|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1064
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 70/2005)
8 Αυγούστου, 2005
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΝΑΡΗ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 27/7/2005
ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 5126/2005 ΣΤΗΝ EX-PARTE ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ
ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ/ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ MERIDIAN HOTELS LTD.,
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/6/2005
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΧΘΗ ΣΤΙΣ
27/7/2005 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 5126/2005 ΚΑΙ ΕΠΕΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ
1/8/2005 ΚΑΙ ΟΡΙΣΘΗ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΟ ΣΤΙΣ 23/8/2005
Αντ. Ανδρέου, για τον Αιτητή Δημήτρη Μαννάρη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα.
Η αγωγή 5126/2005 καταχωρήθηκε από την εταιρεία Meridian Hotels Ltd από την Αγία Νάπα εναντίον των Ανδρέα Χρυσαφίνη και Δημήτρη Μαννάρη (αιτητή) από τη Λευκωσία στις 30/6/2005. Την 1/7/2005 κατόπιν μονομερούς αίτησης που καταχωρήθηκε από την ενάγουσα εταιρεία εκδόθηκε διάταγμα εναντίον και των δύο εναγομένων με το οποίο διατάσσονταν και οι δύο όπως παραδώσουν εντός 5 ημερών από την επίδοση του διατάγματος "όλα τα αρχεία, μητρώα, αποδείξεις, τιμολόγια, έντυπα και λογιστικά βιβλία της ενάγουσας σε γραπτή ή ηλεκτρονική μορφή" μέχρι την εκδίκαση της αγωγής. Το διάταγμα ήταν επιστρεπτέο στις 8/7/2005. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία, δικηγόρος ο οποίος εμφανίστηκε εκ μέρους του εναγομένου 2, προέβη σε δήλωση ότι όλα τα αντικείμενα του διατάγματος βρίσκονταν στην κατοχή του εναγομένου 2. Κατόπιν τούτου ο δικηγόρος της ενάγουσας απέσυρε την απαίτησή του εναντίον του εναγομένου 1, με αποτέλεσμα το διάταγμα να αποσυρθεί εναντίον του 1 και η αίτηση να ορισθεί για επίδοση εναντίον του 2, αρχικά στις 13/7/2005 και ακολούθως στις 27/7/2005. Η επίδοση εναντίον του 2 έγινε πριν από τις 27/7/2005 και έτσι στις 27/7/2005, στην απουσία του εναγομένου 2, το Δικαστήριο εξέδωσε το πιο κάτω διάταγμα:
"Μετά από αίτηση των κ.κ. Λ. Παπαφιλίππου & Σία δικηγόρων για ενάγουσα - αιτήτρια. ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ, αφού ανάγνωσε την ένορκο δήλωση που κατατέθηκε από ή εκ μέρους της ενάγουσας εταιρείας και μετά την κατάθεση από αυτούς εγγύησης για το ποσό των Λ.Κ. 8000 για πλήρη κάλυψη οιωνδήποτε ζημιών και εξόδων που οι πιο πάνω εναγόμενοι ήθελαν υποστεί από την έκδοση του παρόντος διατάγματος,
ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ τον εναγόμενο αρ. 2 και/ή οποιοδήποτε από αυτούς και/ή υπαλλήλους και/ή αντιπροσώποι τους να παραδώσουν εντός 5 ημερών από την επίδοση του διατάγματος στον Γραμματέα της εταιρείας Αχιλλέα Δωροθέου όλα τα αρχεία, μητρώα, αποδείξεις, τιμολόγια, έντυπα και λογιστικά βιβλία της ενάγουσας σε γραπτή ή ηλεκτρονική μορφή μέχρι εκδικάσεως της εν τω τίτλω αγωγής και/ή νεωτέρας διαταγής του δικαστηρίου.
Ο εναγόμενος αρ. 2 δύναται να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στις 23/8/05 και ώρα 09:00 πμ και δείξει λόγο γιατί το παρόν διάταγμα να μην συνεχίσει να ισχύει."
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης της 27/7/2005 γιατί
(α) Για την τροποποίηση του διατάγματος της 1/7/2005 που είχε γίνει στις 27/7/2005, δεν υπήρχε ενώπιον του Δικαστηρίου σχετική αίτηση για την έκδοση του διατάγματος και/ή για την τροποποίηση εκείνου που είχε εκδοθεί την 1/7/2005 και
(β) Ο χρόνος που είχε καθορισθεί από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος (27/7/2005) μέχρι την ημερομηνία που το διάταγμα είχε ορισθεί ως επιστρεπτέο (23/8/2005), δηλαδή 27 μέρες αργότερα, ήταν μεγαλύτερος από ότι χρειαζόταν για να καταστεί δυνατή η επίδοση στον αιτητή.
(β) Η νομική πλευρά.
Το ένταλμα Certiorari παρέχει στο Ανώτατο Δικαστήριο την ευχέρεια άσκησης ελέγχου όσον αφορά τη νομιμότητα μιας απόφασης ενός κατώτερου Δικαστηρίου. (Marewave Shipping and Trading Company Ltd (1992) 1 ΑΑΔ 116). Οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν στην έκδοση εντάλματος Certiorari περιλαμβάνουν,
(1) Υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας,
(2) Πρόδηλη πλάνη Νόμου,
(3) Προκατάληψη ή συμφέρον από πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση και
(4) Λήψη της απόφασης με δόλο ή ψευδορκία.
(Βλ. The Attorney-General v. Christou (1962) CLR 129, Pastellopoulos v. Republic (1985) 2 CLR 165, Christofi v. Iacovidou (1986) 1 CLR 236 και In Re Argyrides (1987) 1 CLR 30).
Όπως έχει θέσει το θέμα ο Δικαστής Νικολάου εκδίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Τζεννάρο Περέλλα (αρ.2) (1995) 1 ΑΑΔ 692,
"Η εμβέλεια του προνομιακού εντάλματος Certiorari, όπως την ανεγνώρισε τελικά η σύγχρονη αγγλική νομολογία, παρέχει δυνατότητα για άσκηση ελέγχου από ανώτερο προς κατώτερο δικαστήριο - όχι όμως αναθεώρηση της ορθότητας της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου - με προοπτική την επέμβαση, είτε όπου το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη είτε όπου προκύπτει στην όψη του "πρακτικού" της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου προφανές νομικό λάθος έστω και αν αυτό δεν άπτεται της δικαιοδοσίας."
(γ) Τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου.
Οι αρχές οι οποίες επιτρέπουν την έκδοση ενταλμάτων Certiorari, όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω, δεν μπορούν να αιτιολογήσουν την ακύρωση του διατάγματος της 27/7/2005 σύμφωνα με την εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου του αιτητή ότι στις 27/7/2005 δεν υπήρχε ενώπιον του Δικαστηρίου σχετική αίτηση για την έκδοση του διατάγματος εναντίον του αιτητή και/ή τροποποίηση του διατάγματος που είχε εκδοθεί την 1/7/2005. Το θέμα της ισχυριζόμενης ελαττωματικότητας στην έκδοση του διατάγματος δεν εμπίπτει μέσα στους λόγους που θα δικαιολογούσαν την ακύρωση του διατάγματος σύμφωνα με την απόφαση Marewave (πιο πάνω). Κατά την κρίση μου η παρούσα περίπτωση δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας, έκδηλης πλάνης νόμου, προκατάληψης ή συμφέροντος από τον εκδικάζοντα Δικαστή ή παράβασης κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Η εισήγηση θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα εναλλακτικής διαδικασίας μέσα στα πλαίσια ένστασης για ακύρωση του διατάγματος όταν αυτό θα ήταν επιστρεπτέο, ή καταχώριση συγκεκριμένης αίτησης ακύρωσης του διατάγματος σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.48 θ. 8(4).
Αναφορικά με την εισήγηση ότι το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος μέχρι την ημερομηνία που είχε ορισθεί το διάταγμα ως επιστρεπτέο (από 27/7/2005 μέχρι 23/8/2005) ήταν μεγαλύτερο από ότι απαιτείτο για την επίδοση και την παροχή ευκαιρίας στον επηρεαζόμενο να ακουσθεί, μπορεί να λεχθεί ότι εκ πρώτης όψεως η χρονική αυτή περίοδος θα μπορούσε να θεωρηθεί μέχρι ενός βαθμού ως μεγάλη. Το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάζει μέσα στα πλαίσια του άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 ποιος είναι ο "αναγκαίος χρόνος" που θα καθιστούσε δυνατή την επίδοση της αίτησης και ταυτόχρονα θα παρείχε στον επηρεαζόμενο τη δυνατότητα να ακουσθεί. Ο καθορισμός του χρονικού αυτού διαστήματος επιτυγχάνεται πάντα με βάση στοιχεία που υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου. (Βλ. Αφρικάνα Δισκοθήκη Λτδ (1991)1 ΑΑΔ 901, BP Cyprus Ltd (1996) 1 ΑΑΔ 861 και Arizona Trading Co. Ltd. (1999) 1 ΑΑΔ 1010).
Στην προκείμενη περίπτωση είναι ορθό ότι ο β΄ εναγόμενος - αιτητής ήταν κάτοικος Λευκωσίας και η επίδοση της αίτησης θα μπορούσε να γίνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όμως εδώ δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι στις 13/7/2005 έχει δηλωθεί από το δικηγόρο της ενάγουσας ότι η επίδοση στον αιτητή της αίτησης και του διατάγματος δεν είχε καταστεί μέχρι τότε δυνατή γιατί αυτός απουσίαζε στο εξωτερικό για διακοπές και ο δικηγόρος της ενάγουσας δεν γνώριζε πότε θα επιστρέψει. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το χρονικό διάστημα από 27/7/2005 μέχρι 23/8/2005 δεν ήταν υπερβολικό, σε βαθμό που θα δικαιολογούσε την ακύρωση του διατάγματος. (Βλ. Τράπεζα Κύπρου Λτδ (Αρ. 6) (1997) 1 ΑΑΔ 1639 και A. and G. Property Wise Development Ltd, Προσφυγή 69/2003, της 19/8/2003). Το διάστημα αυτό δεν δημιουργεί το βάθρο που θα υποδηλούσε υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και την ύπαρξη εξαιρετικών περιπτώσεων που θα δικαιολογούσαν την έκδοση του εντάλματος παρά την ύπαρξη άλλων εναλλακτικών μέσων για την ακύρωση του διατάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ