ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2001) 1 ΑΑΔ 1163
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αίτηση αρ. 62/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με την αίτηση της Αρίστης Κορακίδου Μακρίδου
για χορήγηση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση
διατάγματος certiorari
- και -
Αναφορικά με το πιστοποιητικό καταλόγου εξόδων ημερ.
5/4/01 του Πρωτοκολλητή Ε.Δ.Πάφου στην Παραπομπή Ε.Δ.
Πάφου με αρ. 4/92
Μεταξύ -
1. Έφης Γεωργίου Χρ. Χ"Γεωργίου, από Λευκωσία
2. Στέλλας Γεωργίου Χρ. Χ"Γεωργίου, από Πάφο
3. Δημήτρη Γεωργίου Χρ. Χ"Γεωργίου, από Πάφο
FONT>Αιτητών
- και -
Δήμου Πέγειας
FONT>Αποζημιούσης Αρχής
-------------------------
Ημερομηνία:
21 Αυγούστου, 2001Για την αιτήτρια: Ε. Κορακίδης
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια είναι δικηγόρος. Ασκεί το επάγγελμα της στην Πάφο. Υπήρξε δικηγόρος της αποζημιούσης Αρχής (Δήμου Πάφου) στην Παραπομπή αρ. 4/92 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Η υπόθεση τέλειωσε το 2000. Δικάστηκε ερήμην των ιδιοκτητών, που φαίνεται πως δεν συμμετείχαν στη διαδικασία. Η δικαστική απόφαση δόθηκε στις 28/9/2000. Κρίθηκε ότι η αποζημιούσα αρχή δεν είχε υποχρέωση να καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση. Δεν έγινε πρόνοια για τα έξοδα. Έτσι, η αιτήτρια, αφού περατώθηκε η υπόθεση, υπέβαλε αίτηση με κατάλογο εξόδων προς ψήφιση. Η αίτηση απευθυνόταν εκτός από το Δήμο και στον Έπαρχο Πάφου. Προφανώς γιατί η ειδοποίηση παραπομπής κατατέθηκε από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πέγειας, που ήταν τότε η τοπική αρχή αυτοδιοίκησης για την περιοχή.
Ο Πρωτοκολλητής του εν λόγω Δικαστηρίου προέβη σε επιψήφιση των εξόδων. Τα καθόρισε σε £188,90. Παρουσιάστηκε στην ακρόαση μόνο η αιτήτρια. Δεν πρόβαλε οποιαδήποτε ένσταση αναφορικά με το ποσό που ψηφίστηκε ή στα εξειδικευμένα κονδύλια του καταλόγου. Αυτό όμως που αμφισβητεί είναι ότι στο πιστοποιητικό που εξέδωσε, ημερ. 5/4/01, ο Πρωτοκολλητής καθόρισε τον πληρωτέο πάνω στα έξοδα τόκο σε 8% από την ημερομηνία αυτή, χωρίς να έχει η ίδια την ευκαιρία να ενστεί, αφού το επιτόκιο καθορίστηκε εκ των υστέρων. Τούτο όμως, όπως διατείνεται η αιτήτρια, αντίκειται στις διατάξεις του εδ. 2 του άρθρ. 33 των περί Δικαστηρίων Νόμων του 1960 έως 1996. Σύμφωνα με την πρόνοια αυτή ο τόκος έπρεπε να τρέχει από τη χρονολογία θέσης σε ισχύ του νόμου, δηλαδή, από 29/11/96.
Το επόμενο βήμα της αιτήτριας ήταν να αποταθεί για αναθεώρηση του πιστοποιητικού έτσι ώστε να διορθωθεί το λάθος, σε σχέση με την επιβολή τόκου στο ποσό που εγκρίθηκε και να αντικατασταθεί η ημερομηνία από την οποία θα άρχιζε η πληρωμή του. Ο δικαστής που εξέτασε την αίτηση την απέρριψε in limine γιατί, όπως αποφάνθηκε, δεν είχε δικαιοδοσία να της επιληφθεί. Στηρίχθηκε στις πρόνοιες του θ. 17 της Δ.59 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού (άλλοτε θ. 18 που αναριθμήθηκε με βάση τον διαδικαστικό κανονισμό της 23ης Δεκεμβρίου 1999), όπως ερμηνεύθηκε στην απόφαση στην Π.Ε. 9724 Δήμος Πάφου ν. Βερεγγάριας Π. Παπακόκκινου κ.α. ημερ. 1/3/00.
Παρατηρώ στο σημείο αυτό ότι η προβολή της ένστασης σε κονδύλια που περιλαμβάνει ο κατάλογος εξόδων αποτελεί, με βάση τη ρητή διάταξη του θ. 17 της Δ.59, προϋπόθεση για την αναθεώρηση από το δικαστήριο. Στην παραπάνω απόφαση, το Εφετείο αναφέρθηκε στην προγενέστερη απόφαση του στην Π.Ε. 9103 Παπακόκκινου κ.α. ν. Δήμου Πάφου ημερ. 30/11/98, όπου είχε λεθχεί ότι το δικαίωμα αναθεώρησης της Δ.59, θ. 17, "..........περιορίζεται, όπως ρητά προβλέπεται, στο μέρος της απόφασης του Πρωτοκολλητή, που αφορά κονδύλια του καταλόγου τα οποία αμφισβητήθηκαν."
Ο δικαστής αιτιολόγησε την απόφαση του για έλλειψη δικαιοδοσίας στο παρακάτω απόσπασμα της απόφασης του Νικολάου, Δ. στην Αίτηση αρ. 3/99 Γιάννης Καλαβά κ.α. ημερ. 5/2/99, που, όντως, άπτεται του δικαιοδοτικού θέματος που ανέκυψε εδώ:
".............. παρέχεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο η δυνατότητα επέμβασης μόνο κατόπιν αίτησης για αναθεώρηση απόφασης του Πρωτοκολλητή να επιτρέψει συγκεκριμένα κονδύλια σε σχέση με τα οποία είχε υποβληθεί ένσταση..... Ούτε και χωρεί έφεση εναντίον πράξης του Πρωτοκολλητή αφού η έφεση προϋποθέτει τη διατύπωση διατάγματος, ως την απόληξη καθαρά δικαστικής λειτουργίας. Απομένουν λοιπόν για τη διενέργεια ελέγχου μόνο τα προνομιακά εντάλματα."
Η υπόθεση αφορούσε τις κρίσεις του Πρωτοκολητή αναφορικά με τις οδηγίες του για επίδοση αιτήσεων προς ψήφιση εξόδων, που έδωσε στα πλαίσια της διαδικασίας εκείνης. Εγκρίθηκε δε η αίτηση για προώθηση του μηχανισμού για την έκδοση διαταγμάτων certiorari και mandamus.
Όσα προηγήθηκαν αποτελούν την ιστορική και νομική βάση της κρινόμενης αίτησης για χορήγηση άδειας προς έναρξη διαδικασίας, που αποσκοπεί στην έκδοση certiorari για ακύρωση του πιστοποιητικού του Πρωτοκολλητή "ή/και παραμερισμού της αναφοράς στην ημερομηνία έναρξης υπολογισμού του τόκου επί των εξόδων στο πιο πάνω αναφερόμενο πιστοποιητικό". Είναι η εισήγηση της αιτήτριας ότι υφίσταται εδώ συζητήσιμη υπόθεση στη βάση ότι το νομικό λάθος είναι έκδηλο στο ίδιο πιστοποιητικό, που επιμαρτυρεί και υπέρβαση εξουσίας του Πρωτοκολλητή.
Θα θυμίσω εδώ ότι, σύμφωνα με τη Δ.35 θ. 20, υφίσταται δικαίωμα έφεσης από διάταγμα που έγινε για την επιψήφιση εξόδων ή την αναθεώρηση του (from an order made on taxation or review of taxation), ύστερα από άδεια του Εφετείου, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της διάταξης. Στην υπόθεση Π.Ε. 9724 Δήμος Πάφου ν. Παπακόκκινου, ανωτέρω, το δικαστήριο παρόλο που το έθιξε δε συζήτησε το συσχετισμό της Δ.59 θ. 17 με τη Δ.35 θ. 20.
Κάμνω αυτή την παρατήρηση ενόψει του γενικού νομολογιακού κανόνα ότι δεν παρέχεται certiorari, όπου νομική θεραπεία μπορεί να επιδιωχθεί με διαζευκτικό ένδικο μέσο, εξαιρουμένων των υποθέσεων στις οποίες υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις. Αυτή η πτυχή δε συζητήθηκε. Η υπόμνηση μου όμως διατηρεί τη σημασία της.
Εν πάση περιπτώσει, με ό,τι τέθηκε στη διάθεση μου, καταλήγω πως θεμελιώνεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Και παραχωρώ την αιτηθείσα άδεια. Αίτηση για την έκδοση διατάγματος certiorari μπορεί να κατατεθεί μέσα σε 21 ημέρες από σήμερα. Να επιδοθεί δε στον Πρωτοκολλητή και στο Δήμο Πάφου. Η αίτηση να οριστεί στις 25 Σεπτεμβρίου η ώρα 8.45 π.μ.
Σ. Νικήτας, Δ.
/ΚΑΣ