|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 2028
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10740
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Αναφορικά με την Εταιρεία Bell Transport Services Limited
Εφεσείοντες
και
Lombard Natwest Ltd
Εφεσιβλήτων
και
Αναφορικά με τον περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113,
Άρθρα 211, 213, 214 και 218(2)
------------------------------
19 Δεκεμβρίου 2000
Για τους Εφεσείοντες: κ. Α. Χαβιαράς.
Για τους Εφεσίβλητους: κ. Μ. Πελίδης.
----------------------
Νικολαΐδης, Δ.
: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσειο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Χατζηχαμπής, Δ.
: Η Εφεσείουσα εταιρεία Bell Transport Services Ltd εφεσιβάλλει την απόφαση της ευπαίδευτης Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε Αίτηση της για έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης της.Στην Αίτηση εγίνετο αναφορά στην εγγραφή της εταιρείας στις 27.8.1994, στο εγγεγραμμένο γραφείο της, στο ονομαστικό κεφάλαιο της (£10,000, πλήρως καταβληθέν), και συνοπτικά στους σκοπούς της ιδρύσεως της. Αναφέρετο επίσης ότι στις 15.4.1999 η Εταιρεία "εψήφισε σύμφωνα με το άρθρο 12 του Καταστατικού της Ειδικό Ψήφισμα όπως εν όψει της αδυναμίας της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της διαλυθεί από το Δικαστήριο και προς τούτο καταχωρηθεί στο Δικαστήριο σχετική αίτηση". Η
αίτηση κατέληγε ως ακολούθως:"Για τούτο η Εταιρεία ταπεινά εξαιτείται ως ακολούθως:
(1) Όπως η Bell Transport Services Limited διαλυθεί από το Δικαστήριο σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 άρθρα 209, 211, 213, 214 και 218(β) και επόμενα.
(2) Όπως εκδοθεί οποιαδήποτε άλλη ή περαιτέρω διαταγή που θα κριθεί από το Δικαστήριο ως πρέπουσα ή δίκαιη υπό τις περιστάσεις."
Εφ΄ όσον στην Αίτηση υπήρξε ένσταση εκ μέρους της Τράπεζας Lombard Natwest Ltd, πιστωτή της Εταιρείας, το πράγμα οδηγήθηκε σε ακρόαση, απολήγοντας στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος, παρατηρώντας ότι η Αίτηση δεν εξειδίκευε, όπως απαιτείται από τη νομολογία, σε ποιο από τα στοιχεία του άρθρου 211 εστηρίζετο, αφού αναφέρετο γενικά στο άρθρο 211, θεώρησε ότι προέκυπτε ως εκ τούτου παρατυπία και ασάφεια. Έκρινε δε ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, η αναφορά στο Ειδικό Ψήφισμα, έστω και αν διευκρίνιζε ότι η Αίτηση βασίζετο στο άρθρο 211(α), δεν ήταν αρκετή για να εντάξει την Αίτηση, όπως ήταν η εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για την Εφεσείουσα, στο στοιχείο του άρθρου 211(α) ("η εταιρεία έχει αποφασίσει με ειδικό ψήφισμα όπως η εταιρεία εκκαθαριστεί από το Δικαστήριο"), και ότι η μόνη βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε να εξετασθεί η Αίτηση ήταν το στοιχείο του άρθρου 211(ε) ("η εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της"), ως εκ του ότι το υπόβαθρο γεγονότων τα οποία το ίδιο το ειδικό ψήφισμα έθετε ως εξήγηση για τη ψήφιση του ήταν η αδυναμία της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της. Έτσι εξεταζόμενη όμως η Αίτηση, κατέληξε, δεν μπορούσε να επιτύχει εφ΄όσον δεν παρείχοντο επαρκή γεγονότα σε αναφορά με την ανικανότητα της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της, ώστε να μην ήταν δυνατή η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος παρατήρησε περαιτέρω ότι η Αίτηση παρουσίαζε και άλλα προβλήματα, και ιδιαίτερα ότι η ένορκη δήλωση δεν προήρχετο από το διευθυντή, γραμματέα ή άλλο κύριο αξιωματούχο της εταιρείας και δεν ανέφερε τις πλήρεις συνθήκες που αφορούσαν την Αίτηση.
΄Εχουμε εκθέσει σε κάποια έκταση το υπόβαθρο της Αίτησης αφού αυτό είναι αποκαλυπτικό και της διάστασης των λόγων έφεσης. Είναι πρόδηλο ότι ο πρώτος λόγος έφεσης βασίζεται σε παρερμηνεία της απόφασης, αφού συνίσταται στην εισήγηση του εσφαλμένου της απόφασης ότι η μη ρητή αναφορά στο άρθρο 211(α) στην Αίτηση την καθιστούσε παράτυπη και άκυρη, και ως εκ τούτου απορριπτέα. Η ευπαίδευτη Πρόεδρος δεν αποφάσισε κάτι τέτοιο. Απεναντίας, αν και έκρινε, ορθά, ότι η Αίτηση ήταν παράτυπη και ασαφής αφού δεν προσδιόριζε το ειδικό
στοιχείο του άρθρου 211 στο οποίο βασίζετο, εν τούτοις δεν τη θεώρησε άκυρη αλλά ως δυνάμενη, στα πλαίσια της νομολογίας, να εξετασθεί σε αναφορά με το στοιχείο εκείνο του άρθρου 211 το οποίο προσδιόριζαν τα γεγονότα στα οποία εγίνετο αναφορά στην Αίτηση ως τη βάση στην οποία εζητείτο το διάταγμα εκκαθάρισης, δηλαδή την αδυναμία της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της. Αν η ευπαίδευτη Πρόεδρος έσφαλε στο ότι δεν εξέτασε την Αίτηση στα πλαίσια του άρθρου 211(α) παρά μόνο στα πλαίσια του άρθρου 211(ε) είναι άλλο θέμα. Σημασία, για σκοπούς του πρώτου λόγου έφεσης, έχει το ότι δεν έκρινε την Αίτηση ως άκυρη.Το ουσιαστικό παράπονο ότι η Αίτηση δεν εξετάσθηκε στα πλαίσια του άρθρου 211(α) διατυπώνεται στο δεύτερο λόγο έφεσης. Και είναι γεγονός ότι η ευπαίδευτη Πρόεδρος εξέτασε την Αίτηση ως να αναφέρετο στο άρθρο 211(ε) και όχι στο άρθρο 211(α). Η Εφεσείουσα δεν αμφισβητεί ότι, αν η Αίτηση εξετάζετο ως υποβληθείσα δυνάμει του άρθρου 211(ε), δεν θα μπορούσε να επιτύχει για τους λόγους που ανέφερε η ευπαιδευτη Πρόεδρος. Λέγει όμως ότι η ίδια ουδέποτε ζήτησε να κριθεί η Αίτηση βάσει του άρθρου 211(ε) παρά μόνο βάσει του άρθρου 211(α). Δεδομένης της σαφήνειας κατά την ακρόαση της Αίτησης της θέσης του κ. Χαβιαρά ότι δεν εγίνετο επίκληση της εξουσίας του δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 211(ε), θεωρούμε ότι η Αίτηση δεν θα έπρεπε να εξετασθεί κάτω από το άρθρο 211(ε), έστω και αν εγίνετο αναφορά στο Ειδικό Ψήφισμα στην ανικανότητα της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της. Με σαφή τη θέση του κ. Χαβιαρά, καθίστατο εξ ίσου σαφές ότι η αναφορά αυτή δεν έγινε για να υπαχθεί η Αίτηση στο άρθρο 211(ε) αλλά για να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο είχε υιοθετηθεί το Ειδικό Ψήφισμα. Η μόνη βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε λοιπόν, αν αυτό ήταν δυνατό, να εξετασθεί η Αίτηση ήταν αυτή που ζητούσε ο κ. Χαβιαράς, δηλαδή το άρθρο 211(α).
Και αν όμως παραβλέπετο έτσι η ασάφεια της Αίτησης ως προς το δικαιοδοτικό βάθρο της, τα προβλήματα της Αίτησης ως προς την πληρότητα των ενώπιον του δικαστηρίου γεγονότων παρέμεναν. Συμφωνούμε με την ευπαίδευτη Πρόεδρο και απορρίπτουμε τη θέση του κ. Χαβιαρά ότι μόνη προϋπόθεση για την άσκηση της εξουσίας του δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 211(α) είναι η απόδειξη του Ειδικού Ψηφίσματος. Η εξουσία του δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 211 είναι πάντα διακριτική και όχι δέσμια, η δε απλή αναφορά στην ύπαρξη Ειδικού Ψηφίσματος δεν μπορεί να είναι το τέλος του πράγματος. Τοσούτο μάλλον όταν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται αναφορά στο λόγο, και το μοναδικό λόγο, για τον οποίο υιοθετήθηκε το Ειδικό Ψήφισμα, δηλαδή την ανικανότητα της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, αφού έτσι η Εταιρεία περιέλαβε μεν στα δεδομένα που αφορούσαν το αίτημα της το υπόβαθρο του Ειδικού Ψηφίσματος χωρίς όμως να το τεκμηριώνει. Η ανικανότητα
της Εταιρείας να πληρώσει τα χρέη της κατέστη έτσι σχετική όχι ως η βάση για την άσκηση της εξουσίας του δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 211(ε) αλλά στα πλαίσια του άρθρου 211(α) σε συνάρτηση προς το αν η προκειμένη ήταν πρέπουσα περίπτωση έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος. Στο τέλος της ημέρας, δεν υπήρχε ενώπιον του δικαστηρίου το πλήρες υπόβαθρο των γεγονότων που ήσαν αναγκαία για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 211(α).Περαιτέρω, η Αίτηση υστερούσε και σε άλλες πτυχές. Το μόνο που παρουσιάσθηκε μέσω της ένορκης δήλωσης ήταν το Ειδικό Ψήφισμα, και αυτό από ένα μέτοχο ο οποίος στην ένορκη δήλωση του αναφέρει απλώς ότι "μου επιδεικνύεται και παρουσιάζεται αντίγραφο του Ειδικού Ψηφίσματος". Ούτε το άρθρο 12 του Καταστατικού, σύμφωνα με το οποίο, όπως αναφέρεται στην Αίτηση και στο ψήφισμα, υιοθετήθηκε το ψήφισμα, παρατίθεται, ούτε γίνεται αναφορά σε οποιαδήποτε πρόσκληση προς τους μετόχους και την εν γένει ακολουθητέα και ακολουθηθείσα διαδικασία. Αλλά και ως προς
την εξουσιοδότηση του εν λόγω μετόχου να προβεί στην ένορκη δήλωση με την οποία παρουσίασε το Ειδικό Ψήφισμα, που θα ήταν αναγκαία εφ΄όσον δεν επρόκειτο για αξιωματούχο της Εταιρείας, δεν υπάρχει οτιδήποτε. Αυτό άπτεται και του τρίτου λόγου έφεσης.Καταλήγουμε λοιπόν ότι η έφεση δεν έχει έρεισμα και απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΚΧ"Π