|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2004) 1 ΑΑΔ 1741
21 Οκτωβρίου, 2004
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΜERSANO INVESTMENTS LTD,
Eφεσείοντες,
ν.
ΚΑRIAN GENERAL SERVICES LTD,
Eφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11946)
Αποφάσεις και Διατάγματα ― Παρεμπίπτον διάταγμα, απαγορευτικό της αποξένωσης ή επιβάρυνσης ακινήτου των εναγομένων ― Το οποίο εκδόθηκε με ex parte αίτηση ― Υποχρέωση για αποκάλυψη ουσιωδών γεγονότων ― Κατά πόσο είχε εκπληρωθεί από τους ενάγοντες.
Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες αξίωσαν με αγωγή τους εναντίον των εφεσειόντων-εναγομένων το ποσό των £152.000 ως υπόλοιπο λογαριασμού κατ' επίκληση γραπτής συμφωνίας. Με ex parte αίτησή τους εξασφάλισαν παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα της αποξένωσης ή επιβάρυνσης συγκεκριμένου ακινήτου των εφεσειόντων. Οι εφεσείοντες έφεραν ένσταση και το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατόπιν ακροάσεως, διέταξε όπως το διάταγμα γίνει απόλυτο αναφορικά μόνο με το 1/4 του ακινήτου αφού υπήρχε μαρτυρία πως η αξία του ανερχόταν στο ένα εκατομμύριο λίρες.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση προβάλλοντας τον ισχυρισμό πως οι ενάγοντες-αιτητές απέκρυψαν ουσιώδη στοιχεία. Υποστήριξαν συγκεκριμένα ότι η ομνύσασα την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για το διάταγμα, υπάλληλος των εφεσιβλήτων, δεν αποκάλυψε την αδυναμία της να χειρίζεται απταίστως την ελληνική γλώσσα ούτε προσδιόρισε την ακριβή βοήθεια της οποίας έτυχε. Επίσης δεν αποκαλύφθηκαν συμφωνίες σχετικές και συναφώς άλλα στοιχεία ουσιώδη.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Για μάρτυρα που διεκδικεί πλήρη γνώση και κατανόηση του κειμένου όπως αυτό υπογράφηκε, δεν ήταν ουσιώδης η εξ αρχής αναφορά στο επίπεδο της γνώσης της γλώσσας γενικώς, ώστε να τίθεται ζήτημα μη αποκάλυψης. Ούτε υπήρχε πραγματικό υπόβαθρο για την προβολή του ισχυρισμού, όπως ορθά εξήγησε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
2. Ο δεύτερος λόγος που προβλήθηκε στερείται του υπόβαθρου των συμπερασμάτων που περιέχει και δεν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους, κατά την άποψη των εφεσειόντων, η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν λανθασμένη.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 16/12/04 (Αρ. Αγωγής 6207/03) με την οποία το απαγορευτικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύετο η αποξένωση ή επιβάρυνση του 1/4 του κατονομαζόμενου ακινήτου ιδιοκτησίας των εναγομένων το οποίο εξασφάλισαν με ex-parte αίτησή τους οι ενάγοντες στα πλαίσια αγωγής με την οποία διεκδικούσαν από τους εναγόμενους ποσό £152.000 ως οφειλόμενο υπόλοιπο λογαριασμού, κατέστη οριστικό και απόλυτο.
Στ. Λεμής με Τ. Παντελή, για τους Εφεσείοντες.
Π. Τσαγγάρης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες διεκδικούν από τους εφεσείοντες-εναγομένους το ποσό των £152.000 ως υπόλοιπο λογαριασμού, κατ' επίκληση γραπτής συμφωνίας. Με ex parte αίτησή τους εξασφάλισαν παρεμπίπτον διάταγμα απαγορευτικό γενικά της αποξένωσης ή επιβάρυνσης ακινήτου των εφεσειόντων, που περιγράφεται. Οι εφεσείοντες καταχώρισαν ένσταση και το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού άκουσε τα μέρη, κατέληξε σε απόφαση για την "οριστικοποίηση" αυτού του διατάγματος, με τον περιορισμό πως θα αφορούσε πλέον στο 1/4 μόνο του ακινήτου.
Το θέμα είχε συζητηθεί με αναφορά στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60 όπως τροποποιήθηκε) και το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως συνέτρεχαν όλες οι προϋποθέσεις του. Ειδικά, με αναφορά σε γραπτή συμφωνία ημερομηνίας 11.5.01 και σε έγγραφη αποδοχή ως οφειλόμενου υπολοίπου του ποσού των £152.000, ημερομηνίας 8.5.03, πως υπήρχε σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και πιθανότητα επιτυχίας της αγωγής. Και, περαιτέρω, πως ενόψει του καταδειχθέντος ενδεχόμενου αποξένωσης του ακινήτου και του κινδύνου να παραμείνουν στο τέλος οι ενάγοντες χωρίς θεραπεία, επληρούντο και οι τρεις προϋποθέσεις. Ενώ, ταυτοχρόνως, η στάθμιση των δεδομένων αναδείκνυαν ως εύλογη και δίκαιη τη διατήρηση του διατάγματος. Σε σχέση όμως μόνο με το 1/4 του ακινήτου, αφού υπήρχε μαρτυρία πως η αξία του ανερχόταν στο ένα εκατομμύριο λίρες.
Οι λόγοι έφεσης, εν τούτοις, δεν αναφέρονται στην αιτιολογική βάση της πρωτόδικης απόφασης. Κατά τον πρώτο λόγο έφεσης, το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη ισχυρισμούς που περιέχονταν σε δυο ένορκες δηλώσεις που υποστήριζαν την ένσταση των εφεσειόντων στη διατήρηση του διατάγματος. Αυτό, όμως, χωρίς οποιασδήποτε μορφής εξειδίκευση αναφορικά με το πώς το περιεχόμενο αυτών των ενόρκων δηλώσεων θα ήταν δυνατό να συσχετισθεί προς την κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις και ήταν δίκαιο και εύλογο να διατηρηθεί το διάταγμα, κρίση η οποία, εν τέλει, παρέμεινε απρόσβλητη. Υπό αυτά τα δεδομένα, η εξέταση των θεμάτων που εγείρονται σε σχέση με τον αποκλεισμό των ενόρκων δηλώσεων θα ήταν ακαδημαϊκό εγχείρημα το οποίο, βεβαίως, δεν θα αναλάβουμε.
Κατά τον δεύτερο και τελευταίο λόγο έφεσης, το πρωτόδικο δικαστήριο "κακώς δεν έλαβε υπόψη του ισχυρισμούς του συνηγόρου των εναγομένων-καθ' ων η αίτηση όπου κατά την αγόρευσή του ισχυρίστηκε πως οι ενάγοντες-αιτητές απέκρυψαν ουσιώδη στοιχεία". Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε τον ισχυρισμό και τον απέρριψε. Ενώπιόν μας συζητήθηκαν τα πιο κάτω ως στοιχεία που θα έπρεπε να οδηγήσουν σε αντίθετη κρίση.
1. Η αίτηση για το διάταγμα συνοδεύτηκε από ένορκη δήλωση στα ελληνικά που υπέγραψε η Karina Arakelyan, υπάλληλος των εφεσιβλήτων. Με την ένστασή τους οι εφεσείοντες υποστήριξαν πως αυτή δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα. Όπως αναφέρουν οι εφεσείοντες, η Αrakelyan με συμπληρωματική ένορκη δήλωση, ανέφερε τα ακόλουθα:
"Γνωρίζω και καταλαβαίνω την Ελληνική αλλά αν κάποια λέξη ή φράση δεν καταλαβαίνω με βοηθά και ο συνεργάτης μου κ. Άλκης Αρακαπιώτης όπως έγινε και στην περίπτωση των προηγούμενων ενόρκων δηλώσεων μου για τες οποίες ξέρω πολύ καλά το περιεχόμενο τους και ανταποκρίνονται στην αλήθεια όπως και σ' αυτήν την ένορκη μου δήλωση."
Το πρωτόδικο δικαστήριο χειρίστηκε το θέμα ως εξής:
"Δόθηκε μεγάλη έμφαση από τον ευπαίδευτο συνήγορο στο γεγονός ότι η ενόρκως δηλούσα για λογαριασμό των εναγόντων δεν γνωρίζει ελληνικά ή δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα επαρκώς ώστε να ορκισθεί θετικά. Το θέμα της έρευνας έμεινε σε θεωρητικό επίπεδο αφού ζητήθηκε και εκδόθηκε διάταγμα του Δικαστηρίου για να αντεξεταστεί η ενόρκως δηλούσα αλλά τελικώς δεν προωθήθηκε."
Ενώπιόν μας οι εφεσείοντες υποστηρίζουν πως το διάταγμα θα έπρεπε να ακυρωθεί επειδή θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι η Arakelyan δεν αποκάλυψε την αδυναμία της να χειρίζεται απταίστως την ελληνική γλώσσα ούτε προσδιόρισε την ακριβή βοήθεια της οποίας έτυχε. Για μάρτυρα που διεκδικεί πλήρη γνώση και κατανόηση του κειμένου όπως αυτό υπογράφηκε δεν ήταν ουσιώδης η εξ αρχής αναφορά στο επίπεδο της γνώσης της γλώσσας γενικώς, ώστε να τίθεται ζήτημα μη αποκάλυψης. Και αυτό ανεξάρτητα από την έλλειψη πραγματικού υπόβαθρου για την προβολή του ισχυρισμού όπως ορθά εξήγησε το πρωτόδικο δικαστήριο.
2. Οι εφεσείονες πρόβαλαν πρωτοδίκως και τον ισχυρισμό πως δεν αποκαλύφθηκαν συμφωνίες σχετικές και συναφώς άλλα στοιχεία ουσιώδη. Το πρωτόδικο δικαστήριο χειρίστηκε το θέμα ως ακολούθως:
"Η συμφωνία 11.5.2001 δεν έχει συμπεριληφθεί είπεν ο κ. Λεμής στα έγγραφα που οι ενάγοντες έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου για να αιτηθούν το συντηρητικό διάταγμα. Όταν υπέδειξα στον ευπαίδευτο συνήγορο ότι η αναφορά γίνεται στην Έκθεση Απαίτησης ο συνήγορος πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι το τι περιλαμβάνεται στην Έκθεση Απαίτησης δεν ανταποκρίνεται προς το περιεχόμενο της συμφωνίας 11.5.2001. Το τι ουσιαστικά θέλει ο συνήγορος και καλεί το Δικαστήριο είναι να προχωρήσει σε αξιολόγηση της προσαχθείσας για σκοπούς συντηρητικού διατάγματος μαρτυρίας και να οδηγηθεί σε συμπέρασμα ότι η μάρτυρας δεν είπεν την αλήθεια στο Δικαστήριο. Αυτό το στοιχείο ξεφεύγει του σκοπού του συντηρητικού διατάγματος που δεν είναι άλλο παρά να καταλήξει σε κάποια συγκεκριμένα γεγονότα για να διαπιστώσει κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 32. Αυτό τονίστηκε στην υπόθεση Jonitexo v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263. Aπό την άλλη δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου η συμφωνία ημερ. 11.5.2001 για να κριθεί κατά πόσο αυτό το οποίο λέγει ο συνήγορος είναι ορθό ή όχι. Συνακόλουθα πρέπει το Δικαστήριο να περιορισθεί στα γεγονότα τα οποία έχουν τεθεί ενώπιον του με βάση τις ένορκες δηλώσεις και την Έκθεση Απαίτησης. Η συμπερίληψη της συμφωνίας μέσα στα έγγραφα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν ουσιώδες γεγονός; Η απάντηση είναι αρνητική γιατί η αναφορά στην Έκθεση Απαίτησης ήταν αρκετή έτσι ώστε το Δικαστήριο να μορφώσει άποψη για τους ισχυρισμούς που προβάλλονται ενώπιον του."
Η αιτιολογία του δεύτερου λόγου έφεσης, κατά το μέρος της που αναφέρεται σ' αυτό το θέμα, όπως επαναλήφθηκε χωρίς άλλα και στο περίγραμμα αγόρευσης των εφεσειόντων, είναι η ακόλουθη:
"Στις ένορκες δηλώσεις της κ. Arakelyan ημερομηνίας 7/10/2003, 29/10/2003 και 16/12/2003 υπήρχαν πολλές αντιφάσεις και οι ισχυρισμοί στην κάθε μια από αυτές ήταν διαφορετικοί. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο όμως θεώρησε λανθασμένα πως υπήρξε πλήρης και αληθής αποκάλυψη προς το Δικαστήριο από τους Ενάγοντες - Αιτητές παρόλο που ο συνήγορος των Εναγομένων - Καθ΄ων η Αίτηση έκανε εκτεταμένη αναφορά στο γεγονός ότι η μη αποκάλυψη όλων των γεγονότων (συμπεριλαμβανομένου και του τεκμηρίου «1» ημερομηνίας 16/10/2003) και η μη αποκάλυψη της πραγματικής εικόνας αναφορικά με την σχέση των διαδίκων ήταν ουσιώδης παράλειψη εφόσον δεν παρεσχέθη στο Δικαστήριο, στο στάδιο εξέτασης της μονομερούς αίτησης για την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, το πλήρες πλαίσιο και πλέγμα των σχέσεων αυτών."
Πρόκειται για εντελώς γενικό και αόριστο κείμενο χωρίς συγκεκριμενοποίηση του υπόβαθρου των συμπερασμάτων που περιέχει και χωρίς οποιασδήποτε μορφής εξήγηση αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους, κατά την άποψη των εφεσειόντων, η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν λανθασμένη.
Δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος που να επιτρέπει παρέμβασή μας προς ακύρωση του διατάγματος και η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.