|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
IN RE PAPADOPOULLOU (1980) 1 CLR 431
IN RE AEROPOROS & OTHER (1988) 1 CLR 302
ELLINAS ν. REPUBLIC (1989) 1 CLR 17
Γεωργιάδου (Αρ.2). (1990) 1 ΑΑΔ 382
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 ΑΑΔ 761
Pοδοθέου Aνδρέας (1997) 1 ΑΑΔ 602
Γιάγκου Xαράλαμπος (Aρ. 1) (1998) 1 ΑΑΔ 1265
Eυαγγέλου Nίκος (1999) 1 ΑΑΔ 865
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.34
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2002) 1 ΑΑΔ 1974
19 Δεκεμβρίου, 2002
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΕΞ ΠΑΡΤΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ
ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΔΙΑ ΚΛΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΑΡ. 90/02 ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΚΥΠΕΡΟΥΝΤΑΣ (ΑΙΤΗΤΕΣ) ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ
(ΚΑΘΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ) ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ
ΑΙΤΗΣΗ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 28/11/02 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 90/02 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ
90/02 ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΗ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 29/6/00
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ/ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΗΜΕΡ. 26/3/01 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ
ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΥΠΕΡΟΥΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ
ΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΤΕΙ ΩΣ
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ
Η ΑΠΟΦΑΣΗ, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΣΤΙΣ 29/6/00 ΣΕ
ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΠΡΟΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΔΕΧΤΕΙ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ
ΚΑΙ ΠΡΟΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΩΣ
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΩΣ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΣΤΙΣ 29/6/00 ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗΣ (ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΗ)
ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΡΕΛΕΙΨΕ ΝΑ
ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ
ΠΡΟΒΛΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΩΣ ΑΤΟΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ
ΑΡΘΡΑ 155.4 ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ 23, 28, 33, 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΑΡΘΡΑ 3, 9, 11 ΚΑΙ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ
1964 (Ν. 33/64) ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 19, 29, 30, 31, 32 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (Ν. 14/60).
(Αίτηση Αρ. 135/2002)
Προνομιακά Εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία είχε διαταχθεί η εγγραφή διαιτητικής απόφασης ως δικαστικής απόφασης για σκοπούς εκτέλεσής της ― Επίσης για έκδοση εντάλματος Prohibition απαγορεύοντος την περαιτέρω εκδίκαση αίτησης πτώχευσης μέχρις ότου γνωσθεί η τύχη του διαβήματος για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari ― Απόρριψη αίτησης για άδεια λόγω μη προσκόμισης της απόφασης σε σχέση με την οποία υποβλήθηκε η αίτηση.
Ο αιτητής καταχώρησε αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition, χωρίς η απόφαση ή το διάταγμα που αποτελούσε το αντικείμενο της αίτησης να προσαχθεί στο Δικαστήριο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στη σχετική νομολογία την οποία και ανέλυσε, απέρριψε την αίτηση και αποφάνθηκε ότι:
Χωρίς την απόλυτη βεβαιότητα για το ακριβές περιεχόμενο του διατάγματος ή απόφασης και τη συγκεκριμένη διαδικασία στην οποία έχουν εκδοθεί, θα ήταν τουλάχιστον επιπόλαιη και μάταιη η αναθεώρηση που θα στηριζόταν σε υποθέσεις, οσοδήποτε λογικές, αναφορικά με την ύπαρξη και το περιεχόμενο τους.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Re Debtor (No. 27 of 1927) [1928] All E.R. Rep. 501,
Re Newey, Ex p. Whiteman [1912] 107 LT 832,
Τάσου (Κακουρή) (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1372,
Πιττάκας (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1932,
Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1,
Γεωργιάδου (Aρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 382,
Papadopoullou (1980) 1 C.L.R. 431,
Aeroporos a.o. (1988) 1 C.L.R. 302,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 Α.Α.Δ. 761,
Καρατζαφέρης (1993) 1 Α.Α.Δ. 607,
Ροδοθέου (1997) 1 Α.Α.Δ. 602,
Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265,
Ευαγγέλου (1999) 1 Α.Α.Δ. 865.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση της απόφασης ή διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 26/3/01 με την οποία δέχτηκε την εγγραφή, ώστε να καταχωριστεί ως δικαστική απόφαση και να εκτελεστεί η απόφαση η οποία εκδόθηκε από διαιτητή στις 29/6/00 υπέρ της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κυπερούντας, ως δανείστριας, και εναντίον του αιτητή, ως οφειλέτη, κατόπιν μονομερούς αίτησης της δανείστριας η οποία του επέδωσε την αίτηση πτώχευσης αρ. 90/02 καθώς επίσης για έκδοση διατάγματος Prohibition με το οποίο να απαγορεύεται η περαιτέρω εκδίκαση της αίτησης πτώχευσης, μέχρις ότου γνωσθεί η τύχη του παρόντος διαβήματος.
Κ. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
NIKHTΑΣ, Δ.: Αντικείμενο της αίτησης, που είναι ενώπιον μου, είναι η παραχώρηση άδειας για να επιδιωχθεί η ακύρωση, με τη νενομισμένη διαδικασία, με την έκδοση διατάγματος certiorari, η απόφαση ή διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 26/3/01. Όπως διατείνεται ο αιτητής στην ένορκη του δήλωση, το διάταγμα διατάσσει την εγγραφή διαιτητικής απόφασης, ημερ. 29/6/00, ως δικαστικής απόφασης για σκοπούς εκτέλεσης της. Η απόφαση ήταν υπέρ της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κυπερούντας (Συνεργατική ή Δανείστρια) και εναντίον του αιτητή. Άλλες λεπτομέρειες ελλείπουν. Η απόφαση εκδόθηκε στην παρουσία του αιτητή, αφού ακούστηκε ο δικηγόρος του (βλ. ενδιάμεση απόφαση, τεκμ. 1, συνημμένη στην αίτηση). Όμως, όπως είναι το παράπονο του αιτητή, η διαιτητική απόφαση είχε εγγραφεί ύστερα από μονομερή αίτηση της Δανείστριας.
Ο αιτητής αναφέρει περαιτέρω στην ένορκη του δήλωση ότι η Δανείστρια τού επέδωσε ειδοποίηση πτώχευσης με αρ. 911/01 και στη συνέχεια την αίτηση πτώχευσης με αρ. 90/02. Δε διαφωτίζει ο αιτητής πότε λήφθηκαν αυτά τα μέτρα για να εξεταστεί κατά πόσον υπήρχε προοπτική να αποταθεί στο δικαστήριο για θεραπεία από τότε. Εν πάση περιπτώσει, τέθηκε από το δικηγόρο του αιτητή, κατά την ακρόαση της αίτησης πτώχευσης, ότι το χρέος του προς τη Συνεργατική ήταν, εν γνώσει της, εικονικό.
Ο δικαστής που επιλήφθηκε της αίτησης πτώχευσης επισήμανε ότι ο χρεώστης (αιτητής) δεν ήγειρε τέτοιο θέμα παρόλο που εμφανίστηκε γιαυτόν δικηγόρος. Παραπέμποντας στις υποθέσεις Re Debtor (Νο. 27 of 1927) [1928] All E.R. Rep. 501 και Re Newey, Ex p. Whiteman [1912] 107 LT 832, απέκλεισε τη δυνατότητα εξέτασης θέματος εικονικότητας του χρέους αφού, σύμφωνα με την πρώτη αυθεντία, δεν είχαν τεκμηριωθεί με μαρτυρία "οι υπόνοιες για άδικες ή ανάρμοστες περιστάσεις" και με βάση τη δεύτερη, δεν υπάρχει ισχυρισμός εναντίον του διαιτητή για δόλο ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Η ενδιάμεση απόφαση για το εν λόγω ζήτημα δόθηκε στις 28/11/02 και είναι το μόνο τεκμήριο, που προσκομίστηκε στο δικαστήριο ως τεκμ. 1.
Την απόρριψη του αιτήματος αναφορικά με τη γνησιότητα του χρέους, ακολούθησε η κρινόμενη αίτηση για άδεια για certiorari, καθώς επίσης και για προσωρινή αναστολή με την έκδοση διατάγματος prohibition με το οποίο να απαγορεύεται η περαιτέρω εκδίκαση της αίτησης πτώχευσης, μέχρις ότου γνωσθεί η τύχη του παρόντος διαβήματος. Η θέση του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι η μονομερής διαδικασία στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το διάταγμα εγγραφής της διαιτητικής απόφασης αποστέρησε τον αιτητή του θεμελιακού δικαιώματος της ακρόασης, με αποτέλεσμα να είναι εξ υπαρχής άκυρο. Για να υποστηρίξει τη θέση του αναφέρθηκε στην απόφαση του Κωνσταντινίδη Δ., στην Βασούλα Τάσου (Κακουρή) (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1372 την οποία ακολούθησε ο Αρτεμίδης Δ. στην υπόθεση Χριστόδουλος Πιττάκας (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1932.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι η απόφαση ή διάταγμα της 26/3/01 που, όπως διευκρίνισε και προφορικά ο κ. Ευσταθίου, είναι το αντικείμενο της αίτησης για άδεια, δεν έχει προσαχθεί στο δικαστήριο. Μου έχει μάλιστα λεχθεί ότι δεν εντοπίστηκε ο αριθμός της αίτησης ή άλλης διαδικασίας στην οποία εκδόθηκε το διάταγμα. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του δικαστηρίου η προσκόμιση δικαστικής απόφασης ή διατάγματος αποτελεί προϋπόθεση για να εξεταστεί αίτημα αναθεώρησης της. Στην υπόθεση Π. Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1 στις σελ. 4 και 5 έχει λεχθεί από τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε):
"Το διάταγμα που εκδόθηκε βάσει της απόφασης της 10/12/86 (drawn-up order) που συνιστά το δηλωτικό της απόφασης δεν επισυνάφθηκε. Επισημαίνω ότι η παράλειψη δεν αφορά επουσιώδες θέμα. Το συνταγμένο διάταγμα (drawn-up order) καθιστά την απόφαση εκτελεστή και συνιστά την επισφράγιση της δικαστικής πράξης. Αποτελεί το αυθεντικό κείμενο της απόφασης και των στοιχείων που περιστοιχίζουν την έκδοση της περιλαμβανομένων και των εμφανίσεων και της εκπροσώπησης των διαδίκων (Δ.34 κ.3 - Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας).
Η διαδικασία η οποία ισχύει για την έκδοση προνομιακών διαταγμάτων είναι εκείνη που τυγχάνει εφαρμογής στις αντίστοιχες διαδικασίες στην Αγγλία όπως αναγνωρίστηκε στις υποθέσεις In Re Charalambos Aeroporos & Others (1988) 1 C.L.R. 302), και Ellinas v. Republic (1989) 1(Α) C.L.R. 17.
Σύμφωνα με την αγγλική πρακτική η προσαγωγή του διατάγματος το οποίο ενσωματώνει την απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την αναθεώρηση της απόφασης με σκοπό την ακύρωση της δικαστικής βούλησης στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η προσαγωγή του κειμένου της τελικής απόφασης από τους καθ' ων η αίτηση ενδεχομένως θεραπεύει το κενό (χωρίς να εκφέρω τελεσίδικη άποψη στο θέμα) και επιτρέπει στο δικαστήριο να επιληφθεί της αίτησης."
Περαιτέρω στην απόφαση Γεωργιάδου (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 382, στη σελ. 386, ο ίδιος δικαστής είπε τα εξής:
"Τα εντάλματα σύλληψης της αιτήτριας, των οποίων επιδιώκεται η ακύρωση, δεν έχουν παρουσιαστεί και συνεπώς δεν έχει τεθεί το θεμέλιο του αιτήματος για αναθεώρηση. Η προσκόμιση του εντάλματος, ή της απόφασης της οποίας επιδιώκεται η ακύρωση, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αναθεώρηση τους όπως επεξηγείται στην In re Aeroporos & Another (1988) 1 C.L.R. 302."
(Βλ. επίσης In Re Papadopoullou (1980) 1 C.L.R. 431, in re Aeroporos & Another (1988) 1 C.L.R. 302, Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 Α.Α.Δ. 761, Καρατζαφέρης (1993) 1 Α.Α.Δ. 607, Ροδοθέου (1997) 1 Α.Α.Δ. 602, Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265 και Ευαγγέλου (1999) 1 Α.Α.Δ. 865).
Δεν μπορούσε επί του θέματος να υπήρχε άλλη τοποθέτηση της νομολογίας. Χωρίς την απόλυτη βεβαιότητα για το ακριβές περιεχόμενο του διατάγματος ή απόφασης και τη συγκεκριμένη διαδικασία στην οποία έχουν εκδοθεί, θα ήταν τουλάχιστον επιπόλαιη και μάταιη η αναθεώρηση που θα στηριζόταν σε υποθέσεις, οσοδήποτε λογικές, αναφορικά με την ύπαρξη και το περιεχόμενο τους.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η�αίτηση απορρίπτεται.