|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 159
11 Φεβρουαρίου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΑΝΔΡΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Χ" ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ/ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24.9.98 - 15.10.98 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 479/98 ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΥΠΕΡΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ
ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΣΤΙΣ 23.9.96 ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ CERTIORARI.
(Αίτηση Αρ. 86/02)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Επιδίωξη του ιδίου σκοπού με αίτηση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari — Συνιστά κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας — Η αίτηση Certiorari απορρίφθηκε.
Κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας — Επιδίωξη όμοιων σκοπών με την υιοθέτηση παράλληλων ενδίκων μέσων.
Ο αιτητής πέτυχε άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου και καταχώρησε την παρούσα αίτηση ζητώντας έκδοση εντάλματος certiorari που να ακυρώνει την εγγραφή διαιτητικής απόφασης με ex parte αίτηση.
Οι καθ' ων η αίτηση εισηγούνται την απόρριψη της αίτησης για λόγους ουσίας τους οποίους προσδιορίζουν αλλά και ως καταχρηστικής αφού προς το ίδιο αποτέλεσμα στοχεύει και αίτηση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Περαιτέρω, ενόψει μακράς και αδικαιολόγητης καθυστέρησης.
Αποφασίστηκε ότι:
Είναι σαφές πως ο αιτητής αποβλέπει στην προώθηση όμοιου θέματος προς τον ίδιο ουσιαστικά σκοπό, με δύο παράλληλες δικαστικές διαδικασίες, πράγμα που συνιστά μορφή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας γιατί το αποτέλεσμα οποιασδήποτε από αυτές παύει να είναι καθοριστικό για τα δικαιώματα του διαδίκου.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Τάσου (Κακουρή) (2000) 1 A.A.? 1372,
Πιττάκας (2001) 1 ?.?.?. 1932,
Αναφορικά με Ένταλμα Έρευνας, Πολιτική Έφεση 11045, ημερ. 17.4.02,
Διευθυντής των Φυλακών ν. Περρέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 15/10/98, με την οποία δέκτηκε την εγγραφή ως δικαστικής απόφασης, της απόφασης η οποία εκδόθηκε από διαιτητή στις 23/9/96 σε βάρος του αιτητή.
Κ. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Σ. Φασουλιώτης για Χρ. Πουργουρίδη, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Χορήγησα άδεια για την καταχώρηση της παρούσας στη βάση της θέσης του αιτητή πως κακώς το Επαρχιακό Δικαστήριο επέτρεψε την εγγραφή διαιτητικής απόφασης με ex parte αίτηση. Είχαν τεθεί συναφώς υπόψη μου οι υποθέσεις Βασούλα Τάσου (Κακουρή) (2000) 1 ?.?.?. 1372 και Χριστόδουλος Πιττάκας (2001) 1 ?.?.?. 1932. Επίσης το σύγγραμμα Judicial Review of the Ηuman Rights Act των Richard Gordon & Tim Ward σελ. 166, 167, 177 και 178.
Οι καθ' ων η αίτηση εισηγούνται την απόρριψη της αίτησης για λόγους ουσίας τους οποίους προσδιορίζουν αλλά και ως καταχρηστικής αφού προς το ίδιο αποτέλεσμα στοχεύει και αίτηση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Περαιτέρω, ενόψει μακράς και αδικαιολόγητης καθυστέρησης.
Ο αιτητής δεν αρνήθηκε το γεγονός της καθυστέρησης και δέκτηκε πως η εκκρεμότητα παράλληλης αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο συνιστά, όπως το έθεσε, επιπρόσθετο κώλυμα και δυσκολία. Για να επισημάνει, όμως, πως δεν είναι σ΄αυτές τις περιπτώσεις υποχρεωτική η απόρριψη της αίτησης. Όπως εισηγείται, με αναφορά στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Αναφορικά με Ένταλμα Έρευνας, Πολιτική Έφεση 11045 ημερομηνίας 17.4.02, το Ανώτατο Δικαστήριο ασκεί διακριτική εξουσία και αυτή πρέπει να κλίνει υπέρ του ενόψει της φύσης του ελαττώματος που προβάλλει και του γεγονότος ότι, όπως αντι-λαμβάνεται το θέμα, δεν αναμένεται να επηρεαστούν δικαιώματα των καθ΄ ων η αίτηση και να προκληθεί αδικία.
Προκύπτουν τα πιο κάτω από τα στοιχεία που τώρα τίθενται ενώπιόν μου. Η διαιτητική απόφαση εκδόθηκε στις 23.9.96 και η αίτηση για την εγγραφή της εγκρίθηκε στις 24.9.98. Ό,τι μεσολάβησε ήταν γραπτές παρακλήσεις του αιτητή για διευκολύνσεις. Στις 2.12.98 επιδόθηκε στον αιτητή αίτηση για αποπληρωμή της διαπιστωθείσας οφειλής του με μηνιαίες δόσεις στην οποία υπέβαλε ένταση, για να ακολουθήσει, σχεδόν δυο χρόνια μετά, στις 28.2.01, αίτησή του με στόχο την εξέταση της νομιμότητας της εγγραφής της διαιτητικής απόφασης, μάλιστα και με αναφορά, όπως εν προκειμένω, στο γεγονός ότι εγκρίθηκε στη βάση ex parte αίτησης. Και για "αναστολή της δικαστικής διαδικασίας" στο μεταξύ. Παρήλθαν άλλοι 18 μήνες περίπου, ο αιτητής αποτάθηκε για certiorari και, ενώ με την ένσταση των καθ' ων η αίτηση επισημαίνεται το γεγονός της αίτησης στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αυτή διατηρείται.
Δεν χρειάζεται καν να ασχοληθώ με το ζήτημα της πράγματι μεγάλης και μή εξηγηθείσας καθυστέρησης. Είναι σαφές πως ο αιτητής αποβλέπει στην προώθηση όμοιου θέματος προς τον ίδιο ουσιαστικά σκοπό, με δυο παράλληλες δικαστικές διαδικασίες. Και ενώ δεν είναι του παρόντος η διατύπωση γνώμης αναφορικά με το πρόσφορο της επιδίωξης με την αίτηση που υποβλήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο, είναι αυτονόητο πως η όποια κατάληξη της παρούσας δεν θα σημαίνει τη λήξη του θέματος. Οι καθ' ων η αίτηση θα έχουν να το αντιμετωπίσουν εκ δευτέρου, σε άλλο πλαίσιο. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εξέδωσε ο Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, στη Διευθυντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217, στη σελ. 224 σε σχέση με "παράλληλες διαδικασίες, ανεξάρτητες δικονομικά αλλά όμοιες ως προς το αντικείμενό τους", εφαρμόζεται ευθέως:
"Η χρήση διαδικασιών που οδηγούν σε καταπίεση συνιστά μορφή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας γιατί το αποτέλεσμα οποιασδήποτε απ' αυτές παύει να είναι καθοριστικό για τα δικαιώματα του διαδίκου......".
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.