|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 914
29 Απριλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 ΚΑΙ 158/88
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΒΗΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΓΙΑ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2004 ΣΤΗΝ
ΑΙΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ 7/03.
(Αίτηση Αρ. 50/2004)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Δεν παρέχεται ευχέρεια για έκδοση εντάλματος Certiorari όταν εγείρεται θέμα ρύθμισης της δικαστικής διαδικασίας ή της δικαστικής πρακτικής ― Ο τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου δεν ελέγχεται από το Ανώτατο Δικαστήριο με προνομιακά εντάλματα.
Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου με την οποία δίδονταν οδηγίες όπως η εκδίκαση της αίτησης του αιτητή, με την οποία ζητούσε διάταγμα για να του επιτραπεί να παραλάβει διάφορα αντικείμενα από τον συζυγικό οίκο, προηγηθεί της εκδίκασης της ανταπαίτησης που εγειρόταν στην υπεράσπιση. Ο συνήγορος του αιτητή εισηγήθηκε ότι με βάση τη Δ.33, θ.9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για να διαταχθεί ο διαχωρισμός της εκδίκασης της απαίτησης από την ανταπαίτηση χρειάζεται η συγκατάθεση και των δύο μερών, κάτι που δεν εξασφαλίστηκε στην παρούσα περίπτωση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι σχετικές πρόνοιες της Δ.33, θ.9 δεν στερούν το Δικαστήριο, στην περίπτωση μη συναίνεσης των διαδίκων για διαχωρισμό, του γενικού δικαιώματος να ρυθμίζει την ενώπιόν του διαδικασία και να αποφασίζει τον τρόπο εκδίκασης της υπόθεσης, ανάλογα με τις συνθήκες. Εδώ δεν επρόκειτο για διαχωρισμό της ανταπαίτησης αλλά αποφασίστηκε να προηγηθεί η εκδίκαση της απαίτησης και να ακολουθήσει εκείνη της ανταπαίτησης στην ίδια διαδικασία.
2. Εν πάση περιπτώσει, το θέμα που εγείρεται είναι θέμα ρύθμισης διαδικασίας και, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν υπάρχει δικαιοδοσία για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, γιατί η επίλυση τέτοιων θεμάτων ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442,
Χαραλάμπους κ.ά. (Αρ. 2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 828.
Αίτηση.
Αίτηση από την αιτήτρια για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 31/3/04 στην αίτηση Περιουσιακών Διαφορών 7/03 με την οποία σε αίτηση στην οποία ο αιτητής ζητούσε διάταγμα του Δικαστηρίου για να του επιτραπεί να παραλάβει από το συζυγικό οίκο διάφορα αντικείμενα, που ισχυριζόταν ότι του ανήκαν, ενώ στην υπεράσπιση εγειρόταν ανταπαίτηση της αιτήτριας, το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες όπως η εκδίκαση της αίτησης και η απόφαση σ' αυτήν προηγηθεί της εκδίκασης και της απόφασης στην ανταπαίτηση, πάντοτε στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας δηλαδή στα πλαίσια της υπό αναφορά υπόθεσης.
Λ. Βραχίμης, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια ζητά την άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari, με σκοπό την ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 31.3.2004.
Αντιπαρερχόμενος τις ατέλειες και ελλείψεις που παρουσιάζει η αίτηση, δηλαδή το γεγονός ότι περιέχονται γεγονότα στην Έκθεση, ενώ σύμφωνα με τους Αγγλικούς Θεσμούς που εφαρμόζονται και στην Κύπρο η Έκθεση πρέπει να περιέχει μόνο την περιγραφή του αιτητή, τις αιτούμενες θεραπείες και τους λόγους στους οποίους βασίζονται και το γεγονός ότι στην ένορκη δήλωση δεν εκτίθενται, όπως απαιτείται, πλήρως και με λεπτομέρεια τα γεγονότα που αφορούν την υπόθεση, προχωρώ να εξετάσω την αίτηση στην ουσία της.
Η υπόθεση αφορούσε αίτηση που στηριζόταν στο άρθρο 17(2) του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου, με την οποία ο αιτητής ζητούσε διάταγμα του Δικαστηρίου για να του επιτραπεί να παραλάβει από το συζυγικό οίκο διάφορα αντικείμενα, που ισχυριζόταν ότι του ανήκαν, ενώ στην υπεράσπιση εγειρόταν ανταπαίτηση.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο, αφού άκουσε τις απόψεις των δύο πλευρών, κατέληξε στην επίδικη απόφαση, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Με βάση τα προαναφερόμενα και στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής μου ευχέρειας για ρύθμιση της ενώπιόν μου διαδικασίας δίδω οδηγίες όπως η εκδίκαση της αίτησης και η απόφαση σ΄αυτήν προηγηθεί της εκδίκασης και της απόφασης στην ανταπαίτηση, πάντοτε στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας δηλαδή στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης.»
Είναι η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου της αιτήτριας, ότι, με βάση τη Δ.33 θ.9 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας, για να διαταχθεί ο διαχωρισμός της εκδίκασης της απαίτησης από την ανταπαίτηση χρειάζεται η συγκατάθεση και των δύο μερών, κάτι που δεν εξασφαλίστηκε στην παρούσα περίπτωση.
Συμφωνώ με την πρωτόδικο Δικαστή πως οι σχετικές πρόνοιες της Δ.33 θ.9 δεν στερούν το Δικαστήριο, στην περίπτωση μη συναίνεσης των διαδίκων για διαχωρισμό, του γενικού δικαιώματος να ρυθμίζει την ενώπιόν του διαδικασία και να αποφασίζει τον τρόπο εκδίκασης της υπόθεσης, ανάλογα με τις συνθήκες. Εδώ δεν επρόκειτο για διαχωρισμό της ανταπαίτησης αλλά αποφασίστηκε να προηγηθεί η εκδίκαση της απαίτησης και να ακολουθήσει εκείνη της ανταπαίτησης στην ίδια διαδικασία.
Εν πάση περιπτώσει, επισημαίνω πως το θέμα που εγείρεται ενώπιόν μου είναι θέμα ρύθμισης διαδικασίας και, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν υπάρχει δικαιοδοσία για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, γιατί η επίλυση τέτοιων θεμάτων ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442, λέχθηκε, μεταξύ άλλων, πως δεν παρέχεται η ευχέρεια έκδοσης ενταλμάτων Certiorari και Prohibition αν το αίτημα αποβλέπει στην αναθεώρηση της διαδικασίας ή της πρακτικής του Δικαστηρίου, γιατί μόνο όπου θίγονται δικαιώματα ή υπάρχει κίνδυνος να θιγούν παρέχεται δυνατότητα έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων. Τονίστηκε πως, όπου η διαδικασία που ακολουθείται δεν προοιωνίζει το αποτέλεσμα και αφήνει άθικτα τα δικαιώματα των διαδίκων, δεν ελέγχεται με προνομιακά εντάλματα.
Στην Χαραλάμπους κ.ά. (Αρ.2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 828, λέχθηκαν τα ακόλουθα στις σελ. 834-835:
«Το ένταλμα Certiorari δεν αποτελεί μέσο για την εποπτεία της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου ή της πρακτικής που ακολουθείται. [Βλ. Halsbury's Laws of England, 3th Ed., Vol.11, para 213 και Αίτηση Γενικού Εισαγγελέα (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442]. Η ρύθμιση της διαδικασίας ανάγεται στην αρμοδιότητα του εκδικάζοντος την υπόθεση δικαστηρίου. Στο σημείο αυτό χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει και στην πρόσφατη απόφαση μας στην Δημοκρατία ν. Ηρακλέους (Αρ.2) (1994) 2 Α.Α.Δ. 225.»
Οι πιο πάνω αρχές με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Εν όψει των παρατηρήσεων μου η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.