέσει να μεταβιβάσει το σπίτι της στο όνομα των τριών παιδιών του, τα οποία είχε αδικήσει κατά το παρελθόν. Αναφέρει επίσης πως τούτο έγινε μετά από παροτρύνσεις και ψυχολογική πίεση από τα παιδιά του.
Υπήρξε ένσταση στην παρουσίαση αυτής της ένορκης δήλωσης. Το Δικαστήριο την αποδέκτηκε, αφού αναφέρθηκε στις πρόνοιες του άρθρου 4(1) και (2) του περί Αποδείξεως Νόμου, Κεφ.9, όπως τροποποιήθηκε με το Ν.94(1)/94. Έγινε επίσης αναφορά στις ποινικές εφέσεις Λιασίδης κ.ά. ν. Αστυνομίας κ.ά. (2002) 2 Α.Α.Δ. 434. Η υπό έφεση απόφαση εκδόθηκε προτού ανατραπούν από την ολομέλεια στην Α. Panayides Contracting Ltd ν. Χαραλάμπους (2004) 1 Α.Α.Δ. 416 τα λεχθέντα στις πιο πάνω ποινικές εφέσεις, και που αφορούσαν τη συνταγματικότητα σχετικών προνοιών στον περί Αποδείξεως Νόμο.
H ένορκη δήλωση του αποβιώσαντα, ο οποίος στην ουσία ήταν εναγόμενος στην αγωγή, ορθά έγινε δεκτή από το Δικαστήριο για τον απλό λόγο ότι αυτή προήλθε από διάδικο στην αγωγή και έγινε εις βάρος των συμφερόντων του, και υπέρ αυτών της εφεσίβλητης. Ανεξάρτητα όμως από το πιο πάνω αποδεικτικό στοιχείο, το Δικαστήριο πίστεψε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης, ενώ απέρριψε τις αιτιάσεις των εφεσειόντων. Η κρίση της πρωτόδικης δικαστού, στη βάση της αξιολόγησης της μαρτυρίας, είναι ορθή.
Η έφεση επομένως απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.