|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 1 ΑΑΔ 134
18 Φεβρουαρίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
Νατασα Ιωαννιδου,
Εφεσείουσα-Εναγόμενη,
v.
Παναγιωτη ΝικολαΪδη,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10339)
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Παράλειψη οδηγού να σταματήσει το όχημά της σε διασταύρωση ελεγχόμενη με σημείο ΑΛΤ, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με όχημα το οποίο ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση ― Η οδηγός που δεν σταμάτησε στο ΑΛΤ κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνη για την πρόκληση του ατυχήματος.
Αμέλεια ― Κριτήριο αμελείας ή μη, οδηγού ― Εξαρτάται πάντοτε από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Αμέλεια ― Επιμερισμός ευθύνης ― Ευρήματα πρωτόδικου Δικαστηρίου υποστηρίζονταν από τη προσαχθείσα μαρτυρία και δεν συνέτρεχε λόγος για επέμβαση του Εφετείου.
Το μεσημέρι της 15.12.95 ο εφεσίβλητος οδηγούσε το όχημα του κατά μήκος της οδού Ζήνωνος Κιτιέως στη Λευκωσία με ταχύτητα 20-30 χ.α.ω. κατευθυνόμενος προς την Αρχιεπισκοπή. Η εφεσείουσα που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, παρέλειψε να σταματήσει στο σημείο ΑΛΤ στη συμβολή των οδών Ζήνωνος Κιτιέως και Ισοκράτους και συγκρούστηκε με το όχημα του εφεσίβλητου που είχε πρόθεση να στρίψει δεξιά για να συνεχίσει την πορεία του προς την οδό Ισοκράτους. Η ορατότητα του εφεσίβλητου προς τη συμβολή των δρόμων όπου υπήρχε το ΑΛΤ ήταν γύρω στα 50 μέτρα, το πλάτος του δρόμου 8,90 μέτρα και το σημείο σύγκρουσης απείχε 4,40 μέτρα από την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του εφεσίβλητου. Στο αριστερό μέρος του δρόμου υπήρχαν σταθμευμένα αυτοκίνητα που δεν επέτρεπαν στον εφεσίβλητο να οδηγήσει το όχημα του πιο αριστερά σε σχέση με την πορεία του. Ο εφεσίβλητος αντιλήφθηκε το όχημα της εφεσείουσας από απόσταση 30 μέτρων, αφού κάλυψε μια απόσταση γύρω στα 10-15 μέτρα και συνειδητοποίησε ότι η εφεσείουσα δεν σταμάτησε στο ΑΛΤ, εφάρμοσε τα φρένα του αλλά δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη σύγκρουση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι η εφεσείουσα ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για το ατύχημα λόγω της παράλειψής της να σταματήσει στο ΑΛΤ.
Η εφεσείουσα με την έφεση της προσβάλλει τον επιμερισμό ευθύνης ισχυριζόμενη ότι ο εφεσίβλητος ήταν ένοχος συντρέχουσας αμέλειας αφού θα μπορούσε να στρίψει το όχημα του δεξιά ή τουλάχιστον πιο αριστερά για να αποφύγει τη σύγκρουση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η καθοδήγηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τις αρχές που διέπουν τον επιμερισμό ευθύνης τόσο για οδική όσο και για συντρέχουσα αμέλεια είναι ορθή και η συλλογιστική του δεν περιέχει οποιονδήποτε σφάλμα.
2. Τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου υποστηρίζονται από τη μαρτυρία που έχει παρουσιαστεί και δεν συντρέχουν λόγοι για επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αλεξάνδρου και Άλλη ν. Λεβέντη και Άλλου (1996) 1 (Α) Α.Α.Δ. 420.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λιμνατίτου, Προσ. Ε.Δ.) που δόθηκε στις 31/8/98 (Αρ. Αγωγής 1068/96) με την οποία η εναγόμενη κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνη για τη σύγκρουση του οχήματός της με το όχημα του εφεσίβλητου με αποτέλεσμα να εκδοθεί απόφαση εναντίον της για το ποσό των £1,540 πλεόν τόκοι και έξοδα.
Χρ. Χρυσάνθου, για την Εφεσείουσα.
Γεωργίου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης σύμφωνα με την οποία είχε βρεθεί αποκλειστικά υπεύθυνη για μια σύγκρουση μεταξύ του οχήματος που οδηγούσε και του οχήματος του εφεσιβλήτου ως αποτέλεσμα της παράλειψης της να σταματήσει σε σημείο ΑΛΤ. Η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο εφεσίβλητος θα μπορούσε να είχε βρεθεί ένοχος συντρέχουσας αμέλειας.
Από τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου φαίνεται ότι το μεσημέρι της 15/12/95 ο εφεσίβλητος οδηγούσε το όχημα του κατά μήκος της οδού Ζήνωνος Κιτιέως στη Λευκωσία με ταχύτητα 20-30 χιλιομέτρων κατευθυνόμενος προς την Αρχιεπισκοπή. Σε κάποιο σημείο η οδός Ζήνωνος Κιτιέως παίρνει μια ελαφρά στροφή προς τα δεξιά και ενώνεται με την οδό Ισοκράτους. Η προέκταση της Ζήνωνος Κιτιέως (από τη συμβολή της με την οδό Ισοκράτους) σε σχέση με την πορεία του εφεσιβλήτου ήταν μονόδρομης κατεύθυνσης και ελεγχόταν με σημείο ΑΛΤ. Η εφεσείουσα που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με την κατεύθυνση του εφεσιβλήτου, παρέλειψε να σταματήσει στο σημείο ΑΛΤ στη συμβολή των οδών Ζήνωνος Κιτιέως και Ισοκράτους και συγκρούστηκε με το όχημα του εφεσιβλήτου που είχε πρόθεση να στρίψει δεξιά για να συνεχίσει την πορεία του προς την οδό Ισοκράτους. Η ορατότητα του εφεσιβλήτου προς τη συμβολή των οδών όπου υπήρχε το σημείο ΑΛΤ ήταν γύρω στα 50 μέτρα, το πλάτος του δρόμου ήταν 8,90 μέτρα και το σημείο σύγκρουσης απείχε 4,40 μέτρα μακριά από την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του εφεσιβλήτου. Στο αριστερό μέρος του δρόμου υπήρχαν σταθμευμένα αυτοκίνητα που δεν επέτρεπαν στον εφεσίβλητο να οδηγήσει το όχημα του πιο αριστερά σε σχέση με την πορεία που ακολουθούσε. Ο εφεσίβλητος είχε αντιληφθεί από 30 μέτρα μακριά την παρουσία του οχήματος της εφεσείουσας στο δρόμο. Αφού κάλυψε μια απόσταση γύρω στα 10-15 μέτρα και συνειδητοποίησε ότι η εφεσείουσα είχε παραλείψει να σταματήσει στη συμβολή των δύο οδών, εφάρμοσε τα φρένα του αλλά δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη σύγκρουση. Καταθέτοντας κατά τη διάρκεια της κύριας εξέτασης η εφεσείουσα ανέφερε ότι πλησιάζοντας το σημείο ΑΛΤ ελάττωσε ταχύτητα, σταμάτησε και μετά προχώρησε, όταν και αντιλήφθηκε τον εφεσίβλητο 1-2 μέτρα πριν από το σημείο σύγκρουσης. Αντεξεταζόμενη η εφεσείουσα ανέφερε ότι ελάττωσε ταχύτητα, σταμάτησε στη συμβολή των δρόμων και αφού προχώρησε είδε ξαφνικά μπροστά της σε απόσταση 3 μέτρων το όχημα του εφεσιβλήτου.
Με βάση τα πιο πάνω το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εφεσείουσα ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για το ατύχημα, αφού παρέλειψε να σταματήσει στο σημείο υποχρεωτικής στάσης.
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα, χωρίς να αμφισβητεί τα ευρήματα του Δικαστηρίου, προσβάλλει το μέρος εκείνο της απόφασης που αναφέρεται στον καταμερισμό ευθύνης ισχυριζόμενη ότι ο εφεσίβλητος έπρεπε να είχε βρεθεί ένοχος συντρέχουσας αμέλειας. Ειδικότερα η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι ο εφεσίβλητος θα μπορούσε να στρίψει δεξιά ή τουλάχιστον να έστριβε πιο αριστερά για να αποφύγει τη σύγκρουση. Η παράλειψη του αυτή θεμελιώνει τη βάση πάνω στην οποία μπορούσε να του αποδοθεί συντρέχουσα αμέλεια.
Το κριτήριο αν ένας οδηγός είναι αμελής ή όχι εξαρτάται από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε περίπτωσης. Το ερώτημα εξετάζεται πάντοτε μέσα στα πλαίσια της συμπεριφοράς και της αντίδρασης ενός λογικού ανθρώπου. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Αλεξάνδρου, ανηλίκου, δια της μητρός του και πλησιεστέρας φίλης Μαρίας Αλεξάνδρου ν. Λεβέντη και Λεβέντη εναντίον Αλεξάνδρου, ανηλίκου, δια της μητρός του και πλησιεστέρας φίλης Μαρίας Αλεξάνδρου (1996) 1 Α.Α.Δ. 420,
"Η κατανομή της ευθύνης γίνεται κάτω από ευρεία σκοπιά, με γνώμονα την κοινή και λογική εμπειρία. (Βλέπε Χαραλάμπους ν. Κασάπης (1988) 1 C.L.R. 25). Εφόσον η καθοδήγηση ως προς το δίκαιο είναι ορθή, ο καταμερισμός της ευθύνης αποτελεί το κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου. (Βλέπε Χριστοδούλου ν. Γρηγορίου (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 178)."
Από το περιεχόμενο της πρωτόδικης απόφασης προκύπτει ότι το Δικαστήριο προέβηκε στα ευρήματα του μετά από εκτίμηση του συνόλου της μαρτυρίας που είχε παρουσιασθεί. Η καθοδήγηση του Δικαστηρίου ως προς τις αρχές που διέπουν τον καταμερισμό της ευθύνης τόσο για οδική αμέλεια όσο και για συντρέχουσα αμέλεια υπήρξε ορθή και η συλλογιστική του δεν περιέχει οποιοδήποτε σφάλμα. Τα στοιχεία της ταχύτητας του εφεσιβλήτου, της ορατότητας του προς την κατεύθυνση από όπου ερχόταν το όχημα της εφεσείουσας, η απόσταση από την οποία συνειδητοποίησε για πρώτη φορά ότι η εφεσείουσα είχε παραλείψει να σταματήσει στη συμβολή των δύο δρόμων και η άμεση εφαρμογή των φρένων του, δεν αφήνουν οποιαδήποτε περιθώρια που θα δικαιολογούσαν τον καταμερισμό συντρέχουσας αμέλειας σε βάρος του. Η θέση του οχήματος το εφεσιβλήτου συσχετίζεται στην προκείμενη υπόθεση και με την παρουσία σταθμευμένων οχημάτων στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του, που δεν του επέτρεπε να οδηγήσει το όχημα του πιο αριστερά, σε μια προσπάθεια αποφυγής της σύγκρουσης.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου συνάδουν με τη μαρτυρία που έχει παρουσιαστεί και δεν συντρέχουν λόγοι που θα δικαιολογούσαν την επέμβαση μας. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.