CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2003) 1 ΑΑΔ 1530

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Π. ΧΑΡΟΥ,

Με όλο το σεβασμό, διαφωνώ με την προσέγγιση της πλειοψηφίας. Τα όρια του εφέσιμου εναντίον ενδιάμεσης απόφασης τέθηκαν ήδη από την υπόθεση Korallis v. Christoforou 22 C.L.R. 159, όπου έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης ως το ποιος αποτελούσε το πρώτο μέρος (first party) στη δίκη απορρίφθηκε γιατί κρίθηκε ότι το θέμα δεν ήταν εφέσιμο, αφού η συγκεκριμένη διαταγή δεν μπορούσε να διατυπωθεί σε επίσημο διάταγμα (drawn up order). Ως αιτιολογία δόθηκε η ανάγκη για μείωση του χρόνου εκδίκασης και η αποθάρρυνση του κατατεμαχισμού της υπόθεσης.

Η ανάγκη για αποφυγή διακοπής της πρωτόδικης διαδικασίας κάθε φορά που διάδικος δεν αισθάνεται ικανοποιημένος από απόφαση επί ένστασης που ήγειρε, επισημάνθηκε και στην υπόθεση Christofidou v. Nemitsas and Others (1963) 2 C.L.R. 269, 272.

Στην υπόθεση Χάσικος κ.α. ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389, η οποία θεωρήθηκε ως θεμέλιο για αριθμό μεταγενέστερων αποφάσεων, επισημαίνεται ότι ούτε ο περί Δικαστηρίων Νόμος, αλλά ούτε και οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας παρέχουν ή αναγνωρίζουν δικαίωμα έφεσης, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ή το μέρος της απόφασης που είναι δηλωτικό ως προς τα δικαιώματα των διαδίκων. Κρίθηκε ότι δεν υπήρχε δικαίωμα έφεσης εναντίον απόφασης που απέρριπτε αίτηση για συνοπτική απόφαση (βλέπε ακόμα Apak Agro Industries κ.α. ν. Union des Cooperatives Agricoles de Cereales de Semences (Αρ.1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 1166, 1167).

Στην υπόθεση Evand Promotions Ltd κ.α. ν. Rutman (1997) 1 Α.Α.Δ. 1787, επιβεβαιώθηκε πράγματι ότι οι ενδιάμεσες αποφάσεις που δεν είναι καθοριστικές αφ΄ εαυτών των δικαιωμάτων των διαδίκων, εφ΄ όσον επηρεάζουν το αποτέλεσμα, μπορούν να αναθεωρηθούν στο πλαίσιο της έφεσης κατά της τελικής απόφασης (βλέπε ακόμα Πάφος Στόουν Σ. Εστέϊτς Λτδ κ.α. ν. Βαλαωρίτη κ.α. (1997) 1 Α.Α.Δ. 220).

Στην υπόθεση Price ν. Gray, Π.Ε. 11054, ημερ. 26.3.2002, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι στο παρελθόν έχουν καταχωρηθεί και εκδικαστεί εφέσεις που αφορούσαν διάφορα είδη διαταγμάτων, όπως για περισσότερες και καλύτερες λεπτομέρειες, για εξασφάλιση εξόδων ή ακόμα και για συντηρητικά διατάγματα. Πολλά από αυτά τα διατάγματα συνιστούν ενδιάμεσες αποφάσεις που δεν είναι καθοριστικές αφ΄εαυτών των δικαιωμάτων των διαδίκων, ούτε και επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα της διαδικασίας. Το Εφετείο κατέληξε ότι, κατά τη γνώμη του, η υπόθεση Evand Promotions Ltd κ.α. ν. Rutman, ανωτέρω, δεν είχε πρόθεση καθιέρωσης γενικού κανόνα. Προχώρησε δε και δέκτηκε ότι δυνατότητα έφεσης υπάρχει, εκτός των περιπτώσεων που ρητά αναφέρονται στη νομολογία που εξετέθη πιο πάνω, και σε μια σειρά διαταγμάτων σε αυτοτελή θέματα, τα οποία μπορεί να μην καθορίζουν τα δικαιώματα των διαδίκων ή επηρεάζουν το αποτέλεσμα, αλλά δεν παύουν να παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη διαδικασία.

Τη θέση αυτή θα επαναλάβω. Αντίθετη άποψη δεν θα ικανοποιούσε το περί δικαίου αίσθημά μου. Εκτός του ότι θα καταλήγαμε σε ακραία αποτελέσματα, αποδοχής για παράδειγμα του δικαιώματος καταχώρησης έφεσης σε επιτυχή αίτηση για συνοπτική απόφαση και άρνηση του ίδιου δικαιώματος στην περίπτωση απόρριψης της αίτησης, θα έχουμε και σπατάλη πόρων. Αν, για παράδειγμα, αποφασιστεί, κατ΄έφεση κατά της τελικής απόφασης, ότι εσφαλμένα το δικαστήριο δεν επέτρεψε την παροχή περαιτέρω λεπτομερειών και θίγηκαν έτσι τα δικαιώματα των διαδίκων, ολόκληρη η πρωτόδικη διαδικασία της ακρόασης, η οποία πολλές φορές μπορεί να είναι μακρά και δαπανηρή, θα έχει αποβεί μάταιη και θα πρέπει να επαναληφθεί από την αρχή.