|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Οδυσσέως Σώζος ν. Νιόβης Χατζηλουκά (2000) 1 ΑΑΔ 185
PANAYIOTIS NICOLAIDES ν. GEORGHIOS ECONOMIDES (1963) 2 CLR 78
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 1 ΑΑΔ 275
28 Φεβρουαρίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
Γεωργιοσ Β. Παππασ, ανηλικοσ δια του
Βασιλειου Ι. Παππα και Συλβασ Παππα πατροσ και
μητροσ του αντιστοιχωσ ωσ πλησιεστερων φιλων και
φυσικων κηδεμονων του,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
1. Μιχαλη Ναθαναηλ,
2. Nathan Trading Limited,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10338)
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Όχημα κτύπησε ανήλικο ο οποίος διασταύρωνε πεζός τον δρόμο ― Παράλειψη του πεζού να αντιληφθεί την παρουσία του οχήματος ― Ήταν ο αποκλειστικός λόγος του ατυχήματος ― Ο πεζός κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντος - ηλικίας 8 ετών κατά το ατύχημα - για αποζημιώσεις για προσωπικές ζημίες που υπέστη όταν διαταυρώνοντας την οδό Κρήτης στη Λεμεσό κτυπήθηκε από το όχημα του εφεσίβλητου που ερχόταν από δεξιά του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσείων προσπάθησε να διασταυρώσει το δρόμο χωρίς να βεβαιωθεί ότι η ενέργεια του ήταν ασφαλής.
Ο δρόμος όπου έγινε το ατύχημα ήταν διπλής κατευθύνσεως χωρίς να διαχωρίζεται με άσπρη γραμμή και είχε πλάτος 9.10 μέτρα. Ο εφεσείων ανέφερε ότι η ορατότητά του δεν περιοριζόταν από δύο σταθμευμένα αυτοκίνητα, προς την κατεύθυνση που ερχόταν ο εφεσίβλητος, με τους τέσσερις τροχούς του κάθε ενός πάνω στο πεζοδρόμιο όπου στεκόταν και ο ίδιος. Σε απόσταση 30 μέτρων πιο κάτω από το σημείο σύγκρουσης υπήρχε προειδοποιητική πινακίδα διάβασης πεζών.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι υπήρχαν στοιχεία όπως π.χ. το μήκος των ιχνών φρένων και η ύπαρξη της πινακίδας στο χώρο της σύγκρουσης που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εύρημα αμέλειας σε βάρος του εφεσίβλητου.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει ότι ο εφεσίβλητος έφερε ευθύνη για τη σύγκρουση. Αποκλειστικός λόγος πρόκλησης του ατυχήματος ήταν η παράλειψη του εφεσείοντος να αντιληφθεί την παρουσία του οχήματος του εφεσίβλητου. Όπως προκύπτει από τη μαρτυρία ο εφεσίβλητος εφάρμοσε τα φρένα του για να αποφύγει τη σύγκρουση μόλις αντιλήφθηκε τον εφεσείοντα. Η μη αποφυγή της σύγκρουσης δεν εξυπακούει αμέλεια.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Οδυσσέως v. X"Λούκα (2000) 1 Α.Α.Δ. 185,
Nicolaides v. Economides (1963) 2 C.L.R. 78.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού
Δικαστηρίου Λεμεσού (Πούγιουρου, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 31/8/98 (Αρ. Αγωγής 2606/93) με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του για αποζημιώσεις εναντίον των εναγομένων αφού κρίθηκε ότι, κατά τον τραυματισμό του από όχημά το οποίο οδηγούσε ο εναγόμενος 1, ο ενάγων προσπάθησε να διασταυρώσει το δρόμο χωρίς να βεβαιωθεί ότι η ενέργειά του ήταν ασφαλής.
Μ. Μελίδης, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Ερωτοκρίτου, για τους Εφεσιβλήτους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ενώ ο εφεσείων διασταύρωνε την οδό Κρήτης στη Λεμεσό κτυπήθηκε από το όχημα του εφεσιβλήτου που ερχόταν από τα δεξιά του και υπέστη σοβαρά τραύματα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντος για αποζημιώσεις αφού βρήκε ότι προσπάθησε να διασταυρώσει το δρόμο χωρίς να βεβαιωθεί ότι η ενέργεια του ήταν ασφαλής. Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της απορριπτικής απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου για διάφορους λόγους, που συνοψίζονται στον ισχυρισμό ότι έχουν προβληθεί γεγονότα που δικαιολογούν εύρημα επίδειξης αμέλειας εκ μέρους του εφεσίβλητου οδηγού.
(α) Τα γεγονότα
Γύρω στις 11.30 π.μ. της 28/9/90 ο εφεσείων, που ήταν μαθητής της Γ΄ τάξης του Δημοτικού Λανιτείου, ηλικίας τότε 8 χρόνων, στεκόταν στο πεζοδρόμιο της οδού Κρήτης με πρόθεση να διασταυρώσει για να μεταβεί στο κατάστημα του πατέρα του που βρισκόταν απέναντι. Ο δρόμος ήταν διπλής κατεύθυνσης χωρίς να διαχωρίζεται με άσπρη γραμμή και είχε πλάτος 9,10 μέτρα. Στο πεζοδρόμιο που είχε πλάτος 2,90 μέτρα και προς την κατεύθυνση από όπου ερχόταν το όχημα του εφεσιβλήτου, βρίσκονταν σταθμευμένα δύο αυτοκίνητα με τους τέσσερις τροχούς του κάθε ενός πάνω στο πεζοδρόμιο. Ο εφεσείων ανέφερε ότι τα αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα σε αρκετή απόσταση μακριά του (χωρίς να καθορίσει ακριβώς την απόσταση τους), δεν περιόριζαν την ορατότητα του που επεκτεινόταν σε μια απόσταση μεγαλύτερη από 200 μέτρα. Ο εφεσείων αφού κοίταξε προς τα δεξιά του και ακολούθως προς τα αριστερά του και διεπίστωσε ότι δεν υπήρχαν οχήματα στο δρόμο, άρχισε να διασταυρώνει με κανονικό βήμα. Αφού κάλυψε το 1/3 του δρόμου άκουσε το θόρυβο που προερχόταν από την εφαρμογή φρένων και ακολούθως κτυπήθηκε από το όχημα του εφεσιβλήτου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία που είχε παρουσιαστεί εκ μέρους του εφεσείοντος (ο εφεσίβλητος επέλεξε όπως μη καταθέσει και δεν κάλεσε οποιοδήποτε άλλο μάρτυρα), απέρριψε την αγωγή αφού βρήκε ότι ο εφεσείων επιχείρησε "να διασταυρώσει στα τυφλά το δρόμο παραγνωρίζοντας κάθε κίνδυνο".
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι υπήρχαν στοιχεία όπως π.χ. το μήκος των ιχνών φρένων και η ύπαρξη πινακίδας στο χώρο της σύγκρουσης, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εύρημα αμέλειας σε βάρος του εφεσιβλήτου.
(β) Συμπεράσματα
Έχουμε εξετάσει τις διάφορες εισηγήσεις που έχουν προβληθεί εκ μέρους του εφεσείοντος και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχει λόγος επέμβασης στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η ορατότητα του εφεσείοντος προς την κατεύθυνση από όπου ερχόταν ο εφεσίβλητος ήταν μεγαλύτερη από 200 μέτρα και ο εφεσείων θα μπορούσε να αντιληφθεί τον εφεσίβλητο αν κοίταζε προσεκτικά προς τα δεξιά του. Ο ίδιος ο εφεσείων αντεξεταζόμενος παραδέχθηκε ότι δεν πρόσεξε "καλά αν ερχόταν αυτοκίνητο από πάνω" και ότι αντιλήφθηκε την ύπαρξη του οχήματος από το θόρυβο που προκλήθηκε από την εφαρμογή των φρένων. Η παράλειψη του να αντιληφθεί την παρουσία του οχήματος του εφεσιβλήτου που ερχόταν από τα δεξιά του υποδεικνύει ότι ο εφεσείων δεν είχε βεβαιωθεί ότι η κίνηση του να διασταυρώσει το δρόμο δεν ενείχε κινδύνους.
Το όχημα του εφεσιβλήτου είχε αφήσει ίχνη φρένων μήκους 9 μέτρων στο δρόμο που απείχαν 2,60 μέτρα από το πεζοδρόμιο από το οποίο είχε αρχίσει να διασταυρώνει το δρόμο ο εφεσείων. Δεν έχει δοθεί οποιαδήποτε μαρτυρία από εμπειρογνώμονα ως προς τις σχέσεις του μήκους των φρένων με την ταχύτητα του εφεσιβλήτου, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι η ταχύτητα του εφεσιβλήτου ήταν κάτω από τις περιστάσεις υπερβολική. Στοιχεία όπως η κατάσταση της επιφάνειας της ασφάλτου, η κατάσταση των ελαστικών του οχήματος του εφεσιβλήτου και το βάρος του οχήματος παρέμειναν αδιευκρίνιστα, σε βαθμό που η παράθεση του μήκους των φρένων να μην παρέχει στο Δικαστήριο την ευχέρεια να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. (Ιδε Οδυσσέως ν. Χ" Λούκα (2000) 1 Α.Α.Δ. 185).
Από τη μαρτυρία που έχει δοθεί φαίνεται ότι στο σημείο από όπου άρχισε να διασταυρώνει ο εφεσείων υπήρχε μια πινακίδα με την επιγραφή "Προσοχή πλησιάζετε διάβαση πεζών", προειδοποιώντας οδηγούς που πλησίαζαν ότι υπήρχε σε μια απόσταση γύρω στα 30 μέτρα πιο κάτω διάβαση πεζών. Η ύπαρξη της πινακίδας δεν μπορεί να θεμελιώσει εύρημα αμέλειας του εφεσιβλήτου αφού η πινακίδα ήταν προειδοποιητική για μια διάβαση πεζών που βρισκόταν 30 μέτρα πιο κάτω από το σημείο σύγκρουσης. Χαρακτηριστικά εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι όταν ο εφεσείων ρωτήθηκε γιατί δεν χρησιμοποίησε τη διάβαση πεζών ισχυρίστηκε ότι άνκαι γνώριζε την ύπαρξη της δεν είχε κανένα καθήκο να τη χρησιμοποιήσει, όπως μέχρι και τώρα.
Από το σύνολο της μαρτυρίας που έχει παρουσιαστεί φαίνεται ότι ο εφεσίβλητος εφάρμοσε τα φρένα του για να αποφύγει τη σύγκρουση μόλις αντιλήφθηκε τον εφεσείοντα να αποπειράται να διασταυρώσει το δρόμο. Η μη αποφυγή της σύγκρουσης δεν εξυπακούει αμέλεια. Το βάρος της απόδειξης ότι ο εφεσίβλητος φέρει ευθύνη για τη σύγκρουση βρισκόταν στους ώμους του εφεσείοντος. Ο τελευταίος παρέλειψε να παρουσιάσει εκείνα τα στοιχεία πάνω στα οποία θα μπορούσε να οικοδομηθεί η αμέλεια του εφεσιβλήτου. Στην προκείμενη περίπτωση ο εφεσείων κατέθεσε ότι είχε κοιτάξει προτού διασταυρώσει και άρχισε την κίνηση της διασταύρωσης αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχαν οχήματα στο δρόμο. Ηταν μια προγραμματισμένη κίνηση εκ μέρους του εφεσείοντος και η παράλειψη του να αντιληφθεί την παρουσία του οχήματος ήταν ο αποκλειστικός λόγος του ατυχήματος. (Ιδε Nicolaides v. Economides (1963) 2 C.L.R. 78, όπως αυτή έχει υιοθετηθεί στην Οδυσσέως ν. Χ" Λούκα (πιο πάνω). Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσείων παρέλειψε να λάβει εκείνα τα μέτρα που θα καθιστούσαν τη διασταύρωση του δρόμου ασφαλή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.