ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2002) 1 ΑΑΔ 1053
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 51/2002
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ.
Επί τοις αφορώσι την ενδιάμεση απόφαση εκδοθείσα υπό του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Πάφου εις την υπόθεση Ε9/02 την 25.4.02 διά της οποίας απεφασίσθη και διετάχθη η έκδοση διατάγματος ανάκτησης κατοχής του καταστήματος στην οδό Απ. Παύλου 9 στην Πάφο του οποίου οι αιτήτριες είναι νόμιμοι ενοικιαστές.
και
Επί τοις αφορώσι την αίτησιν (Α) για αναστολή του πιο πάνω επίδικου διατάγματος ημερ. 25.4.02 και (Β) την αίτηση για παραμερισμό του επίδικου διατάγματος ημερ. 25.4.02.
και
Επί τοις αφορώσι την αίτησιν δι΄ έκδοσιν άδειας διά την καταχώρισιν αιτήσεως δι΄ έκδοσιν διαταγμάτων Certiorari και Prohibition υπό ή εκ μέρους της Ανθής Κλεάνθους και Δέσπως Κλεάνθους εκ Πάφου.
― ― ― ― ― ―
16 Ιουλίου, 2002
.Για τις αιτήτριες: κ. Ν. Κληρίδης και κα Ε. Μηλιδώνη.
― ― ― ― ― ―
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 25.4.2002 το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, Τμήμα Δικαστηρίου Πάφου, εξέδωσε απόφαση υπέρ του ενώπιόν του αιτητή και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, αιτητριών εδώ, για ανάκτηση κατοχής του καταστήματος που βρίσκεται στην οδό Απ. Παύλου 9 στην Πάφο. Στο πρακτικό του διατάγματος, τεκμήριο 1, αναγράφεται πως το διάταγμα εκδόθηκε στην παρουσία του δικηγόρου του αιτητή και των καθ΄ ων η αίτηση.
Οι αιτήτριες με το υπό κρίση δικονομικό διάβημα ζητούν άδεια για να προχωρήσουν με αίτηση για την έκδοση διαταγμάτων Certiorari και Prohibition για την ακύρωση του επίδικου διατάγματος του Δικαστηρίου για ανάκτηση κατοχής της 25.4.2002 και ταυτόχρονα να διατάσσεται το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων να μην επιληφθεί των δύο αιτήσεων, που οι ίδιες οι αιτήτριες καταχώρισαν στις 19.6.2002 ενώπιόν του και με τις οποίες επιδιώκεται (α) η αναστολή της εκτέλεσης του επίδικου διατάγματος ανάκτησης κατοχής και (β) η ακύρωσή του.
Οι αιτήτριες ισχυρίζονται πως δεν ήταν παρούσες στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων όταν εκδόθηκε το διάταγμα ανάκτησης κατοχής και πως αυτό που αναγράφεται στο σχετικό πρακτικό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Γι΄ αυτό και ζητούν την ακύρωση του διατάγματος. Από την ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους των αιτητριών καταδεικνύεται πως η αίτηση που καταχωρίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων από τον ιδιοκτήτη εναντίον τους για την ανάκτηση κατοχής του καταστήματος τους επεδόθη. Δεν καταχώρισαν όμως εμφάνιση. Ο δικηγόρος τους αιτιολόγησε την παράλειψη τους αυτή αποδίδοντάς την σε παρεξήγηση όταν διδόντουσαν οδηγίες από τον ένα δικηγόρο στον άλλο.
Κατά τη συζήτηση της παρούσας αίτησης υπέβαλα ευθέως το ερώτημα στο δικηγόρο των αιτητριών τί ζητά από εμένα. Να ακυρώσω δηλαδή τις δύο αιτήσεις που οι ίδιες οι αιτήτριες καταχώρισαν στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, και με τις οποίες ζητούν από αυτό θεραπείες, τις οποίες οι ίδιες ισχυρίζονται ότι δικαιούνται; Ασφαλώς δεν μπορώ να επέμβω σ΄ αυτή τη διαδικασία. Ο δικηγόρος εισηγήθηκε πως υπάρχει έκδηλο νομικό σφάλμα στο πρακτικό του Δικαστηρίου, η αναφορά δηλαδή πως το διάταγμα εκδόθηκε στην παρουσία των αιτητριών. Μα αν ορθά εκδόθηκε το επίμαχο διάταγμα στην απουσία των αιτητριών, καθώς οι ίδιες ισχυρίζονται, είναι θέμα που άπτεται των διαδικασιών που οι ίδιες ξεκίνησαν ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, και που το ίδιο θα κρίνει, αφού ακούσει τα μέρη, αν θα παραμερίσει το διάταγμα που εξέδωσε ή όχι.
Παρέλκει να προσθέσω πως, και αν ακόμη η αναφορά του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, πως οι αιτήτριες ήσαν παρούσες κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος, είναι εσφαλμένη, το ζήτημα παραμένει να εξηγήσουν οι ίδιες στο Δικαστήριο γιατί δεν είχαν καταχωρίσει εμφάνιση στην εναντίον τους αίτηση.
Η αίτηση κρίνεται ολωσδιόλου αβάσιμη και απορρίπτεται.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
ΣΦ.