|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1047
14 Ιουλίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΣΟΦΙΑ ΚΟΖΑΚΗ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΖΑΚΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11101)
Δικαιοδοσία Δικαστηρίων — Περιουσιακές σχέσεις συζύγων — Δικαιοδοσία επίλυσης διαφορών — Αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παράβαση σύμβασης η οποία είχε γίνει σε άλλη αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο και η οποία ρύθμιζε τελικά τα δικαιώματα των διαδίκων — Κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο ή το Οικογενειακό Δικαστήριο είναι το αρμόδιο προς επίλυση της επίδικης διαφοράς — Διαφοροποίηση παρούσας υπόθεσης από την Λογγίνου ν. Λογγίνου.
Η εφεσείουσα κίνησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο εναντίον του εφεσίβλητου - εν διαστάσει συζύγου της - επειδή, όπως ισχυριζόταν, ο εφεσίβλητος είχε παραβεί γραπτή σύμβαση η οποία είχε γίνει σε άλλη αγωγή που καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο και διευθετήθηκε και η οποία ρύθμιζε τελικά τα δικαιώματα των μερών επί των επιδίκων θεμάτων της αγωγής εκείνης. Σημειωτέον ότι η διαφορά, στην διευθετηθείσα και τελικά αποσυρθείσα από την εφεσείουσα αγωγή, αφορούσε τη συζυγική οικία.
Στο πλαίσιο της νέας αγωγής, εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα, κατόπιν μονομερούς αιτήσεως, εναντίον του εφεσίβλητου το οποίο ακυρώθηκε αργότερα με την εκκαλούμενη απόφαση. Το Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε ότι αποκλειστική δικαιοδοσία για την εξέταση της ουσίας της διαφοράς και του παρεμπίπτοντος διατάγματος είχε το Οικογενειακό Δικαστήριο, αφού η μεταξύ των διαδίκων διαφορά, παρά την ύπαρξη της σύμβασης, συνέχιζε να αφορά τις περιουσιακές τους σχέσεις. Στην απόφασή του το Επαρχιακό Δικαστήριο αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην υπόθεση Λογγίνου ν. Λογγίνου.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Το Επαρχιακό Δικαστήριο παρερμήνευσε το σκεπτικό της απόφασης στην πιο πάνω υπόθεση. Η απόφαση εκείνη λάμβανε ως δεδομένη την εκκρεμότητα της μεταξύ των συζύγων περιουσιακής διαφοράς. Στην παρούσα υπόθεση, η περιουσιακή διαφορά που άλλοτε ενέπιπτε στη δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου, υποκαταστάθηκε από σύμβαση η ερμηνεία και εφαρμογή της οποίας ανήκει ποια αποκλειστικά στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Λογγίνος ν. Λογγίνου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1347.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια-ενάγουσα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 31/5/01 (Αρ. Αγωγής 10015/00) με την οποία ακυρώθηκε το προσωρινό διάταγμα το οποίο εκδόθηκε υπέρ αυτής και εναντίον του εν διαστάσει συζύγου της, όσον αφορά ζήτημα των μεταξύ τους περιουσιακών σχέσεων, ελλείψει δικαιοδοσίας.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσείουσα.
Δ. Παυλίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Σε κάποιο στάδιο προέκυψε μεταξύ των διαδίκων, ως εν διαστάσει συζύγων, ζήτημα αναφορικά με τις περιουσιακές τους σχέσεις. Η εφεσείουσα κίνησε τότε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο για επίλυση της διαφοράς. Η οποία, ας σημειωθεί, αφορούσε βασικά στην οικία την οποία το ζεύγος είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου. Η αγωγή διευθετήθηκε με την υπογραφή γραπτής σύμβασης η οποία ρύθμιζε πια τελικά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών επί των επιδίκων στην αγωγή θεμάτων. Ως εκ της σύμβασης η εφεσείουσα απέσυρε την αγωγή της ως διευθετηθείσα.
Επειδή κατά την εφεσείουσα ο εφεσίβλητος παρέβη τη σύμβαση, κίνησε εναντίον του στο Επαρχιακό Δικαστήριο αγωγή με ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα. Πρόκειται για την αγωγή από την οποία προέρχεται η παρούσα έφεση. Στο πλαίσιο δε της αγωγής ζήτησε με μονομερή αίτηση την έκδοση προσωρινού διατάγματος κατά του εφεσιβλήτου. Εκδόθηκε το διάταγμα αλλά αργότερα ακυρώθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση. Το Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε ότι αποκλειστική δικαιοδοσία για την εξέταση της ουσίας της διαφοράς, κατ' επέκταση και σε ο,τιδήποτε παρεμπίπτον, είχε το Οικογενειακό Δικαστήριο αφού η μεταξύ των διαδίκων διαφορά, παρά την ύπαρξη της σύμβασης, συνέχιζε να αφορά στις περιουσιακές τους σχέσεις. Προβλέπεται στον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990, (Ν. 23/90), άρθρο 11, όπως τροποποιήθηκε από τον Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων (Τροποποιητικό) Νόμο του 1998 (Ν. 26(Ι)/98), άρθρο 3, ότι:
«11(1) Τα οικογενειακά δικαστήρια έχουν τη δικαιοδοσία και ασκούν τις εξουσίες που τους ανατίθενται δυνάμει του Άρθρου 111 του Συντάγματος, του παρόντος Νόμου και οποιουδήποτε άλλου νόμου.
(2) Χωρίς να επηρεάζεται η γενικότητα του εδαφίου (1), τα οικογενειακά δικαστήρια έχουν ειδικότερα την εξουσία να επιλαμβάνονται υποθέσεων που αφορούν -
.........................................................................................................
(ε) Θέματα γονικής μέριμνας, διατροφής, αναγνώρισης τέκνου, υιοθεσίας, περιουσιακών σχέσεων των συζύγων και οποιαδήποτε άλλη γαμική ή οικογενειακή διαφορά, εφόσον οι διάδικοι ή ένας από αυτούς έχουν τη διαμονή τους στη Δημοκρατία.»
Οι «περιουσιακές σχέσεις» ορίζονται στο άρθρο 2 του Τροποποιητικού Νόμου ως εξής:
"'περιουσιακές διαφορές'" σημαίνει τις σχέσεις που αφορούν κινητή και ακίνητη ιδιοκτησία που αποκτήθηκε με την προοπτική του γάμου πριν ή οποτεδήποτε μετά τη σύναψη του γάμου από οποιοδήποτε από τους συζύγους σύμφωνα με τις διατάξεις των περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμων του 1991 έως 1998.»
Στην απόφαση του το Επαρχιακό Δικαστήριο αναφέρεται ιδιαίτερα στην υπόθεση Παναγιώτη Χαραλάμπους Λογγίνου ν. Θέκλας Λογγίνου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1347, όπου το Εφετείο υπέδειξε ότι η δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου εκτείνεται σε όλες τις περιουσιακές διαφορές μεταξύ συζύγων ανεξάρτητα από το ποια είναι η βάση αγωγής που αφορά το οποιοδήποτε υπό διαφορά περιουσιακό στοιχείο.
Να πούμε, με εκτίμηση, πως το Επαρχιακό Δικαστήριο παρερμήνευσε το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης. Η απόφαση εκείνη λάμβανε ως δεδομένη την εκκρεμότητα της μεταξύ των συζύγων περιουσιακής διαφοράς. Και ακολούθως επεσήμανε ότι δεν είχε σημασία η λεπτομέρεια της προέλευσης των αντίστοιχων αξιώσεων, δηλαδή η αιτία αγωγής του όποιου επικαλούμενου δικαιώματος στα περιουσιακά στοιχεία. Στην προκείμενη περίπτωση έχουμε ως ειδοποιό διαφορά το ότι οι περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, στις οποίες αναφέρεται ο νόμος που παρέχει δικαιοδοσία στα Οικογενειακά Δικαστήρια, ρυθμίστηκαν με τη γραπτή σύμβαση στη βάση της οποίας διεκπεραιώθηκε η δικαστική διαδικασία που αφορούσε ακριβώς αυτές τις περιουσιακές σχέσεις. Η περιουσιακή λοιπόν διαφορά, που άλλοτε ενέπιπτε στη δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου, υποκαταστάθηκε από σύμβαση η ερμηνεία και εφαρμογή της οποίας ανήκει πια αποκλειστικά στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα. Η σχετική αίτηση για συνέχιση του προσωρινού διατάγματος επαναφέρεται. Το ίδιο και το προσωρινό διάταγμα με ισχύ μέχρι ορισμού αυτής της αίτησης από το Επαρχιακό Δικαστήριο προς διεκπεραίωση της στη βάση ότι υπάρχει δικαιοδοσία.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.