|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
IOANNOU ν. ATHIENITIS (1989) 1 CLR 178
Ιορδάνου κ.ά. ν. Κυριάκου κ.ά. (1996) 1 ΑΑΔ 1364
Γεωργίου Παύλος και Άλλοι ν. Aνδρέα Πιερίδη (1997) 1 ΑΑΔ 1194
Kυριάκου Mιχάλης και Άλλοι ν. Nίκης Kανάρη (1997) 1 ΑΑΔ 1436
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 1 ΑΑΔ 74
1 Φεβρουαρίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
Σταυροσ Ιωαννου,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
1. Αντρησ Ασσιωτη,
2. Γεωργιου Ασσιωτη,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων,
v.
Σωκρατη Ι. Κυριακου,
Τριτοδιάδικου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10233)
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Αυτοκίνητο οδηγούμενο σε λεωφόρο με τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας σταμάτησε στη δεξιά λωρίδα σε σχέση με την πορεία του δείχνοντας την πρόθεση του να στρίψει δεξιά ― Αυτοκίνητο που το ακολουθούσε συγκρούσθηκε στο πίσω του μέρος ― Γενεσιουργός αιτία του ατυχήματος ήταν η ταχύτητα και η μη έγκαιρη λήψη μέτρων από τον οδηγό του οχήματος που ακολουθούσε στον οποίο και αποδόθηκε πλήρης ευθύνη για την πρόκληση του ατυχήματος.
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Επιμερισμός ευθύνης ― Αποτελεί κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Γύρω στις 11.30 το βράδυ της 10.5.87 η εφεσίβλητη οδηγούσε το όχημά της κατά μήκος της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή στη Λευκωσία. Την ίδια ώρα ο εφεσείων βρισκόταν ως επιβάτης στο όχημα που οδηγούσε ο τριτοδιάδικος και που ακολουθούσε το όχημα της εφεσίβλητης. Σε κάποιο στάδιο η εφεσίβλητη άρχισε να δείχνει με τον σηματοδότη της 20 μέτρα πριν από τη δεξιά στροφή που οδηγεί στην οδό Αχαιών, την πρόθεση της να στρίψει δεξιά και να εισέλθει στην εν λόγω οδό. Ο τριτοδιάδικος δεν αντελήφθη την πρόθεση της εφεσίβλητης και δεν σταμάτησε έγκαιρα με αποτέλεσμα το όχημα του να συγκρουσθεί με το οπίσθιο μέρος του οχήματος της εφεσίβλητης. Τα ίχνη φρένων του αριστερού τροχού του τριτοδιάδικου ήταν 48΄ και του δεξιού τροχού 60΄. Ο φωτισμός ήταν άπλετος και η ορατότητα μεγαλύτερη από 300 μέτρα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον τριτοδιάδικο αποκλειστικά υπεύθυνο για το ατύχημα.
Ο εφεσείων, με την παρούσα έφεση, προσβάλλει το μέρος της απόφασης που απαλλάττει την εφεσίβλητη από οποιαδήποτε ευθύνη.
Αποφασίστηκε ότι:
Η εφεσίβλητη δεν έπραξε οτιδήποτε το οποίο μπορούσε να εξισωθεί με αμέλεια εκ μέρους της. Η ακινητοποίηση του οχήματος της για να περάσουν τα οχήματα που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση, δεν μπορεί να εξισωθεί με απόφραξη της πορείας του οχήματος του τριτοδιαδίκου. Ο τριτοδιάδικος θα μπορούσε να την προσπεράσει από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας ή να σταματήσει πίσω από το όχημά της, περιμένοντας την να εισέλθει στη στροφή δεξιά. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι αποκλειστική ευθύνη για τη σύγκρουση φέρει ο τριτοδιάδικος, είναι ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χριστοδούλου ν. Γρηγορίου (1989) 1 Α.Α.Δ. 178,
Αλεξάνδρου ν. Λεβέντη (1996) 1 (Α) Α.Α.Δ. 420,
Ιορδάνου κ.ά. ν. Κυριάκου κ.ά. (1996) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1364,
Γεωργίου κ.ά. ν. Πιερίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1194,
Κυριάκου και Άλλοι v. Κανάρη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1436.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Μιχαηλίδης, Α.Ε.Δ.) που δόθηκε στις 31/3/98 (Αρ. Αγωγής 2848/88) με την οποία απαλλάχθηκε οποιασδήποτε ευθύνης για αμέλεια ή συντρέχουσα αμέλεια η εναγόμενη 1 κατά το τροχαίο ατύχημα το οποίο συνέβη στις 10/5/87 στη Λεωφ. Γρίβα Διγενή στην Έγκωμη, περίπτωση κατά την οποία, με πλήρη ευθύνη της εναγομένης 1, ο ενάγων θα εδικαιούτο σε γενικές και ειδικές αποζημιώσεις.
Κ. Μελάς με Χρ. Δημητρίου, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Πελίδης, για τους Εφεσιβλήτους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Το βασικό ερώτημα που εγείρεται στην παρούσα διαδικασία είναι κατά πόσο ένας οδηγός που οδηγά σε μία λεωφόρο που έχει τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας και σταματά στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας σε σχέση με την πορεία του με πρόθεση να στρίψει δεξιά, έχει υποχρέωση να ελέγχει την τροχαία κίνηση που ακολουθεί.
Θεωρούμε σκόπιμο σε αυτό το στάδιο να αναφερθούμε περιληπτικά στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που δεν αμφισβητούνται από τον εφεσείοντα. Γύρω στις 11.30 το βράδυ της 10/5/87 η εφεσίβλητη οδηγούσε το όχημα της κατά μήκος της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή στη Λευκωσία κατευθυνόμενη από τον κυκλοφοριακό κόμβο του αεροδρομίου Λευκωσίας προς το Μετόχιο Κύκκου. Την ίδια ώρα, ο εφεσείων βρισκόταν ως επιβάτης μέσα σε όχημα που οδηγούσε ο Σωκράτης Κυριάκου (τριτοδιάδικος) κατά μήκος της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή, ακολουθώντας το όχημα που οδηγούσε η εφεσίβλητη. Σε κάποιο στάδιο η εφεσίβλητη άρχισε να δείχνει με το σηματοδότη της 20 μέτρα πριν από τη δεξιά στροφή που οδηγεί στην οδό Αχαιών, την πρόθεση της να στρίψει δεξιά και να εισέλθει στην πιο πάνω οδό. Ο τριτοδιάδικος που ακολουθούσε την εφεσίβλητη παρέλειψε να αντιληφθεί την πρόθεση της εφεσίβλητης και να σταματήσει έγκαιρα το όχημα του, με αποτέλεσμα το εμπρόσθιο μέρος του οχήματος του να κτυπήσει στο οπίσθιο μέρος του οχήματος της εφεσίβλητης. Πριν από τη σύγκρουση το όχημα του τριτοδιαδίκου άφησε 48΄ ίχνη φρένων με τον αριστερό τροχό και 60΄ ίχνη φρένων με το δεξιό τροχό. Μετά τη σύγκρουση το όχημα της εφεσίβλητης εκτινάχθηκε σε απόσταση 82΄ μακριά από το σημείο της σύγκρουσης. Ο φωτισμός ήταν άπλετος και η ορατότητα από το σημείο σύγκρουσης προς την κατεύθυνση από όπου οδηγούντο τα δύο οχήματα ήταν μεγαλύτερη από 300 μέτρα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού βρήκε τον τριτοδιάδικο αποκλειστικά υπεύθυνο για το ατύχημα απέρριψε την αγωγή εναντίον της εφεσίβλητης, καθορίζοντας όμως ότι σε περίπτωση πλήρους ευθύνης της εφεσίβλητης ο εφεσείων θα εδικαιούτο σε γενικές αποζημιώσεις ύψους £20.000 και ειδικές αποζημιώσεις ύψους £1.150 μετά τόκων.
Με την παρούσα έφεση, ο εφεσείων, που αποδέχεται τα ευρήματα του Δικαστηρίου, προσβάλλει το μέρος εκείνο της απόφασης που απαλλάττει την εφεσίβλητη από οποιαδήποτε ευθύνη, ισχυριζόμενος ότι η εφεσίβλητη έπρεπε να είχε βρεθεί ένοχη αμέλειας και/ή συντρέχουσας αμέλειας, αφού μεταξύ άλλων παρέλειψε να εξασκήσει τη δέουσα επιτήρηση της τροχαίας κίνησης που ακολουθούσε και δεν είχε βεβαιωθεί ότι ήταν ασφαλές να ακινητοποιήσει το όχημα της για να στρίψει δεξιά, στο σημείο που είχε σταματήσει.
Έχουμε εξετάσει προσεκτικά τις εισηγήσεις του ευπαίδευτου συνήγορου του εφεσείοντος και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Ο καταμερισμός της ευθύνης μεταξύ οδηγών που εμπλέκονται σε τροχαία ατυχήματα αποτελεί κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου. (Ιδε Χριστοδούλου ν. Γρηγορίου (1989) 1 Α.Α.Δ. 178, Αλεξάνδρου ν. Λεβέντη (1996) 1 Α.Α.Δ. 420, Ειρήνη Ιορδάνου σύζυγος Ευριπίδη Γρηγορίου κ.α. ν. Γιάγκου Κυριάκου κ.α. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1364 και Παύλος Γεωργίου κ.α. ν. Ανδρέα Πιερίδη (1997) 1 Α.Α.Δ. 1194.)
Η γενεσιουργός αιτία του ατυχήματος δεν ήταν η ακινητοποίηση του οχήματος της εφεσίβλητης στη δεξιά λωρίδα της κυκλοφορίας με σκοπό να στρίψει δεξιά, αλλά η ταχύτητα και η μη έγκαιρη λήψη μέτρων εκ μέρους του τριτοδιαδίκου για να αποφύγει τη σύγκρουση.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η εφεσίβλητη δεν έπραξε ή παρέλειψε να πράξει οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να εξισωθεί με αμέλεια εκ μέρους της. Η εφεσίβλητη που κατευθυνόταν στην ορθή λωρίδα κυκλοφορίας, άρχισε να μειώνει σταδιακά την ταχύτητα της και τελικά σταμάτησε στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας για να δώσει προτεραιότητα σε οχήματα που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση έχοντας συνεχώς το σηματοδότη της σε λειτουργία, δείχνοντας έτσι την πρόθεση της να στρίψει δεξιά. Η ακινητοποίηση του οχήματος της για να περάσουν τα οχήματα που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση, δεν μπορεί να εξισωθεί με απόφραξη της πορείας του οχήματος του τριτοδιαδίκου. (Ιδε Κυριάκου και PETSAS LIMITED ν. Κανάρη (1997) 1 Α.Α.Δ. 1436. Η ορατότητα προς τα πίσω από όπου ερχόταν ο τριτοδιάδικος επεκτεινόταν σε μια απόσταση πέραν των 300 μέτρων. Η παρουσία του οχήματος της εφεσίβλητης ήταν ευχερώς ορατή αφού ο φωτισμός ήταν άπλετος και έδειχνε με το δείκτη της την πρόθεση της να στρίψει δεξιά. Ο τριτοδιάδικος θα μπορούσε να την προσπεράσει από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας ή να σταματήσει πίσω από το όχημα της, περιμένοντας την να εισέλθει στη στροφή δεξιά.
Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια η εφεσίβλητη δεν μπορούσε να θεωρηθεί ένοχη αμέλειας γιατί παρέλειψε να λάβει υπόψη της την τροχαία κίνηση που ακολουθούσε. Αντίθετα την αποκλειστική ευθύνη για τη σύγκρουση τη φέρει ο τριτοδιάδικος που παρέλειψε να αντιληφθεί έγκαιρα την πρόθεση της εφεσίβλητης να στρίψει δεξιά και να οδηγήσει το όχημα του στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας σε σχέση με την κατεύθυνση του ή και να σταματήσει πίσω από το όχημα της εφεσίβλητης. Χαρακτηριστική ένδειξη της αποκλειστικής ευθύνης του τριτοδιάδικου είναι η κατάθεση του εφεσείοντος (που επέβαινε στο όχημα του τριτοδιαδίκου), που αναφέρει ότι:
"Οταν προχωρήσαμε 20μ στη λεωφ. Γρίβα Διγενή είδα μπροστά μας ένα αυτοκίνητο. Τα φώτα του πίσω ήταν αναμμένα και το traficator του έδειχνε ότι θα έστριβε δεξιά. Η απόσταση που ήταν εκείνο το αυτοκίνητο από εμάς ήταν 20-25μ. Μόλις είδα εκείνο το αυτοκίνητο είπα στον Σωκράτη, πρόσεχε εν να του κτυπήσουμε. Ο Σωκράτης πάτησε τα στόπερ αλλά δεν μπόρεσε να σταματήσει και κτυπήσαμε με δύναμη στο πίσω μέρος εκείνου του αυτοκινήτου."
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα και τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθά και δεν συντρέχουν λόγοι επέμβασης μας. Με βάση τα πιο πάνω κρίνουμε ότι δεν συντρέχει λόγος εξέτασης της ορθότητας του επιδικασθέντος ποσού υπό τύπο αποζημιώσεων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.