|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1108
16 Ιουλίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσείων,
v.
ΜΙΧΑΗΛ ΣΚΟΡΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11290)
Πολιτική Δικονομία — Διάταγμα φυλάκισης για παράλειψη καταβολής οφειλομένων δόσεων του εξ αποφάσεως χρέους — Κατά πόσο ο δανειστής έχει νομική υποχρέωση να χρησιμοποιήσει ποσό που πληρώθηκε έναντι οφειλομένων δόσεων χωρίς προσδιορισμό τους, για να εξοφλήσει κατά προτεραιότητα τις δοσεις που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης.
Ο εφεσείων καθυστέρησε την πληρωμή έξι μηνιαίων δόσεων από 1.5.97 μέχρι 1.10.97, σύνολο ΛΚ900, παραβαίνοντας διάταγμα πληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους του με μηνιαίες δόσεις προς τον εφεσίβλητο. Εκδόθηκε διάταγμα φυλάκισής του για τρεις μήνες εκτός αν πλήρωνε τις καθυστερημένες δόσεις μέσα σε τέσσερις μήνες από την επίδοση του διατάγματος στις 12.5.98.
Ο εφεσείων πλήρωσε με επιταγή περί το τέλος Σεπτεμβρίου 1998 το ποσό των ΛΚ900 στον δικηγόρο του εφεσίβλητου χωρίς να προσδιορίσει τις καθυστερημένες δόσεις που ήθελε να εξοφληθούν.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι το ποσό των ΛΚ900 της επιταγής διατέθηκε από το δικηγόρο του εφεσίβλητου για εξόφληση καθυστερημένων δόσεων του ιδίου εξ αποφάσεως χρέους, άλλων από εκείνες για τις οποίες εκδόθηκε και αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ημερομηνίας 30.3.98. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98 να διατηρηθεί σε ισχύ.
Ο εφεσείων με αίτηση διά κλήσεως επιδίωξε «την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό του και/ή τον τερματισμό της διαδικασίας εκτέλεσης του». Ισχυρίσθηκε ότι η καταβολή του ποσού των ΛΚ900 έγινε προς εξόφληση των έξι καθυστερημένων δόσεων που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98 και όχι οποιωνδήποτε άλλων δόσεων που κατέστησαν πληρωτέες μεταγενέστερα.
Η θέση του εφεσίβλητου ήταν ότι ο εφεσείων προφορικά αλλά και με επιστολή του δικηγόρου ημερ. 26.10.98, έλαβε γνώση ότι με το ποσό των £900 της επιταγής εξοφλήθηκαν οι δόσεις από 1.11.97 μέχρι 1.4.98.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση. Σύμφωνα με το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης, ο εφεσίβλητος δεν υπείχε νομική υποχρέωση να εξοφλήσει κατά προτεραιότητα τις δόσεις που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης. Επίσης το γεγονός ότι ο εφεσείων δεν αντέδρασε έγκαιρα στον τρόπο διάθεσης των ΛΚ900 υποδηλώνει γνώση και αποδοχή από πλευράς του εφεσείοντος του τρόπου διάθεσης των καταβληθέντων χρημάτων.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την νομική υποχρέωση του εφεσίβλητου, είναι ορθή ενόψει των γεγονότων τα οποία έγιναν αποδεκτά.
2. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η αίτηση εστερείτο ορθής νομικής βάσης, μεμπτότητα η οποία καθιστούσε εξ υπαρχής άκυρη την αίτηση και ως εκ τούτου, μη δυνάμενη να προωθηθεί, είναι ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 29/1/02 (Αρ. Αγωγής 9605/92) με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του ημερομηνίας 7/4/00 με την οποία επεδίωξε τον παραμερισμό του διατάγματος φυλάκισής του ημερομηνίας 30/3/98 λόγω παράλειψης πληρωμής καθυστερημένων δόσεων του εξ' αποφάσεως χρέους του προς τον ενάγοντα.
Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.
Α. Αλεξάνδρου για Γ. Κορφιώτη, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στις 14.3.97 εκδόθηκε εναντίον του εφεσείοντα διάταγμα πληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους του προς τον εφεσίβλητο με δόσεις των ΛΚ150.- μηνιαίως από 1.5.97 μέχρι εξοφλήσεως. Ο εφεσείων καθυστέρησε την πληρωμή έξι δόσεων από 1.5.97 μέχρι 1.10.97, σύνολο ΛΚ900.- και εκδόθηκε διάταγμα φυλάκισής του για τρεις μήνες εκτός αν πλήρωνε τις καθυστερημένες δόσεις μέσα σε τέσσερις μήνες από της επίδοσης του διατάγματος.
Το διάταγμα επιδόθηκε στον εφεσείοντα στις 12.5.98 και ο εφεσείων με επιστολή του ημερ. 11.9.98, πληροφόρησε το δικηγόρο του εφεσίβλητου ότι θα τακτοποιούσε τις καθυστερημένες δόσεις, μεταξύ άλλων διά της πληρωμής ποσού ΛΚ900.- περί το τέλος του μήνα. Ο εφεσείων, απέστειλε πράγματι επιταγή ΛΚ900.- στο δικηγόρο του εφεσίβλητου και ο τελευταίος, εξέδωσε απόδειξη ημερ. 23.10.98 την οποία απέστειλε στον εφεσείοντα με συνοδευτική επιστολή ημερ. 26.10.98.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι το ποσό των ΛΚ900.- της επιταγής διατέθηκε από το δικηγόρο του εφεσίβλητου για την εξόφληση καθυστερημένων δόσεων του ιδίου εξ αποφάσεως χρέους, άλλων από εκείνες για τις οποίες εκδόθηκε και αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98. Το ποσό της επιταγής διατέθηκε για την πληρωμή των δόσεων από 1.11.97 μέχρι 1.4.98 που είχαν καταστεί και αυτές πληρωτέες προτού εκδοθεί η προαναφερθείσα επιταγή των ΛΚ900. Και εφόσον το ποσό των ΛΚ900.- διατέθηκε για την πληρωμή των εν λόγω δόσεων, το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98 διατηρήθηκε σε ισχύ. Όταν άρχισε η διαδικασία εκτέλεσης του εν λόγω διατάγματος, ο εφεσείων με αίτηση δια κλήσεως ημερομηνίας 7.4.00, επιδίωξε «την ακύρωση και/ή τον παραμερισμό και/ή τον τερματισμό της διαδικασίας εκτέλεσης» του. Η υποβολή και προώθηση της αίτησης σε όλα τα στάδια της διαδικασίας έγινε από τον ίδιο τον εφεσείοντα. Ηταν η θέση του ότι η καταβολή του ποσού των £900.- της επιταγής έγινε προς εξόφληση των έξι καθυστερημένων δόσεων που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98 και όχι οποιωνδήποτε άλλων δόσεων που κατέστησαν πληρωτέες μεταγενέστερα.
Ο εφεσίβλητος καταχώρησε ένσταση συνοδευόμενη από ένορκη δήλωση του δικηγόρου του κ. Γ. Κορφιώτη. Στην ένσταση εκτίθενται γεγονότα σχετικά προς τα επίδικα θέματα για τα οποία είχε ο ίδιος άμεση γνώση. Η θέση του εφεσίβλητου ήταν ότι ο εφεσείων προφορικά αλλά και με την επιστολή του δικηγόρου του ημερ. 26.10.98, έλαβε γνώση ότι με το ποσό των £900.- της επιταγής εξοφλήθηκαν οι δόσεις από 1.11.97 μέχρι 1.4.98.
Κατόπιν ακρόασης, η αίτηση απορρίφθηκε. Διαπιστώθηκε ότι η καταβολή του ποσού των ΛΚ900.- έγινε χωρίς να προκαθοριστούν οι καθυστερημένες δόσεις που θα εξοφλούντο. Και σύμφωνα με το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης, ο εφεσίβλητος δεν υπείχε οποιαδήποτε νομική υποχρέωση να εξοφλήσει κατά προτεραιότητα τις δόσεις που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ώστε να αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση καθόσον αφορά την επιλογή των καθυστερημένων δόσεων που θα εξοφλούντο με το ποσό της επιταγής. Διαπιστώθηκε εν προκειμένω ότι τόσο η απόδειξη ημερομηνίας 23.10.98 που εξέδωσε ο κ. Κορφιώτης για το ποσό των ΛΚ900.- όσο και το περιεχόμενο της επιστολής του ημερ. 26.10.98 προς τον εφεσείοντα, ενίσχυαν την εκδοχή του εφεσίβλητου πως ήταν σε γνώση του εφεσείοντα ότι το ποσό των ΛΚ900.- διατέθηκε για την πληρωμή των καθυστερημένων δόσεων που αναφέρονται στα εν λόγω έγγραφα και όχι των δόσεων που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης ημερομηνίας 30.3.98. Το γεγονός ότι ο εφεσείων δεν αντέδρασε έγκαιρα στον τρόπο που διατέθηκε το ποσό των £900.- υποδηλώνει σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, γνώση και αποδοχή, από πλευράς εφεσείοντα του τρόπου διάθεσης των χρημάτων που καταβλήθηκαν.
Με την υπό κρίση έφεση επιδιώκεται ο παραμερισμός της πρωτόδικης απόφασης για τους πιο κάτω λόγους:
«1. Η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου να δεχθεί ως έγκυρη την ένορκη δήλωση του δικηγόρου κ. Κορφιώτη είναι λανθασμένη.
2. Λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη θέση του Εφεσείοντα ότι το ποσό των £900.- πληρώθηκε για το διάταγμα φυλάκισης ημερ. 30.3.98 και όχι για μεταγενέστερες δόσεις.
3. Λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην απόδειξη που έκδωσε ο κ. Κορφιώτης και στο τί έγραψε ο κ. Κορφιώτης πάνω στην απόδειξη.
4. Λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο Εφεσείων όψιμα ανακίνησε το θέμα αφού διέρρευσε ενάμιση περίπου χρόνος από την έκδοση της απόδειξης, και/ή ότι δέχθηκε σιωπηρά την ρύθμιση που έκαμε ο κ. Κορφιώτης.
5. Λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η αίτηση ήταν αντιδικονομική και χωρίς νομική βάση και έπρεπε να απορριφθεί.»
Προβάλλεται ισχυρισμός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα δέχθηκε ως έγκυρη την ένορκη δήλωση του κ. Κορφιώτη και ότι μόνο ο εφεσίβλητος μπορούσε να ορκισθεί προς απόδειξη των γεγονότων που έπρεπε να αποδειχθούν στο Δικαστήριο. Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Τα κρίσιμα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ο κ. Κορφιώτης στη δήλωσή του είναι γεγονότα για τα οποία μόνο ο ίδιος είχε άμεση γνώση ένεκα της εμπλοκής του κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του και, πλέον, το χειρισμό της υπόθεσης ανέλαβε άλλος δικηγόρος.
Η διαπίστωση ότι ο εφεσίβλητος δεν είχε οποιαδήποτε νομική υποχρέωση να διαθέσει το ποσό των £900.- για την κατά προτεραιότητα εξόφληση των δόσεων που αφορούσε το διάταγμα φυλάκισης εκτός αν ο εφεσείων προσδιόριζε τις καθυστερημένες δόσεις που ήθελε να εξοφληθούν είναι ορθή. Ο πρωτόδικος Δικαστής αφού εκτίμησε σωστά τα γεγονότα κατέληξε στο εύλογο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων όχι μόνο δεν εξειδίκευσε τις καθυστερημένες δόσεις οι οποίες θα εξοφλούντο με το ποσό των £900.- αλλά είχε και σαφή πληροφόρηση του τρόπου διάθεσης του εν λόγω ποσού εφόσον έγκαιρα παρέλαβε την απόδειξη είσπραξης των χρημάτων με συνοδευτική επιστολή όπου και στα δύο έγγραφα αναφερόταν ο τρόπος διάθεσης του ποσού των £900.-. Επιπρόσθετα ο κ. Κορφιώτης στην ένορκη δήλωσή του αναφέρει ότι ο εφεσείων πληροφορήθηκε ακόμα και προφορικά ότι το ποσό των £900.- αφορούσε τις δόσεις από 1.11.97 - 1.4.98. Ο κ. Κορφιώτης δεν αντεξετάστηκε και η δήλωσή του ουσιαστικά παρέμεινε αναντίλεκτη.
Ο τελευταίος λόγος έφεσης αφορά στη διαπίστωση του δικάσαντος Δικαστηρίου ότι η αίτηση εστερείτο ορθής νομικής βάσης, μεμπτότητα η οποία, καθιστούσε εξ υπαρχής άκυρη την αίτηση και ως εκ τούτου, μη δυνάμενη να προωθηθεί. Η διαπίστωση είναι ορθή. Οι κανονισμοί επί των οποίων στηρίχθηκε η αίτηση δεν ενεργοποιούσαν τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιληφθεί της αίτησης, μεμπτότητα η οποία θα δικαιολογούσε την απόρριψη της αίτησης χωρίς ο,τιδήποτε άλλο.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.