|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 1 ΑΑΔ 1163
21 Αυγούστου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΗΣ ΚΟΡΑΚΙΔΟΥ ΜΑΚΡΙΔΟΥ (ΑΡ. 1) ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΕΞΟΔΩΝ ΗΜΕΡ. 5/4/01 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗ Ε.Δ.ΠΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ Ε.Δ. ΠΑΦΟΥ ΜΕ ΑΡ. 4/92,
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΕΦΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. Χ"ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
2. ΣΤΕΛΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. Χ"ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
3. ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡ. Χ"ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητών,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΕΓΕΙΑΣ,
Αποζημιούσης Αρχής.
(Αίτηση Αρ. 62/2001)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης certiorari προς ακύρωση του πιστοποιητικού του Πρωτοκολλητή «ή/και παραμερισμού της αναφοράς στην ημερομηνία έναρξης υπολογισμού του τόκου επί των εξόδων στο πιο πάνω αναφερόμενο πιστοποιητικό» — Θεμελιώθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.
Έφεση — Έφεση εναντίον απόφασης για έξοδα — Καταχωρείται μετά από άδεια του Εφετείου.
Η αιτήτρια αμφισβητεί την εγκυρότητα του πιστοποιητικού εξόδων που εξέδωσε ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Όπως υποστήριξε η αιτήτρια ο Πρωτοκολλητής καθόρισε τον πληρωτέο πάνω στα έξοδα τόκο σε 8% από την ημέρα που εξέδωσε το πιστοποιητικό, ήτοι από 5.4.01, χωρίς να έχει η ίδια την ευκαιρία να ενστεί, αφού το επιτόκιο καθορίστηκε εκ των υστέρων. Αυτό αντίκειται προς τις διατάξεις του εδ. 2 του Άρθρου 33 των περί Δικαστηρίων Νόμων του 1960 έως 1996. Σύμφωνα με την πρόνοια αυτή ο τόκος έπρεπε να τρέχει από τη χρονολογία που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος, δηλαδή, απο 29.11.96.
Η αιτήτρια αποτάθηκε για αναθεώρηση του πιστοποιητικού έτσι ώστε να διορθωθεί το λάθος, σε σχέση με την επιβολή τόκου στο ποσό που εγκρίθηκε και να αντικατασταθεί η ημερομηνία από την οποία θα άρχιζε η πληρωμή του. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση γιατί, όπως αποφάνθηκε δεν είχε δικαιοδοσία να της επιληφθεί.
Η αιτήτρια ζήτησε άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση certiorari με σκοπό την ακύρωση του πιστοποιητικού του Πρωτοκολλητή με τον ισχυρισμό ότι το νομικό λάθος είναι έκδηλο στο πιστοποιητικό που επιμαρτυρεί και υπέρβαση εξουσίας του Πρωτοκολλητή.
Αποφασίστηκε ότι θεμελιώθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Η αίτηση για άδεια επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δήμος Πάφου ν. Παπακόκκινου κ.ά., (2000) 1 Α.Α.Δ. 297,
Παπακόκκινου κ.ά. ν. Δήμου Πάφου (1998) 1 (Δ) Α.Α.Δ. 2255,
Καλαβά κ.ά., Αίτηση αρ. 3/99, ημερ. 5/2/99.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία η αιτήτρια ζητά άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari με σκοπό την ακύρωση του πιστοποιητικού εξόδων που εξέδωσε ο Πρωτοκολλητής.
Ε. Κορακίδης, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η αιτήτρια είναι δικηγόρος. Ασκεί το επάγγελμα της στην Πάφο. Υπήρξε δικηγόρος της αποζημιούσης Αρχής (Δήμου Πάφου) στην Παραπομπή αρ. 4/92 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Η υπόθεση τέλειωσε το 2000. Δικάστηκε ερήμην των ιδιοκτητών, που φαίνεται πως δεν συμμετείχαν στη διαδικασία. Η δικαστική απόφαση δόθηκε στις 28/9/2000. Κρίθηκε ότι η αποζημιούσα αρχή δεν είχε υποχρέωση να καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση. Δεν έγινε πρόνοια για τα έξοδα. Έτσι, η αιτήτρια, αφού περατώθηκε η υπόθεση, υπέβαλε αίτηση με κατάλογο εξόδων προς ψήφιση. Η αίτηση απευθυνόταν εκτός από το Δήμο και στον Έπαρχο Πάφου. Προφανώς γιατί η ειδοποίηση παραπομπής κατατέθηκε από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πέγειας, που ήταν τότε η τοπική αρχή αυτοδιοίκησης για την περιοχή.
Ο Πρωτοκολλητής του εν λόγω Δικαστηρίου προέβη σε επιψήφιση των εξόδων. Τα καθόρισε σε £188,90. Παρουσιάστηκε στην ακρόαση μόνο η αιτήτρια. Δεν πρόβαλε οποιαδήποτε ένσταση αναφορικά με το ποσό που ψηφίστηκε ή στα εξειδικευμένα κονδύλια του καταλόγου. Αυτό όμως που αμφισβητεί είναι ότι στο πιστοποιητικό που εξέδωσε, ημερ. 5/4/01, ο Πρωτοκολλητής καθόρισε τον πληρωτέο πάνω στα έξοδα τόκο σε 8% από την ημερομηνία αυτή, χωρίς να έχει η ίδια την ευκαιρία να ενστεί, αφού το επιτόκιο καθορίστηκε εκ των υστέρων. Τούτο όμως, όπως διατείνεται η αιτήτρια, αντίκειται στις διατάξεις του εδ. 2 του άρθρ. 33 των περί Δικαστηρίων Νόμων του 1960 έως 1996. Σύμφωνα με την πρόνοια αυτή ο τόκος έπρεπε να τρέχει από τη χρονολογία θέσης σε ισχύ του νόμου, δηλαδή, από 29/11/96.
Το επόμενο βήμα της αιτήτριας ήταν να αποταθεί για αναθεώρηση του πιστοποιητικού έτσι ώστε να διορθωθεί το λάθος, σε σχέση με την επιβολή τόκου στο ποσό που εγκρίθηκε και να αντικατασταθεί η ημερομηνία από την οποία θα άρχιζε η πληρωμή του. Ο δικαστής που εξέτασε την αίτηση την απέρριψε in limine γιατί, όπως αποφάνθηκε, δεν είχε δικαιοδοσία να της επιληφθεί. Στηρίχθηκε στις πρόνοιες του θ. 17 της Δ.59 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού (άλλοτε θ. 18 που αναριθμήθηκε με βάση τον διαδικαστικό κανονισμό της 23ης Δεκεμβρίου 1999), όπως ερμηνεύθηκε στην απόφαση Δήμος Πάφου ν. Βερεγγάριας Π. Παπακόκκινου κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 297.
Παρατηρώ στο σημείο αυτό ότι η προβολή της ένστασης σε κονδύλια που περιλαμβάνει ο κατάλογος εξόδων αποτελεί, με βάση τη ρητή διάταξη του θ. 17 της Δ.59, προϋπόθεση για την αναθεώρηση από το δικαστήριο. Στην παραπάνω απόφαση, το Εφετείο αναφέρθηκε στην προγενέστερη απόφαση του στην Παπακόκκινου κ.α. ν. Δήμου Πάφου (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2255, όπου είχε λεθχεί ότι το δικαίωμα αναθεώρησης της Δ.59, θ. 17, "..........περιορίζεται, όπως ρητά προβλέπεται, στο μέρος της απόφασης του Πρωτοκολλητή, που αφορά κονδύλια του καταλόγου τα οποία αμφισβητήθηκαν."
Ο δικαστής αιτιολόγησε την απόφαση του για έλλειψη δικαιοδοσίας στο παρακάτω απόσπασμα της απόφασης του Νικολάου, Δ. στην Αίτηση αρ. 3/99 Γιάννης Καλαβά κ.α. ημερ. 5/2/99, που, όντως, άπτεται του δικαιοδοτικού θέματος που ανέκυψε εδώ:
".............. παρέχεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο η δυνατότητα επέμβασης μόνο κατόπιν αίτησης για αναθεώρηση απόφασης του Πρωτοκολλητή να επιτρέψει συγκεκριμένα κονδύλια σε σχέση με τα οποία είχε υποβληθεί ένσταση..... Ούτε και χωρεί έφεση εναντίον πράξης του Πρωτοκολλητή αφού η έφεση προϋποθέτει τη διατύπωση διατάγματος, ως την απόληξη καθαρά δικαστικής λειτουργίας. Απομένουν λοιπόν για τη διενέργεια ελέγχου μόνο τα προνομιακά εντάλματα."
Η υπόθεση αφορούσε τις κρίσεις του Πρωτοκολητή αναφορικά με τις οδηγίες του για επίδοση αιτήσεων προς ψήφιση εξόδων, που έδωσε στα πλαίσια της διαδικασίας εκείνης. Εγκρίθηκε δε η αίτηση για προώθηση του μηχανισμού για την έκδοση διαταγμάτων certiorari και mandamus.
Όσα προηγήθηκαν αποτελούν την ιστορική και νομική βάση της κρινόμενης αίτησης για χορήγηση άδειας προς έναρξη διαδικασίας, που αποσκοπεί στην έκδοση certiorari για ακύρωση του πιστοποιητικού του Πρωτοκολλητή "ή/και παραμερισμού της αναφοράς στην ημερομηνία έναρξης υπολογισμού του τόκου επί των εξόδων στο πιο πάνω αναφερόμενο πιστοποιητικό". Είναι η εισήγηση της αιτήτριας ότι υφίσταται εδώ συζητήσιμη υπόθεση στη βάση ότι το νομικό λάθος είναι έκδηλο στο ίδιο πιστοποιητικό, που επιμαρτυρεί και υπέρβαση εξουσίας του Πρωτοκολλητή.
Θα θυμίσω εδώ ότι, σύμφωνα με τη Δ.35 θ. 20, υφίσταται δικαίωμα έφεσης από διάταγμα που έγινε για την επιψήφιση εξόδων ή την αναθεώρηση του (from an order made on taxation or review of taxation), ύστερα από άδεια του Εφετείου, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της διάταξης. Στην υπόθεση Δήμος Πάφου ν. Παπακόκκινου κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 297, ανωτέρω, το δικαστήριο παρόλο που το έθιξε δε συζήτησε το συσχετισμό της Δ.59 θ. 17 με τη Δ.35 θ. 20.
Κάμνω αυτή την παρατήρηση ενόψει του γενικού νομολογιακού κανόνα ότι δεν παρέχεται certiorari, όπου νομική θεραπεία μπορεί να επιδιωχθεί με διαζευκτικό ένδικο μέσο, εξαιρουμένων των υποθέσεων στις οποίες υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις. Αυτή η πτυχή δε συζητήθηκε. Η υπόμνηση μου όμως διατηρεί τη σημασία της.
Εν πάση περιπτώσει, με ό,τι τέθηκε στη διάθεση μου, καταλήγω πως θεμελιώνεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Και παραχωρώ την αιτηθείσα άδεια. Αίτηση για την έκδοση διατάγματος certiorari μπορεί να κατατεθεί μέσα σε 21 ημέρες από σήμερα. Να επιδοθεί δε στον Πρωτοκολλητή και στο Δήμο Πάφου. Η αίτηση να οριστεί στις 25 Σεπτεμβρίου η ώρα 8.45 π.μ.
Η αίτηση για άδεια επιτρέπεται.