|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 366
4 Φεβρουαρίου, 2004
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ ΦΩΤΙΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΑΝΤΩΝΗ ΧΟΥΒΑΡΤΑ,
Εφεσιβλήτου-Καθ'ου η αίτηση.
(Εφέσεις Αρ. 172, 174)
Οικογενειακό Δίκαιο ― Γονική μέριμνα ― Η άσκηση της γονικής μέριμνας ανήκει στους γονείς ― Ο περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμος του 1990, Ν. 23/90, όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 26(Ι)/98 ― Οι γονείς δεν μπορούν να ενάγουν τρίτο πρόσωπο ως παρεμβαίνοντα σε θέματα γονικής μέριμνας.
Οικογενειακό Δικαστήριο ― Δικαιοδοσία Οικογενειακού Δικαστηρίου ― Το Οικογενειακό Δικαστήριο έχει αποκλειστική δικαιοδοσία σε θέματα οικογενειακών σχέσεων.
Έξοδα ― Κατά κανόνα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, εκτός αν υπάρχουν λόγοι περί του αντιθέτου ― Αποστέρηση εξόδων από επιτυχόντα διάδικο ― Ανατράπηκε κατ' έφεση.
Στην υπόθεση αυτή ο εφεσείων πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, ο οποίος από το Πάσχα του 2001 δεν συμβιώνει με τη σύζυγό του, καταχώρησε αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού στην οποία ζητούσε διάταγμα απευθυνόμενο στον εφεσίβλητο, αδελφό της συζύγου του, που να τον διατάσσει «να μην ασκεί φύλαξη, φροντίδα, κατοχή και ανατροφή επί των ανηλίκων τέκνων του».
Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση κρίνοντας πως δεν είχε δικαιοδοσία επί του ζητήματος που εγειρόταν σ' αυτή.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Ο εφεσίβλητος καταχώρησε αντέφεση εναντίον της διαταγής του Δικαστηρίου με την οποία δεν του επιδικάστηκαν έξοδα.
Αποφασίστηκε ότι:
Α. Έφεση
Η γονική μέριμνα σύμφωνα με τον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990, Ν. 23/90, όπως τροποποιήθηκε, ανήκει στους γονείς, εδώ στον εφεσείοντα και τη σύζυγό του, που δεν είναι διάδικος στην υπόθεση. Οι πράξεις που περιγράφει στην αίτησή του ο εφεσείων και που συνιστούν την παρέμβαση του εφεσίβλητου στη γονική μέριμνα των παιδιών του, δεν εμπίπτουν στο πεδίο των οικογενειακών σχέσεων, για τις οποίες αποκλειστική δικαιοδοσία έχει το Οικογενειακό Δικαστήριο.
Β. Αντέφεση
Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος γιατί ο επιτυχών διάδικος να αποστερηθεί των εξόδων του.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση τα οποία θα υπολογιστούν στη βάση μιας διαδικασίας.
Έφεση και Αντέφεση.
Έφεση από τον αιτητή κατά της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 19/12/02 (Αρ. Αγωγής 75/02), με την οποία απέρριψε την αίτησή του με την οποία ζητούσε διάταγμα απευθυνόμενο στον εφεσίβλητο-καθ'ου η αίτηση αδελφό της συζύγου του ώστε αυτός να παύσει να ασκεί φύλαξη, φροντίδα, κατοχή και ανατροφή των ανηλίκων παιδιών του ως στερούμενο δικαιοδοσίας επί του ζητήματος το οποίο εγειρόταν σ' αυτή.
Αντέφεση από τον καθ' ου η αίτηση-εφεσίβλητο κατά της πρωτόδικης απόφασης με την οποία δεν του επιδικάστηκαν έξοδα, μολονότι είχε επιτύχει στη διαδικασία.
Θ. Κορφιώτης για Α.Εύζωνα, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χουβαρτάς, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι σύζυγος της Δέσποινας Χουβαρτά. Συνήψαν γάμο στις 9.5.93 και απέκτησαν 3 παιδιά ηλικίας 10, 9 και 6 ετών αντίστοιχα. Σύμφωνα με τον ίδιο οι συζυγικές σχέσεις άρχισαν να κλονίζονται αμέσως μετά το γάμο. Ισχυρίζεται δε πως κύριος υπαίτιος γι' αυτό τον κλονισμό ήταν ο εφεσίβλητος, αδελφός της συζύγου του (κουνιάδος του) ο οποίος επέβαλλε σ' αυτή τη γνώμη του σε κάθε πτυχή της καθημερινής οικογενειακής τους ζωής, και ιδιαίτερα στα θέματα που αφορούσαν την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Η συμβίωση έληξε το Πάσχα του 2001. Έκτοτε, καθώς ο εφεσείων λέγει, ο εφεσίβλητος συνεχίζει την επιρροή του στη σύζυγό του, με κύριο σκοπό να αποξενωθεί ο ίδιος από τα παιδιά του.
Ο εφεσείων καταχώρισε αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού στην οποία ζητούσε διάταγμα απευθυνόμενο στον εφεσίβλητο που να τον διατάσσει «να μην ασκεί φύλαξη, φροντίδα, κατοχή και ανατροφή επί των ανηλίκων παιδιών του».
Δικαστής του Οικογενειακού Δικαστηρίου, που επελήφθη της αίτησης, την απέρριψε κρίνοντας πως δεν είχε δικαιοδοσία επί του ζητήματος που εγειρόταν σ΄αυτή. Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι πολυσέλιδη και εμπεριστατωμένη. Ιδιαίτερη βέβαια αναφορά γίνεται στην απόφαση στον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990, Ν.23/90, όπως τροποποιήθηκε από το Ν.26(1)/98, όπου καθορίζεται η δικαιοδοσία και οι εξουσίες που ασκεί το Οικογενειακό Δικαστήριο, στη βάση του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν.216/90. Έκρινε δε πως από τους ίδιους τους νόμους, αλλά και τη νομολογία, διαπιστώνεται πως δεν υπάρχει δικαίωμα τρίτου προσώπου να ενάγει τους γονείς ανηλίκου για θέματα που αφορούν στη γονική μέριμνα, εκτός από το διευθυντή του Τμήματος Υπηρεσίας Κοινωνικής Ευημερίας. Κατ΄αναλογία, υποθέτουμε, πως ο πρωτόδικος δικαστής εννοεί πως και οποιοσδήποτε από τους γονείς δεν μπορεί να ενάγει τρίτο πρόσωπο ως παρεμβαίνοντα σε θέματα γονικής μέριμνας, που σύμφωνα με το νόμο έχουν οι ίδιοι οι γονείς.
Έχουμε τη γνώμη πως η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή, για το λόγο που το ίδιο εξήγησε και που εμείς κατ΄αναλογία εφαρμόσαμε στα γεγονότα της υπό κρίση έφεσης. Η γονική μέριμνα σύμφωνα με το νόμο ανήκει στους γονείς, εδώ στον εφεσείοντα και τη σύζυγο του, που δεν είναι διάδικος στην υπόθεση. Οι πράξεις που περιγράφει στην αίτηση του, και που συνιστούν την παρέμβαση του εφεσίβλητου στη γονική μέριμνα τω παιδιών του, είναι εκτός του πεδίου των οικογενειακών σχέσεων, για τις οποίες αποκλειστική δικαιοδοσία έχει το Οικογενειακό Δικαστήριο. Η όποια θεραπεία δυνατό να έχει ο εφεσείων ανάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Οι εφέσεις θα απορριφθούν. (Οι δύο εφέσεις παραδόξως αφορούν την μονομερή αίτηση και την διά κλήσεως αντίστοιχα. Και οι δυο αιτήσεις όμως συνεκδικάστηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο στην δια κλήσεως αίτηση).
Καταχωρίστηκε από τον εφεσίβλητο αντέφεση εναντίον της διαταγής του Δικαστηρίου με την οποία δεν του επιδικάστηκαν έξοδα, μολονότι είχε επιτύχει στη διαδικασία. Ο λόγος όπως αναφέρει το δικαστήριο ήταν γιατί το θέμα ήταν πρωτότυπο. Δεν συμφωνούμε με αυτή την κατάληξη του Δικαστηρίου. Το θέμα δεν ήταν πρωτότυπο. Όπως πολύ ορθά αποφάσισε το Δικαστήριο εκδήλως δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης του εφεσείοντα. Εν πάση περιπτώσει, τα έξοδα ακολουθούν συνήθως το αποτέλεσμα. Και στην υπόθεση που εξετάζουμε δε βλέπουμε κανένα λόγο γιατί ο επιτυχών διάδικος να αποστερηθεί των εξόδων του. Επομένως, οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα στο πρωτόδικο Δικαστήριο και εδώ, τα οποία θα υπολογιστούν βέβαια στη βάση μιας διαδικασίας.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση τα οποία θα υπολογιστούν στη βάση μιας διαδικασίας.