|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1827
22 Noεμβρίου, 2002
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
MAI SHIPPING AND TRADING COMPANY LIMITED,
Ενάγοντες,
v.
1. ΤHE YACHT PRINCESS ASMINE, ΣΗΜΑΙΑΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ,
2. WILLIAM POIRIER, ΤΩΡΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ 1 ΠΛΟΙΟΥ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 95/2002)
Ναυτοδικείο ― Διάσωση πλοίου ― Αξίωση για παρασχεθείσες υπηρεσίες διάσωσης πλοίου ― Εφαρμοστέες αρχές ως προς την εκτίμησή τους ― Επιδίκαση ποσού 40.000 δολαρίων Αμερικής.
Στις 4.8.2002 οι ενάγοντες, εταιρεία διάσωσης πλοίων και ιδιοκτήτρια του πλοίου MAI S, διέσωσαν ακυβέρνητο και ημιβυθισμένο το εναγόμενο πλοίο (γιωτ). Ο μόνος που επέβαινε του διασωθέντος πλοίου ήταν ο κυβερνήτης και ιδιοκτήτης του, εναγόμενος 2. Ζήτησε από τον κυβερνήτη του πλοίου ΜΑΙ S τη διάσωση του πλοίου με συμφωνία ή συναντίληψη ότι η αμοιβή θα εξαρτάτο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών (NO CURE, NO PAY) και τις σχετικές αρχές που διέπουν τη διάσωση πλοίων στη θάλασσα. Υπέγραψε δε και σχετικό έγγραφο.
Οι ενάγοντες αξιώνουν εναντίον αμφοτέρων των εναγομένων το ποσό των £95.016 Δολαρίων Αμερικής, ήτοι 75,000 ως αμοιβή τους για διάσωση του εναγομένου πλοίου και 20.016 για έξοδα τα οποία υπέστησαν ένεκα της επιχείρησης διάσωσής του.
Το Ναυτοδικείο εξέδωσε απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον των εναγομένων για συνολικό ποσό 40.000 δολαρίων Αμερικής αφού έλαβε υπόψη τις αρχές που διέπουν το θέμα όπως έχουν εκτεθεί αναλυτικά στην υπόθεση Ship "Kalliopi T" a.o. v. Ship "Maakalt Al Allah". Οι αρχές αυτές είναι οι ακόλουθες:
α) το γεγονός ότι η επιχείρηση διάσωσης συνίστατο κυρίως στο δέσιμο του εναγομένου πλοίου και τη ρυμούλκηση του σε απόσταση 200 περίπου μιλίων,
β) το βαθμό του κινδύνου για το εναγόμενο πλοίο και του επιβάτου και ιδιοκτήτη του,
γ) το γεγονός ότι το πλοίο των εναγόντων και το πλήρωμα του δεν διέτρεξαν σοβαρό κίνδυνο κατά την επιχείρηση διάσωσης,
δ) τα πραγματικά έξοδα που οι ενάγοντες υπέστησαν καθ' όλη τη διάρκεια της διάσωσης και μετά τον ελλιμενισμό του εναγόμενου πλοίου, και
ε) την αξία του εναγόμενου πλοίου πριν τη διάσωση όσο και μετά.
Εκδόθηκε απόφαση ως ανωτέρω.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ship "Kalliopi T" a.o. v. Ship "Maakalt Al Allah" (1977) 1 C.L.R. 9.
Αγωγή Ναυτοδικείου.
Αγωγή από τους ενάγοντες οι οποίοι είναι εταιρεία εγγεγραμμένη στη Συρία και ιδιοκτήτρια του πλοίου ΜΑΙ S και, μεταξύ άλλων, ασχολούνται με τη διάσωση πλοίων και άλλης περιουσίας ή ζωών που κινδυνεύουν στη θάλασσα με την οποία αξιώνουν εναντίον αμφοτέρων των εναγομένων το συνολικό ποσό των 95.016 Δολαρίων Αμερικής, δηλαδή 75.000 Δολ. ΗΠΑ ως αμοιβή τους για τη διάσωση του εναγόμενου πλοίου 1 και του κυβερνήτη και ιδιοκτήτη του εναγόμενου 2, και 20.016 Δολ. ΗΠΑ για έξοδα τα οποία υπέστησαν από την επιχείρηση διάσωσής τους.
Χρ. Θεοφίλου, για τους Ενάγοντες.
Καμιά εμφάνιση, για τους Εναγομένους.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι ενάγοντες σ' αυτήν την αγωγή Ναυτοδικείου αξιώνουν εναντίον αμφοτέρων των εναγομένων, όπως καταγράφεται στην αναφορά τους, το συνολικό ποσό των 95,016 Δολαρίων Αμερικής, ήτοι 75,000 ως αμοιβή τους για διάσωση του εναγομένου πλοίου και 20,016 για έξοδα τα οποία υπέστησαν ένεκα της επιχείρησης διάσωσής του.
Τα γεγονότα της υπόθεσης αναφέρονται στη μαρτυρία του πλοιάρχου του διασώζοντος πλοίου υπό Συριακή σημαία ΜΑΙ S, ιδιοκτησίας των εναγόντων.
Οι ενάγοντες είναι εταιρεία εγγεγραμμένη στη Συρία και ιδιοκτήτρια του ως άνω πλοίου MAI S. Οι ενάγοντες μεταξύ άλλων ασχολούνται με τη διάσωση πλοίων και άλλης περιουσίας ή ζωών που κινδυνεύουν στη θάλασσα.
Περί ώρα 06.00 πρωινή της 4.8.2002 και ενώ το πλοίο MAI S αξίας 1.2 εκατομμύρια δολλάρια, έπλεε προς τη Συρία έλαβε σήμα κινδύνου που εξέπεμψε το εναγόμενο πλοίο PRINCESS ASMINE. Αμέσως ο πλοίαρχος του MAI S άλλαξε πορεία προς εντοπισμό του κινδυνεύοντος πλοίου. Μετά από πορεία και έρευνες 50 λεπτών το προσήγγισε. Το εναγόμενο πλοίο ήταν ακυβέρνητο, οι μηχανές και οι μπαταρίες του πλοίου δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν λόγω της εισροής θαλασσίου νερού σ' ολόκληρο το μηχανοστάσιο του και ήταν ημιβυθισμένο. Σε όλη τη διάρκεια των προσπαθειών ανεύρεσης του πλοίου και την τελική διάσωση του με τη ρυμούλκιση του στο λιμάνι Λεμεσού ο καιρός ήταν μέτριος με ανέμους 3-4 μπωφόρ και η θάλασσα ήταν σχετικά τρικυμιώδης. Λόγω των συνθηκών αυτών και της συνεχούς εισροής νερών στο εναγόμενο πλοίο το οποίο ήταν σχεδόν ημιβυθισμένο κατέστησε τις προσπάθειες προσέγγισης και πρόσδεσης του δύσκολες. Μετά από 8 ώρες και 40 λεπτά, στις 15.30 έγινε κατορθωτή η πρόσδεση του στο πλοίο των εναγόντων και η ρυμούλκιση του στο λιμάνι της Λεμεσού όπου έφθασαν στις 14.30 ώρα της επομένης, 5.8.2002. Εν τω μεταξύ είχαν εγκατασταθεί δύο αντλίες που άδειαζαν το νερό από το εναγόμενο πλοίο καθ' όλη τη διάρκεια της διάσωσης για να αποφεχθεί η βύθιση του. Ο μόνος που επέβαινε του διασωθέντος πλοίου και για την ακρίβεια γιωτ (Yacht), ήταν ο κυβερνήτης και ιδιοκτήτης του, εναγόμενος 2, του οποίου, εκ των πραγμάτων, κινδύνευε άμεσα η ζωή του. Ζήτησε από τον πλοίαρχο του MAI S τη διάσωση του πλοίου με συμφωνία ή συναντίληψη ότι η αμοιβή θα εξαρτάτο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών (NO CURE, NO PAY) και τις σχετικές αρχές που διέπουν τη διάσωση πλοίων στη θάλασσα. Υπέγραψε δε και παρέδωσε στον πλοίαρχο του ΜΑΙ S σχετικό έγγραφο το οποίο κατατέθηκε ως Τεκμ. Α.
Σύμφωνα με την έκθεση εκτίμησης του διασωθέντος πλοίου η αξία του προ του ατυχήματος ανήρχετο στο ποσό των 105.250 ευρώ και μετά τη διάσωση του στα 60.000 ευρώ.
Οι ενάγοντες απαιτούν, πέραν των 75.000 δολαρίων Αμερικής και ποσό 18.087 δολαρίων Αμερικής. Το τελευταίο ποσό αναλύεται ως εξής:- Τρέχοντα έξοδα του πλοίου τους για τρεις μέρες εν πλω και μία ελλιμενισμού του στο λιμάνι Λεμεσού ανερχόμενα σε 14.071 δολάρια και έξοδα από την απώλεια σχοινιών, έξοδα λιμένος Λεμεσού, έξοδα ρυμούλκισης και αντιπροσώπευσης τους στην Κύπρο.
Οι αρχές που διέπουν το υπό εξέταση θέμα έχουν εκτεθεί αναλυτικά, με παραπομπή σε προηγούμενη νομολογία, στην υπόθεση Ship "Kalliopi T" a.o. v. Ship "Maakalt Al Allah" (1977) 1 C.L.R. 9. Στη σελίδα 12 αναφέρονται τα εξής:-
"The governing considerations in these matters are expounded in Carver Carriage by Sea, 12th edition, volume 2, paras. 830 to 832 and in Kennedy Civil Salvage, 4th edition, Chapter 6, under the heading "Assessment of Salvage Reward". These principles were followed by this Court in the case of The Attorney-General of the Republic v. M/T Keisserswaard and another (1965) 1 C.L.R. 433 and they were summarised in Branco Salvage Ltd. v. The Ship "DEMETRIOS" and her cargo and freight (1968) 1 C.L.R. 252 where at page 262 it is stated:
"The general principles are that the amount of the reward, unless it is fixed by agreement, is in the discretion of the Court. The Court, in assessing the reward, endeavours to combine liberality to the salvor with justice to the owner of the salved property. It regards not merely the work done in the performance of the salvage service, but the general interests of navigation and commerce. Thus it looks with favour on salvage services rendered by steamships built and maintained for salvage services (35 Halsbury's Laws of England, 3rd edition, page 749, paragraph 1139). In assessing the reward the Court takes into account the danger to life, whether on board the salving on the salved vessel, and the danger to property. The value of the salved property is an important consideration in the assessment of reward; but it will not raise the reward out of due proportion to the services rendered. If the value is large the amount of the reward is usually a smaller proportion to the value than if the value is small (ibid., at page 750, paragraph 1142). Likewise, the value of the property employed is also an important element in the assessment of the reward. It is not, however, the measure or limit of the reward. The risk to which the salving property is exposed by the performance of the salvage service is also an important consideration. The length of the salvage operation is not in general a very important element for consideration, unless the services are dangerous or invoke protracted exertion; though the additional loss or expense incurred by salvors by reason of the duration of their services is taken into consideration in the assessment of the reward. The labour involved in the salvage service is an important element only so far as it is accompanied by the exercise of skill, or by danger, or responsibility (ibid., at pages 751-2, paragraphs 1146-8). See also section 34 of our Cap. 298.
In assessing the amount of the salvage reward the expenses and losses properly incurred by the salvor in the performance of the salvage services are taken into account (section 24 of our Cap. 298; and 35 Halsbury's Laws, page 752, paragraph 1149). Those losses and expenses may be given in the form of a separate award, but the common practice is to include it in the general award. The losses and expenses which are dealt with in bringing the salved property into a place of safety; and expenses, such as the cost of repairing damage, and depreciation in value of the salving vessel, caused by the performance of the salvage service (ibid., at page 752, paragraph 1149)".
Στην παρούσα υπόθεση, αφού έλαβα υπόψη τις πιο πάνω αρχές προσαρμοζόμενες στα γεγονότα και τις περιστάσεις της υπόθεσης και, συγκεκριμένα αφού έλαβα υπόψη:-
(α) το γεγονός ότι η επιχείριση διάσωσης συνίστατο κυρίως στο δέσιμο του εναγομένου πλοίου και τη ρυμούλκηση του σε απόσταση 200 περίπου μιλίων,
(β) το βαθμό του κινδύνου για το εναγόμενο πλοίο και του επιβάτου και ιδιοκτήτη του,
(γ) το γεγονός ότι το πλοίο των εναγόντων και το πλήρωμα του δεν διέτρεξαν σοβαρό κίνδυνο κατά την επιχείριση διάσωσης,
(δ) τα πραγματικά έξοδα που οι ενάγοντες υπέστησαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της διάσωσης και μετά τον ελλιμενισμό του εναγόμενου πλοίου, και
(ε) την αξία του εναγόμενου πλοίου πριν τη διάσωση όσο και μετά,
κατέληξα να επιδικάσω προς όφελος των εναγόντων το συνολικό ποσό των 40.000 δολαρίων Αμερικής.
Επομένως, εκδίδεται απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον των εναγομένων για 40.000 δολάρια Αμερικής με νόμιμο τόκο πλέον έξοδα όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
Το διάταγμα σύλληψης του πλοίου που εκδόθηκε στις 6.8.2002 να παραμείνει σε ισχύ μέχρι περαιτέρω διαταγής του Δικαστηρίου.
Οι ενάγοντες να προχωρήσουν εντός ευλόγου χρόνου στην εκτίμηση και πώληση του υπό σύλληψη εναγομένου πλοίου.
Εκδίδεται απόφαση ως ανωτέρω.