ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(2003) 1 ΑΑΔ 1420

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 11087)

23 Οκτωβρίου, 2003

[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]

[ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]

 

1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,

2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΗΑΛΙΔΗΣ,

Εφεσείοντες,

ν.

ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,

Εφεσίβλητου,

ν.

ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΝΝΑΟΥΡΙΔΟΥ,

Εφεσίβλητης-Τριτοδιαδίκου.

________________________

Κ. Κνώφος για Κ. Δημητριάδη, για τους Εφεσείοντες.

Στ. Πολυβίου (κα), για τον Εφεσίβλητο.

Ι. Μαλέκου (κα), για την Εφεσίβλητη - Τριτοδιάδικο.

________________________

Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει

ο Πρόεδρος Γ.Μ. Πικής.

________________________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΠΙΚΗΣ, Π.: Η σύγκρουση μεταξύ των οχημάτων ΝW104 και VH532 σε ανοικτό χώρο, παρακείμενο προς την αριστερή πλευρά της Λεωφόρου Τροόδους, προσδιοριζόμενης με αναφορά την κατεύθυνση προς τα φώτα τροχαίας Λακατάμιας, και η ζημία, που προκλήθηκε στα δύο οχήματα, αποτέλεσαν το αντικείμενο της αντιδικίας ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η απόφαση του οποίου προσβάλλεται στην έφεση την οποία εξετάζουμε.

Στη δίκη ενεπλάκησαν τέσσερα μέρη: Ο ιδιοκτήτης του οχήματος VH532, ο οποίος ενήγαγε την οδηγό του αυτοκινήτου NW104, την εναγομένη 1, διεκδικώντας την ανάκτηση της ζημίας που υπέστη το όχημά του, συμφωνηθείσα κατά την έναρξη της δίκης ως ανερχόμενη σε £950,00. Παράλληλα, έστρεψε την αγωγή του και εναντίον του συζύγου της, του ιδιοκτήτη του οχήματος, καταλογίζοντας σ' αυτό ευθύνη, ως εκ προστήσεως υπόλογου για τη ζημία που προκάλεσε η σύζυγός του στο όχημά του. Η εναγομένη 1 αρνήθηκε κάθε ευθύνη για το δυστύχημα, υποστηρίζουσα ότι αποκλειστική ευθύνη γι' αυτό έφερε η οδηγός του VH532, η σύζυγος του ενάγοντος, την οποία προσεπικαλέστηκε ως τριτοδιάδικο. Το ίδιο έπραξε και ο σύζυγός της, ο εναγόμενος 2, ο οποίος, αφενός, αρνήθηκε οποιαδήποτε εκ προστήσεως ευθύνη για αμέλεια της συζύγου του και, αφετέρου, συνενώθηκε με τη σύζυγό του στην έναρξη διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της συζύγου του ενάγοντος, αξιώνοντας από αυτή το ποσό των £297,54, ισάξιο της συμφωνηθείσας ζημίας, την οποία υπέστη το όχημά του ως αποτέλεσμα του δυστυχήματος.

Πριν το δυστύχημα, τα δύο οχήματα κινούνταν προς αντίθετες κατευθύνσεις κατά μήκος της Λεωφόρου Τροόδους. Η Λεωφόρος διαχωρίζεται με νησίδα, αποκλείουσα τη διέλευση στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας.

Σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η τριτοδιάδικος πλαγιοδρόμησε προς τα αριστερά, εξήλθε από το δρόμο και εκινείτο σε χωμάτινο ανοικτό χώρο με μικρή ταχύτητα, για να προσεγγίσει περίπτερο που βρισκόταν σ' εκείνη την πλευρά του δρόμου και να αγοράσει κάτι από αυτό. Σημειωτέον ότι στην αριστερή πλευρά του δρόμου υπήρχαν πολλά σταθμευμένα οχήματα, αναμένοντας την αλλαγή των φώτων τροχαίας στη διασταύρωση Λακατάμιας.

Η οδηγός του αυτοκινήτου NW104 (εναγομένη 1), οδηγώντας στην αριστερή πλευρά του δρόμου, διέβη τη διαχωριστική νησίδα, διασταύρωσε το δρόμο από την αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας και, ευρίσκοντας άνοιγμα μεταξύ των εσταθμευμένων οχημάτων, εν αναμονή αλλαγής των φώτων τροχαίας, εισήλθε στον ανοικτό χωμάτινο χώρο, παρεμβαίνοντας στην πορεία του οχήματος της τριτοδιαδίκου.

Ενώ η τριτοδιάδικος εκινείτο στο χωμάτινο ανοικτό χώρο, δεν είχε ορατότητα προς τα δεξιά της, λόγω των εσταθμευμένων αυτοκινήτων, ιδιαίτερα, λόγω της παρουσίας ενός ψηλού «διπλοκάμπινου». Δεν μπορούσε η τριτοδιάδικος, λογικά, να αναμένει την είσοδο του οχήματος της εναγομένης 1 στον ανοικτό χώρο από το μέρος απ' όπου αυτό εισήλθε, ούτε είχε την ορατότητα, που θα της επέτρεπε να σημειώσει την έλευσή του. Η σύγκρουση έγινε ευθύς μετά την παρεμβολή του οχήματος της εναγομένης 1 στην πορεία του αυτοκινήτου της τριτοδιαδίκου, γεγονός που απέκλειε την πιθανότητα λήψης οποιωνδήποτε προληπτικών μέτρων προς αποφυγή της.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο καταλόγισε στην εναγομένη 1 αποκλειστική ευθύνη για το δυστύχημα. ΄Εκρινε ότι η πορεία την οποία ακολούθησε συνιστούσε, αφενός, παράβαση θέσμιου καθήκοντος - διάβαση της διαχωριστικής λωρίδας - και, αφετέρου, πράξη αμελή, εγκυμονούσα κινδύνους, ιδίως για πρόσωπα τα οποία διακινούνταν στο χωμάτινο ανοικτό χώρο. Τίποτε το μεμπτό, από την άλλη, δε διαπίστωσε στη συμπεριφορά της τριτοδιαδίκου, η οποία δεν μπορούσε, εύλογα, να προβλέψει την είσοδο της εναγομένης 1 στο χώρο όπου αυτή εκινείτο, ούτε είχε τη δυνατότητα, για τους λόγους που έχουν εκτεθεί, να πάρει αποτρεπτικά μέτρα έναντι τέτοιου ενδεχομένου. Τοιουτοτρόπως, το Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση υπέρ του ενάγοντος και εναντίον της εναγομένης 1 για το συμφωνηθέν ποσό της ζημίας που υπέστη το όχημά του και, παράλληλα, απέρριψε την υπόθεση των εναγομένων εναντίον της τριτοδιαδίκου. Απέρριψε, επίσης, και την αγωγή του ενάγοντος εναντίον του εναγομένου 2, εφόσον έκρινε ότι δεν ήταν εκ προστήσεως υπεύθυνος για την αμέλεια της συζύγου του, καθοδηγούμενο προς τούτο από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ποταμίτης κ.α. ν. Ιωάννου (1992) 1 Α.Α.Δ. 479.

Με την έφεση των εναγομένων, αμφισβητούνται τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, κυρίως ως προς την ευθύνη της εναγομένης 1 και της τριτοδιαδίκου για το δυστύχημα. Υποστηρίζεται, όπως υποστηρίχτηκε και πρωτοδίκως, ότι η τριτοδιάδικος, εξερχόμενη της Λεωφόρου Τροόδους, δημιούργησε τρίτη λωρίδα κυκλοφορίας οχημάτων, γεγονός που προοιωνιζόταν κινδύνους, τους οποίους έφερε στην επιφάνεια το δυστύχημα. Ο ανοικτός χώρος κείται πέραν του δρόμου. Δε συνταυτίζεται με αυτό, όπως διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η εισήγηση περί του αντιθέτου δεν ευρίσκει έρεισμα στα γεγονότα που περιβάλλουν το δυστύχημα.

Οι άλλοι λόγοι έφεσης περιστρέφονται γύρω από τις κινήσεις των δύο οχημάτων πριν το δυστύχημα, με επίκεντρο τη θέση των εφεσειόντων ότι η κίνηση της εφεσείουσας 1 προς τα δεξιά και η πορεία την οποία ακολούθησε δεν αποκαλύπτει αμέλεια. ΄Εγινε εισήγηση ότι, όσο παραδεκτό ήταν για την εφεσίβλητη - τριτοδιάδικο να εισέλθει στον ανοικτό χώρο, άλλο τόσο ήταν και για την εφεσείουσα 1. ΄Ο,τι παραγνωρίζεται, είναι ότι η τριτοδιάδικος εισήλθε στον ανοικτό χώρο, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο κανένα πρόσωπο που εκινείτο στο χώρο εκείνο. Αντίθετα, η εφεσείουσα 1 εισήλθε στον ανοικτό χώρο: (α) σε σημείο απ' όπου δεν αναμενόταν η είσοδός της και (β) καθ' ον χρόνο ήταν επικίνδυνο να το πράξει, λόγω της παρουσίας του οχήματος της τριτοδιαδίκου σ' αυτό. Το ότι έκαμε αυτή την κίνηση, χωρίς να γνωρίζει ή να έχει τη δυνατότητα να μάθει (λόγω έλλειψης ορατότητας) για την κίνηση πεζών ή οχημάτων στον ανοικτό χώρο, αποκαλύπτει το μέγεθος της αμέλειάς της.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

 

Γ.Μ. Πικής, Π.

 

Π. Καλλής, Δ.

 

Α. Κραμβής, Δ.

/ΜΠ


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο