|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 256
25 Φεβρουαρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
Ε.Κ.ΚΑΤΕΚΟΣ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
v.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ & ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ ΜΕΣΩ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,
2. KAROULLA & MARKOULIS ESTATED LTD,
3. ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11157)
Ακίνητη Ιδιοκτησία ― Συνοριακή διαφορά ― Επίλυσή της από τον Διευθυντή του Κτηματολογίου σύμφωνα με το Άρθρο 58 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224 ― Τα πραγματικά σύνορα των τεμαχίων ήταν εκείνα που καταγράφονταν στα τοπογραφικά σχέδια του Κτηματολογίου και όχι εκείνα που είχαν συμφωνηθεί επί τόπου από τους ιδιοκτήτες τους.
Η ουσία της υπόθεσης αυτής, η οποία αφορά την επίλυση συνοριακής διαφοράς δύο όμορων κτημάτων, είναι ότι η οριοθέτηση όπως καθορίσθηκε με απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου σύμφωνα με το Άρθρο 58 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, ήταν απόλυτα ορθή επειδή συμφωνούσε με τα αρχεία του Κτηματολογίου. Η αληθινή αυτή κατάσταση δεν αμφισβητήθηκε, ούτε και μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου που δόθηκε στις 31/7/01 (Αρ. Αίτησης 26/96), με την οποία απέρριψε την αίτηση-έφεσή της κατά της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου με την οποία επέλυσε, στις 6/8/96, τη συνοριακή διαφορά μεταξύ της εφεσείουσας και των εφεσιβλήτων αναφορικά με όμορα τεμάχιά τους στο Παραλίμνι.
Λ. Κληρίδης,, για την Εφεσείουσα.
Α. Ποιητής, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα εταιρεία είναι συνιδιοκτήτρια με άλλο φυσικό πρόσωπο του τεμαχίου 209 Φ/Σχ.33/47.W.2 στο Παραλίμνι. Οι εφεσίβλητοι είναι συνιδιοκτήτες του όμορου τεμαχίου 208.
Με αίτημα των εφεσιβλήτων ο διευθυντής του κτηματολογίου προχώρησε στην επίλυση διαφοράς που ανεφύη ως προς τα σύνορα των δύο τεμαχίων. Στις 6.8.96 ο διευθυντής εξέδωσε την απόφαση του σύμφωνα με το Άρθρο 58 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ.224 και ακολούθως κατέθεσε την αιτιολογημένη έκθεση του. Αρμόδιος λειτουργός του κτηματολογίου εφάρμοσε τη διαδικασία για την επίλυση της συνοριακής διαφοράς, όπως προβλέπεται στο Άρθρο 58 του Νόμου και των σχετικών Κανονισμών. Έγινε επιτόπιος έρευνα και καταμετρήσεις. Διεφάνη επί τόπου πως, σύμφωνα με τα τοπογραφικά σχέδια του κτηματολογίου, το τεμάχιο 209 κατελάμβανε μέρος του τεμαχίου 208. Έγινε ορθή οριοθέτηση των συνόρων, όπως αποφασίστηκε από το διευθυντή κτηματολογίου. Η εφεσείουσα και ο συνιδιοκτήτης του τεμαχίου 209 καταχώρισαν αίτηση-έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, που συνεδριάζει στη Λάρνακα, της οποίας επελήφθη ο Πρόεδρος, που μετά τη συζήτηση της υπόθεσης εξέδωσε την απόφαση του στις 31.7.2001 με την οποία απέρριψε την αίτηση - έφεση, επιβεβαιώνοντας την απόφαση του διευθυντή του κτηματολογίου.
Στην ενώπιον μας έφεση ο ένας από τους συνιδιοκτήτες, η εφεσείουσα εταιρεία, προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση.
Οι λόγοι έφεσης περιστρέφονται, και ουσιαστικά απολήγουν, σε ένα, όπως θα εξηγήσουμε αμέσως. Εισηγείται ο δικηγόρος της εφεσείουσας πως ο διευθυντής του κτηματολογίου δεν μπορούσε να προχωρήσει στην εξέταση της αίτησης, που υπέβαλαν οι εφεσίβλητοι για επίλυση συνοριακής διαφοράς γιατί οποιαδήποτε τέτοια διαφορά υπήρχε ελύθη το 1979 στην αίτηση Α193/79. Ασχολήθηκε σε έκταση ο Πρόεδρος με την πιο πάνω εισήγηση. Η κατάληξη του είναι αδιαμφισβήτητη. Πραγματικά το 1979 οι ιδιοκτήτες των δυο τεμαχίων στην παρουσία του λειτουργού του κτηματολογίου συμφώνησαν επί τόπου τα σύνορα, όπως υπεδείχθησαν σ΄αυτούς από το λειτουργό. Μετά από αυτή την διευθέτηση η αίτηση για επίλυση της συνοριακής διαφοράς αποσύρθηκε. Δεν είχε δηλαδή εκδοθεί απόφαση του διευθυντή, σύμφωνα με το άρθρο 58. Κατά συνέπεια, δεν είχαν τοποθετηθεί ορόσημα για την κατάδειξη της γραμμής των συνόρων των τεμαχίων, σύμφωνα με το εδάφιο 3 του άρθρου 58.
Στην ακρόαση κύριος μάρτυρας ήταν ο χωρομέτρης που πραγματοποίησε την επιτόπια εξέταση και υπέβαλε το πόρισμα του στο διευθυντή του κτηματολογίου. Ο μάρτυρας αυτός, του οποίου η μαρτυρία έγινε στο σύνολο της αποδεκτή από το Δικαστήριο, είχε και προηγουμένως, το 1994, ασχοληθεί με την οριοθέτηση του τεμαχίου 208 μετά από αίτηση των εφεσιβλήτων 2, οπόταν και είχε διαπιστώσει πως το τεμάχιο 209 κατελάμβανε μέρος του τεμαχίου 208. Και εφόσον υπήρχε αυτή η διαφορά οι ιδιοκτήτες του τελευταίου τεμαχίου καταχώρισαν την επίδικη αίτηση για την επίλυση της συνοριακής διαφοράς.
Η ουσία της μαρτυρίας του χωρομέτρη, που οδήγησε στην απόφαση του διευθυντή του κτηματολογίου, η οποία στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε και πρωτοδίκως, είναι πως τα πραγματικά σύνορα των τεμαχίων είναι καταγραμμένα στα τοπογραφικά σχέδια του κτηματολογίου. Η επί τόπου όμως κατάσταση ήταν διαφορετική, γι΄αυτό και θα έπρεπε η οριοθέτηση των τεμαχίων να γίνει σύμφωνα με τα αρχεία του κτηματολογίου. Και σε ότι δε αφορά την έρευνα του 1979, η οποία δεν απέληξε σε απόφαση του διευθυντή του κτηματολογίου σύμφωνα με το Άρθρο 58 του Νόμου και κατά την οποία οι ιδιοκτήτες συμφώνησαν με την οριοθέτηση των τεμαχίων τους, αυτή δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική από την επίδικη οριοθέτηση, εφόσον και οι δυο θα έπρεπε να συνάδουν με τους επίσημους χάρτες του κτηματολογίου. Η αληθινή αυτή κατάσταση δεν αμφισβητήθηκε, ούτε και μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η προσβαλλόμενη επομένως πρωτόδικη απόφαση κρίνεται ως απόλυτα ορθή και η παρούσα έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.