|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1044
14 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ
ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου Αρ. 2.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11230)
Πολιτική Δικονομία — Παραμερισμός απόφασης που εκδόθηκε εναντίον του εναγομένου για μη καταχώρηση σημειώματος εμφάνισης — Ο εναγόμενος δεν είχε λάβει γνώση της δικαστικής διαδικασίας που είχε κινηθεί εναντίον του.
Η εφεσείουσα-ενάγουσα τράπεζα είχε εξασφαλίσει απόφαση εναντίον του εφεσίβλητου-εναγομένου λόγω παράλειψης καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης στην αγωγή που κίνησε εναντίον του. Με την εν λόγω αγωγή η εφεσείουσα αξίωνε θεραπείες βάσει συμβολαίου ενοικιαγοράς το οποίο ο εφεσίβλητος υπέγραψε ως εγγυητής. Μετά από πολύ καιρό, όταν προχώρησε η εκτέλεση της απόφασης ο εφεσίβλητος υπέβαλε αίτηση για παραμερισμό της για να μπορέσει να υπερασπιστεί την εις βάρος του αγωγή. Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε στην ένορκη δήλωση του ότι όταν κινήθηκε η αγωγή αυτός βρισκόταν σε διάσταση με τη σύζυγό του, δεν συγκατοικούσε μαζί της και γι' αυτό και δεν έλαβε γνώση της αγωγής. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέκτηκε ως πραγματικό γεγονός το λόγο που πρόβαλε ο εφεσίβλητος και διέταξε τον παραμερισμό της απόφασης είχε εκδοθεί εναντίον του.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Εφόσον ο εφεσίβλητος έδωσε στην ένορκη του κατάθεση πειστικό λόγο γιατί δεν έλαβε γνώση του κλητηρίου εντάλματος, τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέκτηκε, εναπόκειτο στην εφεσείουσα να αντικρούσει τον ισχυρισμό αυτό, κάτι βεβαίως που δεν έγινε. Επομένως η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δημοκρατία ν. Πουλλή, Α.Ε. 2572, ημερ. 19.11.01.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 16/11/01 (Αρ. Αγωγής 1867/99) με την οποία έγινε δεκτή η αίτηση του αιτητή-εναγόμενου 2 για παραμερισμό της απόφασης ημερομηνίας 18/6/99 με την οποία οι ενάγοντες αξίωναν τις συνήθεις θεραπείες βάσει συμβολαίου ενοικιαγοράς το οποίο ο εναγόμενος 2 υπέγραψε ως εγγυητής.
Στ. Πολυβίου, για την Εφεσείουσα.
Γ. Χριστοφίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 18.6.99, μετά από μονομερή αίτηση της εφεσείουσας-ενάγουσας τράπεζας εκδόθηκε απόφαση εναντίον του εφεσίβλητου-εναγόμενου, ο οποίος δεν είχε καταχωρίσει εμφάνιση στην αγωγή που κίνησε εναντίον του η εφεσείουσα, στην οποία αξίωνε τις συνήθεις θεραπείες βάσει συμβολαίου ενοικιαγοράς, όπου ο εφεσίβλητος υπέγραψε ως εγγυητής. Όταν μετά από πολύ καιρό προχώρησε η εκτέλεση της απόφασης ο εφεσίβλητος υπέβαλε αίτηση για παραμερισμό της για να μπορέσει να υπερασπιστεί την εις βάρος του αγωγή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε στις 16.11.01 το αίτημα. Η εφεσείουσα πρόσβαλε με την παρούσα έφεση την πιο πάνω απόφαση.
Η συζήτηση πρωτοδίκως έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων. Το πιο ισχυρό στοιχείο που παρουσίασε η εφεσείουσα ήταν η ένορκη δήλωση του επιδότη, σύμφωνα με την οποία επέδωσε στις 12.2.99 το κλητήριο ένταλμα παραδίδοντας το στη σύζυγο του εφεσίβλητου στη διεύθυνση της κατοικίας τους. Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε στην ένορκη δήλωση του πως την πιο πάνω ημερομηνία, και συγκεκριμένα μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 1999, βρισκόταν σε διάσταση με τη σύζυγο του με την οποία και δεν συγκατοικούσε, γι΄αυτό και δεν έλαβε γνώση της αγωγής. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέκτηκε ως πραγματικό γεγονός πως ο εφεσίβλητος δεν έλαβε γνώση του κλητηρίου εντάλματος για το λόγο που πρόβαλε στην ένορκη του δήλωση και κατά συνέπεια διέταξε τον παραμερισμό της απόφασης που εξεδόθη εναντίον του. Διαπίστωσε επίσης πως ο εφεσίβλητος έδειξε και καλή βάση υπεράσπισης, αφού ισχυριζόταν πως η υπογραφή του επί του συμβολαίου ήταν πλαστογραφημένη.
Δεν θα μας απασχολήσει το δεύτερο σκέλος στην πρωτόδικη απόφαση. Αν ο εφεσίβλητος δεν έλαβε γνώση της δικαστικής διαδικασίας που κινήθηκε εις βάρος του, για το λόγο που αποδέκτηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, τότε έχει καθαρό δικαίωμα παραμερισμού της απόφασης για να προβάλει την όποια υπεράσπιση του.
Το δικαίωμα κάθε ατόμου να λαμβάνει γνώση δικαστικής διαδικασίας που να τον αφορά, και να ακούεται σ΄αυτή, είναι αυτονόητο και αυτόδηλο. Έχει όμως και συζητηθεί πρόσφατα στις αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Α.Ε.2572, Δημοκρατία ν. Ζήνα Πουλλή, 19.11.01. Εφόσον ο εφεσίβλητος έδωσε στην ένορκη του κατάθεση πειστικό λόγο γιατί δεν έλαβε γνώση του κλητηρίου εντάλματος, τον οποίο αποδέκτηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, εναπόκειτο στην εφεσείουσα να αντικρούσει τον ισχυρισμό αυτό, κάτι βεβαίως που δεν έγινε. Ορθή ήταν επομένως η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.