|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 806
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ.11685)
15 Ιουνίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ARIZONA TRADING CO. LTD.,
Εφεσείοντες/Ενάγοντες,
ν.
1. ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΙΜΩΝΟΣ, ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ.,
2. A. THEMISTOCLEOUS HARDWARE LTD.,
3. ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
4. ΕΛΙΣ ΑΝΤΡΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσιβλήτων/Εναγομένων.
Γ. Χριστοφίδης, για τους Εφεσείοντες.
Φ. Τσαγγαρίδης, για τον Εφεσίβλητο 1.
Α. Αβραάμ, για τους Εφεσιβλήτους 2, 3 και 4.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα.
Η αγωγή, η οποία βασίζεται πάνω σε συμβόλαιο ενοικιαγοράς διαφόρων μηχανημάτων, καταχωρήθηκε από την εφεσείουσα (ενάγουσα) εταιρεία στις 18/4/1995. Κατόπιν αιτήσεων εκ μέρους των εφεσιβλήτων (εναγομένων) η Έκθεση Υπεράσπισης τροποποιήθηκε δύο φορές και πιο συγκεκριμένα στις 18/10/1999 και στις 10/4/2002. Ακολούθως η αγωγή ορίστηκε για ακρόαση στις 13/1/2003. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία, κατόπιν αιτήματος αναβολής της ακρόασης από την α΄ εναγόμενη εταιρεία, η υπόθεση επαναορίστηκε για ακρόαση για τις 20/3/2003 και δόθηκαν οδηγίες στο Πρωτοκολλητείο ότι αν καταχωρούνταν οποιεσδήποτε αιτήσεις να ορίζονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα πριν από την ακρόαση, ούτως ώστε να δινόταν προτεραιότητα στην ακρόαση της αγωγής που εκκρεμούσε για 8 χρόνια. Στις 10.45 π.μ. της 20/3/2003 η δικηγόρος της ενάγουσας εταιρείας ζήτησε αναβολή της ακρόασης γιατί ο υπεύθυνος της ενάγουσας - εφεσείουσας εταιρείας είχε αναχωρήσει στις 18/3/2003 εκτάκτως στο εξωτερικό όπου και θα παρέμενε μέχρι τις 23/3/2003. Αν και δεν υπήρχε ένσταση εκ μέρους των υπόλοιπων διαδίκων, το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού σημείωσε συνοπτικά την πορεία της αγωγής και αφού τόνισε ότι η διάγνωση των αστικών δικαιωμάτων θα πρέπει να διεκπεραιώνεται μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, απέρριψε την αίτηση.
Μετά την απόρριψη της αίτησης για αναβολή το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέβαλε την ακρόαση μέχρι τις 12.00 για να δοθεί η ευχέρεια σε μάρτυρα της εφεσείουσας που ερχόταν από τη Λευκωσία για να καταθέσει. Η ακρόαση άρχισε στις 12.15 μ.μ. με την κατάθεση του πωλητή των εμπορευμάτων της εφεσείουσας.
Μετά τη συμπλήρωση της μαρτυρίας του πιο πάνω, ο συνήγορος της εφεσείουσας ζήτησε εκ νέου αναβολή της ακρόασης για να δυνηθεί να παρουσιαστεί ο κύριος μάρτυς της εφεσείουσας ο οποίος βρισκόταν στο εξωτερικό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού σημείωσε ότι είχε ήδη απορρίψει άλλη προηγούμενη αίτηση αναβολής για τον ίδιο ακριβώς λόγο (απουσία του κύριου μάρτυρα στο εξωτερικό) απέρριψε τη νέα αίτηση για αναβολή.
Ακολούθως ζητήθηκε από το δικηγόρο της εφεσείουσας στις 1.00 μ.μ. να του δοθεί χρόνος για να ειδοποιήσει άλλο μάρτυρα να προσέλθει στο Δικαστήριο για να καταθέσει. Το Δικαστήριο απέρριψε και την τελευταία αίτηση με την πιο κάτω αιτιολογία:
"Δικαστήριο: Από τις 10.45 π.μ. όταν ξεκίνησε η διαδικασία και διατυπώθηκε αίτημα αναβολής της υπόθεσης αποφασίστηκε και έγινε σαφές ότι το αίτημα δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί. Ζητήθηκε αργότερα χρόνος για να ειδοποιηθεί μάρτυρας ο οποίος ευρίσκετο εκτός Λεμεσού όπως είχε αναφερθεί. Ο χρόνος εδόθη. Το μήνυμα ήτο σαφές ότι η υπόθεση δεν θα αφεθεί να αναβληθεί. Θεωρώ ότι είναι κατάχρηση της διαδικασίας η επανάληψη αιτήματος όταν ολοκληρώνεται η μαρτυρία ενός μάρτυρα για να δίνεται χρόνος να έρθει νέος μάρτυρας στο Δικαστήριο. Σίγουρα καθήκον του Δικαστηρίου είναι η εκτίμηση του συμφέροντος κάθε υπόθεσης, χωρίς όμως να παραβλέπεται το πρωταρχικό καθήκον της ταχείας και απρόσκοπτης απονομής της δικαιοσύνης. Ορίστε κ. Χριστοφίδη.
Κος Χριστοφίδης: Αυτή είναι η υπόθεση. Επιφυλάσσομαι να προχωρήσω σε έφεση στο Ανώτατο για την απόφαση και θα ζητήσω χρόνο.
Δικαστήριο: Το Δικαστήριο έχει αποφασίσει."
(β) Η έφεση.
Και οι τρεις λόγοι της έφεσης που έχει ασκηθεί αναφέρονται στην εισήγηση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια, απορρίπτοντας διαδοχικά αιτήματα των δικηγόρων της εφεσείουσας για αναβολή της ακρόασης. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο χρέωσε τους δικηγόρους της εφεσείουσας με κακή πίστη και ανεντιμότητα και επέδειξε εναντίον της εταιρείας άνιση μεταχείριση "με το βεβιασμένο και υποχρεωτικό κλείσιμο της υπόθεσης και την επιδίκαση των εξόδων", παραγνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε καμιά ένσταση από τους υπόλοιπους διαδίκους στις αναβολές που είχαν ζητηθεί.
Το αίτημα για αναβολή μιας ακρόασης θα πρέπει να εξετάζεται μέσα στα πλαίσια αφενός του δικαιώματος του διαδίκου να ακουσθεί και της συνταγματικής επιταγής για τη συμπλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Όπως έχει τονισθεί από το Δικαστή Χ" Χαμπή στις υποθέσεις Δημοκρατική Εργατική Ομοσπονδία Κύπρου (Δ.Ε.Ο.Κ.) ν. Σωτηριάδη και Δημοκρατική Εργατική Ομοσπονδία Κύπρου (Δ.Ε.Ο.Κ.) ν. Σωτηριάδη (Πολιτικές Εφέσεις 10968 και 10969 της 30/11/2001),
"Οι λόγοι έφεσης αναφέρονται σε λανθασμένη άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου σε συνάρτηση αφ' ενός με τη στέρηση του δικαιώματος της Εφεσείουσας να ακουσθεί και αφ' ετέρου με την αποδοθείσα στους συνηγόρους της Εφεσείουσας κακή πίστη στο αίτημα τους για αναβολή. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε έκταση στις αναμφισβήτητες αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου όπως προκύπτουν από την πλούσια νομολογία επί του θέματος, περιλαμβανομένων των υποθέσεων στις οποίες αναφέρθηκε το ίδιο το δικαστήριο και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι στα περιγράμματα τους, Πέτσας ν. Παυλίδη (1980) 1 CLR 158 και Τσουλλόφτας ν. Μιχαήλ (αρ. 2) (1992) 1 ΑΑΔ 228. Αίτημα για αναβολή, που ανάγεται στο συνταγματικό δικαίωμα του διαδίκου να ακουσθεί, εξετάζεται σε συνάρτηση με την παράλληλη συνταγματική επιταγή για περάτωση της δίκης εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, εφ' όσον κάθε αναβολή εξυπακούει καθυστέρηση της δίκης και δεν μπορεί να είναι εκ προοιμίου επιθυμητή, ούτε μπορεί να εκλαμβάνεται ως δεδομένο ότι η αναβολή θα δοθεί ακόμα και αν συμφωνούν και οι δύο πλευρές. Είναι καθήκον των διαδίκων και των συνηγόρων τους να είναι έτοιμοι για την ακρόαση την ημέρα που ορίζεται από το δικαστήριο, το οποίο έχει και την πρωταρχική ευθύνη της συμπλήρωσης των διαδικασιών και της κατεύθυνσης της υπόθεσης σε δίκη σύμφωνα και με το πρόγραμμα του. Η εξουσία βέβαια είναι ευρεία και οι παράγοντες που τη διέπουν δεν μπορούν να παρατεθούν εξαντλητικά. Προκειμένου όμως περί διακριτικής εξουσίας, η γενική αρχή είναι ότι το δικαστήριο αυτό δεν επεμβαίνει εκτός αν δεν ελήφθησαν υπ' όψη σχετικοί παράγοντες ή ελήφθησαν υπ' όψη μη σχετικοί παράγοντες, ώστε η διακριτική εξουσία να ασκήθηκε έτσι αντινομικά, εκτός των πλαισίων της και λανθασμένα (ίδε Poltava Petroleum Company v. Mexana Oil Ltd et al, Πολιτική Έφεση 11006, 18.9.2001)."
Στην παρούσα περίπτωση η αγωγή καταχωρήθηκε στις 18/4/1995 και μετά από μεγάλη καθυστέρηση ορίστηκε για ακρόαση στις 13/1/2003. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία δόθηκε μια αναβολή και ακολούθως η αγωγή ορίστηκε για ακρόαση στις 20/3/2003. Έχουμε ήδη παραθέσει τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην υποβολή των διαφόρων αιτήσεων για την αναβολή της ακρόασης και τις σχετικές ενδιάμεσες αποφάσεις του Δικαστηρίου. Οι σχετικές εισηγήσεις του ευπαίδευτου συνήγορου της εφεσείουσας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Η ακρόαση της αγωγής ήταν ήδη καθυστερημένη και η εφεσείουσα έπρεπε να επιδιώκει τη συμπλήρωση της διαδικασίας και όχι να ζητά την αναβολή της ακρόασης. Εξ' άλλου θα μπορούσε να είχε προβεί σε διαβήματα για την αναβολή της ακρόασης πριν από την ημερομηνία της ακρόασης, εφόσον ο κύριος μάρτυρας της αναχώρησε στις 18/3/2003 όταν και το αίτημα της θα μπορούσε να εξετασθεί με διαφορετικά κριτήρια. Αντίθετα η εφεσείουσα υπέβαλε τις αιτήσεις της για αναβολή την ημέρα της ακρόασης με τις ανάλογες απορριπτικές ενδιάμεσες αποφάσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Η μη ύπαρξη ένστασης εκ μέρους των υπόλοιπων διαδίκων δεν διαφοροποιεί την κατάσταση, αφού η απουσία ένστασης του άλλου διαδίκου δεν αναιρεί την κυριαρχική κρίση του Δικαστηρίου σε θέματα αναβολών. (Βλ. Στυλιανού ν. Χαραλάμπους, Πολιτική Έφεση 10126 της 26/10/1998, Γεωργίου ν. Monica Klohr, Πολιτική Έφεση 10487 της 2/2/2000 και Λαουτάρη ν. Παγκύπριου Οδοντιατρικού Συλλόγου, Πολιτική Έφεση 10985 της 13/9/2002).
Με βάση τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΔΓ