Αναφορικά με την αίτηση της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου για την παραχώρηση άδειας για υποβολή αιτήσεως για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου Certiorari και Prohibition.

- και -

Αναφορικά με το Ένταλμα Κατάσχεσης και Εκποίησης της κινητής περιουσίας της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου το οποίο εξεδόθη την 4.4.2002 προς είσπραξη των επιδικασθέντων στην αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας υπ΄ αρ. 11668/91 ποσών, τόκων και εξόδων.

- και -

Αναφορικά με την αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας υπ΄ αρ. 11668/91.

ΜΕΤΑΞΥ:

2. Άλκη Ιωαννίδη

3. Μάνου Μ. Ζεμπύλα

Εναγόν των-Καθ΄ων η Αίτηση

- και -

Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου

Εναγομ ένης-Αιτήτριας

----------------------

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 25 Απριλίου, 2002.

Για τους αιτητές: Κ. Μιχαηλίδης.

----------------------

Το αίτημα της παρούσας αίτησης είναι το ακόλουθο:-

Για να γίνουν κατανοητά τα αιτήματα της αιτήτριας θεωρώ σκόπιμο να ανατρέξω στα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση σε συντομία.

Την 15.3.2001 εκδόθηκε απόφαση εναντίον της αιτήτριας στην αγωγή 11668/91 και διατάχθηκε όπως πληρώσει εξ αδιαιρέτου στους τρεις ενάγοντες το ποσό των £152.198,73 με τόκο προς 8% από 29.11.1996 μέχρι εξοφλήσεως πλέον δικηγορικά έξοδα.

Η αιτήτρια καταχώρησε στις 26.4.2001 έφεση εναντίον της πιο πάνω απόφασης η οποία είναι εκκρεμής.

Λόγω της επιμονής των εναγόντων στην αγωγή 11668/91 για την πληρωμή των ποσών της απόφασης, η αιτήτρια καταχώρησε στις 15.6.2001 αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για αναστολή εκτέλεσης της πιο πάνω απόφασης εκκρεμούσης της έφεσης.

Το Επαρχιακό Δικαστήριο στις 7.2.2002 εξέδωσε απόφαση για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης υπό την προϋπόθεση ότι η αιτήτρια εντός ενός μηνός θα προέβαινε σε κατάθεση των ποσών στο Δικαστήριο. Επέτρεψε δε περαιτέρω όπως οι ενάγοντες θα μπορούσαν να παραλάβουν τα ποσά αυτά εάν έδιδαν τραπεζική εγγύηση προς επιστροφή του ποσού αν η αιτήτρια επιτύγχανε στην έφεση της.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης για αναστολή, η αιτήτρια καταχώρησε την έφεση 11296 η οποία εκκρεμεί.

Εν τω μεταξύ μεταξύ των ημερομηνιών 23.3.2001 και 14.2.2002 το Επαρχιακό Δικαστήριο σε πέντε διαφορετικές αγωγές εξέδωσε πέντε διαφορετικά διατάγματα μεσεγγυήσεως προς την αιτήτρια να μην αποξενωθεί διάφορα ποσά, τα οποία υπερβαίνουν κατά πολύ το ποσό της απόφασης εναντίον της αιτήτριας, προς όφελος των εξ αποφάσεως δανειστών, των εναγόντων στην αγωγή 11668/91 (writ of attachment).

Όλα τα ποσά μεσεγγύησης, πλην ενός ποσού £10.000 που εξ αποφάσεως χρεώστες είναι όλοι οι ενάγοντες, οφείλονται από τον ένα εκ των τριών εναγόντων, τον Άλκη Ιωαννίδη.

Όλες οι αιτήσεις μεσεγγυήσεως εκκρεμούν ενώπιον του Δικαστηρίου και τα ως άνω διατάγματα εξακολουθούν να ευρίσκονται σε ισχύ.

Λόγω της ύπαρξης των πιο πάνω διαταγμάτων μεσεγγύησης η αιτήτρια, κατόπιν συμβουλής του νομικού της συμβούλου, δεν συνεμορφώθη με τους όρους της αναστολής της εκτέλεσης, ημερ. 7.2.2002, και δεν κατέθεσε το ποσό της απόφασης στο Δικαστήριο. Έτσι η αναστολή εκτελέσεως έπαυσε να ευρίσκεται σε ισχύ από τις 7.3.2002.

Στις 4.4.2002 οι εξ αποφάσεως δανειστές - ενάγοντες στην αγωγή 11668/91 - κατεχώρησαν ένταλμα κατάσχεσης κινητών. Δικαστικός επιδότης στις 8.4.2002 μετέβη στα γραφεία της αιτήτριας για να προβεί σε εκτέλεση του εν λόγω εντάλματος κινητών.

Η αιτήτρια προβάλλει ως λόγους για την παραχώρηση άδειας (α) πλάνη του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα και το νόμο κατά την έκδοση του εντάλματος κινητών και (β) έλλειψη εκ του νόμου δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να διατάξει την αιτήτρια να παραβιάσει τα διατάγματα μεσεγγυήσεως που εξέδωσε το ίδιο δικαστήριο με τα οποία διετάσσετο να μην αποξενωθεί του ποσού της απόφασης με κίνδυνο να διαπράξει καταφρόνηση του δικαστηρίου και να υποχρεωθεί να πληρώσει εκ δευτέρου το ποσό της απόφασης. Κατά την προφορική ακρόαση ενώπιον μου ο ευπαίδευτος δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίσθηκε δόλο εκ μέρους των εναγόντων στην αγωγή γιατί ενώ γνώριζαν για τα διατάγματα μεσεγγυήσεως τα απέκρυψαν από το Δικαστήριο. Πράγματι στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση τους για έκδοση του εντάλματος κινητών ουδέν αναφέρουν περί τούτου. Σχετική είναι η παράγραφος 17 της έκθεσης των λόγων στους οποίους βασίζεται η παρούσα αίτηση που έχει ως εξής:-

Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου πειρλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record), προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.

Με βάση την ισχύουσα νομολογία, παρέχεται δυνατότητα έκδοσης των προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition μόνο όπου θίγονται δικαιώματα ή υπάρχει κίνδυνος να θιγούν. (Βλέπε: Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 ΑΑΔ 442 και Καρατζαφέρης (1993) 1 ΑΑΔ 607).

Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε ότι υπάρχει νομική πλάνη ως προς τα γεγονότα και υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, δόλος εκ μέρους των εναγόντων και εξ αποφάσεως δανειστών ως επίσης και αντιφατικότητα μεταξύ του εντάλματος κινητών και των διαταγμάτων μεσεγγύησης που θίγει άμεσα τα δικαιώματα της αιτήτριας. Υποστηρίχθηκε περαιτέρω ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις για τη χορήγηση της άδειας.

Είναι καλά θεμελιωμένο από τη νομολογία ότι δεν χωρεί η έκδοση άδειας για καταχώρηση αίτησης προνομιακού διατάγματος αν ο αιτητής διαθέτει άλλα ένδικα μέσα. Είναι όμως δυνατό το Ανώτατο Δικαστήριο, σε σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις να παραχωρήσει τέτοιαν άδεια (Βλ. Αναφορικά με Γεώργιο Άνθιμο (1991) 1 ΑΑΔ 41). Χωρίς να εξετάσω λεπτομερώς το ενδεχόμενο τούτο, κρίνω ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις γιατί μαζί με το Certiorari ζητείται και η έκδοση Prohibition.

/Επσ