|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1384
20 Ιουλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΞΕΝΙΑ ΙΩΣΗΦ ΜΕΛΑ,
Εφεσείουσα,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11423)
Πολιτική Δικονομία ― Διόρθωση συντεταγμένης απόφασης (drawn up judgment) ώστε να συνάδει με την εκδοθείσα απόφαση του Εφετείου αναφορικά με θέμα τόκου επί αποζημιώσεων συνεπεία θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος που συμφωνήθηκαν πρωτοδίκως και επιδικάσθηκαν κατ' έφεση ― Κατά πόσο αρμοδιότητα για σύνταξη της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε ο Πρωτοκολλητής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ή ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου στην παρούσα υπόθεση.
Το Εφετείο αποδέχθηκε την έφεση της εφεσείουσας και ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχε απορριφθεί η αγωγή της εναντίον των εφεσιβλήτων για αποζημιώσεις, τόκους και έξοδα συνεπεία θανατηφόρου ατυχήματος με θύμα το σύζυγό της. Το Εφετείο με απόφαση του ημερομηνίας 9.12.2003 έκρινε ότι η ευθύνη για το δυστύχημα ανήκε αποκλειστικά στους εφεσίβλητους και επιδίκασε υπέρ της εφεσείουσας τις αποζημιώσεις που συμφωνήθηκαν πρωτοδίκως πλέον έξοδα.
Οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν την παρούσα αίτηση για διόρθωση της συντεταγμένης απόφασης (drawn up judgment) ημερομηνίας 22.12.2003 ώστε να συνάδει με την απόφαση στην Μελά ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1799. Υποστήριξαν ότι δεν έπρεπε να είχε περιληφθεί στη συντεταγμένη απόφαση τόκος προς 8% από 29.11.96 στο ποσό των £12.000 που δικαιούται η σύζυγος του αποθανόντα ως εξαρτώμενο πρόσωπο καθότι το συγκεκριμένο κονδύλι αφορά αποζημίωση για μελλοντικές απώλειες και ως τέτοιο δεν τοκίζεται πριν από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης. Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν επίσης ότι η συντεταγμένη απόφαση έπρεπε να είχε συνταχθεί από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ο οποίος τηρεί το σχετικό βιβλίο αποφάσεων και όχι από Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η καθ' ης η αίτηση (εφεσείουσα) έφερε ένσταση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η προσθήκη τόκου προς 8% επί του ποσού των £12.000 από 29.11.96, ημερομηνία τροποποίησης του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ. 148, είναι αυθαίρετη εφόσον το θέμα τόκου ουδέποτε κρίθηκε πρωτοδίκως ή κατ' έφεση.
2. Το θέμα του τόκου εφόσον δεν ήταν επίδικο και συνεπώς δεν κρίθηκε κατά την έφεση αναμφίβολα δεν μπορεί να κριθεί στα πλαίσια της παρούσας αίτησης η οποία δεν αποτελεί υποκατάστατο της έφεσης και συνεπώς δεν είναι το μέσο για την επίλυση της διαφοράς.
3. Ενόψει των πιο πάνω το λάθος της συντεταγμένης απόφασης πρέπει να διορθωθεί έτσι ώστε το ποσό των £12.000 να φέρει τόκο προς 8% από τις 31.5.2002 που εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση, χρόνος στον οποίο ανάγεται η επιδίκαση αποζημίωσης από το Ανώτατο Δικαστήριο.
4. Έχουν τηρηθεί στην προκείμενη περίπτωση οι πρόνοιες των κανόνων Πολιτικής Δικονομίας, ήτοι η Δ.35, θ. 25, αναφορικά με την σύνταξη της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου από τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εκδόθηκε διαταγή ως ανωτέρω. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάσθηκαν υπέρ των αιτητών.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μελά ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1799.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές-εφεσίβλητους σε αγωγή της καθ' ης η αίτηση-εφεσείουσας για αποζημιώσεις, τόκους και έξοδα για ζημιές τις οποίες υπέστη ως χήρα του αποβιώσαντος σε θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα, η ευθύνη του οποίου, όπως κρίθηκε κατόπιν έφεσης της ενάγουσας-εφεσείουσας εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, (Υπ. Αρ. 3082/86) ημερομηνίας 31/5/02, βάρυνε αποκλειστικά τους εφεσίβλητους και οι εφεσίβλητοι καταδικάστηκαν στην καταβολή (α) £6000 ως αποζημίωση λόγω απώλειας, και (β) £12000 ως εξαρτημένο πρόσωπο του αποβιώσαντος πλέον νόμιμο τόκο 8% από 29/11/96 μέχρι εξοφλήσεως, ότι δεν έπρεπε να είχε περιληφθεί στη συντεταγμένη απόφαση τόκος 8% από 29.11.96 στο ποσό των £12.000 που δικαιούται η σύζυγος του αποθανόντα ως εξαρτώμενο πρόσωπο καθότι το συγκεκριμένο κονδύλι αφορά αποζημίωση για μελλοντικές απώλειες και ως τέτοιο δεν τοκίζεται πριν από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης και ότι η συντεταγμένη απόφαση έπρεπε να είχε συνταχθεί από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ο οποίος τηρεί το σχετικό βιβλίο των αποφάσεων και όχι από Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου
Θ. Ιωαννίδης, για τους Εφεσίβλητους-Αιτητές.
Δ. Παπαχρυσοστόμου, για την Εφεσείουσα-Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι αιτητές ζητούν τη διόρθωση της συντεταγμένης απόφασης* (drawn up judgment) ημερομηνίας 22.12.2003 ώστε να συνάδει με την απόφαση στην Ξένια Ιωσήφ Μελά ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1799.
Η αγωγή αφορούσε απαίτηση για αποζημιώσεις, τόκους και έξοδα για ζημιές που προκλήθηκαν συνεπεία θανατηφόρου τροχαίου δυστυχήματος. Κατόπιν ακρόασης, η αγωγή απορρίφθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο. Ασκήθηκε έφεση και το Εφετείο, αφού έκρινε ότι η ευθύνη για το δυστύχημα ανήκε αποκλειστικά στους εφεσίβλητους, παραμέρισε την απόφαση του δικάσαντος δικαστηρίου και επιδίκασε υπέρ της εφεσείουσας τις αποζημιώσεις που συμφωνήθηκαν πρωτοδίκως πλέον έξοδα.
Η θέση των αιτητών (εφεσιβλήτων) είναι ότι δεν έπρεπε να είχε περιληφθεί στη συντεταγμένη απόφαση τόκος 8% από 29.11.96* στο ποσό των £12.000 που δικαιούται η σύζυγος του αποθανόντα ως εξαρτώμενο πρόσωπο καθότι το συγκεκριμένο κονδύλι αφορά αποζημίωση για μελλοντικές απώλειες και ως τέτοιο δεν τοκίζεται πριν από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης. Οι αιτητές λέγουν ακόμα ότι η συντεταγμένη απόφαση έπρεπε να είχε συνταχθεί από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ο οποίος τηρεί το σχετικό βιβλίο των αποφάσεων και όχι από Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η καθ' ης η αίτηση (εφεσείουσα), ενίσταται στο αίτημα των εφεσίβλητων για τους πιο κάτω λόγους:
«1) Η συνταγμένη απόφαση πρέπει να διορθωθεί ούτως ώστε να φέρει τόκο προς 6% επί του ποσού των ΛΚ.18.000.- από 6.4.95, ημέρα που γεννήθηκε το αγώγιμο δικαίωμα, μέχρι 29.11.96 και προς 8% μετά ταύτα μέχρι πληρωμής, όπως το άρθρο 58Α του Κεφ. 148 επιτάσσει (Νόμος 49(1)/97). Εφ' όσον η δικαστική απόφαση δεν κάμνει αναφορά για τόκους, τότε έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 58Α που «σε οποιανδήποτε ενώπιον οποιουδήποτε Δικαστηρίου διαδικασία για την είσπραξη αποζημιώσεων για σωματική βλάβη ή θάνατο συνεπεία αστικού αδικήματος, το Δικαστήριο επιδικάζει, εκτός εάν είναι ικανοποιημένο ότι συντρέχουν ειδικοί περί του αντιθέτου λόγοι ...........».
2) Το ποσό των ΛΚ.12.000.- που επιδικάστηκε στην σύζυγο ως εξαρτώμενο πρόσωπο δεν είναι αποζημιώσεις για απώλεια μελλοντικών εισοδημάτων αλλά αποζημιώσεις για θάνατο συνεπεία αστικού δικαιώματος ως ορίζει το άρθρο 57Α του Νόμου Κεφ. 148 (τροποποιητικός Νόμος 49(1)/97).
3) Εν πάση περιπτώσει η συνταχθείσα απόφαση είναι σύμφωνη με τους περί Δικαστηρίων Νόμους 1960 έως 1966 (τροποποιητικός Νόμος 102(1)/1996) το εδάφιο 2 του άρθρου 33 του βασικού Νόμου που τέθηκε σε ισχύ 29.11.96.»
Προτού προχωρήσουμε στην εξέταση των θεμάτων που εγείρονται με την αίτηση θεωρούμε χρήσιμη την παράθεση των δηλώσεων που έγιναν σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου από τους δικηγόρους των διαδίκων:
«κ. Ιωαννίδης: Πριν προχωρήσει η ακροαματική διαδικασία θέλω να αναφέρω στο Δικαστήριο δύο σημεία τα οποία έχουμε συμφωνήσει 1) η ενάγουσα επί βάσεως πλήρους ευθύνης δικαιούται ως σύζυγος του αποβιώσαντος το ποσό των £6.000 ως αποζημίωση λόγω απώλειας, 2) ότι δικαιούται επί βάσεως πλήρους ευθύνης ως εξαρτώμενο πρόσωπο του αποβιώσαντος αποζημίωση ύψους £12.000, έτσι παραμένουν ανοικτά προς εκδίκαση το θέμα της ευθύνης, το θέμα των τόκων επί των δύο πιο πάνω ποσών. Η απαίτηση για έξοδα κηδείας £500 θα αποσυρθεί.
κ. Παπαχρυσοστόμου: Συμφωνώ και αποσύρω τα έξοδα κηδείας £500.»
Προκύπτει από τις πιο πάνω δηλώσεις ότι το θέμα των τόκων για τα ποσά των αποζημιώσεων που είχαν συμφωνηθεί παρέμεινε επίδικο. Ωστόσο, το πρωτόδικο δικαστήριο δεν άγγιξε το θέμα, προφανώς λόγω της διαπίστωσης ότι οι εναγόμενοι δεν ήταν καθόλου υπεύθυνοι για το δυστύχημα. Το Εφετείο δεν ασχολήθηκε με το θέμα του τόκου εφόσον τούτο δεν ήταν επίδικο και συνεπώς η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου περιορίστηκε στην επιδίκαση των αποζημιώσεων που συμφωνήθηκαν πρωτοδίκως.
Με φόντο τα γεγονότα που έχουν εκτεθεί, αναδύεται το λάθος που περιέχει η συντεταγμένη απόφαση. Η προσθήκη τόκου 8% επί του ποσού των £12.000 από 29.11.96, ημερομηνία τροποποίησης του νόμου είναι αυθαίρετη εφόσον το θέμα του τόκου ουδέποτε κρίθηκε πρωτοδίκως ή κατ' έφεση.
Έχουμε τη γνώμη ότι στα πλαίσια της παρούσας αίτησης αποκλείεται κάθε συζήτηση που έχει ως στόχο την ανίχνευση της φύσης της αποζημίωσης των £12.000 που συμφωνήθηκε πρωτοδίκως και προς την οποία συναρτάται ο καθορισμός της ημερομηνίας έναρξης του τόκου επί του συγκεκριμένου ποσού. Το θέμα του τόκου εφόσον δεν ήταν επίδικο και συνεπώς δεν κρίθηκε κατά την έφεση αναμφίβολα δεν μπορεί να κριθεί στα πλαίσια της παρούσας αίτησης η οποία, καθώς είναι αυτονόητο, δεν αποτελεί υποκατάστατο της έφεσης και συνεπώς δεν είναι το μέσο για την επίλυση της διαφοράς.
Ενόψει των πιο πάνω το λάθος που περιέχει η συντεταγμένη απόφαση πρέπει να διορθωθεί έτσι ώστε το ποσό των £12.000 να φέρει τόκο προς 8% από τις 31.5.2002 που εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση, χρόνος στον οποίο ανάγεται η επιδίκαση της αποζημίωσης από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η εισήγηση ότι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου έπρεπε να είχε συνταχθεί από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ο οποίος τηρεί το σχετικό βιβλίο των αποφάσεων και όχι από Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν ευσταθεί. Η Δ.35 θ. 25 των κανόνων Πολιτικής Δικονομίας ρυθμίζει το θέμα και οι πρόνοιες της εν λόγω διάταξης έχουν τηρηθεί στην προκείμενη περίπτωση.
Εκδίδεται διαταγή για τη διόρθωση της απόφασης στην Ξένια Ιωσήφ Μελά ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1799 ως ανωτέρω. Τα έξοδα της παρούσας αίτησης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών.
Εκδίδεται διαταγή ως ανωτέρω. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών.