|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1297
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
(Αγωγή Nαυτοδικείου Aρ. 28/04)
14 Ιουλίου, 2004
[Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
MASTER PETROLEUM MARINE SERVICES CO.,
Ενάγουσα,
- ν -
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΝΑΙME S (EX URANUS I)
Εναγομένου.
---------------------------
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 5/7/04
Μ. Σαβεριάδης, για την αιτήτρια/ενάγουσα
Α. Γιωρκάτζιης, για το καθού η αίτηση/εναγόμενο πλοίο
--------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ:
Με αγωγή που καταχώρησε στις 9/6/04 η ενάγουσα αξίωσε από το εναγόμενο πλοίο: (α) το ποσό των $83.125 ή το ισόποσο σε κυπριακές λίρες ως το υπόλοιπο της συμφωνηθείσας αξίωσης καυσίμων και/ή λιπαντικών, με τα οποία η ενάγουσα τροφοδότησε το εναγόμενο πλοίο μεταξύ της 2/11/03 και της 19/2/04, κατόπιν οδηγιών των ιδιοκτητών του εναγόμενου πλοίου και/ή των αντιπροσώπων του. (β) αποζημιώσεις λόγω της μη έγκαιρης εξόφλησης του εν λόγω ποσού. και (γ) τόκο προς 5% μηνιαίως επί ποσού $32.000 από 3/12/03 μέχρι εξοφλήσεως, επί ποσού $46.175 από 19.1.04 μέχρι εξοφλήσεως και επί ποσού $4.950 από 21.3.04 μέχρι εξοφλήσεως.Στις 5/9/04 η ενάγουσα καταχώρησε μονομερή αίτηση για την έκδοση διατάγματος σύλληψης του εναγόμενου πλοίου στο λιμάνι Λεμεσού. Την ίδια μέρα, ο δικηγόρος του εναγόμενου πλοίου δήλωσε ενώπιον μου ότι προτίθετο να καταχωρήσει ένσταση στην αίτηση ενώ, ταυτόχρονα, ανέλαβε την υποχρέωση ότι το πλοίο δε θα απέπλεε μέχρι την ημέρα της ακρόασης.
Άκουσα την αίτηση στις 12/7/04. Ο δικηγόρος του καθού η αίτηση πλοίου πρόβαλε, μεταξύ άλλων, την ένσταση ότι το αιτούμενο διάταγμα σύλληψης του πλοίου δεν μπορεί να εκδοθεί για το λόγο ότι η αιτήτρια δεν απέδειξε, ως εβαρύνετο (βλ.
CYTA v. The Ship Maria (1983) 1 C.L.R. 825), σύμφωνα με το άρθρ. 3(4) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου της Αγγλίας του 1956 (ο Νόμος), ότι η ιδιοκτησία του πλοίου, κατά το χρόνο κατά τον οποίο ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε η αξίωση ήταν η ίδια με την ιδιοκτησία του πλοίου κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής.Η ένσταση ευσταθεί. Το άρθρ. 3(4) του Νόμου έχει ως εξής:
«In the case of any such claim as is mentioned in paragraphs (d) to (r) of subsection (1) of section one of this Act, being a claim arising in connection with a ship, where the person who would be liable on the claim in an action in personam was, when the cause of action arose, the owner or charterer of, or in possession or in control of, the ship, the Admiralty jurisdiction of the High Court ........ may (whether the claim gives rise to a maritime lien on the ship or not) be invoked by an action in rem against -
(a) that ship, if at the time when the action is brought it is beneficially owned as respects all the shares therein by that person; or
...................."
Από τo πιο πάνω άρθρο είναι πρόδηλο ότι, για να εκδοθεί διάταγμα σύλληψης του πλοίου, στην περίπτωση απαίτησης που εμπίπτει στο άρθρ. 1 (i)(m) του Νόμου, όπως η απαίτηση της ενάγουσας/αιτήτριας, πρέπει:
(α) να αποδειχθεί από την ενάγουσα/αιτήτρια ποίος ήταν, όταν γεννήθηκε το αγώγιμο δικαίωμα, ο ιδιοκτήτης ή ο ναυλωτής ή ο κάτοχος ή ο έχων υπό τον έλεγχο του το πλοίο και κατά πόσο αυτός θα υπείχε ευθύνη να ικανοποιήσει την απαίτηση της ενάγουσας/αιτήτριας
σε αγωγή in personam και
(β) να αποδειχθεί από την ενάγουσα/αιτήτρια ότι, κατά το χρόνο καταχώρησης της αγωγής, το πλοίο ανήκε στο ίδιο πρόσωπο το οποίο ήταν ιδιοκτήτης, ναυλωτής, κάτοχος ή είχε υπό τον έλεγχο του το πλοίο όταν γεννήθηκε το αγώγιμο δικαίωμα.
Στην προκείμενη περίπτωση ούτε από την ένορκη δήλωση του κ. Δαρείου Μελά ούτε από τη μαρτυρία του ενώπιον μου αποδεικνύεται ή προκύπτει η συνδρομή των δύο ανωτέρω προϋποθέσεων. Ως εκ τούτου η αίτηση για σύλληψη του πλοίου απορρίπτεται. Με έξοδα υπέρ του εναγόμενου/καθού η αίτηση πλοίου.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΚΑς